( Missamy Charm POV)
Nang bumukas yung pinto, pumasok si Ivy na binati ng mga nagbabantay nga.
“Ivy!” na siyang sigaw galing sa labas. Pumasok na nga lang din si Jeff.
Opss. Parang nag-away yung dalawa.
Bad Missamy. Dapat pala wala tayo dito.
O ano ang feeling? Nag-aaway yung dalawa, masaya ka?
Wala naman yun sa kondisyon ko.
Tinapunan ako ng paningin ni Jeff, siyang ikinatabon ko ng libro sa mukha ko. Kunyari nagbabasa, nang,
“Mommy Charm, its upside down. Wow! you can really read like that?”
Napamulsa si Jeff, kaya nataranta ako na ayusin yung libro. Saka denipensa ko ang sarili kay Icy.
“That's extraordinary how to read a book Icy.”
“Tss. Wag mong tuturuan ng kalokohan ang mga bata, Missamy.” sabat na nga ni Jeff, at tuluyan na ngang umakyat.
Lokong lalaking yun! Kung inaatupag niya ang Jowa niyang mahaba
(Jeff POV) Naupo ulit ako sa harapan ng pagkain na hinanda sa akin ni Missamy. Napatitig na lamang sa akin si Ivy. Di ko alam ang sasabihin ko. “Sinabi mo na ba kay Missamy ang kondisyon ng kapatid niya?” at yun ba ang naintindihan ni Ivy sa tension kanina? “No.” tangi ko. Di pa tama ang oras ngayon para malaman ni Missamy ang tungkol sa kapatid niya. “Kailan mo balak sabihin sa kanya? Gusto mo, tulungan kita?” “Don't mind that matter Ivy.” “Gusto lang kita tulungan dahil mas mapapadali kung ako ang magsasabi.” Napatitig ako sa kanya. At iniyuko naman niya kaagad ang ulo. “So ano yung nadatnan ko kanina?” “Just mind your own Business Ivy.” Padabog nitong kinuha ang baso niya saka tuluyang umalis sa harapan ko. Pagkatapos ko kumain, na ikinabusog ko nga kaysa sa
(Missamy Charm POV) “A fake wife Missamy.” “Oo, sayang nga. Bakit hindi ka na lang ang tumayo diba? Di ka man lang tumutulong sa pangarap ng Jowa mo. Sabi niya sa kin, para sa inyong dalawa.” Medyo nasasaktan na ako sa sinasabi ng bibig ko. Dahil sila ngang dalawa ni Jeff, at employer ko siya. “Good. At alam mo ang lugar mo.” “Oo naman. Pero pakitali ng jowa mo.” sampal ko sa kanya. “Dahil baka may kumuha nito sayo. Kawawa ka naman Miss Ivy. Then, sanadi magbago ang puso ng peke kong asawa sa isang kagaya mo Ivy.” sa naiirita na ako. Masyado siyang pasakal. Kawawa naman si Boss. “Parang isa ka ata Missamy sa gustong kumuha ng fiancée ko.” “Ako? Ten Million lang naman ang habol ko sa kanya.” Yun na lang ang inspiration kong binato sa bumibigat na nararamdaman ko ngayon. Nakakainis nga eh. Kung bakit ko nga ba nararamdaman ang pakiramdam na
(Jeff POV) Pumasok ako sa silid ko, na siyang ikinakahintay ni Ivy sa akin. Nakaupo ito sa sofa na pabuntong hininga din akong humarap sa kanya. “Saan ka natulog Jeff?” unang tanong sa akin ni Ivy. Napasandal ako sa upuan. “Tinawagan ako ng Shin kahapon at kakarating ko lang kanina.” Yun ang iniisip kong kasinungalingan para ma-cover ang ginawa kong desisyon kagabi. “Without changing your clothes?” “Yes. An overnight work with my brother. Then, may kailangan ako sabihin kay Missamy, kaya sa silid niya ako dumiretso. Nadatnanko na lang siyang ganoon.” Ngumiti si Ivy. Yes, I am a good lair. Simula nang dumating ka sa buhay ko Ivy. Kahit ang nararamdaman ko ngayon, ay pawing kasinungalingan na rin. Siguro may nararamdaman pa ako sayo, dahil nagagawa ko pa ngang di ka saktan. “Nasigawan kita kanina dahil wala pa akong pahinga.
