Chapter 4: He's cute...
Angel's Perspective
Haha, natawa na lamang ako nang mahulaan niya ang balak kong gawin. Well, sa totoo lang nabilib talaga ako, ang tanga ko sa oras na ito, bakit nga ba sinabi kong bibili ako ng damit na para sa akin? If I can tell him that it is supposed to be for my father. Urgh! Angel, this is so embarrassing!
"Ano na, tara na," sabi ni Jack sa akin at napakunot noo naman ako.
"Tara? Saan?" Agad kong tanong.
"Tara na, uwi na tayo, ihahatid na kita," sabi niya sa akin and honestly, kinilig ako dun.
"Pero hindi pa kita nabibilhan ng damit?" I insisted.
"Ano ka ba, I told you already, I'm fine," ngiti niya.
Pero syempre di ako papatalo sa kanya, haha.
Agad kong hinila ang kamay niya and I noticed that he got surprised and he just blush. Oh my! This is the very first time that I saw a man blushing, at ang cute pala nilang tignan sa tuwing nagblublush, akala ko babae lang pero pati din pala ang katulad niya, haha. At aaminin ko, he's handsome and cute as well.
***
Habang namimili ako ng damit ay hindi rin siya tumigil sa kakasabing okay lang siya, and I keep on ignoring him, basta ako, I will do what I want.
Maya-maya ay may nakita akong isang light blue na long sleeve and it is so cute, nakakaagaw pansin yung damit, simple lang ito pero napakaganda kaya I took it t agad na inabot sa kaniya.
"Try this," sabi ko at tumingin siya sa mga mata ko, well dahil mas matangkad siya sa akin ay nakatango ako sa kanya, haha.
"Haiisst..Okay nga..."
"Please, di matatahimik ang konsensya ko kapag hindi mo ako pinagbigyan," I pleaded and then he sigh.
"Okay, I guess I have no choice since kanina pa kita pinipigilan but you also keep on insisting," sagot niya sa akin and he pouted his mouth, how cute, hihi.
"Ate saan po yung dressing room?" Tanong ko agad sa iang sales lady at ngumiti siya sa akin.
"This way, ma'am," the sales lady said and assist us. Wow, impressing customer service.
"...dali pasok na!" Sabi ko kay Jack habang itinutulak siya papasok sa dressing room.
"Okay, heto na, haha," sabi niya at agad na pumasok sa loob. Nang makapasok siya ay agad naman niyang isinara ang pinto ng dressing room.
Wala pang ilang minuto ay lumabas na si Jack mula sa dressing room.
"Bagay ba?" Tanong niya sa akin sabay ngiti at napansin ko na may dimple pala siya.
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa kanya.
"Ayos ka lang? Bakit ka nakatulala? I look handsome, that's why, isn't it?" Pagbibirong sabi niya and I cambe back to my senses.
"Haha, oo na, you look great with that long sleeve," I honestly answered.
"Wow, hindi ko inaasahan na sasang-ayon ka sa akin, haha."
"Well, I'm an honest person, that's why," I said and he grin.
"Really?" Pang-aasar niya.
"Oo kaya, do you want me to lie? Dahil kapag sinabi kong; you look ugly, then I am lying," sabi ko agad sa kaniya at natawa naman kaming pareho.
"Oo na, awat na madam, naniniwala na po, huwag ka nang magalit, hindi ako papalag sayo," sagot niya, and my heart fluttered.
***
After naming mabili yung damit ay lumabas na kami sa mall, well, nakailang pagtatalo na kami sa loob kanina, he kept telling me na siya na daw ang magbabayad sa damit na isinuot niya. Almost all of the crowds' eyes are on us kanina, parang kaming magjowa na nagtatalo, haha. But in the end I won, I paid the bill and hahaha, wala pa din makakapalag sa akin.
"Ako na diyan sa bag mo," sabi ni Jack sa akin at nagilat naman ako dahil hindi pa lang ako nakakapagsalita ay hinila niya mula sa akin ang bag ko.
