(Jeff POV)
Napatitig ako sa kanya kung alam ba nito ang ginagawa niya. Ngunit parang importante ang tawag na yun.
“Mahiga ka na sa higaan.” utos ko kay Missamy. Parang ayaw pang kumilos, at nang titigan ko, tumayo na nga habang yakap ang cushion pillow.
“What the f*ck Jay.” sabay hablot ko ng phone ng mawala na si Missamy sa harapan namin.
“It's Miss Ivy.” mahina niyang sabi sa akin.
Pumunta nga ako sa may bintana at malayo ang paningin ko na lumampas pa ata sa kalangitan.
“Sinabi ko na ang dapat gawin mo Ivy. Wala ka nang mahahabol sa akin in case nga na mabuntis ka. Accidente lang yun. At alam mo kung bakit ako muling pumunta sa harapan mo. Lasing lang ako para mapagbigyan ka.” saka ibinaba ko.
At hinarap ko si Jay.
“Don't ever entertain her call Jay. Gawin mo ang inuutos ko sayo.”
(Missamy POV)“Uhmmm. Ang sama naman kung first week absent sa trabaho si Missamy Dad. Kaya naman maybe next week right?”“That's fine for me.” saka tinitigan ako ni Jeff.Napatango na lang ako na di ko alam kung saan nga ba ako tumango.“It settles then Dad! Wala na kailangan na problemahin. Bukas Missamy, pwede ka nang magsimula sa kompanya ko. Ihahatid ka sigurong asawa mo.”“Thank you.”Pagkatapos namin kumain. Nanatili nga ang mag-ama sa pamamahay ni Jeff.Naligo ako at lumilipad talaga ang isipan ko. Para nga madulas ako sa sahig.Napasigaw ako. Nauntog ang ulo ko sa bathub.Siyang agad na bumukas ang pinto, saka iniluha si Jeff.“Missamy.” saka sinupot ako ng maraming twalya. Binuhat akong parang mummy.“Okey na ako Je
(Jeff POV)“Bakit kasi gusto mo pa magpagod?”“Kailangan Jeff, yun ang pinagdaanan ni Kuya Carlos.”Na agad kong nakuha ang ibig sabihin niya. Malaki pala talaga ang impluwensya ni Carlos kay Missamy.“Kain ka madami. Mauna na kami.”Nang nagulat na lamang ako dahil hinalikan ako nito sa pisngi na agad ikinatunaw ng dila ko. Di ako makapagsalita.Reklamo ko lang bakit sa pisngi?“Bye.” Takbo nito palabas.At di kaagad ako sumunod, na ikinahabol ko nga at pasakay na si Missamy sa sasakyan ni Shin.“Hoy Shin.”“Jeff. Good Morning.”“Ingatan mo ang asawa ko.”“Haha. Ayoko naman malagot sayo.”“At siguraduhin mong wag mo siyang papahirapan masyado.”“J
(Missamy POV)“Sus naman—.”Nang marinig namin ang pinto bumukas at isang boses ang tamabay sa kanila para tumayo ng maayos.“The President will come this way.” At si Shin.“Okey ka lang ba dito? Mababait naman ang mga yan.” Akbay sa akin ni Shin na dahan-dahan ko naman inalis.Siya na ang nag-alis.“Late ka na naman Bro!” tukoy nga niya kay Anthony na napakamot sa ulo.“Traffic masyado Boss.”“Di ka talaga niyang magiging qualified sa pagiging secretarya ko. Okey, so kilala niyo na siya. Sabi ng kukuti niya sa akin. tratuhin niyo daw siya bilang normal na empleyado. Pero di naman masyado harsh. Kung ayaw niyo mapatalsik sa kompanya ko.”“Shin.”“Ah, by the way Missamy, may ipinadalang bodyguards yung Elder
(Jeff POV)Nagmamadali si Jay ng pumunta nga sa tabi ko habang nasa kalagitnaan ng pagpupulong at may ibinulong ito sa akin.Kailangan masalinan ng dugo si Juan Carlos sa lalong madaling panahon.Nahihirapan ngang makapaghanap ng donor ang mga doctor nito.Kapamilya nito ag madaling kunan ng dugo at walang iba si Missamy.Di pa nga oras. Sinundo ni Jay si Missamy at nagkita-kita kami sa airport.“Anong nangyari Jeff?”“Ayoko sanang kunan ka ng dugo nila, ngunit kailangan. Si Juan Carlos nangangailangan ng dugo mo Missamy.”“Sige, handa akong magbigay. Kahit ilan pang bag, matuyo man ang katawan ko…” Pinisil ko ang pisngi nito.“Let's go.”Akala naman niya na papayagan ko siyang mawalan ng dugo.Habang nasa byahe, sinabi kong matulog na m
