(Missamy Charm POV)
“Actually Miss, ganito pala talaga gumawa ng prank si Master Jeff. Hahaha. Di mo nagustuhan ang surprise niya?”
Sa inis ko binato ko kay Jay yung mansanas na nasalo niya.
“Sampung piso lang ang bili niyan sa palengke!” Kinain ni Jay.
“Taste good!”
“Asar! Masaya na si ako eh?!”
“Yes, nakita ko nga.”
“Naasar ako. Karmahin sana ang lalaking yan! Sana di niya mapuntahan ang fiancée niya!”
“He need to go there.”
“Kahit na! Uwi na ako. Inis.”
Tumayo na ako. Saka walk out na nga ang drama na kala mo kung sinong lumabas na alam yung daan papunta sa elevator.
Sumunod si Jay sa akin.
At nangigigil ako sa inis. Malapit na din pa naman ako.
Haist! Sira ulong Jeff LEE CHAN! Karmahin ka sana.
Sa sasakyan mahaba parin ang nguso
(Jeff POV) They stop playing nang makita na ako ni Icy. At lumingon sa akin si Missamy. “Mga babies time to bed na. Akyat na kayo.” Saka nga nagsitakbuhan ang mga bata paakyat. Kinuha naman ni Butler Nang ang gamit ko. Ako itong naupo sa sofa matapos nga umakyat ng mga bata. Ewan kung bakit tinititigan ako ng masama ni Missamy ngayon. May ginawa ba ako? Sh*t lang. “Asaan yung prize ko?” singil niya sa akin. “Akala ko ba binuksan mo na.” “Jeff, sampung piso lang naman yung laman noong iPhone box na yun! Asaan na?! Wala na akong phone oh! Kaya nga kinakausap ko na si Seven na kung maari pahiramin niya ako ng phone niya, for searching purpose.” “Malaki ang library dito sa pamamahay ko Missamy.” “Next time talaga di na ako magtitiwala sayo. Sinungaling! Ubod ng sinungaling!” saka pinulot niya yung cushion pillo
(Missamy Charm POV) Pero okey lang we need you rain. Di ka namin tinataboy. Wag lang bagyo, dahil nakakadamage lang talaga ng natural resources plus mga structure na kailangan ulit I repair. Tapos mangungurakot na naman yung gobyerno dahil sa hinihinging budget. Wag naman sila ganyan. Tama lang ang tax na binabayaran ng mga negosyante, empleyado at marami pang source of income ng government. Tapos sila mangungurakot lang. No! Stop it please. “Missamy.” tawag sa akin. Napalingon ako sa likuran ko, walang tao ngunit ng tawagin ulit ako. Si Jeff, sa may terrace niya. Para lang apartment ang bahay naming dalawa no? “Good Morning Jeff.” “Come to my room.” walang gana niyang utos sa akin. “Ano?! Bakit ako pupunta dyan?” “Tss. Ako ang pupunta riyan?” “Sa tingin mo ano ang nakakabuti y
(Missamy Charm POV) “Trip ba yan Jeff, ulit?” “No? I'll unwrap it for you?” Yung phone na binili niya sa akin! “Akin na Jeff.” Binaba ko na yung pride ko para sa phone na yan. Lumapit sa kanya at kukunin ko na sana ng biglang itinaas niya. Aba! Laro ang gusto ni Jeff. Di kita uurungan lalaki ka! Ngumiti ako sa kanya. Di mo talaga ibibigay Jeff, ganoon? “Jeff, di mo ba alam na mapilit ako sa gusto kong bagay?” Tumango siya. “But you need to put an effort on it Missamy.” “Syempre naman. Bakit hindi?” hinahamon talaga ako ng umag. Naalala ko si Kuya. Mabilis ang kiliti ng kapatid kong yun. Kung si kuya napaluhod ko sa ultimate na bagyong kiliti. Kamusta ka naman Jeff? “Try me Missamy.” Saka nga kiniliti ko na siya ng sagad! Mamatay ka Jeff! Pero parang semento yung kinikiliti ko.
(Missamy Charm POV) Nakaka-asar ang lalaking to! Kuya my labs pa-upak please kay Jeff. Di ko na ito kaya. Nahihiya akong lumabas dahil sa kanta kong ewan. Napalunok na lamang ako ng laway. Bahay to ni Jeff, at kung anong gusto niya, magagawa niya. Iba din ang trip sa silid ko pa talaga magbabasa ng dyaryo. Saka, wait? Wala ba siyang trabaho ngayon? Dahan–dahan akong lumabas at napatakbo nga sa wardrobe ko. Wala dito yung nag-iisa kong uniform na nilabhan ko kahapon. Natuyo dahil may instant dryer dito. Yung uniform ko andoon sa inuupuan ni Jeff nakahiga. At halos mapatalon ako sa gulat ng… “Do you need this!” “Jeff! Ang bastos mo!” Kasi ang binibigay sa akin ni Jeff yung inihanda ko na ngang uniform plus andoon din nakahanger yung mga underwear ko. Sapak ang inabot sa akin ni Jeff. “Labas!” “Hey, mabait lang ako!”  
