Kabanata 35Umupo ako sa stool matapos kong hainan ang sarili. Nagsimula akong kumain. Kanin at ulam na ang kinakain ko ngayon imbes na kape at tinapay.I glanced at the wall clock. It's already 10:30 am. I woke up late today. Probably because of all the emotions I had last night. Na hanggang ngayon ay hindi pa rin humuhupa. Hiniling ko na sana pagkagising ko ay magiging ayos na ako pero hindi. Gano'n pa rin.It feels like the pain and sadness gets so deep in my heart and penetrates my soul. And that a good sleep and loud cry are not enough to make it disappear. It was only one night. It took only one night to change everything. Sa isang iglap, para akong bumalik muli sa umpisa. Habang kumakain ako ay pumasok si Ate Rosa sa kusina. Bahagya pa siyang nagulat nang madatnan ako."Oh? Nandiyan ka na pala," aniya. She's all smiles. She's in a good mood. Ibang-iba sa akin.Tipid na tumango ako. "Pumasok na po sila?" Tukoy ko kila Dad.Nagtungo siya sa sink para ibaba ang hawak na baso."Oo
Kabanata 36 (Part 1)After I changed into my pajamas, I saw Rafael’s name on my phone. He's calling.Kumunot ang noo ko at sinagot ang tawag.“Hello?” sagot ko at umupo sa kama.“Maia…” his deep voice almost tickles me. Ilang araw kong hindi narinig ang boses niya dahil panay ang chat lang namin kaya…nakakapanibago.“I heard you...went out with Tristan earlier?” he asked.Bahagya akong nagulat na nalaman niya iyon. I wonder who told him that? Pero hindi ko na tinanong.“Yes.”“Anong ginawa niyo?” Nilingon ko ang bintana ng kwarto ko at tinanaw ang langit sa kabila nang umiindayog na kurtina dahil sa hangin.Lumalamig na dahil ilang araw na lang ay mag-Di-Disyembre na.“Kumain lang kami sa labas,” sagot ko. “Hindi mo nabanggit sa akin na lalabas pala kayo.”Kumunot ang noo ko. He sound critical. I don't like it.“I forgot. Biglaan lang din kasi,” dahilan ko.Hindi siya umimik. I heard him sighed over the phone instead. It’s like something is bothering him.“I don't have class in the u
Kabanata 36 (Part 2)“Alright. It's settled, then. We're allowing you to meet Edna Jimenez abroad this coming December and enter Art School soon. But I want you to finish this sem first,” Dad said with finality.“T-Talaga po, Dad?” I asked excitedly.Ngumiti si Mommy sa akin habang si Dad ay tumango at uminom sa kaniyang kopita.Parang pinihit ang puso ko pero sa pagkakataong ito, dahil sa saya nang makita sa mata nila ang pagsang-ayon.“I'm happy for you, Maia!” nakangiting saad sa akin ni Ate Ruby.Ngumiti ako. Tumatalon ang puso ko ngayon sa sobrang tuwa. Finally! They let me pursue what I really want! “T-Thank you, Dad and Mom,” ani ko sa kanila. Nilingon ko rin ang katabi ko. “Thank you, Tristan.”Ngumiti siya ng marahan.“Anything for you, Maia,” he muttered softly.Matapos ang saglit pang usapan, they called it a night. Hinatid namin si Tristan sa labas pero nasiraan ang sasakyan niya at tipsy na rin siya kaya naman nagdesisyon sila Dad na ihahatid na lang si Tristan pabalik s
Kabanata 37 (Part 1)Maga ang mata ko kakaiyak kagabi. I slept late last night, that's why I woke up late today. It's already past 10. Tumulak na sila Dad sa trabaho noong tulog pa lang ako.Tristan:Goodmorning! Pagkauwi ko kagabi, nakatulog agad ako. Naparami ata ang inom ko. Did you get home safely?Nag-reply naman ako sa kaniya. Ibababa ko na sana ang phone ko pero may nakita akong message galing kay Rafael. Mukhang kanina pa iyon.Manang pours my cereal with milk as I read Rafael's message.Rafael:Let's talk later.I gritted my teeth and chose not to reply. Instead, I placed my phone on the table and gazed at the bowl in front of me.I don't want to talk to him. It would only make things harder between us. Breaking up with him last night was not planned, but it felt right. Dahil bukod sa gusto kong abutin ang pangarap ko, I don't want to continue our relationship while holding grudges against him.Dahil ang totoo, galit pa rin ako…sa nangyari noong kaarawan ko. Galit pa rin ako