"Hey, you're naughty!" I exclaimed.
"And so you are, you kept insisting a while ago in front of the counter," he answered back, and I think I'm unlucky, haha, he won and I let him carry my bag.
"Anyway, I've been wanting to ask you this," he paused.
"What is it?" I asked.
"Hmm..." Another paused at natawa ako sa kaniya.
"Haha, ano ba yun? Just ask me?" I giggled.
"Okay..." He said and cleared his throat, "Angel, do you have a boyfriend?" Diretsyong tanong niya, napalunok naman ako sa gulat. Seriously, that's what he wanted to ask me?" Haha.
Hindi ko sana siya sasagutin sa tanong niyang iyon, pero bigla siyang nanahimik sa tabi ko.
"I don't have, I'm single," I answered in a low voice and he look at me.
"Sa ganda mong 'yan, wala kang boyfriend?" Mabilisang sabi niya.
"Wow, do I need a boyfriend?" I yelled in a good way, at natawa lamang siya
"Eh, ikaw ba?" Tanong ko. "Wala din," natawang sagot niya.
"See, even you, sa gwapo mong 'yan wala kang girlfriend?" Sabi ko at napangisi siya.
"Hey, binabalik mo sa akin yung sinasabi ko, at least ako may hinihintay lang," sagot niya.
"Really, who is that unlucky girl?" Pagbibiro ko, haha.
"If I told you its you? Maniniwala ka ba?" Nang marinig ko ang sinabi niya ay agad naman akong napahinto sa paglalakad.
"Hah?" Tanging sambit ko.
"Angel, I really like you, matagal na," dagdag niya.
Why too straight forward, I thought at kinakabahan na ako.
"Will you give me a chance?" Tanong niya.
"Waah! Hindi ko alam ang sasabihin ko, ang bilis naman ata ng pangyayari.
" Okay, you don't have to answer me..."
"Yes..." Hindi pa lang siya natatapos magsalita ay sinagot ko na siya.
Napatitig siya sa akin at lumapit.
"What do you mean by yes?" He nervously asked.
"Yes, as in yes you have a chance," pagpapaliwanag ko.
"Really, seryoso, Angel?" Malakas na sabi niya.
"Oo nga, ikaw kapag ayaw mong maniwala, it's up to you," sabi ko at nagulat naman ako nang hawakan niya ang kamay ko, pero mas nagulat ako nang titigan niya ang mga mata ko, and he's facial expression is so serious.
"Angel?" He said at umiling ako. "Hmm, yes?"
"Thank you," he sincerely said at heto na naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko, he's face, he's mood and how he called my name was so sweet.
"Thank you for what?"
"Thank you for giving me a chance, I promise I will be the best man for you," he said and I just smiled at him.
Matapos ang hindi inaasahang pangyayari ay hinatid na ako ni Jack dito sa bahay.
"Thank you, Jack," sabi ko bago pa ako pumasok sa loob at inabot niya ang bag ko sa akin.
"No, ako dapat ang mag thank you, thank you for this day, mag-iingat ka," sabi niya, and I nodded hanggang sa nagpaalam na siya.
Pinagmasdan ko lang siya habang papalayo siya ng papalayo, nang hindi ko na siya matanaw agad akong tumakbo sa kwarto ko at napasigaw. Hindi ko alam pero hindi ko din inaasahan na bibigyan ko siya ng chance, well it is because he is kind and sweet, waah!
Hindi ko mapigilan ang sumigaw at isinubsob ko ang mukha ko sa unan bago pa ako marinig ni mama, nakakahiya iyon kapag nagkataon.
"Waah!" Patuloy kong pagsigaw habang inaalala ang mga nangyari kanina.
