Mag-log inShare
Kabanata 7
Huling Na-update:
2022-04-19 08:36:20Karma ko na siguro 'to.
Dati, ako ang madalas magsabi ng mga ganoong kataga sa iba."Aqui, I don't want us to be like this anymore... Pang-kama mo na lang ba talaga ako?"She was sitting on the end of the bed while the thin blanket was wrapped around her bare chest. We just finished having sex. Her face was disappointed. Mukhang nagsasawa na sa ganitong sitwasyon namin.This is why I don't want to have sex with the same woman repeatedly. They will look for a label when the time comes. That's something I don't want. I'm not ready to commit just yet.This setup is great for me.Walang halong pagmamahal, sex lang. Hanggang dito lang sa kama. Kapag natapos na, kapag nakuha na namin ang gusto namin sa isa't-isa, 'yun na.Parang hindi ko pa kasi kayang magkaroon ng karelasyon. Hindi ko gusto ang pinagbabawalan. Hindi ako makakabwelo. Pakiramdam ko ay masasakal lang ako. Hindi ako magiging masaya. At saka, sa mga edad na ito, ito dapat
Kaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 8
Tunog kaagad ng matandang orasan ang gumising sa akin. Isa lang ang hudyat nito, alas kwatro na sa umaga at malamang sa malamang ay gising na rin ang mga madre ngayon. Mabilis akong bumangon at inayos ang aking higaan. Habang nagdadasal sila ay gagawa na ako ng almusal nila. Ganito na ang ginagawa ko simula nang kupkupin nila ako rito. It has become a routine.Lumaki ako sa mga madre. Iniwan ako ng nanay ko at sumama sa ibang lalaki. Wala na akong ibang pamilyang mapuntahan. Ang tatay ko ay namatay na rin nang ma-raid sa isang buy bust operation dahil sa ipinagbabawal na gamot. Before, I had always felt some sense of purpose. Mostly because my purpose for the last 18 years of my life was to help with the activities here in the convent in return for the nuns' kindness to me. Kinupkop nila ako, binihisan at pinag-aaral. Dapat lang na suklian ko ang mga kabaitan nila sa akin. Then repeat all of this the following year."Ramona,
Huling Na-update : 2022-04-20For the Unloved Kabanata 9
I was never one of the little girls before who grew up dreaming and meticulously planning what her fairytale wedding would look like. I never knew if I would get married or if I wanted kids, and I still don't.Siguro naging factor na rin na puro mga independent woman ang mga kasama ko at nagpalaki sa akin. Naniniwala akong kahit mag-isang mabuhay, makakaya. Kaya ayos lang sa akin na mag-isa."Ako na," mabilis na inagaw ni Aquilino ang bitbit kong kahon.Hindi na din ako umapela dahil may kabigatan din ang dala-dala ko. Para matigil na din siya. Nang tuluyan kong naibigay sa kaniya ang aking bitbit ay lumingon ulit ito sa akin at kumindat. Napaatras ako at napahawak sa dibdib sa pagkagulat ng kaniyang ginawa."Nakakadiri naman 'yon." Wala sa sarili kong sabi.Oo nga, gwapo siya, pero wala akong interes sa mga lalaki. Hindi ako kumportable. Hindi ko rin nakikita ang sarili kong may makakatuluyang lalaki sa hinaharap. Par
Huling Na-update : 2022-04-21For the Unloved Kabanata 10