Kabanata 37 (Part 2)I stared blankly at the table in front of me. Tuyo na ang luha mula pa kagabi. Hindi na ako nakabalik pa sa pagtulog buhat nang dumating sila Dad sa kwarto ko para isawalat ang eskandalong umiikot na sa buong Escala.Hinawakan ni Tristan ang kanang kamay ko habang nakaupo kami ngayon sa sofa dito sa living room. Pilit siyang ngumiti sa akin.“Hey, everything’s going to be alright,” pagpapakalma niya sa akin.Dumating siya kaninang umaga para bumisita saglit ngunit kalaunan, nalaman niya ang nangyari. He immediately canceled his plans today just to be with us.Dumating si Ate Ruby kaya napatingin kami sa kaniya.“Sila Tito?” tanong ni Tristan sa kapatid ko.Ate Ruby sighed.“They're still on the phone, canceling the supposed meeting today,” balita nito. Kaninang umaga ay halos hangin ako sa magulang. They look so disappointed and mad. They didn't even talk to me. “Maybe we should do this some other day? Palipasin muna ang…nangyari?” Tristan suggested, worriedly.“
Kabanata 38 “Damn it!” Iritadong umupo ako sa aking swivel chair dito sa aking opisina. Katatapos lang ng meeting with the investors and shareholders and it didn't end well. Padarag kong binagsak ang lintek na sales report sa aking mesa. Halos hawiin ko pa ang lahat na nakalagay sa desk ko sa sobrang iritasyon. “I heard what happened." Nag-angat ako ng tingin sa kaibigan. Pagkapasok namin ng sekretarya ko ay nadatnan ko na siya rito sa opisina ko, nakaupo sa upuang nasa harap ng desk ko. I didn't even bother to greet her because of what just happened during the meeting. Masyado akong preoccupied sa nangyari. “How was it?” she asked. Ang secretary ko ay nakatayo sa may aking gilid, naghihintay ng susunod na aksyon ko. Saksi rin ito sa nangyaring madugong meeting kanina. Mukhang nasabi na rin nito ko kay Kola na nagkaroon bigla ng meeting kaya ngayon ay nakuryos ang huli sa kung anong nangyari. “From the looks of it, mukhang hindi naging maganda ang nangyari,” Kola
Kabanata 39 “What?” iritadong kong saad. Padarag na naibaba ko ang dokumentong binabasa at nilingon ang naka-loud speak na phone dahil sa narinig. “You heard me right. Mom and Dad are planning to visit the La Mesa at the end of the month,” ulit na balita sa akin ni Dan. At the end of the month? “They are not happy with the current state of the company, Maia. Sinusubukan kong pigilan sila. They even want to go there next week. Napigilan ko lang dahil sa kalagayan ngayon ni Dad. But they have decided to really come visit before this month ends.” Pinikit ko ang mata ko ng mariin. That is not good! I…didn't expect this. Alam ko namang mapapagalitan ako. Pero hindi sa ganitong luluwas talaga sila dito sa Manila. Lalo na sa kalagayan ni Dad ngayon. I sighed and gritted my teeth. Kung gano'n, apat na linggo na lang ang meron ako para makaisip ng paraan sa problema? 4 damn weeks! “Kaya naman ang sabi ko sa'yo, luluwas ako para matulungan ka. I can help you. I can talk with th
Kabanata 40Anong ginagawa niya rito?That question was running in my head while I approached the group.I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them.He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted.He smiled warmly."Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?""Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party."Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.”But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?"I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, kaya hindi sila nakapunt