(Missamy POV)
“Kasi naman ang weak mo.”
“Sana nga hinayaan ko na lang mabugbug kapatid mo.”
“Thank you Jeff. Oo, kahit snub si Kuya, napaka gentleman naman talaga niya. Sadyang nagmana lang sa Daddy namin. Sana naman, wag na muna nilang kunin si Kuya sa akin. Sana.”
Parang malungkot na naman ako.
“Gusto mong sumakay riyan?” titig ni Jeff sa carousel na di nga pinansin ang emot ko. Sabagay goal nga niya alisin ang depress ko at wag masyadong mag-isip ng negative.
Mission niya yun, at para naman sa akin.
Natawa ako sa carousel dahil may alaala ako kay Kuya Carlos.
“May joker bang nakasakay Missamy?”
Pareho kaming nawalan ni Kuya ng mga magulang ng ma-aksidente sila. At ipinaliwanag niya sa akin na dapat di kami maging malungkot. Maging matatag kami.
Kakalibi
(Jeff POV)Ipinikit na ni Missamy ang kanyang mga mata. At taimtim ngang nagdadasal. I know it is her brother.Kinunan ko siya ng larawan.Saka pinagdarasal ko din, madinig itong kahilingan niya. Gagawin ko ang lahat Juan Carlos basta wag kang bumitaw na lumaban.Di pa nga husto handa ang kapatid mo. Ikaw ang nagpapalungkot ngayon sa kanya, na ayaw mo naman atang mangyari.How good of you na ako nga itong ginawa mong patungan ng responsibilidad mo?Pero willing ko naman tinangap. Too smart bro, pero kailangan mo talagang lumaban.Humarap sa akin si Missamy at nakuha ko ang larawan na yun. Nakangiti siya ng tignan ko nga ang nacapture ko. At nagulat ako ng lumapit siya sa akin, saka patalon na yumakap.“Thank you Jeff.” mahina nitong sabi sa akin. Saka kumalas siya sa akin.“Alam mo ba ang hiniling ko?”“Don't tell me.” d
(Missamy POV)“Please don't cry Missamy. Ginagawa ko naman ang lahat.”Na kahit ayaw ko naman lumuha, kusang lumabas sa mga mata ko.Umiyak na nga ako sa palad ko. Ikinalapit sa akin ni Jeff at hinagod ang likuran ko.Kuya Carlos naman eh, ilang beses mo ba ako papaiyakin?Akala ko ba ayaw mo akong makitang umiiyak.Kuya!!!Wag mo naman ako iwan! Please lang.Sabi mo sa akin ihahatid mo pa ako sa simbahan kapag kinasal ako. Yun pala binilisan mo na ang kilos para mapalapit nga ako sa lalaking alam ko pinagkatiwala mo ako sa kanya.Kuya Carlos naman.“Shhh. Missamy. Let's talk.”Ngunit hinayaan lang muna niya akong umiyak.Natatandaan ko ang bawat salita na lumabas sa labi ni Kuya noong araw ng kasal namin ni Jeff.“Charm, please don't get hurt.”Kuya naman eh! Ikaw ang nanakit sa akin. Pagkata
(Jean POV)Tinawagan ko si Rey kung ano na nga ba ang balita.“Master Jean, maraming hospital sa mundo, at di pa riyan nabibilang ang mga clinic, lying in sa mga maliliit na baryo at mga midwife na nagpapa-anak.”“What do you mean? Impossible nating mahanap ang anak ko?”“Inaari mo na. Di pa nga natin alam kung anak mo nga yun.”“Tss. Tumigil ka Rey baka sayo mabuhos lahat ng inis kong nararamdaman kay Catherine!”“Haha. Relaxs Master Jean. Marami ka rin kailangan ayusin sa kompanya mo. Halos tatlong araw ka nang di nagpapakita. At na-alarma ang Elder sa ginagawa mo ngayon. Nagtanong sa akin ang secretarya nito kung ano ang nangyayari sayo. Sinagot ko naman na abala sa personal na bagay. And follow up question, sinusubukan mo na bang bumuo ng pamilya? Then I respond back, di ko maaring sagutin ang tanong niya. Ganoon
