Revised chapter🤸
KABANATA 17—REVISED When you thought everything was alright , think again, because you wouldn't know what's coming next. "Love, I'll get going." He walk faster near me as he give kissed in my forehead. "Papasundo ka nalang kay manong Roger kapag natagalan ako mamaya, a?" I only nodded at mabilis siyang niyakap. He get busier everyday and I don't know how to retrieve the lost days and catch up with each other. Habang nasa magkaiba kaming trabaho pakiramdam ko ang tagal-tagal na no'ng nagkasama kaming dalawa—just us. We forget how to ask each other how our day gets going because we were too busy in our own perspectives. The lost days were like years apart. "Nasa kotse na nga pala ang mga extra posters na naprint ko kagabi, love." He nodded and fastly walk away from our room. "Ingat!" I shouted and he only glance at me and mouthed I love you. I sigh deeply and massaged my temple, I should be used to this dahil simula palang ito. Hindi pa dito matatapos ang lahat at gustong-gusto
KABANATA 18 "Why would you hired bodyguards for me, huh?" Naiinis ko kaagad siyang sinalubong ng makita ko siyang pumasok sa pintuan ng bahay. I'm just very thankful at naisipan niyang bumili ng bahay at umalis sa mansion ng magulang niya dahil sasabat na naman ang nanay niya sa tuwing pinagsasalitaan ko ang anak niya— which I find absurd. He kissed my forehead before putting his bag in the couch. "You need it. Nagsisimula na ang kampanya and my candidacy is already out in public and I don't know who's against it kaya inunahan lang kita ng bodyguards." Wika niya pero inilingan ko lang siya para iparating na hindi ako kumbinsido. He knows I don't like someone to tail me all around. I want my privacy. "Bakit marami sila? Gano'n ba ako kailangang protektahan para sobra nilang dami?" Tinaasan ko siya ng kilay kaya mabilis siyang nag-alis ng tingin sa'kin. Tumalikod siya sa'kin at pumasok ng kusina pero sinundan ko siya doon. I saw him open the refrigerator and pour water on his
KABANATA 19-revised"Karen? Karen!" Mabilis kong hinabol ang babaeng papasok sa isang establishment and my guards immediately followed me. Napairap ako sa hangin ng hindi ko na siya makita. I'm sure si Karen 'yon. I kinda want to talk to her para makipag-ayos but I can no longer contact her in her phone number. Hindi naman nagr-reply sa mga emails at chats ko. Hindi ko na rin muling naka-usap ang kapatid kong may saltik sa utak. Kung bakit niya sinaktan ang kaibigan ko para lang doon sa babaeng haliparot na 'yun."Bumalik po tayo ng opisina mang Roger." Mahina kong wika ng makasakay ako sa sasakyan. Mabilis naman siyang tumango at agad na nagmaneho. I saw the bodyguards followed me with their designitated cars. Pagod kong inakyat ang aking opisina at hindi pa man ako nakakarating naguguluhan na ako at bakit maraming nagkakagulo rito. Outside my office are my employees, nakita ako ni Aya kaya tinakbo niya ang pwesto ko. "Thanks God you came, ma'am! Hindi ko na po alam ang gagawin." N
"Aya, can you check Miguel's schedule today?" "Ma'am, wala po akong copy ng sched ni sir. Nasa secretary niya po." Sagot niya sa akin. "I told his secretary already na ibigay sa'yo ang sched ni Miguel para ma-check ko." "Call my husband's secretary Aya." I added. Mabilis naman siyang tumango at dali-daling umalis ng opisina. I went through scrolling Karen's f******k, hoping to see any thing new about her pero last year pa lahat ng nandidito. I am contemplating if tatawagan ko ba siya o kung pupuntahan ko ba siya apartment niya para makausap. I need to apologize and make truce. Wala muna akong pakialam sa kapatid ko kung ano man ang problema nilang dalawa. I need to fix what's between Karen and I first. As I went through Karen's account I just found myself in Maureen's timeline. Ito na nga ba ang ayaw na ayaw ko kapag nasa f******k ako at nakatingin lang sa profile dahil napupunta ako sa kung kani-kanino. I saw her recent photos and there are lots of it but my eyes saw the l
