( Missamy Charm POV)
Nang bumukas yung pinto, pumasok si Ivy na binati ng mga nagbabantay nga.
“Ivy!” na siyang sigaw galing sa labas. Pumasok na nga lang din si Jeff.
Opss. Parang nag-away yung dalawa.
Bad Missamy. Dapat pala wala tayo dito.
O ano ang feeling? Nag-aaway yung dalawa, masaya ka?
Wala naman yun sa kondisyon ko.
Tinapunan ako ng paningin ni Jeff, siyang ikinatabon ko ng libro sa mukha ko. Kunyari nagbabasa, nang,
“Mommy Charm, its upside down. Wow! you can really read like that?”
Napamulsa si Jeff, kaya nataranta ako na ayusin yung libro. Saka denipensa ko ang sarili kay Icy.
“That's extraordinary how to read a book Icy.”
“Tss. Wag mong tuturuan ng kalokohan ang mga bata, Missamy.” sabat na nga ni Jeff, at tuluyan na ngang umakyat.
Lokong lalaking yun! Kung inaatupag niya ang Jowa niyang mahaba
(Jeff POV) Naupo ulit ako sa harapan ng pagkain na hinanda sa akin ni Missamy. Napatitig na lamang sa akin si Ivy. Di ko alam ang sasabihin ko. “Sinabi mo na ba kay Missamy ang kondisyon ng kapatid niya?” at yun ba ang naintindihan ni Ivy sa tension kanina? “No.” tangi ko. Di pa tama ang oras ngayon para malaman ni Missamy ang tungkol sa kapatid niya. “Kailan mo balak sabihin sa kanya? Gusto mo, tulungan kita?” “Don't mind that matter Ivy.” “Gusto lang kita tulungan dahil mas mapapadali kung ako ang magsasabi.” Napatitig ako sa kanya. At iniyuko naman niya kaagad ang ulo. “So ano yung nadatnan ko kanina?” “Just mind your own Business Ivy.” Padabog nitong kinuha ang baso niya saka tuluyang umalis sa harapan ko. Pagkatapos ko kumain, na ikinabusog ko nga kaysa sa
(Missamy Charm POV) “A fake wife Missamy.” “Oo, sayang nga. Bakit hindi ka na lang ang tumayo diba? Di ka man lang tumutulong sa pangarap ng Jowa mo. Sabi niya sa kin, para sa inyong dalawa.” Medyo nasasaktan na ako sa sinasabi ng bibig ko. Dahil sila ngang dalawa ni Jeff, at employer ko siya. “Good. At alam mo ang lugar mo.” “Oo naman. Pero pakitali ng jowa mo.” sampal ko sa kanya. “Dahil baka may kumuha nito sayo. Kawawa ka naman Miss Ivy. Then, sanadi magbago ang puso ng peke kong asawa sa isang kagaya mo Ivy.” sa naiirita na ako. Masyado siyang pasakal. Kawawa naman si Boss. “Parang isa ka ata Missamy sa gustong kumuha ng fiancée ko.” “Ako? Ten Million lang naman ang habol ko sa kanya.” Yun na lang ang inspiration kong binato sa bumibigat na nararamdaman ko ngayon. Nakakainis nga eh. Kung bakit ko nga ba nararamdaman ang pakiramdam na
(Jeff POV) Pumasok ako sa silid ko, na siyang ikinakahintay ni Ivy sa akin. Nakaupo ito sa sofa na pabuntong hininga din akong humarap sa kanya. “Saan ka natulog Jeff?” unang tanong sa akin ni Ivy. Napasandal ako sa upuan. “Tinawagan ako ng Shin kahapon at kakarating ko lang kanina.” Yun ang iniisip kong kasinungalingan para ma-cover ang ginawa kong desisyon kagabi. “Without changing your clothes?” “Yes. An overnight work with my brother. Then, may kailangan ako sabihin kay Missamy, kaya sa silid niya ako dumiretso. Nadatnanko na lang siyang ganoon.” Ngumiti si Ivy. Yes, I am a good lair. Simula nang dumating ka sa buhay ko Ivy. Kahit ang nararamdaman ko ngayon, ay pawing kasinungalingan na rin. Siguro may nararamdaman pa ako sayo, dahil nagagawa ko pa ngang di ka saktan. “Nasigawan kita kanina dahil wala pa akong pahinga.
