Chapter 4

Amulet 

Ever since, I love mountains, forests, and lakes. As I recall, I have experienced getting lost in the deep forest. That's when I was only just ten years old.

Iyon yung araw na isinama ako ni Uncle sa kagubatan. Nagpumilit ako noon na isama niya. When I was in the forest, my heart feels like I am breathing, and it feels I'm home.

Sa sobrang saya ko, nag explore ako sa malawak na kagubatan. Biglang hindi ko inisip na may mga kasama akong mga forest and mountain's hikers. I am not afraid to, though that is because I know how to protect myself against dangerous species. I was trained as a master of martial arts, kaya wala talaga akong takot. Kahit pa sa mga taong tulad ko na handa akong gawan ng masama.

Sa pagkaalala ko sa naging karanasan ko. Tinungo ko ang aking tokador at inilabas ang isang kayumanggi kong antique box. Dahan-dahan kong inilabas ang isang hugis bilog at kulay tanso na amulet. Maliit lang iyon na bilog na may nakaukit na mga letra na hindi ko maintindihan. Sa pinakagitna niyon ay may isang kulay itim na mata ang nakaporma, sa loob ng mata ay maaaninag mo ang isang itim na lobo na nakatingala sa bilog at puting buwan.

Sa paghawak ko niyon, isang gunita ng kahapon ang nanumbalik sa aking alaala.

_____

--Flashback---

"Wow, ang ganda rito." Tumingala ako sa asul na kalangitan at dinama ang sarap ng preskong hatid ng hangin sa buong kapaligiran.

"I want here, I really want here," dumilat ang aking mga mata at pinagmasdan ang buong kagubatan.

"Who are you?!"

Kumunot ang noo ko at hinanap ang boses ng nagsalita. Palinga-linga ako ng wala akong nakitang tao sa paligid.

"Who are you?"

"Ah..." Napasigaw ako sa gulat ng bigla itong tumalon galing sa malago at mataas na puno.

"Bakit ka nag-iisa?" The young man asks me. Inamoy-amoy pa niya ako. "Are you alone?"

Namaywang ako. "Bakit ka ba nanggugulat? At bakit ang dami mong tanong sa akin?"

"Sagutin mo ako!"

"Yes, I am alone. Then, what?" pinamaywangan ko ito.

He frowned. "You are not afraid na magisa ka lang dito sa gitna ng kagubatan?"

"Hindi. I am good at martial arts, kaya nga kitang patumbahin e."

"Oh?"

"Oo." Isang sipa ang ginawa ko. But the young man catches my leg and pinch it. "Aray." Ngumiwi ako sa sakit dulot ng pagpisil nito.

"Wala pa akong ginagawa, umaaray ka na agad?" he said.

"Hmp!" Umirap ako rito.

"Hey, young girl. Do not enter this forest kung nagiisa ka lang. It is very dangerous here. Maraming mga masasamang loob ang pwede kang pagpiyestahan rito."

"Ha? Talaga?" I feel afraid of a sudden.

"Yes,"

"E bakit nandito ka? Hindi ka rin ba takot? Bakit ako lang pinagsasabihan mo?" inosente kong tanong dito.

He grinned. "Of course, I am not afraid. That's because I am the son of the ki—"

"Brother... Ah... Brother—"

Nagtataka ako ng lumakas ang pag-ihip ng hangin. Nakarinig din ako ng isang malabong tinig na nasa malayong parte ng gubat.

"My sister—"

"Ano 'yon?"

"Here." Nagtataka ako ng may ilagay itong isang maliit na bilog at kulay tanso sa palad ko.

"Ano ito?"

"Put it in your pocket. Para ligtas ka kahit saang gubat ka man pumunta," he said.

"What?"

"I really have to go,"

"Saan?"

"Shit, I can't leave you alone here. Tara, ihahatid kita sa bungad ng kagubatan."

"Teka. Ugh—"

Hindi ko na alam kung ano na ang sumunod na nangyari sa akin. Nagising na lang ako na nasa bungad ako ng gubat. May namamataan na rin akong tao. Isa na roon ang Uncle ko.

"Yanna, saan ka ba galing na bata ka? Kanina ka pa namin hinanap sa buong kagubatan!" Galit na wika ni uncle sa akin.

I shut down my mouth and blinked my eyes. Nagtataka ako sa mga nangyayari. Ang alam ko ay nasa gitna ako ng kagubatan at may isang binatilyo akong nakilala at nakausap roon.