Chapter Five: Meeting my fatherJack's PerspectiveHinihintay ko si Angel dito sa labas ng room nila, halos hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa sobrang saya ko. Sino bang mag-aakala na ang isang tulad niya ay bibigyan ako ng chance, I was the most luckiest man in the world.Habang naghihintay ay narinig ko ang ring tone ng phone ko.Beep!"Bro, nasaan ka? Bigla ka na lamang nawala after dismissal, magpapasama sana ako, eh." - ZioHehe, tinakbuhan ko kase si Zio, nanigurado akong di niya ako makikitang lumabas, ayaw ko din namang ipaalam sa kanya na I am already courting Angel. Kase paniguradong kukulitin niya lamang ako tulad ng dati, he loves teasing people, and I don't have time dahil balak ko talagang sunduin si Angel."I should take this chance to win Angel's heart," I thought as I couldn't stop blushing.Hindi rin gaano nagtagal na
Chapter 6: Our First DateJack's PerspectiveNandito kami ni Angel sa isang restaurant, naisipan ko kase siyang yayain, kaya naman binilin ko kay Dad na ibaba kami sa tabi kanina."Good afternoon, ma'am, sir. May I take your orders please?" Sabi ng isang service crew kaya naman tinanong ko si Angel kung anong gusto niya, pero normal na ata ang sagot na "kahit ano," kaya naman ako na ang namili ng kakainin namin.Habang kumakain natanong ni Angel sa akin si Dad."Oo nga pala, tanong ko lang, is your father is a doctor?" Tanong niya sa akin."Well, yeah, paano mo nalaman?" Sagot ko."Ah, 'yon ba? Siya kase nag-asikaso sa Lola ko last time sa hospital," sagot niya sa akin, nang maalala ko na doon ko nga pala siya nakita sa hospital ni Dad noong nakaraan."Yeah, he is actually the owner of that hospital," pagpapaliwanag ko ng walang halong pagyayabang at nanlaki naman ang mga mata niya sa gulat, mu
Chapter 7: ZIOJack's PerspectiveKinabukasan...Isang napakagandang araw muli ang umaga ko ngayon, bakit? Hehe, ano pa nga ba? Syempre excited akong makita si Angel, pero bigla kong naalala si Zio, kaya naman nagdahan-dahan ako sa pagpasok sa school, hinarangan ko na din ang mukha ko ng bag ko, at dahan-dahan akong umupo sa upuan ko.Naghihintay ako ng mangungulit sa akin dahil alam ko namang lalapit at lalapit pa din si Zio sa akin pero ilang minuto pa ay walang lumapit na Zio sa akin kaya naman tumingin ako sa upuan niya at wala siya."Dan, si Zio, nakita mo ba?" Tanong ko kay Dan, kaklase namin.Tumalikod naman si Dan sabay tingin sa akin."Hindi, hindi pa naman siya dumarating," sagot ni Dan sa akin."Ganun ba, sige, salamat," sabi ko sa kaniya at nagpatuloy siya sa ginagawa niya.I sighed in relief, buti na lang late siya ngayon p
Chapter 8: What If'sJack's PerspectiveIt's been two years na din at ako heto nag-aaral ng Medicine, while Angel is studying Architecture, nagkaiba kase kami ng kurso na gusto pero we are in the same University pa din naman."Jack," sigaw ni Angel sa akin habang papalapit siya sa kinatatayuan ko. It's been two years pero wala pa ding nagbabago sa kaniya, napakaganda niya pa din. Well, bihira lang kaming magsama at magkita dahil busy siya sa studies niya, and that's okay, naiintindihan ko naman siya sa part na iyon."Oh? Tapos na ba kayo?" Tanong ko sa kanya."Hindi pa nga eh, sorry Jack, pero mauna ka na munang umuwi matatagalan kase ako, pinuntahan lang kita sandali para naman hindi ka naghihintay sa akin," sabi niya."Kaya naman kitang, hintayin eh." Sagot ko sa kanya."I know that, two years mo na nga akong hinihintay eh," sabi niya, I didn't expect her to bring out that topic."Hehe, I kno
Chapter 9: FinallyJack's PerpectiveMatapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga."Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin."No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya."Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head."Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio."Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot."I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.Maya't
