(Missamy POV)
Papikit na sana ako ng mga mata ko ng marinig kong, nilock yung pinto.
Ikinabalikwas ko ng bangon.
Tumakbo ako sa pinto at ikinasikip nga ng dibdib ko. Binubuksan ko, nakalock talaga. Di ako makahinga.
Napahawak ako sa dibdib ko. Natatakot ako.
Sa huling pagkakataon, napasigaw ako bigla. Siyang ikinawalang malay ko.
(Shin POV)
Natigilan ako ng may tumili sa isang silid. Nanumbalik sa alaala ko ang umiiyak na bata na nakulong nga sa library.
At ang batang yun ay walang iba kundi si Missamy.
Nilapitan ko ang doorknob.
“Missamy!” katok ko sa pinto. Di ko mabuksan ang pinto, kahit anong pilit ko.
Napatakbo nga ako kung nasaan si Auntie Bell.
“Auntie Bell, si Missamy sumigaw!”
“Bakit naman yun sisigaw? Oras na para matulog. Wag kang mag-aa
(Missamy POV)Tumabi sa akin si Jeff. Ayaw na bumalik sa silid niya dahil mas mapapabilis daw pag-galing niya kapag nasa tabi niya ako.Somehow namiss ko nga siya.Magkaharap kaming dalaw. Napangiti sa akin.“Sana gumaling ka na Jeff. Nag-aalala na si Auntie Bell sayo.”At marami ang nagtatangka sa buhay nila. Kagaya na lang nang nasa hospital kami. Di ko nga talaga nagawa na protektahan siya.Anong klaseng kapareha ako ni Jeff?Talaga bang mapapanindigan ko siya sa kabila ng marami ngang panganib ang nakaabang sa amin?“Goodnight Jeff.” Siyang ikinapikit ko ng dahan-dahan.(Jay POV)Magmamadaling araw ng dumating ako sa bansa. Personal na pinapasundo sa akin ng Elder sila Jeff at Missamy.Nang dumating ako, tulog parin sila. Dahil maaga pa nga.&
(Missamy POV)Huminga ako ng malalim at napatango.Yun ang ibig sabihin ni Kuya Carlos sa panaginip. Hindi nga kadali mabuhay sa mundong ito na di ka mananatiling innosente sa mga nangyayari sa paligid.“Good. Dahil, the Elder want me to take his position. Bababa na siya. At marami akong kailangang asikasuhin.”“Jeff sa lagay mong yan?”Ngumiti siya sa akin.“I'm fine as long your safe and sound.”“Congrats Jeff.”“Thank you.”Gusto ko pa sana pag-usapan namin ang tungkol sa kontrata at yung weird ngang ugali kanina ni Auntie Bell. Ngunit itinago ko na lang.Nang mai-handa na ang lahat sa pag-uwi namin ni Jeff. Bumaba na ako. Nadatnan ko ngang may kinaki-usap si Jeff sa kabilang linya.Ngumiti sa akin ulit si Jay.
(Auntie Bell POV)“Who are you?”“I'm Mariebell Lee Chan.” Siyang ikinangisi nito.At sinenyasan ang mga kasama niya na maari na itong magsi-alis.Head Physician ba siya para sundin siya ng ganoon?“Your father is absolutely a good physician, you know?”Di ko alam kung bakit mas siya pa itong binibigyan ko ng oras kesa sa pamangkin ko.Naupo siya.“I see.”“How is you father?”“Already gone.”Gone? Ibig bang sabihin patay na si Leonard?Biglang kumirot ang dibdib ko. Heto na naman ang anxiety ko. Napa-let go na nga ako para maging masaya ito, tapos agad naman siya kinuha.“I'm sorry to your lost.”“Tss. Are you a Lee Chan?”“Oo. Heto.” Bigay ko ng calling card
(Missamy POV)Gusto ko talaga umiwas sa di naman naduduwag.Pero hangang kaya ko pa nga Kuya Carlos, lalaban ako para sayo. Sana di matuklasan ni Jeff, na nanatili lang ako dahil sayo.“Sorry.” Yun na lamang ang inilabas nang bibig ko.Kaya nawala na din ang paningin niya sa akin.Sorry kung masakit ako sa ulo masyado Jeff. At lalo kitang iiritahin hangang sa sumuko ka sa akin.Are you sure Missamy?How about ang pakiramdam mo sa kanya?Arghhh! Ganito ba talaga kagulo kapag nagmamahal ka?! Ang gulo masyado. Oo, mahal ko si Jeff ngunit natatakot ako sa pamilya niya. Lalo na nga siya ang magiging elder.Gusto ko yung malayang tao. Hindi parang kuneho na ishu-shotgun kapag nakita nga ng mangangaso. I don't want to be the basic target.At ng lingunin ko si Jeff. Mukha niya, problemado.Bumalik nga ang sakit mo niyan Jeff.