(Missamy Charm POV) Actually, di pa naman huli ang lahat Jeff para magbago at itama ang mali. Maghihintay ka pa talaga na masaktan yung mga taong nasa paligid mo? Nang makabalik ako sa silid. napabuntong hininga ako, at napahiga sa kama. siyang, nabitiwan ko yung Cup noodles. Miss na kita Kuya, kahit nag-aaway man tayo. Still, we know to each other na magkapatid tayo. Dapat lang maging kasanga kahit anong mangyari. Ang lungkot ko ngayon Kuya. May something akong nararamdaman na di ko alam kung paano ko ba ilalabas. Namalayan ko na lang may tumulo nang luha sa akong mga mata. Ahahaha. Kuya Carlos naman eh, nagiging iyakin na ako. Dati rati umiiyak lang ako ng once in a month o minsan nga wala, dahil alam mo kung paano ako paaminin. Nasasaktan ako kuya na parang ewan. Wala akong maka-usap para nga sabihin ang dinadala ng dibdib ko ngayon. Ang bigat.
(Jeff POV) Sa merong saltik ang isipan ngayon ni Missamy. Ngunit talagang naiiyak siya dahil nangungulila sa kanyang kapatid. Di ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Yeah. Para akong criminal na tinatago ang kapatid niya. Di ko masabi ang kondisyon ni Juan Carlos na maaring iwan siya nito. Namalayan ko na lamang na tumatawag sa akin si Jay. Alam ko naman na nasa ibaba siya. “What it is Jay?” na siyang ikinasagot ko nga. “Master Jeff, pinapatulan na naman ni Miss Ivy ang dalawang bata. Sinasabi ko ito sa inyo dahil nasa kasunduan ang maprotektahan sila.” Pagsusumbong nito sa akin. “As much as possible Jay, ilayo mo ang bata kay Ivy. Ngunit wag kang mag-papahalata. Kilala mo siya. Di ko alam ang gagawin sa suicidal thought niya.” “Master Jeff, kailangan mo na siyang ipatingin sa doctor.”
(Missamy Charm POV)At speaking heto nga siya sa sala, hinihintay na ang kapatid niya. Kinakausap si Jay na kahit-ano-ano na naman ang pinagsasabi tungkol sa negosyo.Okey. Sila na yung payaman, kami naman itong nagsisipag para yumaman sila.“Dexs, pakikuha ng laptop ko sa may study table.” Tumango ito sa akin. Naupo na lang ako sa sofa na tinapunan nga lang ako ngisang titig ni Jeff. Saka no comment. Patuloy silang nag-usap ni Jay.Nagmumukha na nga silang kambal dahil laging magkasama at kausap. Sa isang araw, ilang oras kaya sila nagsasama. Di ba nagsasawa sa isa’t-isa?Nakita kong naka-on yung phone ni Jeff. So, meaning may hotspot.Lagot ka sa akin.Bumaba si Dexs na dala nga ang maliit kong laptop, color pink. Ewan local lang din talaga. More on encode lang ang maaring gawin sa laptop kong ito, na sa mata ni Jeff, paniguradong basura.Nang
(Missamy POV) Email ni kuya na puno ng drama ko. At dahil masarap yung pagkain na hinain sa akin ni Dexs. Kinuha ko yung bowl, at wala nang nagawa si Dexs ng dinala ko ito at pumunta kung saan naroroon si Jeff. Sa ganito ako sa bahay namin noon ni Kuya Carlos na manunuod nga ng TV. “Jeff, bawal yang ginagawa mo nga.” pagkukumbinsi ko sa kanya. Paupo na ako ng… “What are you doing Missamy?” Sa mga mata niya nakalimutan ko pala na sensitive si Jeff pagdating sa pag-organize ng mga bagay-bagay. Edi sorry na. Napa-pout na lamang ako. “Di pa naman darating si Shin, kaya okey lang na magpakatotoo ako sa sarili. Minsan mabuti rin na out ka muna sa mga kaugalian na pahinhin mode muna masyado. Magulo yung buhok mo, magpakabaliw at…” “Stop Missamy.” na siyang agad na ikinaturo sa akin na bumalik ako kung nasaan yung hapag kainan. Si Jay ng
(Jeff POV) Somehow ng dahil sa akin, at sa kanya ata din, parehong lumaki ang ulo namin at matapang na hinaharap ang mga taong akala namin talagang sila ang kaaway. Ngunit narealize ko lang sa larong to Missamy, na ang kaaway namin yung pagkatao namin na dapat di hinayaan na lumabas sa mundong ito. Kailangan namin simulan ang pagbabago sa sarili namin. Yeah, ako muna. Aayusin ko muna ang sarili ko. If ever na mahulog ka sa akin Missamy, let it. Sasaluhin naman kita. Kumplikado nga lang ang bagay-bagay ngayon lalo na tungkol sa kapatid mo na di ko man lang masabi-sabi ang kalagayan. Dahil ayokong mabura ang mga ngiti mo na kumpleto na ang araw ko kapag nasilayan ito. I miss laughing about nothing to you. Na mapapataas na lang talaga ang kilay mo sa akin saka mapapailing at maririnig ko ang Tsk. Yeah, then alam mo Kuya kung bakit kita lalaong namiss, kasi wala kayong ikinalayo ni Boss Jeff. Mga ubod snub na
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In