Chapter 9: Finally
Jack's Perpective
Matapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga.
"Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin.
"No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya.
"Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head.
"Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio.
"Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot.
"I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.
Maya't maya pa ay nakarating din kami ng bahay. Agad naman akong naligo para maginhawaan naman ang aking katawan.
I'm looking at myself at the mirror habang pinupunasan ko ang aking basang buhok ng towel nang marinig ko ang phone ko sa may bag ko, kaya naman agad kong niligpit ang mga gamit na damit ko sa isang basket at kinuha ang bag ko para tignan ko kanino galing 'yong message na narecieve ko.
Halos bumilis ang tibok ng puso ko nang makita kong nag pop-out ang name ni Angel sa screen ko.
"Damn! Oo nga pala bakit hindi ko siya naalala," I murmured at unti-unti kong binuksan ang message ni Angel, pero sa sobrang kaba ko halos nakapikit ako dahil natatakot ako sa maaring sagot niya sa tanong ko kanina, unti-unti kong minulat ko ang mga mata ko at binasa ang message ni Angel.
"Haha, meron ka naman talagang pag-asa simula pa noon, I'm just waiting you to ask me again, pero sa tagal nating magkasama hindi mo ako natatanong. And also, ako ang babae kaya dapat hindi ako ang unang gagawa ng move, kaya naman naisipan ko na lang maghintay. And since heto na nagtanong ka na, Jack, I fell in love with you too, and I want to be with you, I am so thankful because you respect me as a friend and as a woman. Sa totoo lang isa ka sa isang pinakamasayang parte ng buhay ko, ikaw lang kase nagpadama ng ganito, I Love you Jack, I mean it." - Angel
Nang mabasa ko iyon halos mapalundag ako sa tuwa, hindi ako makapaniwala.
"Totoo ba ito? Hindi ba ako nananaginip?" Bulong ko ng paulit-ulit at sinampal ko ang aking sarili.
"It's true!" Ani ko.
Binasa ko ang text ni Angel nang halos sampung beses and I swear halos kiligin ako ng sobra, finally! Oo, finally after two years, nagbunga din ang paghihintay ko.
"Yes!" Sigaw ko nang maisipan kong itext si Angel.
"Hi, are you still awake?"- message sent
Beep!
Agad ko namang binuksan ang message ni Angel nang marinig ko ang ring tone ng phone ko.
"Yep!"- Angel
"Can I call you?" excited na pagta-type ko sa phone ko and sent it to her at nakareceive agad ako ng reply mula sa kaniya. smiling emoji lang but I knew it clearly na aang ibig sabihin nun ay oo, kaya naman dinial ko na 'yong number niya at agad naman niyang sinagot.
"Hello," sabi ni Angel mula sa kabilang linya.
"Hello, how are you?" I asked.
"Okay lang naman. Heto nagpapahinga lang ako dito sa kwarto. How about you?" Sagot niya.
"Okay lang naman din, and about your reply a while ago, ibig sabihin ba 'non tayo na?" Agad kong tanong at halos mahiya ako na may halong excitement, at narinig ko siyang tumawa.
"Why are you laughing?" Wika ko.
"Wala lang, I could imagine your face right now," she said.
"So ano nga? Tayo na ba?" Tanong kong muli sa kaniya.
"Gusto mo ba?" Sabi niya at natawa naman ako.
"Syempre naman, gustong-gusto ko. I waited for this moment Angel. Alam mo namang mahal kita hindi ba?" I said.
"I know!" She said.
"So tayona nga? You are now my girlfriend?" Tanong kong muli.
"Oo, nga," masayang sagot niya and I couldn't help myself but to scream.
"Yes! Finally. Angel, I love you!" Sigaw ko.
"Hey, lower your voice, baka marinig ka ni tito, nakakahiya, haha," sabi niya and I smiled.
"That's okay, dahil alam kong kaya kitang ipagmalaki. Angel, hindi akong mahihiyang isigaw na tayo dahil mahal kita," bulong ko at rinig ko ang pagsinghot niya.
"Hey, are you crying?" Agad kong tanong dahil ramdam ko at rinig ko ang pagluha niya.
"It's because I'm happy, Jack. Ang saya ko na nandyan ka," mahinang sabi niya mula sa kabilang linya and I swear napaluha din ako sa sobrang saya. Sino bang hindi maiiyak kapag lahat ng paghihintay at effort mo ay nagbunga ng ganito, it's all worth it.
"Angel, tahan na. I'm also thankful because of you," bulong ko.