"Just don't go to the office today Clea." Matigas niyang wika at inaayos ang kaniyang sinusuot. "Miguel marami akong kailangang gawin doon. You know how busy is the whole company right now." Masakit ang buong katawan ko. Nawala na rin naman ang hilo na nararamdaman ko kagabi. Mabigat lang ang katawan ko na para akong dadalawin ng lagnat pero hindi pwedeng dito lang ako sa Bahay buong araw. I have tons of paperwork's to be done today. "I don't want to raise voice again Clea. I have also lots of problems in my plate, huwag ka na muna dumagdag." Singhal niya sa akin. "Bakit ba ayaw mo na naman akong palabasin ng bahay ha?" Naiinis kong sagot. He stared at me and shook his head. "I have received several death threats, now you understand?" Tinaasan niya ako ng kilay at walang lingong-lingon na umalis sa kwarto. Dali-dali akong naligo at nag-ayos ng sarili ng marinig ko na umalis na ang sasakyan niya. Kailangan kong matapos ang kahapon pa dapat na trabaho, kailangan kong pumasok n
"What now? You'll going to wait here, for what?" Naiinis na singhal sa'kin ni Cleo pero wala ako sa mood sagutin siya kaya inirapan ko nalang. "Clea ano ba? You weren't raise to become this hopelessly in love with someone who can't even ask if you're okay!" Matigas niyang wika kaya napayuko ako. "I am okay." Mahina ko nalang bulong na mas nagpataas at nagpakunot pa sa noo niya. "I should have bring you back to Norway. Look at yourself, you look extra pale and weary." Pinag-aralan niya ang mukha ko kaya napaiwas lang ulit ako sa kaniya. "Cleo... Okay nga lang, huwag ka ng mag-alala riyan." Sagot ko sa kaniya. Mahina siyang napailing. "Hindi ko na alam ang gagawin ko sa'yo Clea." He muttered. "Hayaan mo muna kasi ako and please don't tell anything about this to Daddy, papauwiin lang ulit ako n'on." I whispered. "Hanggang kailan kita dapat hayaan? Kapag hindi mo na kaya at pasuko na?" Seryoso niyang tanong at tingin sa akin. I deep sigh and shrugged my shoulders. "Baka kap
Weeks had passed like a flash pero nandidito pa rin ako sa bahay. Nothing had changed 'tho, dahil dalawang araw nalang bago ang eleksyon ay busy na busy na masyado si Miguel at hindi na rin siya umuuwi ng bahay for the whole week. No text nor calls, para akong naghihintay rito nang milagro. I am not yet allowed to go out, and day by day mas lalo lang sumasama ang pakiramdam ko. Palagi akong nahihilo at kada gising nasusuka ako. Hindi ko alam kong normal pa ba ito, sa pagkain rin ay mas ginanaganahan ako kaya pakiramdam ko mas tumataba ako ngayon. "Hello?" Tanong ko sa kausap ko sa kabilang linya. Hindi ko na kasi tiningnan ang caller dahil busy ako sa pagpapak ng santol pero wala ng ketchup at ice cream nalang ulit. "Pack your things, aalis ka na d'yan sa inyo." Maikling wika ni Cleo at doon lang ako napatingin sa pangalan ng kausap ko at kapatid ko nga ito. "What? Why?!" Napatayo ako sa sinabi niya dahil hindi ko na naman siya maintindihan. "I already know everything. I just
"Magmumukmok ka nalang ba rito buong araw Clea?" Naiinis na usal ng kapatid ko at binigyan ako ng masamang tingin. "Just leave me alone Cleo." Inirapan ko siya at muling nagtalukbong sa kumot. Malakas niyang hinablot ang kumot kaya sinigawan ko siya. "Ano ba! I need to be alone!" "Kailan mo gustong mapag-isa? Habangbuhay? You'll not going to eat just because of that stupid moron." He said sternly but I avoided his stare. "You are sulking here while he's out there trying to win his campaign and he doesn't even think of you." Tumulo na naman ang luha ko dahil ang sakit niyang magsalita huh! "Bakit ba? Ano naman ang masama sa pag-iyak huh?" Humihikbi kong wika. "Walang masama sa umiyak, ang sa'kin lang dalawang araw ka ng nakakulong rito sa kwarto." Mahina niyang wika na tila naiintindihan niya ako. "Manood tayo ng balita sa ibaba dahil ngayon bibilangin ang boto ng mga mananalo." Hinawakan niya ako sa balikat pero malakas akong napahagulgol nang yakapin na ako ng kapatid ko.