(Jeff POV) Nang aktong lalagyan ni Missamy ang pingan, inurong naman ni Icy palayo. “I nearly full, Mommy Charm. I just need to finish this.” “Ikaw Seven?” “Same.” “So ibig lang sabihin Jeff akin to?” Inilayo ko ang paningin ko. She is a perfect mother to be. Inuuna muna ang mga bata. Kaya lang di perfect na maging asawa dahil masyadong madamot. Tss. Sa pinagtitripan ko nga lang naman talaga siya. Edi kainin niya. “Joke lang. Heto kain ka ng madami Boss. Baka i-hold mo kasi ang sahod ko.” Nilagay niya sa pingan ko. Nakangiti sa amin si Jay habang pinagmamasdan kaming dalawa ng tahimik. “Gusto mo rin niyan. Alam ko. Mapagbigay kasi ako Jeff kaya naman kainin ng maayos.” I stare at Jay kung ano ang tinititig niya. Then he turns away. Kinain ko yung binigay ni Missamy. And it's go
(Jeff POV) Juan Carlos, sira ulo ang kapatid mo. Wala bang maayos na iniisip si Missamy? She acts as if walang problemang nakikipaglaro sa buhay niya. Well, magpasalamat ka sa akin Juan Carlos dahil masaya si Missamy sa akin. I send those pictures to my phone. Specially the stupid selfie she captured a while ago. Aanihin mo naman yan Jeff? “Iyo yan Jeff?! Iyo? Di iyo na!” Parang bata na nagtatampo sa sulok. At nagiging masaya ako Juan Carlos kapag nakikita kong badtrip ang kapatid mo sa akin. Ahahahaha. “Thanks.” “Jeff! Akin yan! Binigay mo na yan sa akin eh!” I smile back at binigay ko na nga sa kanya. Saka ko tinignan ang mga larawan namin ulit sa phone ko. A family na pinapangarap ng lahat na magkaroon. But it's just like a story na may Happily Ever After na di nga nag-exist sa mundong ito. As I scroll, lumampas na ako at si
(Missamy Charm POV) Dumating si Jean. Napangiti na lang din ako sa kanya pero kagaya ni Jeff snub din siya. Juan Carlos, upakan na lang ang kailangan na labanan. Talo na ako sa snuban eh. Ngunit binati naman ni Jean ang mga kunwaring pamangkin niya. Saka merong pinag-usapan yung Elder at si Jean. Kung bakit malalate ito dahil nga di nagtagal nagsimula na yung misa. Sa misang to, nagdasal ako na sana maging maayos na ang pamilya ni Jeff. At kung ano man itong ginagawa ni Jeff sana mapatawad siya ng mga taong nagtiwala sa kanya. Sa amin din na nagkukunwari lang. Lalo na sa dalawang bata na wala namang kalaban laban. Bata pa lang kailangan na umarte dahil may pangangailangan. Di ko pa sila tinatanong kung bakit nila ito ginagawa. Jeff was silent listening. Until di na nga ni Jeff mabitawan kamay ko. Wow. “Jeff, kamay ko. Bitaw na.” bulong ko sa kanya. Ngunit di niya ako pinakingan.
(Misamy Charm POV) Hay naku Jeff, lahat ng oras na dumadaan dapat finifeel yan. Kahit masakit. Atleast alam mo ang pakiramdam na nasaktan ka at matuto kung paano mahilom ang sakit na yan. Di ko alam kung bakit nasa isipan ko ang mga salitang to, siguro dahil nakikita ko kay Kuya na kahit madapa man kaming dalawa sa paglalakbay namin. Mas gugustuhin niyang siya itong nasa ilalim at masaktan ng husto. Kagaya na lang ng mawala ang mga magulang namin. Ma, Pa. Naiiyak po ang bunso niyo. Sana nga po mahanap na ni Kuya Carlos yung magpapasaya sa kanya. Alam ko magsisimula yun sa pinapasukan niya ngayon. Campus love story. Ayieeee! Si Kuya lomalovelyf. “Icy. Seven! Tara na punta tayo kina Grandpa.” “We don't want yet.” “Gusto niyo bang ang Daddy Jeff niyo ang tumawag sa inyo?” “Entertain him well then, Mommy Missamy.”  
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In