Chapter 12

Maya-maya ay nagulat sila ng makarinig ng malakas na palakpak.

“Magaling, magaling! Sa loob ng limang-daang taon kong pagbabantay sa lugar na ito, sa dami ng nagtangka ay kayo lamang ang bukod tanging nakapasa sa aking pagsubok, Binabati ko kayo. Maaari na kayong pumasok sa kweba. Ito ang susi,” Ibinigay nito ang susi sa kanila. Tatalikod na sana ito ng mabilis itong tawagin ni Artemis.

“Sandali!” Mabilis na humarang si Artemis sa daan nito at agad na nagtanong.

“Bakit? Bakit ako ang iyong napiling ipasok sa iyong ilusyon? Bakit si Ina pa?” Tahimik lang itong nakatingin sa kanya habang sya ay nanggigigil na sa galit. Galit sya hindi dahil sa ipinakita nito, kung hindi dahil sa ipinakita nito ang katotohanang matagal na nyang itinatanggi simula palang ng umalis sya sa kaharian nila.

Uniling lang ito at mabilis na naglaho sa hangin. Hindi parin nakakahuma si Artemis, labis syang naapektuhan ng mga nakita. Kung sana lang ay hindi totoo iyon, kung sana lang ay kabaliktaran iyon ng tunay na nagaganap.

Mabilis namang lumapit si Xinniang kay Artemis. Hinaplos nito ang kanyang likod upang pakalmahin siya. Hinawakan din nito ang kanyang mga nakatiklop na kamao. Hindi rin nagtagal ang kanyang nagtangis, ay agad na nilang binagtas ang pinto, ang pinto para sa unang hakbang na kanilang tatahakin.

Nang bumukas ang pinto, sinalubong sila ng mabining sikat ng araw. Magandang tanawin at payapang mundo. Kay sarap sanang mamuhay sa mundong kagaya nito.

Naglakad sila patungo sa nag-iisang bahay na kanilang nakita. Kumatok ng marahan si Xinniang.

Maya-maya lang ay bumukas ang pinto, nagulat sila sa kanilang nakita. Hindi sila makapaniwala sa nakita.

“Lola Bilenda?” Sabay-sabay nilang sambit.

“Hahaha, kumusta naman kayo mga apo?” Nakangiting tanong naman pabalik ni Lola Bilenda.

Hindi agad sila nakagalaw, mas lalo pa silang nagulat ng may dalawang lalaking lumabas mula sa kusina.

“Lola a...Xinniang?” Malakas na bulalas ng huli.

Mabilis naman na tumakbo si Xinniang kina Loid at Benjo. Malakas syang napaiyak, ang buong akala nya ay tuluyan na nyang hindi masisilayan ang dalawa.

“Bakit hindi kayo tumuloy sa munting bahay ko mga apo,” Alok naman ni Lola.

Hindi parin kasi sila makahuma. Nang makita nila si Lola Belinda ay saka lamang bumalik sa kanilang alaala ang matandang kanilang tinulungan.

Agad naman silang pumasok sa loob, umupo sila sa lamesa. Biglang kumalam ng malakas ang kanilang mga tyan. Tatlong araw na rin silang walang maayos na kain. Naubos na kasi ang kanilang pagkain maging ang kanilang tubig. Gutom na gutom at uhaw na uhaw narin. Nang makita nila ang sobrang daming pagkain na nakahain sa lamesa, ay biglang nanubig na ang kanilang mga bibig.

Napatawa naman ng malakas si Lola Belinda, “Oh sya, kumain na muna kayo at magpahinga, makakapaghintay naman ang inyong mga tanong. Wag kayong mag-alala, isang araw sa tunay na mundo ay isang buwan na sa loob ng mundong ito. Kaya marami tayong oras para sa mga tanong,” Masayang alok nito.

Walang kimi namang nagsipagkainan ang lahat hanggang sa mabusog. Binigyan rin sila ng mga panibagong damit ni Lola Belinda. Nagpahinga na muna sila. Kinahapunan ay agad na nilang tinadtad ng tanong si Lola Belinda.

“Lola, paanong nandito ka? Nasaan na si lolo karding?” Paunang tanong naman ng nagtatakang si Artemis.

“ Oo nga po lola,” Segunda naman ng iba.

“Wala, isa lamang itong ilusyon bilang parte ng inyong mga pagsubok,” Masigasig namang tanong nito.