Three I hate how fate play. Palagi nalang itong nagwawagi. Palaging nasusunod. Palaging dahilan ng mga sakit at lungkot. "You're alone?" Aaric asked. "Mukha ba akong may kasama?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Galit agad? Nagtatanong lang, a." Mabilis siyang umupo sa harapan ko which made me rolled eyes again. "Ano na naman ba ang kailangan mo attorney, Maur?" Naiinis kung tanong sa kanya. Kung saan-saan nalang siya sumusulpot na parang kabute! "Sabing Caed nalang, e." Kamot-kamot niya sa ulo. "Bakit sinusundan mo na naman ako, ha?" Free time ko ngayon at dahil wala pa naman kaming maraming case na hina-handle ngayon ay marami akong oras. "Grabe ka naman, miss attorney! Hindi mo ako stalker ha!" "Ano nga ba kasi ang kailangan mo? Huwag mong sabihin may gusto ka sa'kin? Sinasabi ko sa'yo hindi kita type!" Malakas siyang humalakhak na may kasama pang paghawak sa tiyan at naluluha na. "Hindi din kita type, Miss Attorney! Baka mapatay pa ako." May pa waksi-waksi pa si
2 Months being in the Philippines has been different. The way Joaquin entered in another school at kung paano s'ya nakatagpo ng mga kaibigan, he's enjoying his stay but I can't help but to get worried every single day na baka makita s'ya ni Miguel at magkakilala silang dalawa. I'm ready to face what the truth has to offer and its consequences but the mere fact that I still don't know how to explain everything to my son bothers me a lot. "Mom, let's go?" Kinalabit ako ni Joaquin ng makita n'ya akong nakatingin sa kanya ng matagal. I nodded and smiled as how excited he is to go to school everyday. Sana… kung dumating man ang araw na malaman n'ya ang lahat tungkol sa ama niya makita pa rin ako ng anak ko bilang mabuting ina. I can't endure the pain it will cause me if my son will hate me. "Wala ka na ba ang naiwan sa room mo? Are all your assignments done?" Binalingan ko siya ng tingin, he's busy looking around that he just nodded abruptly. Mabilis lang naman ang naging byahe nam
Una Kanina pa ako ikot nang ikot sa upuan ko dahil sa sobrang kaba. "Ang ganda mo, madam!" Exaggerated na wika ng baklang nagmi-make-up sa'kin. "Thanks," I replied hesitantly. I know I'm pretty pero alam ko rin na hindi naman basihan ang kagandahan para hindi ka ipagpalit. No matter what a woman has become, she may wear the crown in the universe, possess the beauty and perfection pero hindi no'n mababago ang isang lalaki kung gago na talaga siya. Men should change because they wanted to, hindi dahil gusto naming mga babae. We only want to be valued and love pero minsan kahit gaano ka simple ang gusto naming mga babae hindi pa rin nabibigay sa'min 'yun ng mga lalaki. "Sigurado akong ikaw ang pinakabunga sa party mamaya" agap niyang sabi ng makita niya akong nakangiti ng malungkot. I'm nervous. Nervous because after so many years I will finally see those who believe in me again. Ang mga investors na nahakot ko dati, they organize a charity event and I'm invited. No one knew I'
PART II I waited… for him to change. For him to love me the way I deserve. I'm no princess but I deserve to be treated right. To be loved and to be taken care of was my only dream. Pero hindi… hindi niya nagawang iparamdam sa'kin na mahal niya ako. He made me feel worthless at hanggang ngayon hindi ko pa rin magawang mahalin ang sarili ko katulad ng dati. I'm still broke and despite not wanting him anymore, I know he's my cure. "Mom, it's so hot!" Kitang-kita ko ang inis na rumehistro sa mukha ng anak ko. The sun is scornful making him grimace in annoyance as we headed out in the airport. I patted his head and smiled. "This is the Philippines, Quin. What do you expect?" I slowly laugh as I see him roll his eyes. "Can we go back in Norway now? I can't think I'll ever live here. It's so mainit, mommy." Ilang beses siyang nagpahid sa pawis niyang tumutulo sa Mukha niya kaya marahan ko siyang nilapitan at pinunasan. Habang lumalaki siya mas lalo siyang nagiging kamukha ni ano… h
