(Jeff POV)
“Papatayin mo na ba ako Jeff!” sigaw niya sa akin.
“You're acting weird, Missamy.”
“Hinalikan lang kita kasi nanunuod sa atin ang Elder. Bakit kinalkal mo na yung bibig ko?” Gigil niyang mahinang sabi sa akin.
“Ah ganoon ba? Di ko alam na nakatitig sa atin ang Elder. Akala ko gusto mo lang halikan ako.”
“Jeff! Asa ka din no?! Kinuha mo na nga yung first kiss ko! Manyak ka talaga!” gigil na gigil siya. I like it.
Namumula ang pisngi niya na parang takoreng kumukulo sa init ng ulo. Napangiti na lamang ako.
Napacross arm ng dumating si Shin.
“Having an argument again?”
Nagulat si Missamy. Halatang-halata siya kapag nagugulat. Kaya hinila ko siya paupo sa tabi ko.
“Heto. Oo. Heto kasi! Kasalanan niya kung bakit andito kaming dalawa.” Hanap ng rason ni Missamy sa nadatnan ni Shin.
&nbs
(Missamy POV) Asaran pala Jeff. Totoo naman na di mo mahal Jowa mo kaya ipagtatangol ko ang katotohanan na yan. Mapaglaro ka ng damdamin ng babae. Ganyan naman diba kayong mga gwapo! Porque habulin na ng mga chicks, mga playboy na! Sinabunutan ko na si Jeff para sa fiancée niyang pinaglalaruan lang niya! Natitiyak kong maraming babae itong si Jeff. Kaya kung sino ka mang Ivy ka, hiwalayan mo na si Jeff. They deserve sometimes na masaktan. Karma na nila yun. Pero … “Missamy! May dalawa tayong batang kasama?! Baka ano pa ang gawin ko sayo dito!” pagbabanta ni Jeff. Napalingon nga ako sa backseat. Si Jay at yung dalawang bata nakatingin sa aming dalawa. Habang si Jay tinatakpan na ng kamay niya ang tenga ni Icy at binigay na kay Seven yung gadget niya. Behave Missamy. Ano nga ba ang ginagawa mo kay Jeff? Ngayon nakayakap ka sa leeg
(Jeff POV) “You will hate me.” “You need to have a good rest Ivy.” At sumulpot na nga ang kapatid ni Jay na si Dexs. Halatang nahihirapan na ito kay Ivy. I stay for a while at pilit siyang kinakausap. Hangang sa nakatulog na nga siya. At bago siya natulog, naki-usap na kung maari, I stay for just one night. Wala pa akong sagot sa kanya at sinadya kong di sagutin. Mag-usap tayo ng maayos kapag okey ka na. Mahal kita Ivy, pero sa ginagawa mong to baka nga paunti-unting mawala ang pagmamahal ko sayo. Kinumutan na siya ni Dexs at lumabas na ako ng silid. Hinihintay ko ang assistant ni Ivy lumabas. Nang lumabas ito. “Sigurado ba kayo Master Jeff na aalis kayo?” (Missamy POV) “Kuya Carlos, wag mo akong bibitawan.” “Charm, trust me. You can do it. We can do it.” At s
(Missamy Charm POV) “At kailan pa Jeff naging tiyan mo ang tiyan ko?” Then he glared me na parang sasakalin ako. “Gusto mo bang sirain talaga ni Juan Carlos ang mukha ko Maria Missamy Charm Opiana!” “Hala! Ibig lang sabihin takot ka kay Kuya? Wow.” yakap ko sa unan at nahiga na nga ako dahil talagang nanamlay ako. Trangkaso nga ta talaga ito. Si Kuya noon di mapakali kapag nagkakasakit ako. Kahit menstruation ko nga noon pinuproblema niya. Napangiti na lang ako. “Wag kang ngingiti dyan. I am just saving my beautiful face to your brother Missamy.” Napatango na lang ako sa kanya at dahan-dahan na ipinikit ang aking mga mata. Goodnight Jeff. Bahala ka kung gagawin mo ngang di ka kakain. Dahil ako wala talagang gana. Saka common sense, di ko tiyan ang tiyan mo. (Jeff POV) Naupo na sana ako sa sofa para nga ma
(Jeff POV) Di ako nakatulog ng gabing yun dahil sa mga gawain sa kompanya. Halos drain na ang isipan ko nang magpasya akong matulog. Nakatulog man ako ngunit, napabalikwas ako ng bangon. To check Missamy kung okey na ba siya. Di ako kumakatok sa pinto niya. Knowing na nakalock na naman at ang kailangan ko tawagin, si Butler Nang para buksan ang pinto. Patalikod na ako ng bumukas. Naka-uniporme na si Missamy. “Seryoso kang papasok ka ngayon?” “Oo. Wala na akong sakit kaya wag kang concern. Di ka naman concern sa akin diba?” Tinalikuran ko na siya. “Samahan mong kumain ng agahan ang mga bata.” Yun na lang ang sinabi ko sa kanya ng talikuran ko na siya. “Bakit ikaw?” habol na tanong niya sa akin. “Tss. Don't mind me.” Saka ako pumasok ng silid ko. As expected tumatawag na din si Ivy. Sinagot ko