Ang babaw.Can you develop a feeling for someone based exclusively on their looks? It's very doubtful.Having feelings for someone solely for his or her aesthetic value is, at the very least, is a shallow mode of thinking and feeling even if this disillusioned individual does not realize it."Alam mo, Isaac, pagsabihan mo nalang 'yang kaibigan mo na itigil nalang niya ang kahibangan niya." Hindi ko na maiwasang sabihin. Tanaw namin ngayon si Aquilino habang abala sa pakikipag-usap sa mga bata. Sabay-sabay silang nagtawanan nang may sinabing biro ang isang bata. Halatang nalilibang siya. Aaminin kong may istura naman talaga itong si Aquilino. Pero hindi ko gusto ang ugali niya. Napakasalungat naming dalawa. Hindi kami kailanman magkakasundo. "Hindi nga pwede, Ramona..." mabilis nitong tugon."Bakit naman?"Biglang napalingon sa gawi namin si Aquilino kaya mabilis kong iniiwas ang tingin ko sa ibang direksyon. Natawa bigla si Isaac sa naging kilo
Huling Na-update : 2022-04-22For the Unloved Kabanata 11
"Ito, tama na ba ito sainyo?" hawak-hawak niya sa kamay niya ang eco-bag na may lamang groceries. "Tahan na, huwag ka nang umiyak..." Nang makalapit ay lumuhod ito para maglebel ang mukha nila. Panay pa rin ang hikbi ng bata. Pilit niya itong pinapatahan. Pinunasan niya ang pisngi nito gamit ang kamay niya. Napalingon ito sa akin kaya bigla akong napapitlag. Kanina pa pala ako natutulala sa kanila. "I-iyong pamilya ko, Kuya. N-nagugutom na mga kapatid ko. Iyan nalang ang pag-asa namin..." sunod-sunod nitong sabi kahit na medyo nahihirapan dahil sa lakas ng sunod-sunod niyang paghikbi. "May panyo ka ba diyan?" tanong ni Aquilino habang nagpupunas pa rin ng luha sa humihikbing bata. Tumango ako at saka dumalo sa kanila. Maingat kong pinunasan ang pisngi ng bata. Nakaagapay naman si Aquilino sa gilid at patuloy na pinapakalma ang bata. Kung kanina ay mapaglaro pa ang ngiti sa mukha nito, ngayon, wala akong makita kung hindi ang kalungk
Huling Na-update : 2022-04-23For the Unloved Kabanata 12
When it's right, you'll know.I've heard that cliché so many times before—when you find the right person, when you get the right job, when you’re on the right track, you'll know—and for the longest time I couldn’t help but find that annoying. What does it mean to ‘know’? Would I have this fluttering heartbeat, this subconscious sense, this universe-given affirmation that this is exactly who I’m supposed to be loving or what I'm supposed to be doing?Until, suddenly, there wasn’t any doubt in my mind. Until I felt a sense of peace in my heart, in my soul. Until I realized that all the time before I’d been running around, searching in the wrong places, bouncing from thing to thing never feeling satisfied or like I belonged. Until I realized that my life had the potential to be good, really good, if I simply let it.I'd always been told that the 'right' things will come. People I looked up to cautioned me to not settle for anything less than what felt absolutely perfect—and not that it
Huling Na-update : 2022-05-08For the Unloved Kabanata 13
"Ikaw ah. Ramona, bakit kasama mo 'yun?" Biglang sumulpot sa kung saan ang kaibigan kong si Maria. "Sino 'yun?"Nagulat tuloy ako nang ito ang sumalubong sa akin. Kasa-kasama ko siya rito pareho kaming pinag-aaral din ng mga madre. Siguro ay kakabalik lang nito galing sa pamilya niya. Mahigit isang linggo din siyang nanatili sa kanila.Mabuti nalang at nakaalis na si Aquilino. Hindi talaga ito mapanatag at hindi gugustuhin na hindi ako maihatid kahit nandito lang naman ako nakatira sa loob ng eskwelahan. Parang sira. Gusto ko nalang talaga matawa."Wala. Wala." Pag-iiwas ko. Hindi ito umalis sa kinatatayuan niya at tinignan ako ng nakakaintriga. "Maria, wala kang nakita. Huwag mong pansinin 'yun.""Talaga ba wala? Bakit may pakindat bago umalis?" Hindi pa rin talaga ito tumitigil. Mabuti nalang at umalis ang mga madre ngayon. Hindi pa umuuwi. Kung nasaktuhang ganito ang usapan namin at marinig ni Sister Si ay paniguradong magagalit iyon sa akin. Hindi ko din alam kung ano ang maaari
