(Missamy POV)
“Missamy.”
“Kapatid niya ako Jeff! Dapat alam ko itong nangyayari sa kanya! Jeff! Dapat alam ko! Bakit napakasinungaling mo?!” Iyak ko na siyang niyakap niya ako.
At wala siyang paki-alam kung nasasaktan ko na siya.
“Kumalma ka Missamy.”
Ramdam ko ang mainit niyang yakap.
“Kalma lang. Hindi yan makakatulong sa situation ng kapatid mo.”
Inilabas nga niya ako sa silid ni Juan Carlos.
“Kalma. Gagaling si Juan Carlos. Lumalaban siya at di tayo sususko na tulungan siya sa laban na ito.”
Matagal na ngang kasama ni Kuya Carlos si Jeff, na lumalaban kay kamatayan.
Kung wala si Jeff, ano na ngayon si kuya? Tuluyan na ata niya akong iniwan talaga.
Wala na itong chansang mabuhay pa kung wala si Jeff.
Wala. Dahil napakawala kong kwentang kapatid!
Naging sakit p
(Jeff POV)Sinalubong kami ng tagapangalaga ng bahay. Ngunit inuna ko si Missamy na mabigyan muna ito ng mapapahingahan.Hinatid ko siya sa silid na ginagamit ko.“Magpahinga ka muna. At bago matulog, kailangan mo munang kumain, okey?” Napatango sa akin si Missamy.Juan Carlos tignan mo ang epekto nito sa kapatid mo. Ako ang nahihirapan. Kailangan mo talaga magising. Kahit anong mangyari.Nagpahanda na ako ng makakain.At pagbalik ko sa kinalalagyan ni Missamy, napabuntong hininga ako dahil nakatulog na sa sofa si Missamy.Ang hilig mo talagang suwayin ako Missamy. Tss.Binuhat ko siya at hiniga sa kama. Ilang gabi na ba ito ginagawa ko sayo?Wala na din akong gana kumain. Natulog na din ako sa tabi niya.Kinabukasan. Nagising ako na katabi ko parin si Missamy. Mulat ang mga mata niya. Sa kisame nga nakatitig na para
(Missamy POV)Kuya Carlos, trying hard si Jeff na gusto nga ako i-ahon sa kalungkutan na nararamdaman ko ngayon.At seryoso atang talagang ligawan ako.Okey lang ba kuya? Since naging mabait naman talaga siya.Pagbigyan. Okie.Nagbihis na ako at pumasok si Jeff na magbibihis din.“Okey lang Jeff kung pagod ka na. Saka kinunan ka pa naman ng dugo kahapon.”“Di ako kasing weak niyo Missamy.”“Sure? Di ko alam kung ano ang gagawin kapag nagka-emergency nga tayo.”“You know what to do. Tawagan mo si Jay.”Nakaasa na naman nga ang lahat sa kawawa niyang secretarya.Napatango na lamang ako.“Check this thing habang nagbibihis ako.”Lapag niya ng dalawang paper bag, at ang laman tig-isang kahon ng camera.Tig-isa ba ka
(Missamy POV)“Kasi naman ang weak mo.”“Sana nga hinayaan ko na lang mabugbug kapatid mo.”“Thank you Jeff. Oo, kahit snub si Kuya, napaka gentleman naman talaga niya. Sadyang nagmana lang sa Daddy namin. Sana naman, wag na muna nilang kunin si Kuya sa akin. Sana.”Parang malungkot na naman ako.“Gusto mong sumakay riyan?” titig ni Jeff sa carousel na di nga pinansin ang emot ko. Sabagay goal nga niya alisin ang depress ko at wag masyadong mag-isip ng negative.Mission niya yun, at para naman sa akin.Natawa ako sa carousel dahil may alaala ako kay Kuya Carlos.“May joker bang nakasakay Missamy?”Pareho kaming nawalan ni Kuya ng mga magulang ng ma-aksidente sila. At ipinaliwanag niya sa akin na dapat di kami maging malungkot. Maging matatag kami.Kakalibi
(Jeff POV)Ipinikit na ni Missamy ang kanyang mga mata. At taimtim ngang nagdadasal. I know it is her brother.Kinunan ko siya ng larawan.Saka pinagdarasal ko din, madinig itong kahilingan niya. Gagawin ko ang lahat Juan Carlos basta wag kang bumitaw na lumaban.Di pa nga husto handa ang kapatid mo. Ikaw ang nagpapalungkot ngayon sa kanya, na ayaw mo naman atang mangyari.How good of you na ako nga itong ginawa mong patungan ng responsibilidad mo?Pero willing ko naman tinangap. Too smart bro, pero kailangan mo talagang lumaban.Humarap sa akin si Missamy at nakuha ko ang larawan na yun. Nakangiti siya ng tignan ko nga ang nacapture ko. At nagulat ako ng lumapit siya sa akin, saka patalon na yumakap.“Thank you Jeff.” mahina nitong sabi sa akin. Saka kumalas siya sa akin.“Alam mo ba ang hiniling ko?”“Don't tell me.” d