As I remember the scene, napahawak ako sa aking palad. And I saw the thing that the boy lent to me.

____

"Sayang at hindi ko siya nakilala. Sayang..."

Pinagmasdan kong muli ang bagay na iyon. I remember the antique expert giving some explanation about that thing.

He said— the thing is rare. It was also an original amulet. Naalala ko pa na binibili nito iyon sa isang malaking halaga. Of course, hindi ako pumayag dahil sa may sentimental value iyon sa akin. I also got researched about it, and I was surprised when it costs of million dollars.

Dahil sa nalaman ko, pinagawan ko iyon ng pure bronze case, saka ginawang pendant ng aking own design anklet.

Agad kong tinabunan ng unan ang box at isinilid sa aking blusa ang anklet ko nang makarinig ako ng katok mula sa labas ng aking silid.

"Bukas 'yan, uncle," I yell.

He gets inside. He smile as he sat down on the edge of my bed. "Handa ka na ba para bukas, Yanna?"

I bitterly glowed. "Yes, uncle. I am ready for our revenge."

"Good to hear that, dear." He nods and then he caressed my face. "You grew up a beautiful woman, Yanna. Ngayon pa lang nakikita ko na na mahuhulog siya sa taglay mong kagandahan," Uncle stated.

"The... Wolf?"

"Yes,"

"But, what if it's not happening?"

"Work for it! You should get his attention, Yanna!" Galit na wika nito sa akin.

I nod as I sighed. "I will. For the sake of the death of my parents."

"That's good... Very good."

____

Pinagmasdan ko ang compass na ibinigay sa akin ni, Uncle Roman. Compass iyon upang matagpuan ko ang Grayson Winery na unang dapat kong pasukin. Nasa bungad lang ito ng Ontario, Boreal forest.

I feel excited. Sa wakas mabibigyan ko na ng hustisya ang pagkasawi ng mga magulang ko.

Napapatanaw ako sa malawak na empire winery building. I am not sure kung may pure human ang nakapasok upang magtrabaho doon. But uncle said, tumatanggap ang mga ito ng tao.

Napasulyap ako sa kabilang kalsada kung saan naroon ang pakay ko. Dahil sa walang gaanong sasakyan ay tumawid ako nang diretsyo at walang lingon-lingon sa paligid ko. But it was wrong. Dahil sa may isang rumaragasang sasakyan ang malakas na pumito sa aking pagtawid.

I cover my eyes, nahulog din ang dala kong black envelope, and I can't stop to scream. Sobrang takot ko sa mga oras na iyon.

"Be sure to check out the way bago ka tuloyang tumawid!"

My heart still pounding fast. Iminulat ko ang mga mata ko. "I'm still alive. Oh, God. Thank you." I whispered. Akala ko ay katapusan ko na sa mundo.

"Pasalamat ka at ako ang nataunang sasakyan na dumaan. If not, well— your family will just find your body in a morgue. Get a side, woman."

Sa aking narinig ay nagpanting ang aking tainga. Napasulyap ako sa isang itim na expensive car na nasa harapan ko. Tinalunton ko ang driver side at saka nameywang sa driver na nagsara na ng bintana. Kinatok ko iyon ng sobrang lakas.

"Wow sa 'yo huh. Okay na sana na hindi mo ako nabundol. Magpapasalamat na sana ako sa 'yo, kaso— Oh..." my mouth hang out when I finally saw the face of the driver.

"Then, you are welcome— woman," he winked and then he close the window again.

Yes, I admit that I was in the spell in a second dahil sa taglay ng gwapong mukha nito. I really stunned at how handsome he is. Sa buong buhay ko ay ngayon lang ako nabighani sa isang lalaki.

"Oh, who is he?" I whispered when the car moved.

Oh shit! Stop it, Yanna. You are not here for that thing. Nandito ka para harapin si Rufus. Yes, si Rufus ang pakay mo na siyang magdadala sa 'yo sa mundong gusto mong pasukin. Sabi ko sa aking sarili.

I immediately move at tinungo ang pinakabungad ng gusali ng Grayson Winery. Bago pa man ako tumapat sa guwardya, pinakita ko na rito ang appointment ko sa loob.

Yes, mayroon ako niyon. Iyon ay dahil pinaghandaan na ni Uncle ang pagpasok ko roon— ang pagpasok ko sa mundo ng mga taong-lobo...