Huling Na-update : 2022-05-08For the Unloved Kabanata 14
Bata palang ako, alam ko na ang pakiramdam kung paano kasakit ang maiwan— iwanan. Ikaw ba naman iwan ng mga magulang mo sa murang edad dahil hindi na nila alam kung paano ka buhayin? Alam na alam ko ang pakiramdam. Pero dahil sa mga kumupkop sa akin, nawala ang sakit ng nakaraan. They filled me with love that they think I deserved. Maswerte pa rin ako.Hindi. Napakaswerte ko."Wala naman akong pakialam...""Totoo ba 'yang sinasabi mo, Ramona?" Tinignan ako ni Maria ng puno nang pagdududa. Napayuko ako. Pilit hinahanap ang tamang salita."Oo naman. Ayos nga iyon, tumigil na siya. Wala nang mang-gugulo sa buhay ko."Nagulat ako ng bigla niya akong tapikin sa balikat. Dahil nga nakakatanda si Maria sa akin, madalas niya akong payuhan sa buhay at kahit mas matanda siya sa akin, hindi niya man lang ako hinayaang tawagin siyang ate. Ayaw niya nun. Tumatanda daw siya tignan."That's right. Focus on yourself, on what you want. He is just a temptation. "Tumango ako. Hindi na nagprotesta pa,
Huling Na-update : 2022-05-09For the Unloved Kabanata 15
Bata palang ako, alam ko na ang pakiramdam kung paano kasakit ang maiwan— iwanan. Ikaw ba naman iwan ng mga magulang mo sa murang edad dahil hindi na nila alam kung paano ka buhayin? Alam na alam ko ang pakiramdam. Pero dahil sa mga kumupkop sa akin, nawala ang sakit ng nakaraan. They filled me with love that they think I deserved. Maswerte pa rin ako.Hindi. Napakaswerte ko."Wala naman akong pakialam...""Totoo ba 'yang sinasabi mo, Ramona?" Tinignan ako ni Maria ng puno nang pagdududa. Napayuko ako. Pilit hinahanap ang tamang salita."Oo naman. Ayos nga iyon, tumigil na siya. Wala nang mang-gugulo sa buhay ko."Nagulat ako ng bigla niya akong tapikin sa balikat. Dahil nga nakakatanda si Maria sa akin, madalas niya akong payuhan sa buhay at kahit mas matanda siya sa akin, hindi niya man lang ako hinayaang tawagin siyang ate. Ayaw niya nun. Tumatanda daw siya tignan."That's right. Focus on yourself, on what you want. He is just a temptation. "Tumango ako. Hindi na nagprotesta pa,
Huling Na-update : 2022-05-10
Pinakabagong kabanata
For the Unloved Wakas
It's sometimes simpler to harden your heart and chose wrath. It's far easier to block those who have injured you or violated your affection and trust. Sometimes we believe there is no other option; that healing begins with distance and their absence; that in order to live your life, you must expel the toxins and agony they imparted; yet we do so by employing their techniques.We sometimes choose to be angry. We choose to react and get enraged; it is this wrath that we use as an explanation for our actions. We rationalize our retaliatory actions by recalling the actions of our rivals.I can never completely let go as long as I linger on my own misery and self-pity. Who am I to say you don't deserve my forgiveness when it's human to make mistakes? I've made errors in the past that I'd like people to forgive me for. I'm letting go of my ego by forgiving him. It indicates I've accepted the misery you've inflicted on me. It implies I no longer see you as the person who wrecked my life.