(Missamy POV)At sa loob ng sasakyan nakatitig si Jeff sa labas. Di ako nililingon.Anong problema ng lalaking to? Anong ginawa ko?May sinabi ba akong di maganda.Paki-rewind nga bago nag-emot ng ganito si Jeff.“Jeff, kailangan na natin kumilos. Kawawa naman si Jay. Baka siya pa itong susunod na magkasakit.”Yun, yung sinabi ko at ganito na siya?Inalayze ko ulit.Napatitig ako kay Jay na katabi nga ng driver. Saka humarap kay Jeff.Napahiccup ako bigla. Parang gets ko na.Kumilos si Jeff na bigyan ako ng maiinom, dahil nga sa hiccup ko na kulang lang sa inom ng tubig.“Thank you.” Napainom ako. At inilayo na naman ni Jeff paningin sa akin.Naiinis ako.At bakit naman Missamy? Gusto mo naman na ganyan siya diba?Hindi.Dahil sa sinabi ko sa kanya parang sinisisi ko lang naman na kasalanan niya ku
(Missamy POV)Umakyat na nga ako sa silid ko. Saka napadive sa kama.Sa wag mo na lang kaya ipaalala Missamy. Matanda na din ang elder para mabilis ngang makalimut.Hehe. Very good myself.May kumatok sa pinto, kaya pinagbuksan ko at si Jeff.Hi-himala? Kumatok siya. At ang gwapo niya sa ayos niya ngayon.Di ba ako isasama kung ano man ang family gathering na meron ngayon?Asawa ko siya diba?“Aalis na ako.” At bakit masyadong ang gwapo niya. Wag kang umalis Jeff.“Di ba ako sasama Jeff?” ngumiti siya sa akin.“I love too. Pero alam kong pagod ka sa byahe. Magpahinga ka na.”“Ngunit natulog naman ako boung byahe ah? Ikaw itong walang pahinga Jeff.”“Don't be stubborn Missamy. Iniingatan lang kita. Uuwi din naman ako kaagad. Kailangan ko lang talaga
(Jeff POV)Pumunta ako sa may balkonahe. Kung saan kunti lang ang tao. I need some fresh air dahil tinatanong ako nila kung bakit di ko kasama ang asawa ko, na kapag nakaabot sa Elder ang tungkol dito, issue na naman sa kanya.Nang napalingon ako sa may hagdan dahil may kakarating na bisita. Binigyan nga ng special na pagbati ng MC.Isang babae na inalis ng tauhan nito ang coat saka nakita ang kabuuhan ng katawan niya at kabalingkinita ng balikat nito.Stop doing the things na kapareho ng iba Jeff. May asawa ka at loyal kay Missamy.At sino naman ang babaeng to?Lumapit ang Elder at saka si Cassandra. Magalang at may ngiting inabot sa magulang ko. Ang mukha niya familiar sa akin.Nang magtama ang paningin namin. Siyang ikinangiti nito sa akin. Kaya napalingon din ang Elder sa direksyon ko. Niyaya akong lumapit.“Nakilala din kita ng harapan.” Mukha ko
(Missamy POV)At maya-maya narinig ko na may nagsidatingan na mga sasakyan.Si Jeff.Kaya napababa din ako ng hagdan. Siya nga.“Hindi ka pa nakatulog?” Napailing ako sa kanya.“Sana sumama ka na lang pala sa akin.”“Kamusta?”“Okey lang. As usual, family gathering nagiging business meeting.” Siyang sinabayan ko na siyang umakyat ng hagdan.“Bakit di ka makatulog?”“Actually nakatulog na ako ngunit napanaginipan ko na naman si Kuya Carlos.”“Anong sinabi mo sa kanya?”“Di ako makapagsalita sa panaginip ko Jeff. Parang may ducktape yung bibig ko.” Binuksan niya ang pinto ng silid niya.“Saan ka matutulog?” tanong nito sa akin?“Maari bang makitambay lang sayo?”
(Missamy POV)“Wala.” sagot niyang flat na puyat na puyat nga ito.“Anong nangyayari sayo? Wala ka doon na kailangan pagselosan Missamy. Akala ko, ako lang yung seloso sa ating dalawa. Ikaw rin pala.”“Kahit na Jeff. Di ka dapat nakisayaw. Ang ganda ng babae ah.”“I want to sleep Missamy.”“Ewan ko sayo Jeff ang dami mo pang rason.”“Sinasabi ko sayo Missamy, wala yun.” Yakap niya sa akin ng mahigpit. “Hayaan mo na muna ako matulog. Pagod na pagod ako Missamy.”“Sa kakasayaw sa kanya?” Narinig ko na lamang ang mahina nitong tawa.“And yun ang sinabi ng Elder. Isayaw ko siya since di nga kita kasama.”“Correction. Kaya di mo ako sinama!”“Hey! Don't think like that
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In