(Jean POV)I remember how Jeff and I suffer on this. Pareho kami noon nagpipigil na umiyak. Dahil ang naririnig mo lang noon ang iyak ni Shin. We are too unfriendly nga ni Jeff sa isat-isa. Magka-away kaming dalawa kaya lagi kaming napapalo ng Elder. Kahit nga malaki na kami.But isinumpa ko noon di na ako muling mapapalo ng Elder. Kundi si Jeff na lang. Si Jeff ang laging makikitang masama sa aming dalawa.Nangyari nga.Mas ako ang napansin niya dahil nga sa sipag ko magtrabaho kesa kay Jeff na napupuno na ng yamot.Ngunit ngayon. Handa ko tangapin ulit ang panghahampas ng Elder.Napatunayan ko nga na lahat gagawin para sa taong minamahal mo.“Okey lang sa akin na patayin ka Jean kapag di pa umamin ang babaing yan kung nasaan ang anak mo!”(Dexs POV)Di ako makapagsalita dahil sa ginawa ni Jean.Parang nanumbalik
(Missamy POV)“Anong di madali. Ayan sa tabi mo si Missamy. Kahit na mismo ngayon makakagawa kayo!”Hala. Gusto pa makapanuod ng live p*rn.Natahimik na lamang si Jeff.Jeff, alam mo ang tama at hindi. Kaya nga di pa ako buntis ngayon diba? Thank you at di mo nga pinapatulan ang kagustuhan ng Elder.“Missamy.”“Po?” agad kong sagot. Dahil sa marahan niyang tawag sa pangalan ko.“Kailan mo ba ako pagbibigyan na magka-anak kayo ni Jeff?”Napatitig ako sa katabi ko. Parang I need back up. Nakiki-usap sa akin ang Elder. Kahit nga napaka-sungit nito.Ngunit di ako pinansin ni Jeff.“Kahit eksaktong araw lang na gagawa nga kayong dalawa. Magiging masaya na ako.”Di na ba talaga kayo manghahampas ng tao, kahit sino pa ang nasa paligid niyo? Talaga bang hahawakan niyo marakas? At willing kayo na ma
(Shin POV)Auntie Bell is hurt kaya napapalasing na naman ng dis-oras. Kung meron akong favorite na kapatid, meron din sa mga Auntie's and Uncle.At yun nga si Auntie Bell.“What happened Auntie Bell?”“Alam niyo Shin, as Auntie niyo. Ayokong masaktan kayo. Kaya naman nalungkot ako para kay Jeff. Mahal niya si Missamy, ngunit si Missamy hindi. Isumbong ko kaya sa kapatid ko? Sa tingin mo?”“Auntie Bell, kailangan lang natin maniwala sa karisma ni Jeff. Mafafall din si Missamy sa kanya.”“At alam mo ang tungkol dito?” Napatango ako.“Sadyang wild goose nga na hinahunting ni Jeff asawa niya. Ahahaha. Virgin pa yun Auntie Bell.”“Alam ko. Proportion pa lang ng katawan, parang di pa nadidiligan.”“Kaya naman naghihintay n
(Jean POV)“Maupo ka.”At di niya pinansin ang sinabi ko.Fine. Mahaba naman ang pasensya mo sa kanya Jean than to your subordinate.“Missamy and Jeff’s kids are lovely. I know. Kaya nga ayaw mo sa kanila mahiwalay. But may I ask, mahal mo din ba ang anak ko? Kung saan mo man siya itinatago? Pinupuntahan mo ba siya? Dahil wala akong balita na may pinupuntahan ka. Tss. Nakakapagtaka lang? Isa kang ina? O kagaya ko kinasusuklaman mo ang anak natin?”Ang dami ko sa kanyang tanong ngunit ni minsan kahit isa wala siyang sinagot.“Nagiging unfair ka na sa akin Catherine. Ano ang gagawin ko para sabihin mo sa akin kung nasaan sila. Maghihintay ka pa ba na maging halimaw ako? Catherine! Pinipigilan ko lang ang sarili ko. I want the child. Di mo ba nakikita ang paghihirap ko. Halos lahat ng kakilala mo pina-trace ko kung meron ka bang iniwan sa kanila. But napahanga mo a
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In