(Missamy Charm POV) Si Jude itong nag-alala sa akin para alalayan pa niya ako. Kapag mag-asawa na talaga kami in the future nasisigurado ko na aalagaan niya ako. Sa oras na ipagbubuntis ko ang panganay namin. Ayieee. Manganganak ako na kasama ko siya. At mapapa ere na kala mo siya itong manganganak. Ang cute. Dahil wala ngang nurse at doctor. Napatawag na ng ambulansya yung school namin. Oo, ang OA nila. Lalo na nga pala isa na akong Lee Chan sa loob lang ng limang buwan. Ayoko sana, ngunit pinangdilatan ako ng mga mata ni Jude. Siya itong kasama ko sa loob ng ambulansya dahil nahimatay yung Prof namin. Baka kasi patayin siya ni Jeff. Sa nakakahilo naman po talaga yung mahabang equation at prosesso para malaman yung sagot namin. Sabagay lahat ng bagay dapat lang talaga idaan sa prosesso para sure na sure ka at applicable po yun sa buhay ng tao. Para di magkamali. Kagaya namin ngayon ni Jude, na din
(Jeff POV) Katulad nga ni Juan Carlos di masasabi na may sakit ito. How about Missamy? Di malayong meron din siya at gusto ko sanang ipa-isailalim siya sa Diagnose ng ibulong sa akin ni Jay, Di maaring gawin yun sa public. Dahil marami itong matutuklasan. Isa na doon na hindi pa nanganak si Missamy. May punto si Jay. Kaya binawi ko. The doctor agree with me. As if may magagawa sila sa akin. Nagsi-alisan na sila. At napabangon si Missamy. “Ang OA talaga ng mga doctor no Jeff?” “Are you getting my own opinion Missamy?” “Huh? Bakit pinanglalakihan mo ako ng mga mata Jeff? Tungkol ba ito sa bill ng hospital?” Napabuntong hininga ako. Hinawakan ang baba ni Missamy. “May sakit ba ang pamilya niyo?” tanong ko sa kanya. “Uhmmm. Wala naman. Energetic kaming lahat. Positive lang para good vibes. Dahil kapag
(Jeff POV) Naabutan ko si Ivy na umiiyak nga ito. Halos nagwala na din pala sa restaurant kung di pa dumating ang assistant niyang si Dexs. Namumugto ang mga mata at nang makita ako napangiti siya. Tipong nawala lahat ng ka-trantrumans niya. I smile a bit. Sinalubong niya ako ng yakap. Ngunit ng kumalas sa akin, sampal ang inabot ko sa kanya. Masakit. But I know, I deserve it. Pero dapat marinig parin niya ang paliwanag ko, kung bakit ngayon lang ako dumating. “Bakit ngayon ka lang?” and there she is. Huli talaga niyang itinanong. Napabuntong hininga ako. “I'm sorry may emergency lang akong natangap along the way.” “Emergency?! At dahil na naman kay Missamy?!” Narinig ko na naman ang pangalan ni Missamy. Selos nga ata ang nangyayari kay Ivy, kung bakit nagpapaka hysterical siya ngayon. “Let's talk ng masinsinan Ivy.”
(Jeff POV) “Kakayanin mo na ba sila Sweetheart?” “Oh yes. Don't worry about me. Let him check you.” Saka halik sa pisngi niya ng inabot ko. Ikinagulat na naman niya sa akin. Stop doing that Missamy. “Susunod na lang ako.” sabi ko sa kanila. At yung dalawang bata, napatago na nga kung saan. (Missamy POV) Minsan, sarap nang upakan ni Jeff sa pasupresa niyang halik sa pisngi ko. Nagiging dart board ang pisngi ko ng labi niya. Tinitake advantage ni Jeff ang halik mode niya kapag may ibang tao. Jusko po Jeff, pwede naman diba iwasan? Tinignan nga ako. Aang pulso ko. At may mga kasama itong alalay na may dala ngang kung ano-anong machine. Sila pa talaga ang pumunta dito. Mas madali kung ako na lang pumunta diba? Nang dumating si Icy at yumakap sa akin bigla. Umiiyak
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In