"I love you," I said and she answered back telling me that she loves me too.
Matapos ang mga kwentuhan namin ni Angel, I told her na magpahinga na muna at saka na kami mag-usap dahil gabi na din, ayaw kong mapuyat siya nang dahil sa akin, of course, gusto ko na alam namin ang limit namin dahil marami pang bukas para makapag-usap kami.
Habang pinipilit kong kunin ang antok ko ay tila nagsisink-in pa rin sa akin lahat, my happiness is keeping me awake, nang maalala ko si Zio, kaya naman I grabbed my phone again and texted him.
"Hey, I know you're asleep, just wanted to tell you that she said Yes, kami na ni Angel, bro. Thank you for the advice, I owe you this. See yah, later." Message sent
Agad kong pinatay ang ilaw ng aking kwarto at bumalik sa kama ko, I tried to sleep pero bakas parin sa mga labi ko ang hindi ko maalis na ngiti simula pa kanina. I am so excited to let my father know about it, at syempre andoon na din yung excitement ko na makilala ako ng parents ni Angel as her boyfriend.
This is the happiest day of my life and I thank god about it. Finally, I won her sweet yes!
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata
Chapter 13: The letterJack's PerspectiveHalos ilang araw na akong di kinakausap ni Angel, ilang araw na akong naghihitay, ilang araw ko na ring sinisisi ang sarili ko. It's hurt pero anong magagawa ko ang layo niya, eh. I tried talking to her Dad pero ayaw niya daw talaga akong makausap."Where are you going, Jack?" Tanong sa akin ni Dad."I'm going to the park, Dad." I answered."Okay, may problema ka ba? Napapadalas ata ang punta mo doon after ng klase mo. You can share it with me, my son!" Ngiting sabi niya."I'm fine, Dad. Madami lang nagaganap sa school today, pagod lang po ako, but don't worry, I can handle it." Mahinang sagot ko at tuluyan na nga akong nagpaalam kay Dad at kinuha anggg bag ko.Dumeretsyo ako ng park, wala lang gusto ko lang magpahangin dito, gusto kong mapag-isa. Hindi ko na alam kung ano bang dapat kong gawin. Napapaisip ako sa mga gustong mangyari ni Angel.
Chapter 14: Truth Behind The LiesJack's Perspective"Haha, I won, bro!" Shouted Zio, halos hindi na siya tumigil sumigaw at sabihing nanalo siya. Biruin mo naman seven out of ten ang score niya, and me three? Damn, that is so emberrasing!I lost sa ten rounds namin, and that was the first time. Ewan ko, I tried hard naman pero natalo pa din ako. Ganun naman talaga eh sometimes you win at sometimes, of course, talo. That is what our lives are, we are not always winning, ang pangit din naman kung lagi kang panalo, ang boring, it feels like everything is easy and what is worst is that you might hate people once na natalo ka nila, mahihirapan kang tanggapin ang pagkatalo mo. At isa pa kaya ka natatalo para tumayo ka ulit, to learn from your mistakes. Ang tanging dapat mong alamin is saan ka nagkamali para next time, at least alam mo na."So, bro. tulad ng pustahan natin, the winner will get everything he wants,"
Chapter 15: A sudden deathJack's PerspectiveTwo days later...I am in the middle of a class discussion when my father is calling me, I don't want to disturb the class, so instead of excusing myself I secretly answered the phone and whispered, "Hello, Dad?"The moment I said those words, I could hear him sniffing."Dad, are you crying?" I asked in a low voice"S-son, Z-Zio is dead!" His voice is cracking and trembling. But then the moment I heard him, halos hindi ako makahinga, hindi ako makapagsalita, ramdam ko ang pagsikip ng dibdib ko."Are you not joking, Dad?" I said trying not to believe what he just said, pero sa totoo lang hindi ko na mapigilan ang mga luha ko. Hindi! Hindi 'to totoo!"Jack, I'm not a teenager anymore to joke a serious thing like this," he said. At ang luhang kanina ko pa pinipigilan ay sunod-sunod na tumulo mula sa mga mata ko. Hindi ako
Chapter 16: The BurialJack's PerspectiveI hunched down my head, letting all the pain and tears devour me as they slowly shroud the casket of Zio with dirt."Huhu, my son!" Cried Zio's mom, habang ako unti-unti kong tinatanggap ang pagkawala niya, the same thing happened with my mom, noong araw na iwan niya kami.I was in a car accident with mom eighth years ago, I was young. My mom was driving, we were about to visit Dad to the hospital. Pero sa hindi namin inaasahan, nawalan ng preno 'yong isang truck na nakasalubong namin hanggang sa nagcause ng isang aksidente, smokes are in the air, and three person declared death, kasama na doon si mom, she did not survive, hindi na siya naihabol pa sa hospital. Dahil malaki ang injury na natamo niya and that was because she covered me, to kept me in