KABANATA 32 "Mom it's family day! Yohooo!" kagigising lang ni Joaquin pero full energy nakaagad ito dahil family day ng school ngayon. Oo, pinasok na n'ya si Joaquin sa regular school after his birthday dahil normal naman ang anak niya and she realize na kahit magtago man sila sa kung saang bahagi ng kasuluksulukan ng mundo kung magtatagpuin talaga ang mag-ama ay wala na siyang magagawa. "Yes love, but before that you need to take your bath and eat breakfast. You want me to help you?" Nakangiti n'yang tanong sa anak at hinalikan ito sa pisngi. "Nope. I'm already a big boy mom so you don't need to help me now." Ngiwi naman nito sa kanya pero yinakap pa rin naman s'ya kaya mas lalo siyang napangiti. "Wait… did I just heard you pronouncing the 'r' sound without stuttering love?" Nanlaki ang mata niya ng ma-realize na nabigkas nga ni Joaquin ang already with the 'r'. "Yup. Tita Gorgeous and I practice it yesterday and I now can pronounce words with r sound with no sweat. Easy pea
"Help her doc, please." Pagmamakaawang wika ng kapatid ko. "No! You should have let me die..." Umiiyak kong usal pero mabilis lang na umiiling si Karen at tiningnan ang doctor. "Doc, pakalmahin niyo po siya." Karen pleaded. Umiwas nalang muli ako ng tingin sa kanila dahil pagod na pagod na ako. The nurse injected me something that I lost my consciousness again. Muli akong nagising. Agad na nilibot ng aking mata ang paligid at nakita kong natutulog si Karen sa'king tabi. Nakayuko siya, ang katawan ang nakaupo sa isang upuan at ang kanyang ulo ay nasa bed ko. She's holding my hands as if she's afraid I might run or something. Siguro gabi na dahil hindi ko naman nakikita ang nasa labas. I touch her hair kaya agad naman siyang napagalaw. "Clea...? Do you need anything? May masakit ba?" Nabukadkad siya at dali-dali akong tiningnan. "No," I shook my head and gently smile. "Tawagin ko lang si Doc, sandali lang." Sabi niya at mabilis akong iniwan sa kwarto ng ospital. Sinundan
"Magmumukmok ka nalang ba rito buong araw Clea?" Naiinis na usal ng kapatid ko at binigyan ako ng masamang tingin. "Just leave me alone Cleo." Inirapan ko siya at muling nagtalukbong sa kumot. Malakas niyang hinablot ang kumot kaya sinigawan ko siya. "Ano ba! I need to be alone!" "Kailan mo gustong mapag-isa? Habangbuhay? You'll not going to eat just because of that stupid moron." He said sternly but I avoided his stare. "You are sulking here while he's out there trying to win his campaign and he doesn't even think of you." Tumulo na naman ang luha ko dahil ang sakit niyang magsalita huh! "Bakit ba? Ano naman ang masama sa pag-iyak huh?" Humihikbi kong wika. "Walang masama sa umiyak, ang sa'kin lang dalawang araw ka ng nakakulong rito sa kwarto." Mahina niyang wika na tila naiintindihan niya ako. "Manood tayo ng balita sa ibaba dahil ngayon bibilangin ang boto ng mga mananalo." Hinawakan niya ako sa balikat pero malakas akong napahagulgol nang yakapin na ako ng kapatid ko.
Weeks had passed like a flash pero nandidito pa rin ako sa bahay. Nothing had changed 'tho, dahil dalawang araw nalang bago ang eleksyon ay busy na busy na masyado si Miguel at hindi na rin siya umuuwi ng bahay for the whole week. No text nor calls, para akong naghihintay rito nang milagro. I am not yet allowed to go out, and day by day mas lalo lang sumasama ang pakiramdam ko. Palagi akong nahihilo at kada gising nasusuka ako. Hindi ko alam kong normal pa ba ito, sa pagkain rin ay mas ginanaganahan ako kaya pakiramdam ko mas tumataba ako ngayon. "Hello?" Tanong ko sa kausap ko sa kabilang linya. Hindi ko na kasi tiningnan ang caller dahil busy ako sa pagpapak ng santol pero wala ng ketchup at ice cream nalang ulit. "Pack your things, aalis ka na d'yan sa inyo." Maikling wika ni Cleo at doon lang ako napatingin sa pangalan ng kausap ko at kapatid ko nga ito. "What? Why?!" Napatayo ako sa sinabi niya dahil hindi ko na naman siya maintindihan. "I already know everything. I just
"What now? You'll going to wait here, for what?" Naiinis na singhal sa'kin ni Cleo pero wala ako sa mood sagutin siya kaya inirapan ko nalang. "Clea ano ba? You weren't raise to become this hopelessly in love with someone who can't even ask if you're okay!" Matigas niyang wika kaya napayuko ako. "I am okay." Mahina ko nalang bulong na mas nagpataas at nagpakunot pa sa noo niya. "I should have bring you back to Norway. Look at yourself, you look extra pale and weary." Pinag-aralan niya ang mukha ko kaya napaiwas lang ulit ako sa kaniya. "Cleo... Okay nga lang, huwag ka ng mag-alala riyan." Sagot ko sa kaniya. Mahina siyang napailing. "Hindi ko na alam ang gagawin ko sa'yo Clea." He muttered. "Hayaan mo muna kasi ako and please don't tell anything about this to Daddy, papauwiin lang ulit ako n'on." I whispered. "Hanggang kailan kita dapat hayaan? Kapag hindi mo na kaya at pasuko na?" Seryoso niyang tanong at tingin sa akin. I deep sigh and shrugged my shoulders. "Baka kap