For the Unloved Kabanata 49
Bumalik ulit ang kaba sa aking dibdib. Pagkapasok namin sa loob ay hindi ko makita si Aquilino dahil pinapalibutan ito ng mga katulad ng nasa labas, ay mga businessman din. Dito ko talaga nakita at napaghalintulad na mga circle of friends niya ay mga negosyante na din na katulad niya.Sabay-sabay silang napatingin sa pagpasok naming dalawa ni Akihiro. Nakahawak ng mahigpit ang anak ko sa aking kamay. Parang pusang naninibago sa lugar at nangingilala pa ng paligid.Gumilid ang mga nakapalibot na lalaki sa amin para mabigyang daan at tuluyan nang masulyapan si Aquilino. Halos maiyak ako nang makita ko siyang nakaupo sa kama, humihinga, mayroon nang malay. Hindi na katulad noong mga nakaraang araw na hindi man lang gumalaw ang kamay nito!Blangko at hindi ko mabasa ang itsura niya. Bago pa man ako tuluyang makapagbigay ng reaksyon ay tumakbo nang mabilis ang anak ko papunta sa kama ng Papa Aquilino niya. Gulat na gulat pa rin sa mga nangyayari, ang mga nakapaligid ay napanganga nang matu
For the Unloved Kabanata 48
Siyempre, hindi ako mag-isang pumunta sa ospital. Dahil ilang araw ding hindi nagkita ang mag-ama ay nagpumilit talaga si Akihiro na sumama. Umiiyak na ito nang papaalis na ako ng mansion. Hindi ko sana pasasamahin dahil natatakot akong makakuha ito ng sakit dahil ospital ang pupuntahan namin. Mahina pa naman ang resistensya nito. Pero dahil nagpupumilit ito at hindi na matigil sa kakaiyak, isinama ko nalang para wala nang masyadong iisipin. Hindi kasi makontrol at kahit na mga katulong na sa mansion ay hindi siya mapatahan. Gustong-gusto niya daw makita ang Papa niya. "I really miss my Papa..." saad nito nang nasa sasakyan na kami patungo sa ospital na kung saan nandoon ang Papa niya. Fifteen minutes away lang ito sa village. "Ako rin, anak." saad ko dito. Ngayong ganito ang nangyari, napagtanto hindi talaga permanente ang ating buhay dito sa mundo. Hindi natin alam kung kailan ang huli, hindi natin alam kung ano ang mangyayari bukas, dapat, ipakita at iparamdam natin sa mga ta
For the Unloved Kabanata 47
Everything has gone swimmingly for the past several weeks that we have been in Manila with Aquilino's parents. Aquilino became preoccupied with his work, and Akihiro seldom cries when he had to leave the house for work. He also attends a neighborhood kindergarten school. Every Monday to Wednesday, I attend a review center nearby to Aquilino's workplace. Everything is going well. Now, I only have a month to review for my board examination."Love," Aquilino peek out the door as it opened slightly. I'm scanning my review book. Kanina pa ako ditong abala at tuwing kakain lang ako lalabas. Araw ng linggo, walang trabaho si Aquilino. Unti-unti na ring nakakabalik sa normal ang estado ng kumpaniya nila at kapag ganitong araw, palagi dapat silang may Papa and Akihiro time. Hinahayaan ko lang ang mag-ama sa kung ano ang gustong gawin ng mga ito. Kapag weekdays kasi ay maaga umaalis si Aquilino at kapag uuwi naman ay medyo late na. Marami kasing inaasikaso sa kumpaniya nila. Bumabawi naman
For the Unloved Kabanata 46
"Let us go to our room so we can start making Akihiro's sibling, Ramona."That's what Aquilino stated as soon as he stood up from his seat. We had just finished our meal. I quickly glared at him. His parents laughed at his naughtiness. Hindi na talaga matigil ang panghaharot nito sa akin! Mas nakakabuwelo pa ito at mas lalo pa talaga akong inaasar. Hindi pa kami nakakaisang araw dito ganito na itong si Aquilino. Baka kapag talagang natuluyan at hindi na ako nakapagtimpi at baka naman umuwi ako sa probinsyang buntis na naman!Ayoko ng ganoon! Hindi pa talaga kami tuluyang naaayos, may problema pang kinakaharap si Aquilino, hindi pa tuluyang bumabalik ang ala-ala niya... masyadong kumplikado pa ang lahat. "Just slow down, son. You've just returned from a trip!" his Daddy commented. Napahilot nalang ako sa aking sintido. Hindi pa rin tumatayo sa kinauupuan. Nahihiya na ako sa mga magulang nito. "I'm just kidding, Dad." he answered to his Father. He was looking at me and waiting for me