(Missamy Charm POV) Actually, di pa naman huli ang lahat Jeff para magbago at itama ang mali. Maghihintay ka pa talaga na masaktan yung mga taong nasa paligid mo? Nang makabalik ako sa silid. napabuntong hininga ako, at napahiga sa kama. siyang, nabitiwan ko yung Cup noodles. Miss na kita Kuya, kahit nag-aaway man tayo. Still, we know to each other na magkapatid tayo. Dapat lang maging kasanga kahit anong mangyari. Ang lungkot ko ngayon Kuya. May something akong nararamdaman na di ko alam kung paano ko ba ilalabas. Namalayan ko na lang may tumulo nang luha sa akong mga mata. Ahahaha. Kuya Carlos naman eh, nagiging iyakin na ako. Dati rati umiiyak lang ako ng once in a month o minsan nga wala, dahil alam mo kung paano ako paaminin. Nasasaktan ako kuya na parang ewan. Wala akong maka-usap para nga sabihin ang dinadala ng dibdib ko ngayon. Ang bigat.
(Jeff POV) Sa merong saltik ang isipan ngayon ni Missamy. Ngunit talagang naiiyak siya dahil nangungulila sa kanyang kapatid. Di ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Yeah. Para akong criminal na tinatago ang kapatid niya. Di ko masabi ang kondisyon ni Juan Carlos na maaring iwan siya nito. Namalayan ko na lamang na tumatawag sa akin si Jay. Alam ko naman na nasa ibaba siya. “What it is Jay?” na siyang ikinasagot ko nga. “Master Jeff, pinapatulan na naman ni Miss Ivy ang dalawang bata. Sinasabi ko ito sa inyo dahil nasa kasunduan ang maprotektahan sila.” Pagsusumbong nito sa akin. “As much as possible Jay, ilayo mo ang bata kay Ivy. Ngunit wag kang mag-papahalata. Kilala mo siya. Di ko alam ang gagawin sa suicidal thought niya.” “Master Jeff, kailangan mo na siyang ipatingin sa doctor.”
(Missamy Charm POV)At speaking heto nga siya sa sala, hinihintay na ang kapatid niya. Kinakausap si Jay na kahit-ano-ano na naman ang pinagsasabi tungkol sa negosyo.Okey. Sila na yung payaman, kami naman itong nagsisipag para yumaman sila.“Dexs, pakikuha ng laptop ko sa may study table.” Tumango ito sa akin. Naupo na lang ako sa sofa na tinapunan nga lang ako ngisang titig ni Jeff. Saka no comment. Patuloy silang nag-usap ni Jay.Nagmumukha na nga silang kambal dahil laging magkasama at kausap. Sa isang araw, ilang oras kaya sila nagsasama. Di ba nagsasawa sa isa’t-isa?Nakita kong naka-on yung phone ni Jeff. So, meaning may hotspot.Lagot ka sa akin.Bumaba si Dexs na dala nga ang maliit kong laptop, color pink. Ewan local lang din talaga. More on encode lang ang maaring gawin sa laptop kong ito, na sa mata ni Jeff, paniguradong basura.Nang
(Missamy POV) Email ni kuya na puno ng drama ko. At dahil masarap yung pagkain na hinain sa akin ni Dexs. Kinuha ko yung bowl, at wala nang nagawa si Dexs ng dinala ko ito at pumunta kung saan naroroon si Jeff. Sa ganito ako sa bahay namin noon ni Kuya Carlos na manunuod nga ng TV. “Jeff, bawal yang ginagawa mo nga.” pagkukumbinsi ko sa kanya. Paupo na ako ng… “What are you doing Missamy?” Sa mga mata niya nakalimutan ko pala na sensitive si Jeff pagdating sa pag-organize ng mga bagay-bagay. Edi sorry na. Napa-pout na lamang ako. “Di pa naman darating si Shin, kaya okey lang na magpakatotoo ako sa sarili. Minsan mabuti rin na out ka muna sa mga kaugalian na pahinhin mode muna masyado. Magulo yung buhok mo, magpakabaliw at…” “Stop Missamy.” na siyang agad na ikinaturo sa akin na bumalik ako kung nasaan yung hapag kainan. Si Jay ng
(Jeff POV) Somehow ng dahil sa akin, at sa kanya ata din, parehong lumaki ang ulo namin at matapang na hinaharap ang mga taong akala namin talagang sila ang kaaway. Ngunit narealize ko lang sa larong to Missamy, na ang kaaway namin yung pagkatao namin na dapat di hinayaan na lumabas sa mundong ito. Kailangan namin simulan ang pagbabago sa sarili namin. Yeah, ako muna. Aayusin ko muna ang sarili ko. If ever na mahulog ka sa akin Missamy, let it. Sasaluhin naman kita. Kumplikado nga lang ang bagay-bagay ngayon lalo na tungkol sa kapatid mo na di ko man lang masabi-sabi ang kalagayan. Dahil ayokong mabura ang mga ngiti mo na kumpleto na ang araw ko kapag nasilayan ito. I miss laughing about nothing to you. Na mapapataas na lang talaga ang kilay mo sa akin saka mapapailing at maririnig ko ang Tsk. Yeah, then alam mo Kuya kung bakit kita lalaong namiss, kasi wala kayong ikinalayo ni Boss Jeff. Mga ubod snub na