Chapter 3

Grayson Empire 

I was frowning while reviewing the papers on the top of the table. Napapailing rin ako dahil sa ang laki ng ibinagsak ng productions sales kamakailan. Sinalanta kasi ng mga peste ang hacienda na may pananim na iba't ibang klase ng grapes, apples, cranberries, and plum.

"Oh, huh. The great Rufus Grayson is still working at this hour, huh?"

Napasulyap ako sa pinto nang may taong pumasok at nagsalita.

"Hey, good evening, sis, mum." Tumayo ako at h******n sa pisngi ang mga ito.

"Everyone is celebrating outside the backyard, brother, but you... Look at you, ginugol mo na naman ang sarili mo dito sa library, ni Dad. What a workaholic!"

"Tsk. I'm just checking out the winery reports. And I am very disappointed about what happened to our hacienda this past few weeks," napapailing ako.

"Son, do not stress yourself to that crisis. Ginawan na ng paraan ng ama mo 'yan. It's not yet written in the new monthly reports, but we will assure you na okay at nakabangon na ang hacienda natin ngayon," my mum smile and caressed my forehead.

"Stop frowning, brother. Wala na ang mga peste. And that's why dad gathered a party tonight. Pasasalamat sa lahat ng trabahante na nasugpo na ang pangunahing suliranin sa ating mga pananim."

"I glad to hear that," I mumbled. "Um, anyway, hindi lang naman iyan ang tinatrabaho ko ngayon—"

"Uh-huh, what? Pati ba trabaho mo sa office ay dinala mo rito, big brother? Omg! Malala ka pa pala kay, Daddy." My 19-year-old sister rolled her eyes.

"Sweetheart, hayaan na natin ang kuya mo. He just doing his responsibility para panatilihin na malago ang winery business natin. It's not only for the family but for all," my mum said while grinning at me.

"Okay, mum. Um, brother... I remember when you told me to bring your girlfriend tonight. Saan na siya?"

"Who's the girlfriend?" our mother stared at me. "Rufus?"

"Don't be ridiculous, Narnia. What are you talking about?" kinunutan ko ito ng noo.

Narnia smirk. "I thought, it was your girlfriend. Yung nakita ko na kasama mo noong nakaraang araw. Maganda siya, brother."

Nanliit ang buka nang mata ng ina namin saka ngumiti. "Really, you finally get your woman, Rufus?"

"Yes, mum." Narnia retort.

"No!" And I said.

"Hm... Kailan ka ba lalagay sa tahimik, Anak? Look, I was hoping you will marry someone bago pa man mangyari ang itinakda. At isa pa you are going to be exactly 30 years old, next month."

"Mum, hindi pa ipinapanganak ang babaeng para sa akin."

"Sad. We just don't want to risk your life, my son. Kaya mamili ka na nang mapapangasawa mo ngayon."

"Mangyayari pa ba ang itinakda, Mommy?" Nakakunot noo na tanong ni Narnia.

"Yes, kung ano ang nakasulat sa aklat ng propesiya ay siyang mangyayari sa kinakaharap, and—"

"— Your brother should marry someone like us before the heir of the most powerful Lycans will finally transform. Ang nakasaad sa propesiya ay mangyayari kung maging isang anyong Lycan na ang Prinsesa kapag ito ay tumuntong sa kanyang tamang edad. And I afraid kung kailan iyon mangyayari," napalingon kaming tatlo sa ama naming lumitaw sa loob ng library nito.

"So, it is a girl, dad? Babae ang anak ng Hari at Reyna ng mga Lycans?"

"I have no idea, baby. Wala na kasi ang isang miyembo ng pamilya na'tin na siyang nage-espiya noon sa mga kulay abong Lycans."

"Si Auntie Minerva, yung malayong pinsan mo, mommy?"

"Exactly, sweetie." our mother nodded.

"How about, kaibiganin ko ang anak ng ating mortal na kalaban— dad, mum?"

"No!"

"No!"

"No!"

I, dad, and mum hardly protest Narnia's idea.

"Then, how about magpasok na lang tayo ng bagong espiya sa mundo nila? Their place is not that so far. Siberia forest, right?"

"Narnia! You are too young to enter this conversation. Hindi ganoon kadali ang pinagsasabi mo, at hindi rin ganoon kadali ang pumasok sa kampo nila."

