(Jeff POV)
Naabutan ko si Ivy na umiiyak nga ito. Halos nagwala na din pala sa restaurant kung di pa dumating ang assistant niyang si Dexs.
Namumugto ang mga mata at nang makita ako napangiti siya. Tipong nawala lahat ng ka-trantrumans niya.
I smile a bit. Sinalubong niya ako ng yakap.
Ngunit ng kumalas sa akin, sampal ang inabot ko sa kanya.
Masakit. But I know, I deserve it.
Pero dapat marinig parin niya ang paliwanag ko, kung bakit ngayon lang ako dumating.
“Bakit ngayon ka lang?” and there she is. Huli talaga niyang itinanong. Napabuntong hininga ako.
“I'm sorry may emergency lang akong natangap along the way.”
“Emergency?! At dahil na naman kay Missamy?!”
Narinig ko na naman ang pangalan ni Missamy. Selos nga ata ang nangyayari kay Ivy, kung bakit nagpapaka hysterical siya ngayon.
“Let's talk ng masinsinan Ivy.”
(Jeff POV) “Kakayanin mo na ba sila Sweetheart?” “Oh yes. Don't worry about me. Let him check you.” Saka halik sa pisngi niya ng inabot ko. Ikinagulat na naman niya sa akin. Stop doing that Missamy. “Susunod na lang ako.” sabi ko sa kanila. At yung dalawang bata, napatago na nga kung saan. (Missamy POV) Minsan, sarap nang upakan ni Jeff sa pasupresa niyang halik sa pisngi ko. Nagiging dart board ang pisngi ko ng labi niya. Tinitake advantage ni Jeff ang halik mode niya kapag may ibang tao. Jusko po Jeff, pwede naman diba iwasan? Tinignan nga ako. Aang pulso ko. At may mga kasama itong alalay na may dala ngang kung ano-anong machine. Sila pa talaga ang pumunta dito. Mas madali kung ako na lang pumunta diba? Nang dumating si Icy at yumakap sa akin bigla. Umiiyak
(Missamy POV) Kala ko ba nag-date sila ng Jowa niya? Bakit parang gutom na gutom? Di ba nakakain ng maayos? Oo nga naman di ka makakain ng maayos dahil nasa harapan mo ang pinapasikatan mong tao. Yieee. Nagagawa ng pag-ibig nga naman. Nagiging pabebe ang isang tao. Napangiti na naman ako na parang tanga. At si Jeff biglang binitiwan ang tinidor at kutsara niya. Nawala na nga atang gana sa akin. Feeling niya siya itong pinagtatawanan ko. Hahaha. Siya naman talaga. Ang sensitive niya. Grabe. Gaya ng dati di ko makasundo ang mga utusan dito. Ang susuplada. Lalo na kapag nawawala amo nila. Siguro nakikita nila kung anong treatment ang binibigay sa akin ni Jeff. I miss you na Kuya. Dapat sa Jeff na ito yung lalaki sa, Taming the Dangerous CEO ni International_Pen. Hahaha. Na-advertise na kita mahal kong Author. Wag mo akong papasakitan kagaya ng nangyari k
(Missamy Charm POV) “Pikon ka ba sa akin?” tanong ko na lang kay Jeff. Tinugunan ako ng ngisi. Ahhh. Talagang pikon ang lalaking to sa akin. Yun, umalis na nga silang dalawa. At lock na ako sa silid na ito. Napabuntong hininga ako. Knowing na malayo si Kuya. Talagang namimiss ko na siya. Matulog na Missamy. Sooner makikita mo din naman kapatid mo. Fighting Kuya! (Jeff POV) Kinabukasan, kinukumbinsi ako sa hapag kainan ni Missamy na papasok siya. “No!” matikas kong sabi. Halos naka-uniporme na nga siya. Bihis na bihis na kala mo babaliin ko ang sinabi ko. Padabog na lumayas sa harapan ng hapag kainan. Ako naman ngayon ang ngi-ngiti Missamy. Pikunan lang naman pala. Di ka sa akin uubra. “Master Jeff, this call is for you.” Nang inabot sa ak
(Jeff POV) I knock at Missamy room. Walang sumagot. Hinahamon ako ni Ivy, na palabasin sa lunga si Missamy. O kung hindi siya ang pupunta sa silid nito. Binuksan ko. Ilang ulit kong tinawag ang pangalan niya. Walang Missamy. Sa loob ng banyo, sa ilalim ng kama. I check her belonging. Wala yung nag-iisa niyang uniporme at bag niya. Anong ibig sabihin nito? Napapikit ako at naramdaman kong pumasok ang PA ni Missamy. “Hinanap ko na sa labas Master Jeff. Wala talaga.” Pumasok ako ng silid ko para kunin ang phone ko. Tinawagan si Missamy. Sinagot naman niya. “Asaan ka?” “On the way to school Boss Jeff. Parang may bisita ka ata? Entertain her well. Ba-bosh!” at ibinaba niya ang tawag ko. Nangigil ako sa inis. Bakit nakakaramdam ako ng inis sa babaing yun?! Akala ba niya nagbibiro lang ako tungkol sa di pagpasok niya?! Kapag
