(Jeff POV)
Nang aktong lalagyan ni Missamy ang pingan, inurong naman ni Icy palayo.
“I nearly full, Mommy Charm. I just need to finish this.”
“Ikaw Seven?”
“Same.”
“So ibig lang sabihin Jeff akin to?” Inilayo ko ang paningin ko.
She is a perfect mother to be. Inuuna muna ang mga bata. Kaya lang di perfect na maging asawa dahil masyadong madamot. Tss. Sa pinagtitripan ko nga lang naman talaga siya.
Edi kainin niya.
“Joke lang. Heto kain ka ng madami Boss. Baka i-hold mo kasi ang sahod ko.” Nilagay niya sa pingan ko.
Nakangiti sa amin si Jay habang pinagmamasdan kaming dalawa ng tahimik.
“Gusto mo rin niyan. Alam ko. Mapagbigay kasi ako Jeff kaya naman kainin ng maayos.”
I stare at Jay kung ano ang tinititig niya. Then he turns away.
Kinain ko yung binigay ni Missamy. And it's go
(Jeff POV) Juan Carlos, sira ulo ang kapatid mo. Wala bang maayos na iniisip si Missamy? She acts as if walang problemang nakikipaglaro sa buhay niya. Well, magpasalamat ka sa akin Juan Carlos dahil masaya si Missamy sa akin. I send those pictures to my phone. Specially the stupid selfie she captured a while ago. Aanihin mo naman yan Jeff? “Iyo yan Jeff?! Iyo? Di iyo na!” Parang bata na nagtatampo sa sulok. At nagiging masaya ako Juan Carlos kapag nakikita kong badtrip ang kapatid mo sa akin. Ahahahaha. “Thanks.” “Jeff! Akin yan! Binigay mo na yan sa akin eh!” I smile back at binigay ko na nga sa kanya. Saka ko tinignan ang mga larawan namin ulit sa phone ko. A family na pinapangarap ng lahat na magkaroon. But it's just like a story na may Happily Ever After na di nga nag-exist sa mundong ito. As I scroll, lumampas na ako at si
(Missamy Charm POV) Dumating si Jean. Napangiti na lang din ako sa kanya pero kagaya ni Jeff snub din siya. Juan Carlos, upakan na lang ang kailangan na labanan. Talo na ako sa snuban eh. Ngunit binati naman ni Jean ang mga kunwaring pamangkin niya. Saka merong pinag-usapan yung Elder at si Jean. Kung bakit malalate ito dahil nga di nagtagal nagsimula na yung misa. Sa misang to, nagdasal ako na sana maging maayos na ang pamilya ni Jeff. At kung ano man itong ginagawa ni Jeff sana mapatawad siya ng mga taong nagtiwala sa kanya. Sa amin din na nagkukunwari lang. Lalo na sa dalawang bata na wala namang kalaban laban. Bata pa lang kailangan na umarte dahil may pangangailangan. Di ko pa sila tinatanong kung bakit nila ito ginagawa. Jeff was silent listening. Until di na nga ni Jeff mabitawan kamay ko. Wow. “Jeff, kamay ko. Bitaw na.” bulong ko sa kanya. Ngunit di niya ako pinakingan.
(Misamy Charm POV) Hay naku Jeff, lahat ng oras na dumadaan dapat finifeel yan. Kahit masakit. Atleast alam mo ang pakiramdam na nasaktan ka at matuto kung paano mahilom ang sakit na yan. Di ko alam kung bakit nasa isipan ko ang mga salitang to, siguro dahil nakikita ko kay Kuya na kahit madapa man kaming dalawa sa paglalakbay namin. Mas gugustuhin niyang siya itong nasa ilalim at masaktan ng husto. Kagaya na lang ng mawala ang mga magulang namin. Ma, Pa. Naiiyak po ang bunso niyo. Sana nga po mahanap na ni Kuya Carlos yung magpapasaya sa kanya. Alam ko magsisimula yun sa pinapasukan niya ngayon. Campus love story. Ayieeee! Si Kuya lomalovelyf. “Icy. Seven! Tara na punta tayo kina Grandpa.” “We don't want yet.” “Gusto niyo bang ang Daddy Jeff niyo ang tumawag sa inyo?” “Entertain him well then, Mommy Missamy.”  