"Too young? Oh, look. I am already 19 years old, I am a grown lady werewolf. Kaya dapat lang na isali na ninyo ako sa usaping ito ng angkan, lalo na sa itinakda ng propesiya natin," Narnia still putting up the topic.

"Tsk, Narnia—"

"I'm not baby anymore, brother." Narnia hissed.

I sighed. "Yeah, right. Marunong ka na nga magdahilan at mangatwiran. Not like the old days na—"

"Sunod-sunuran ako sa 'yo, sa inyo nila mum and dad? Hmp! I'm not like that anymore. So?" she pouted her lips.

"So what, young lady?" Pinisil ko ang matangos na ilong nito. While our parents are in each other's arms while smiling at us.

"Ano, payag na ba kayo na mag espiya ako?"

"No."

"Ah, ah... Daddy," she was trying to get our dad's assurance.

"No, sweetie," nakailing ring sagot ni Daddy rito.

"Bakit? Diba malakas na uri naman ako na werewolf. I am likely my mum. So powerful."

"Yes. But it is so very dangerous, baby. Please, we don't want to set you in danger. Prinsesa ka namin sa angkang ito."

Narnia smiled at nakiyakap ito sa mga magulang namin. "Okay, and thank you for always loving me. I am so blessed to have you in my life, even if sometimes ay napakahigpit ninyo sa akin, lalo na si Rufus."

"That's because we loved you. You are always a baby girl in this family." My mother stated.

Napataas ang kilay ko at napabuga ng hangin habang nakatitig sa mga ito. Hindi ko man pinapakita ang nararamdaman ko ngunit mahal na mahal ko ang mga magulang ko at lalo na ang kapatid kong babae.

"Of course, I love you too my dear brother..." Narnia runs in my direction at agad akong niyakap, mabilis naman ang reflexes ko kaya hindi kami nabuwal ng lundagin niya ako.

"Slow down, Narnia," I said while embracing her whole weight.

"Alam ko naman hindi mo ako hahayaang mahulog, brother. I love you," she then kissed both of my cheeks.

"Hay, sana ganyan na lang lagi ang mga anak natin, Luke." My mom whispered to dad. "We are so lucky to have them, honey."

"I agree, Rhea." Sagot naman ng ama namin.

"Brother, tara na sa labas. I'm sure na nandoon na rin sa labas ang mga pinsan natin. I am so eager to meet them again. Tara na," hila-hila ni Narnia ang braso ko.

"Okay, okay... Dad, mom, sasamahan ko lang itong batang ito sa labas."

"Go ahead, son. I'm sure dumating na rin ang mga iba pang angkan natin na nagmula pa sa kabilang kabundukan," pahayag ng aming ama.

Tumango kaming dalawa ni Narnia sa mga ito saka tuloyang lumabas sa library room na iyon.

Our place is located in a big area of the Northern Boreal forest. Sinakop ng Grayson Empire ang buong kagubatan at ang nangangalaga niyon ay ang ama kong hari. He is the king of the empire, and our mother is the queen. They are both the strongest werewolves packs living in our forest. Walang kapantay ang lakas ng dalawa kapag ipinagsama. But the prophecy says, their firstborn child will be the most powerful, at ako 'yon. Tinataglay ko ang pinaghalong lakas ng aking mga magulang. That's why my parents expect na ako ang kokoronahan na magiging Hari ng buong kagubatan sa hinaharap.

"Oh, look, who's here..."

"Rufus, Narnia..." Our cousin immediately embraces us. Katulad namin ay mga taong lobo rin ang mga ito.

Masaya ang lahat na naguusap. Si Narnia ay aliw na aliw sa mga pinsan naming kaidad nito. Habang ako ay nakipagsalamuha sa kaidad ko ring pinsan.

Lumawig ang gabi, lumabas ang bilog na puting buwan. Ang mga magulang namin ay lumabas na rin. Nasa gitna ang mga ito kasama ng mga angkan namin na isa sa mga kataas-taasang pinuno ng Grayson's Empire.

Everyone transforms into a werewolf. Me as well— that carries a special skin and fangs of a werewolf.

A dark, huge, and powerful wolf among my cousin.