Chapter 17: ChoicesJack's PerspectiveI woke up early to prepare breakfast for me and Angel, hindi na kase umuwi si Dad, kaya hindi na naman siya makakaharap sa kainan. Well, I let Angel stay here, kase it's too late na kagabi para hayaan ko pa siyang umuwi and we missed each other also. Natulog siya sa kwarto ko, and I went to our guess room para doon matulog.6:30 AM ay agad na akong bumangon, then, after an hour and a half, ay sawakas natapos na din akong magluto. Agad naman akong nagpunta sa kwarto ko upang gisingin si Angel.I slowly opened the door and saw Angel, lying comfortably on my bed. Napakasaya akong makita siya, I went closer to her and kiss her forehead. At naalimpungatan naman siya, agad akong ngumiti sa kanya saying the words, "good morning
FINAL CHAPTER: Epilogue Jack's Perspective "Zhane! Zhane!" malakas na iyak ng ina ni Zhane habang inililibing namin ang bangkay ni Zhane. Well, yes, pagkatapos kong malaman ang tungkol sa mga sekreto niya, makalipas ng isang buwan ay napagkaalaman namin na hindi pa rin siya tuluyang gumaling, and my Dad extremely felt depressed about it, he felt embarrassed sa mga nangyayari and the end, after all the efforts and risks they couldn't save her anymore, hanggang doon na lang nga siguro, masakit para sa aming lahat pero iyon na nga ang huling araw na nakita namin si Zhane. Pero kahit pa hindi gumaling si Zhane sa kanyang sakit, tita, Zhane's mother appreciated my dad's loved for her daughter, and that she can't blame anyone about her death. She explained na wala namang may gusto sa nangyari. And she also feel glad na nakasama pa niya si Zhane kahit papaano sa tulong ni dad, because without the treatments she had baka mas maaga pa siyang nawala
Chapter 42: The Truth!Jack's PerspectiveAgad akong pumasok, hindi ko maalis ang kaba sa puso ko. Nalilito ako sa nakita ko and then, I checked her drawers and then I bursts out tears."Why didn't you tell me?" I sobbed quitely.My tears are falling non-stop, nang makita ko lahat ng sulat ko kay Star. Huhuhu.Hindi ko maintindihan kung bakit nasa drawer ni Zhane ang mga sulat ko kay Star and then, I saw her diary na nakapatong sa mga sulat."Dear Diary,I left a note at the park with a phrase saying," FIND ME" and guessed what? Someone left a letter for me. Haha. And I decided to answer his questions, until we became friends and he has the same name with the person I love, his name is Jack, funny right?""Dear Diary,
Chapter 41: The Marriage!Zhane's PerspectiveI can hear everyone shouted when the priest announced that Jack and Angel were now husband and wife. Lahat sila ay tuwang-tuwa sa kanila and of course, pati ako. Matapos akong bisitahin ni Jack before kinabukasan tinanggap ko na ang lahat.I come back from what I was before. Nagkaayos kami ni Jack and ayaw ko din naman sa araw ng kasal niya ay may sakit pa rin akong nararamdaman kaya naman, lahat ipinasa-Diyos ko na lamang. Naging masaya na lang ako para sa kanilang dalawa. All I wish for is that Angel will loves him as much as I do. Na she wil never let Jack unhappy.Hindi ko man makita ang bawat pag ngiti nila, every tears of joy coming out from theie eyes, I know they both happy.And as long as Jack is happy, masaya na rin ako."Congratulat
Chapter 40: Cold!Jack's PerspectiveI visited Zhane sa bahay nila, sinca wala naman masiyadong gagawin sa toy store.Nang nasa tapat na ako ng bahay nila ay nakita ko si Zhane na nakaupo sa may labas nila. Tahimik at napakahaba na din ng buhok niya.Tita is combing her hair at agad naman akong kumatok sa may kahoy sa may tabi ko."Oh, Jack, ikaw pala!" sabi agad ni tita nang linginon niya ako."Yes po, tita. May pasalubong po pala ako," sabi ko sabay bigay ng prutas kay tita."Nag-abala ka pa, Jack. Lagi ka na lang may pasalu
Chapter 39: Zhane: Painful Cries!Zhane's PerspectiveHuminga ako ng malalim habang nakapikit ang mga mata ko, all I can see is black, nothing more, and when I slowly open my eyes, it is also the same. Gusto kong umiyak pero pinipigilan ko. Naawa ako kay mama dahil nadagdag pa ako sa mga inaasikaso niya, well, next week maaari na din akong umuwi. Finally, I'm gonna leave this place, permanently. Hindi man nagawang gamutin ang mga mata ko, I am still thankful that I survived. Hindi rin naging madali sa akin lahat, I thought mamatay na ako.Ang sakit noong mga araw na hindi ako maitindihan ng lahat, sa isipan ko nasasabi ko ng maayos ang mga bawat katagang sinasabi ko, but I never imagined na hindi pala, the doctors let me hear my voices when I was talking to them before, since I couldn't watch the video.