(Missamy Charm POV) Ano Jeff? Bata ka pa lang marunong ka nang magbilang? At future businessman talaga? Wow. Palakpakan na natin. Nakikinig lang na wala sa loob si Jeff. Siya yung taong naghihintay ng oras na matapos na ito. “Dad, where are the kids?” tanong bigla ni Jeff dito. Tumaas ang kilay ng matanda. “Bakit? Anong akala mo sa akin dinukot na sila sa sarili kong pamamahay?” “No. I just bit worried. Dahil kapag nagigising si Icy, umiiyak siya kapag di kaagad kami nakikita.” “Ahhh. Edi malalaman nating gising na siya kapag narinig mong umiyak.” Pilosopong sagot ng tatay ni Jeff at ako natawa na lang. Nang unti lang. Sa tingin ko aware naman si Icy na wala siya sa bahay ni Jeff. Kaya di yun iiyak. Na briefing na ata ni Jay na pupunta kami dito. Nang may lumabas na babae, yung Stepmom ni Jeff. “It's time for Lunch.” Nang biglan
(Missamy Charm POV) “Bakit napapayag mo ang dalawang bata Jeff sa kasinungalingan mo?” “Tss. It's money work. Kagaya mo.” Ouch. Ang sakit manalita ngayon ni Jeff. Parang sa akin ata ibubuhos niya ang gigil ngayon. Kaya wag na matanong Missamy. May dalaw si Boss. Ako? Malapit na din akong dalawin ni Bloody Mary, at sana maintindihan ng lalaking to kung mamilipit ako sa tabi. Feeling ko manganganak na ako. Feeling ko mamatay na ako. Talagang ang hirap maging babae. T0otoo yung sinasabi ni Jeff, na money works. Mabuti pa yung ibang tao, inaalipin ang pera, habang yung iba inaalipin ng pera. Nang may kumatok at pinagbuksan ni Jeff. Si Shin. “Bro, kain na tayo ng lunch.” Panunuyo na narinig ko kay Shin. “Magagalit ng tuluyan sayo ang Elder kapag di pa kayo bumaba.” Kaya naman binalikan ako ni Jeff. Iniwan namin yung dalawang bata kay Jay, dahil natatakot s
(Missamy Charm POV) “I mean binagsakan ng mundo!” Yeah. Missamy Charm galing mo talaga mag generate ng pangalan. Bagay na bagay sa kanya. At ng lumingon din. “Wala ka din naman magawa, maari bang kunan mo ako ng picture?” sabay abot ko ng phone ko. Yes! It's my phone at wala nang bawian Jeff. Ang bumawi, masunog na sana ang kaluluwa sa impyerno. Kinuha niya. Ganyan nga Jeff. Talagang magkakasundo tayo. Napapose na ako. “Jeff.” Teka? Bakit ako ang kumukuha ng pansin ng Photographer ko? Dapat diba pansin na ako ng Photographer dahil ako ang subject? Ayun! May hinalungkat na naman sa phone ko. May tinatawagan siya, yung phone niya. Lumapit ulit ako at tahimik na binalik yung phone ko sa akin. “I'm not your photographer.” Napa-pout na lang ako. Di nga ako maaring magreklamo. Kakainis ka Jeff. Masunog ka na sana sa impyerno. Di mo
(Jeff POV) “Papatayin mo na ba ako Jeff!” sigaw niya sa akin. “You're acting weird, Missamy.” “Hinalikan lang kita kasi nanunuod sa atin ang Elder. Bakit kinalkal mo na yung bibig ko?” Gigil niyang mahinang sabi sa akin. “Ah ganoon ba? Di ko alam na nakatitig sa atin ang Elder. Akala ko gusto mo lang halikan ako.” “Jeff! Asa ka din no?! Kinuha mo na nga yung first kiss ko! Manyak ka talaga!” gigil na gigil siya. I like it. Namumula ang pisngi niya na parang takoreng kumukulo sa init ng ulo. Napangiti na lamang ako. Napacross arm ng dumating si Shin. “Having an argument again?” Nagulat si Missamy. Halatang-halata siya kapag nagugulat. Kaya hinila ko siya paupo sa tabi ko. “Heto. Oo. Heto kasi! Kasalanan niya kung bakit andito kaming dalawa.” Hanap ng rason ni Missamy sa nadatnan ni Shin. &nbs
(Missamy POV) Asaran pala Jeff. Totoo naman na di mo mahal Jowa mo kaya ipagtatangol ko ang katotohanan na yan. Mapaglaro ka ng damdamin ng babae. Ganyan naman diba kayong mga gwapo! Porque habulin na ng mga chicks, mga playboy na! Sinabunutan ko na si Jeff para sa fiancée niyang pinaglalaruan lang niya! Natitiyak kong maraming babae itong si Jeff. Kaya kung sino ka mang Ivy ka, hiwalayan mo na si Jeff. They deserve sometimes na masaktan. Karma na nila yun. Pero … “Missamy! May dalawa tayong batang kasama?! Baka ano pa ang gawin ko sayo dito!” pagbabanta ni Jeff. Napalingon nga ako sa backseat. Si Jay at yung dalawang bata nakatingin sa aming dalawa. Habang si Jay tinatakpan na ng kamay niya ang tenga ni Icy at binigay na kay Seven yung gadget niya. Behave Missamy. Ano nga ba ang ginagawa mo kay Jeff? Ngayon nakayakap ka sa leeg
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In