(Missamy POV)“Please don't cry Missamy. Ginagawa ko naman ang lahat.”Na kahit ayaw ko naman lumuha, kusang lumabas sa mga mata ko.Umiyak na nga ako sa palad ko. Ikinalapit sa akin ni Jeff at hinagod ang likuran ko.Kuya Carlos naman eh, ilang beses mo ba ako papaiyakin?Akala ko ba ayaw mo akong makitang umiiyak.Kuya!!!Wag mo naman ako iwan! Please lang.Sabi mo sa akin ihahatid mo pa ako sa simbahan kapag kinasal ako. Yun pala binilisan mo na ang kilos para mapalapit nga ako sa lalaking alam ko pinagkatiwala mo ako sa kanya.Kuya Carlos naman.“Shhh. Missamy. Let's talk.”Ngunit hinayaan lang muna niya akong umiyak.Natatandaan ko ang bawat salita na lumabas sa labi ni Kuya noong araw ng kasal namin ni Jeff.“Charm, please don't get hurt.”Kuya naman eh! Ikaw ang nanakit sa akin. Pagkata
(Jean POV)Tinawagan ko si Rey kung ano na nga ba ang balita.“Master Jean, maraming hospital sa mundo, at di pa riyan nabibilang ang mga clinic, lying in sa mga maliliit na baryo at mga midwife na nagpapa-anak.”“What do you mean? Impossible nating mahanap ang anak ko?”“Inaari mo na. Di pa nga natin alam kung anak mo nga yun.”“Tss. Tumigil ka Rey baka sayo mabuhos lahat ng inis kong nararamdaman kay Catherine!”“Haha. Relaxs Master Jean. Marami ka rin kailangan ayusin sa kompanya mo. Halos tatlong araw ka nang di nagpapakita. At na-alarma ang Elder sa ginagawa mo ngayon. Nagtanong sa akin ang secretarya nito kung ano ang nangyayari sayo. Sinagot ko naman na abala sa personal na bagay. And follow up question, sinusubukan mo na bang bumuo ng pamilya? Then I respond back, di ko maaring sagutin ang tanong niya. Ganoon
(Missamy POV)At sa loob ng sasakyan nakatitig si Jeff sa labas. Di ako nililingon.Anong problema ng lalaking to? Anong ginawa ko?May sinabi ba akong di maganda.Paki-rewind nga bago nag-emot ng ganito si Jeff.“Jeff, kailangan na natin kumilos. Kawawa naman si Jay. Baka siya pa itong susunod na magkasakit.”Yun, yung sinabi ko at ganito na siya?Inalayze ko ulit.Napatitig ako kay Jay na katabi nga ng driver. Saka humarap kay Jeff.Napahiccup ako bigla. Parang gets ko na.Kumilos si Jeff na bigyan ako ng maiinom, dahil nga sa hiccup ko na kulang lang sa inom ng tubig.“Thank you.” Napainom ako. At inilayo na naman ni Jeff paningin sa akin.Naiinis ako.At bakit naman Missamy? Gusto mo naman na ganyan siya diba?Hindi.Dahil sa sinabi ko sa kanya parang sinisisi ko lang naman na kasalanan niya ku
(Missamy POV)Umakyat na nga ako sa silid ko. Saka napadive sa kama.Sa wag mo na lang kaya ipaalala Missamy. Matanda na din ang elder para mabilis ngang makalimut.Hehe. Very good myself.May kumatok sa pinto, kaya pinagbuksan ko at si Jeff.Hi-himala? Kumatok siya. At ang gwapo niya sa ayos niya ngayon.Di ba ako isasama kung ano man ang family gathering na meron ngayon?Asawa ko siya diba?“Aalis na ako.” At bakit masyadong ang gwapo niya. Wag kang umalis Jeff.“Di ba ako sasama Jeff?” ngumiti siya sa akin.“I love too. Pero alam kong pagod ka sa byahe. Magpahinga ka na.”“Ngunit natulog naman ako boung byahe ah? Ikaw itong walang pahinga Jeff.”“Don't be stubborn Missamy. Iniingatan lang kita. Uuwi din naman ako kaagad. Kailangan ko lang talaga