Chapter 38: Welcome back to the Philippines!-The Surprise-Angel's PerspectiveI'm glad na ang uwi ni Jack is Sunday at nataon na wala akong pasok. I'm excited to see him again, dahil malaparanoid na ata ako sa tuwing hindi ko siya nakikita. I know I am extremely a weirdo, I cross the lines sometimes, accusing him that he has another girl is too much pero masisi niyo ba ako? I love him, and I didn't want to let him go. Dahil before naging kami, I already love him, and if I am not mistaken, I love him before we met.Yes, nakapagtataka ba? Okay, let me share it with you. Remember, the time na nagbuhusan ko ng drinks si Jack, and binilhan ko siya ng damit dahil super basa na 'yung puting t-shirt niya? That was all planned. Yes, I did that kase I want to be close to him. It's not an accident but a set up.Gusto ko na
Chapter 37: Zhane's conditionsJack's Perspective3 months... yep, tatlong buwan na ako dito kina lolo at lola and I will go back to the Philippines after 3 months, six months lang kase akong mag-sstay dito.Dapat 2 months lang kase for seminar and training lang naman sa company nila lola, but they asked me a favor to stay for a few months at wala na akong magawa since nandito na rin naman ako. And I want to make them happy.I and Angel talked about it also, nagtampo siya noong una pero of course, sinuyo ko siya at ipinaliwanag sa kanya na uuwi din naman ako, minsan iniisip niya na baka may nakilala ako kaya ayaw ko umuwi. Haiist, hindi ko din alam, hindi ko na ata maalis talaga ang bagay na iyon kay Angela.Well, about me, everything went well naman, I learned and memorized everything that I needed to learn in my grandparent's business. And pinipilit ako ni lola na ituloy-tuloy na a
Chapter 36: The flight!Jack's Perspective"Come back quickly," sambit sa akin ni Angel sabay yakap at halik na din sa pisngi ko."I will," I smiled and I hug her back, "Salamat sa paghatid, ingat ka pabalik sa inyo," I added."Ano ka ba, maaari bang hindi kita ihatid?! Haha, but remember to call me when you get there, and one more thing, walang mambababae hah?!" Pagbibiro niya sa akin."Hmmm... Yes, ma'am. Huwag ka pong mag-alala," sabi ko sabay kindat sa kaniya, agad naman siyang natawa at muli akong niyakap."Mahal, I love you," she said and I was about to answer her, but I was interrupted when we heard the announcement."Good morning, Ladies and Gentlemen, This is the final boarding call for passengers who booked on flight 298A to Washington D. C. Please proceed to gate 3 immediately
Chapter 35Jack's PerspectiveLumipas ang panahon, at heto nasa company pa din ako ni Lola. It is a toy company, we made a branded toys and sale them around the globe. Yeah it's a well-known brand because of the quality of the materials used and the uniqueness of its style. Well, hindi ko pa alam kung kelan ulit ako babalik sa pag-aaral, but next year, pupuntahan ko sina Lola at Lolo para sa seminar, and mga needed gawin to improve and gain more customers. At doon din namin malalaman if which country got the highest rate of sales. Nakakatuwa kase ilang bansa din ang branch nina lolo at lola, and I am taking the country of Philippines, and I am actually excited to meet the other leaders from different countries!"Mahal, see you later, okay?" text ni Angel with a kiss and heart emoji. She invited me for dinn5sa bahay nila. Well, away-bati kami, minsan malala pa siya magtampo, she don't wanna see me nor talk