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata
FINAL CHAPTER: Epilogue Jack's Perspective "Zhane! Zhane!" malakas na iyak ng ina ni Zhane habang inililibing namin ang bangkay ni Zhane. Well, yes, pagkatapos kong malaman ang tungkol sa mga sekreto niya, makalipas ng isang buwan ay napagkaalaman namin na hindi pa rin siya tuluyang gumaling, and my Dad extremely felt depressed about it, he felt embarrassed sa mga nangyayari and the end, after all the efforts and risks they couldn't save her anymore, hanggang doon na lang nga siguro, masakit para sa aming lahat pero iyon na nga ang huling araw na nakita namin si Zhane. Pero kahit pa hindi gumaling si Zhane sa kanyang sakit, tita, Zhane's mother appreciated my dad's loved for her daughter, and that she can't blame anyone about her death. She explained na wala namang may gusto sa nangyari. And she also feel glad na nakasama pa niya si Zhane kahit papaano sa tulong ni dad, because without the treatments she had baka mas maaga pa siyang nawala
Chapter 42: The Truth!Jack's PerspectiveAgad akong pumasok, hindi ko maalis ang kaba sa puso ko. Nalilito ako sa nakita ko and then, I checked her drawers and then I bursts out tears."Why didn't you tell me?" I sobbed quitely.My tears are falling non-stop, nang makita ko lahat ng sulat ko kay Star. Huhuhu.Hindi ko maintindihan kung bakit nasa drawer ni Zhane ang mga sulat ko kay Star and then, I saw her diary na nakapatong sa mga sulat."Dear Diary,I left a note at the park with a phrase saying," FIND ME" and guessed what? Someone left a letter for me. Haha. And I decided to answer his questions, until we became friends and he has the same name with the person I love, his name is Jack, funny right?""Dear Diary,
Chapter 41: The Marriage!Zhane's PerspectiveI can hear everyone shouted when the priest announced that Jack and Angel were now husband and wife. Lahat sila ay tuwang-tuwa sa kanila and of course, pati ako. Matapos akong bisitahin ni Jack before kinabukasan tinanggap ko na ang lahat.I come back from what I was before. Nagkaayos kami ni Jack and ayaw ko din naman sa araw ng kasal niya ay may sakit pa rin akong nararamdaman kaya naman, lahat ipinasa-Diyos ko na lamang. Naging masaya na lang ako para sa kanilang dalawa. All I wish for is that Angel will loves him as much as I do. Na she wil never let Jack unhappy.Hindi ko man makita ang bawat pag ngiti nila, every tears of joy coming out from theie eyes, I know they both happy.And as long as Jack is happy, masaya na rin ako."Congratulat
Chapter 40: Cold!Jack's PerspectiveI visited Zhane sa bahay nila, sinca wala naman masiyadong gagawin sa toy store.Nang nasa tapat na ako ng bahay nila ay nakita ko si Zhane na nakaupo sa may labas nila. Tahimik at napakahaba na din ng buhok niya.Tita is combing her hair at agad naman akong kumatok sa may kahoy sa may tabi ko."Oh, Jack, ikaw pala!" sabi agad ni tita nang linginon niya ako."Yes po, tita. May pasalubong po pala ako," sabi ko sabay bigay ng prutas kay tita."Nag-abala ka pa, Jack. Lagi ka na lang may pasalu
Chapter 39: Zhane: Painful Cries!Zhane's PerspectiveHuminga ako ng malalim habang nakapikit ang mga mata ko, all I can see is black, nothing more, and when I slowly open my eyes, it is also the same. Gusto kong umiyak pero pinipigilan ko. Naawa ako kay mama dahil nadagdag pa ako sa mga inaasikaso niya, well, next week maaari na din akong umuwi. Finally, I'm gonna leave this place, permanently. Hindi man nagawang gamutin ang mga mata ko, I am still thankful that I survived. Hindi rin naging madali sa akin lahat, I thought mamatay na ako.Ang sakit noong mga araw na hindi ako maitindihan ng lahat, sa isipan ko nasasabi ko ng maayos ang mga bawat katagang sinasabi ko, but I never imagined na hindi pala, the doctors let me hear my voices when I was talking to them before, since I couldn't watch the video.