(Missamy POV)“Missamy.”“Kapatid niya ako Jeff! Dapat alam ko itong nangyayari sa kanya! Jeff! Dapat alam ko! Bakit napakasinungaling mo?!” Iyak ko na siyang niyakap niya ako.At wala siyang paki-alam kung nasasaktan ko na siya.“Kumalma ka Missamy.”Ramdam ko ang mainit niyang yakap.“Kalma lang. Hindi yan makakatulong sa situation ng kapatid mo.”Inilabas nga niya ako sa silid ni Juan Carlos.“Kalma. Gagaling si Juan Carlos. Lumalaban siya at di tayo sususko na tulungan siya sa laban na ito.”Matagal na ngang kasama ni Kuya Carlos si Jeff, na lumalaban kay kamatayan.Kung wala si Jeff, ano na ngayon si kuya? Tuluyan na ata niya akong iniwan talaga.Wala na itong chansang mabuhay pa kung wala si Jeff.Wala. Dahil napakawala kong kwentang kapatid!Naging sakit p
(Jeff POV)Sinalubong kami ng tagapangalaga ng bahay. Ngunit inuna ko si Missamy na mabigyan muna ito ng mapapahingahan.Hinatid ko siya sa silid na ginagamit ko.“Magpahinga ka muna. At bago matulog, kailangan mo munang kumain, okey?” Napatango sa akin si Missamy.Juan Carlos tignan mo ang epekto nito sa kapatid mo. Ako ang nahihirapan. Kailangan mo talaga magising. Kahit anong mangyari.Nagpahanda na ako ng makakain.At pagbalik ko sa kinalalagyan ni Missamy, napabuntong hininga ako dahil nakatulog na sa sofa si Missamy.Ang hilig mo talagang suwayin ako Missamy. Tss.Binuhat ko siya at hiniga sa kama. Ilang gabi na ba ito ginagawa ko sayo?Wala na din akong gana kumain. Natulog na din ako sa tabi niya.Kinabukasan. Nagising ako na katabi ko parin si Missamy. Mulat ang mga mata niya. Sa kisame nga nakatitig na para
(Missamy POV)Kuya Carlos, trying hard si Jeff na gusto nga ako i-ahon sa kalungkutan na nararamdaman ko ngayon.At seryoso atang talagang ligawan ako.Okey lang ba kuya? Since naging mabait naman talaga siya.Pagbigyan. Okie.Nagbihis na ako at pumasok si Jeff na magbibihis din.“Okey lang Jeff kung pagod ka na. Saka kinunan ka pa naman ng dugo kahapon.”“Di ako kasing weak niyo Missamy.”“Sure? Di ko alam kung ano ang gagawin kapag nagka-emergency nga tayo.”“You know what to do. Tawagan mo si Jay.”Nakaasa na naman nga ang lahat sa kawawa niyang secretarya.Napatango na lamang ako.“Check this thing habang nagbibihis ako.”Lapag niya ng dalawang paper bag, at ang laman tig-isang kahon ng camera.Tig-isa ba ka
(Missamy POV)“Kasi naman ang weak mo.”“Sana nga hinayaan ko na lang mabugbug kapatid mo.”“Thank you Jeff. Oo, kahit snub si Kuya, napaka gentleman naman talaga niya. Sadyang nagmana lang sa Daddy namin. Sana naman, wag na muna nilang kunin si Kuya sa akin. Sana.”Parang malungkot na naman ako.“Gusto mong sumakay riyan?” titig ni Jeff sa carousel na di nga pinansin ang emot ko. Sabagay goal nga niya alisin ang depress ko at wag masyadong mag-isip ng negative.Mission niya yun, at para naman sa akin.Natawa ako sa carousel dahil may alaala ako kay Kuya Carlos.“May joker bang nakasakay Missamy?”Pareho kaming nawalan ni Kuya ng mga magulang ng ma-aksidente sila. At ipinaliwanag niya sa akin na dapat di kami maging malungkot. Maging matatag kami.Kakalibi
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In