For the Unloved Kabanata 45
Leaving.Just hearing that term makes me want to cry. Just thinking that I will leave them tomorrow tears stream down my cheeks. They are neither happy nor sad tears. They are tears from every emotion I've ever felt or created in this place. They're tears of regret for not being able to remain. I'm wishing I didn't have to go. I wish I had more alternatives."Bakit hindi ka pa natutulog at pumapasok sa loob, Ramona?" nagulat ako nang biglang nagsalita mula sa aking likod si Sr. Si. Natawa siya nang makitang nagimbal ang katawan ko sa pagkakagulat nang dumating at nagsalita siya. "Kape pa more," natatawang sabi nito nang maupo ito sa tabi ko. Parehas kaming napatingin sa kawalan. "Bukas na ang alis niyo, no? Nakapaghanda na ba kayo ng mga dadalhin niyo?""Tapos na po..." sagot ko rito. Kahapon pa kami nag-impake nila Aquilino. Hindi naman marami ang dinala namin. Kailangan na kasi talaga naming makaalis. Hindi na raw maganda ang lagay ng kumpaniya nila. Lumalaki na raw ang nawawalang
For the Unloved Kabanata 44
Kinaumagahan, dahan-dahan akong bumangon sa kama. Mga bandang alaso tres na ako nakatulog nang itulak ko nang dahan-dahan si Aquilino para doon naman yumakap kay Akihiro. Hindi kasi ako mapakali na hindi ito abot-kamay, kung hindi naman ay may nakaagapay sa gilid na pwede niyang yakapin.Baka mahulog ito. Nangangamba ako na baka kapag nahulog ito ay makatama ang ulo niya sa sahig. Nagkatrauma na ako dail noong baby pa ito, muntik itong mahulog sa kama. Dala na rin ng post-partum, noong unang dalawang buwan kasi ni Akihiro ay hindi ko ito pinapansin at ayaw na ayaw ko itong nakikita. Mabuti nalang at mabilis na nakarespondedang mga madre. Kaunti nalang daw ay mahuhulog na ito. Kung hindi siguro naagapa, walang malaming na Akihiro ngayon. Kung hindi din iyon nangyari, baka hanggang ngayon, malayo ang loob ko sa anak ko.Iyon ang nagbukas ng isip ko para pahalagahan si Akihiro dahil ito lang ang pamilya mayroon ako.Magkayakap ang mag-ama nang iwan ko. Inayos ko pa ang kumot nilang dal
For the Unloved Kabanata 43
One of the most challenging difficulties we might face in life is realizing how little time we frequently have to spend in some of life's greatest moments. It's at times like this that you wish your train was delayed, or that his grin might last just a little longer, or that he would reconsider going after all.We cannot keep people for longer than we are meant to have them. Maybe they are ours for years or maybe we were only lucky enough to know them for just a few, quick moments. Whatever the case and whoever they are, just know that the length of a moment does not dictate its value in your life. You can meet someone once and remember them forever, or you can spend years with someone who will eventually become nothing more than a distant, foggy memory.Love will often come to you in the unlikeliest of times, and if you spend that time dreaming of what it could be, you will miss out on all that you already have.But if we never tried, we would have never experienced all of the beauti
For the Unloved Kabanata 42
"This is my school, Papa!" iminuwestra ni Akihiro ang kanilang paaralan sa kaniyang Papa. Pagkababa namin ng kotse ay agad na hinagilap ni Akihiro ang kamay ng kaniyang Papa at naunang maglakad. Tinginan kaagad ang mga tao nang bumaba kami sa sasakyan. Hindi ko iyon pinansin. "We play there with my friends every break time and PE time, Papa!" tinuro pa ni Akihiro sa Papa niya ang playground na madalas nga nilang paglaruan ng mga kaibigan niya. Tuwing susunduin ko ito at wala sa classroom nito ay madalas ko siyang matagpuan doon."Alam mo na kung saan hahanapin ang anak mo kapag susunduin mo ito," natatawa kong sabi kay Aquilino. "Iyon kung hindi ka pa babalik sa Maynila para sa trabaho mo." dagdag ko pa. Pila ang mga estudyante at mga magulang sa may gate. Nasa huli kami bago tuluyang makapasok sa may mismong gate ng paaralan. Dahil nasa unahan ang mag-ama at nasa likod nila ako, nilingon ako ni Aquilino nang nakanguso. Hindi nagustuhan ang huling sinabi ko. "Ayan ka na naman s