Chapter 38: Welcome back to the Philippines!-The Surprise-Angel's PerspectiveI'm glad na ang uwi ni Jack is Sunday at nataon na wala akong pasok. I'm excited to see him again, dahil malaparanoid na ata ako sa tuwing hindi ko siya nakikita. I know I am extremely a weirdo, I cross the lines sometimes, accusing him that he has another girl is too much pero masisi niyo ba ako? I love him, and I didn't want to let him go. Dahil before naging kami, I already love him, and if I am not mistaken, I love him before we met.Yes, nakapagtataka ba? Okay, let me share it with you. Remember, the time na nagbuhusan ko ng drinks si Jack, and binilhan ko siya ng damit dahil super basa na 'yung puting t-shirt niya? That was all planned. Yes, I did that kase I want to be close to him. It's not an accident but a set up.Gusto ko na
Chapter 37: Zhane's conditionsJack's Perspective3 months... yep, tatlong buwan na ako dito kina lolo at lola and I will go back to the Philippines after 3 months, six months lang kase akong mag-sstay dito.Dapat 2 months lang kase for seminar and training lang naman sa company nila lola, but they asked me a favor to stay for a few months at wala na akong magawa since nandito na rin naman ako. And I want to make them happy.I and Angel talked about it also, nagtampo siya noong una pero of course, sinuyo ko siya at ipinaliwanag sa kanya na uuwi din naman ako, minsan iniisip niya na baka may nakilala ako kaya ayaw ko umuwi. Haiist, hindi ko din alam, hindi ko na ata maalis talaga ang bagay na iyon kay Angela.Well, about me, everything went well naman, I learned and memorized everything that I needed to learn in my grandparent's business. And pinipilit ako ni lola na ituloy-tuloy na a
Chapter 36: The flight!Jack's Perspective"Come back quickly," sambit sa akin ni Angel sabay yakap at halik na din sa pisngi ko."I will," I smiled and I hug her back, "Salamat sa paghatid, ingat ka pabalik sa inyo," I added."Ano ka ba, maaari bang hindi kita ihatid?! Haha, but remember to call me when you get there, and one more thing, walang mambababae hah?!" Pagbibiro niya sa akin."Hmmm... Yes, ma'am. Huwag ka pong mag-alala," sabi ko sabay kindat sa kaniya, agad naman siyang natawa at muli akong niyakap."Mahal, I love you," she said and I was about to answer her, but I was interrupted when we heard the announcement."Good morning, Ladies and Gentlemen, This is the final boarding call for passengers who booked on flight 298A to Washington D. C. Please proceed to gate 3 immediately
Chapter 35Jack's PerspectiveLumipas ang panahon, at heto nasa company pa din ako ni Lola. It is a toy company, we made a branded toys and sale them around the globe. Yeah it's a well-known brand because of the quality of the materials used and the uniqueness of its style. Well, hindi ko pa alam kung kelan ulit ako babalik sa pag-aaral, but next year, pupuntahan ko sina Lola at Lolo para sa seminar, and mga needed gawin to improve and gain more customers. At doon din namin malalaman if which country got the highest rate of sales. Nakakatuwa kase ilang bansa din ang branch nina lolo at lola, and I am taking the country of Philippines, and I am actually excited to meet the other leaders from different countries!"Mahal, see you later, okay?" text ni Angel with a kiss and heart emoji. She invited me for dinn5sa bahay nila. Well, away-bati kami, minsan malala pa siya magtampo, she don't wanna see me nor talk