“Lola, paanong napunya sina Loid dito? Kitang-kita namin kung paano higupin ng dalawang mangkukulam ang kanilang mga kaluluwa?” Tanong naman ni Deroi.

“Iniligtas ko sila, kinuha ko ang kanilang mga katawan at pinatakan ng tubig mula sa bukal. Mabubuhay sila habang buhay, ngunit kapalit ay hindi na sila maaari pang lumabas mula sa lugar na ito,” Sagot naman nito.

“Ano? Ang ibig sabihin, hindi na sila maaaring sumama sa amin?” Tumango naman ito

“Kung gayon, di bali! ang mahalaga naman ay buhay sila,” Mabilis na pinahid ni Xinniang ang kanyang mga luha.

“Ngayon kayo naman ang tatanungin ko, ano ang sadya ninyo sa lugar na ito? Paano kayo nakarating rito?” Seryoso naman nitong tanong.

Bagay na hindi rin nila alam kung papano sasagutin. Maging sila ay walang alam kung paano sila napunta sa lugar na ito ng walang ginagamit na kahit na anong portal. Nasa kagubatan lamang sila ng Mount Povo at nagbabasa ng...'Tama'

“Tama!” Malakas na bulalas ni Artemis,“Ang kuwentas, ang kuwentas na ito ang nagdala saamin da lugar na ito,” Binuksan nya rin ang pendant, lumabas ang mga letra mula roon, ngunit iba na ang nakasulat at iba narin ang letrang ginagamit. Tila isa itong mensahe.

Agad namang lumapit si Dustine,

“Kaya kong basahin yan,” Tumango naman sila.

Binabati, ika'y nagtagumpay, nakarating sa huling lantay, tubig na bukal ilang dangkal, oh aking bantay sila'y kailangan ng iyong gabay, iyong ibigay, dalisay ng tubig ng buhay.

Aklat na nakabuklat, ang kanilang mata'y imulat, salat man sa lahat, itim man ang balat, malabo man ang nakasulat, ituro saan man sila tutungo, huwag hayaang mahulog sa lalim ng dulog. Sa tamang daan, sila'y iyong gabayan.

Matapos basahin, ay tiningnan agad nila si Lola Belinda na mataman lamang na nakikinig. Napangiti sya, alam nyang hindi sya nagkamali ng mga taong kanyang pinili.

Hindi na nagdadalawang isip si lola Belinda, agad nyang hinawakan ang kamay ni Xinniang at Artemis. Pinaupo nya ang dalawa na magkaharap.

“Artemis, liban sa kuwentas na dala mo, may iba pa bang ibinigay sa iyo ang taong nagbigay sayo nito?” Tanong nya kay Artemis. Agad naman itong tumango at inilabas ang pulseras, maging ang kanyang espada ay inilapag rin.

Naglagay sya ng maliit na mangkok sa harap nilang dalawa. Hiniwa nya ang kanyang palad, mabilis na tumulo ang kanyang dugo patungo sa mangkok. Sunod ay kinuha nya rin ang kamay ni Xinniang at Artemis. Sabay nyang hiniwaan ang kanilang mga kamay at itinapat din doon sa mangkok. Mabilis na naghalo ang kanilang mga dugo.

Hawak ang kamay ng dalawa, pumikit sya at nag-usal ng dasal. Maya-maya, kinuha nya ang espada, ang kwentas at ang pulseras. Ibinuhos nya ang dugo roon sa tatlong gamit.

Nagulat sila ng umusok lamang ang mga ito. Para bang hinigop nito ang dugong ibinuhos. Maya-maya lang ang ibinalik nya kay Alcarus ang mga bagay na binuhusan niya ng dugo.

“Buksan mo ang pendant Artemis,” Utos nito. Nagulat sila ng makita ang mapa, ito ang mapa papuntang kanlaon, gayon din kung saan makikita ang mismong aklat.

“Maraming-maraming salamat lola Belinda, hindi namin alam kung paano ka namin mapapasalamatan lola,” Ngumiti lamang ito sa kanila. Ikinumpas nya ang kanyang mga kamay at may lumabas na syam na bote sa harapan nila. Tig-iisa sila.

"Munting handog ko sa inyo, alam kong matutulungan kayo ng bagay na iyan pagdating ng panahon,” Sambit naman nito...