(Missamy POV) Inilabas ni Jay ang phone niya at tinawagan si Jeff. Napatitig ito sa akin. Halatang Sinisigawan ni Jeff sa kabilang linya. Walang mudo talaga ang lalaking yun. May attitude. Dapat sa kanya tinuturuan ng leksyon! Still parin ang sagot ko kay Jay, isang matikas na iling. Saka pumasok na ako ng classroom. Nakangiti na parang walang nangyari. Lunch break.Paglabas ko naka tambay parin tauhan ni Jeff. Wala na si Jay. Kasama ko si Jude papuntang canteen. Awkward ngang sinusundan kami ng tauhan ni Jeff. Gamit ko na nga yung jacket ni Jude na may hood para di ako makilala pero heto putakte parin ang dating ko sa kanila. Sa isang sulok ng mesa kumain kami ni Jude. Active sa school si Jude at heartthrob din dito sa campus. Di ko alam kung bakit lapitin ako ng mga heartthrob na lalaki. Hahaha. Di ko talaga alam. Kaya di ko po mashi-sh
(Missamy Charm POV) Pumasok kami ng elevator at si Jay nasa likuran ko lang na sumusunod na nga lang talaga ako kay Jeff. Nang makapasok kami sa opisina niya, naalala ko na naman tuloy yung punishment niya. Jusko po. Dito ata ako mahihimatay ulit. May truma na ako dito Jeff. Bakit dito mo pa ako dinala? Naupo ako sa sofa. Habang si Jay, ng makaupo ang hari sa trono niya, agad inutusan ito na may kunin. Or whatever. Ano gagawin ko dito Jeff? Tatambay na naman? Matutulog na naman dito? Napaubo ubo ako para pansinin ni Jeff pero walang dating yun sa taong Nagbibingi-bingihan. Napasandal na lamang ang likuran ko sa upuan. Ganito ba si Jeff kapag nagagalit? Mas pinipiling wag magsalita? Edi mabuti. Pero saan siya nagagalit? Ang hirap intindihin ni Jeff. Naningkit ang mata ko na parang ini-snipper siya. Shoot to kill. Bang! Haist. Ilang beses ko n
(Jeff POV) No! Stop it Jeff! At bakit nga ba naririto ang babaing yan?! “Want to go home Missamy?” “Sana. Sa school mo na lang ako ibalik.” “No. Magpagaling ka muna sa bahay. Dahil ang drama mong yan mabubuko tayo.” “Ikaw ang masyadong OA. Kasi wala na akong sakit oh!” Heto na naman kami magbabangayan. Juan Carlos, ang tigas ng ulo ng kapatid mo. “Tss. Ako pa yung OA dito. Nag-aalala lang ako sa kalusugan mo. Walang ibang mag-aalaga sayo kundi ako Missamy!” “Si Juan Carlos kaya ang nag-aalaga sa akin!” “Asaan siya ngayon? Diba ako ang nagpapakain sayo ngayon.” “Syempre dala na yun sa package na pinirmahan kong kontrata diba? Meaning di mo ako hahayaan magutom.” Napangisi na lamang ako. “At laman din ng kontrata na kailangan mo ako sundin. Saka tungkol sa kalusugan mo ang pinag
(Missamy Charm POV) Nang lumapag kami. Sobrang na-amaze ako dahil parang langgam lang yung mga naghihintay na tauhan ni Jeff. Yung langgam na kulay itim. Kinalas na ni Jeff yung safety gear niya habang ako, di ko alam ang pag-alis nito. Hangang sa lalabas na si Jeff ng pigilan ko siya. “Saan ka pupunta? Tulungan mo muna ako nito.” May pahaba nguso pa akong nalalaman. “Please.” Beautiful eyes Charm. Pero hindi siya ang tumulong sa akin kundi tauhan niya. Ang lalaking di man lang gentleman. Bow. Talagang madidisappoint ka sa kanya. Nang makalabas ako… “Anong ginagawa natin dito?” Ang dami kong tanong. Ahahaha. Dahil parang training ground ng mga military ang pinuntahan namin. Ngumisi lang siya sa akin. Parang nawala na lang talaga ang boses niya para magsalita. Sumunod ako sa kanya. Nagmamasid sa paligid habang naglalakad at nagsisitayuan ang balahibo ko. Kit
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In