"Kenji, let’s talk." Kauuwi lamang nina Kenji at Kiro ngunit iyon na agad ang salubong ni Cassandra sa kan’yang anak. Alam niya na magagalit na naman ang anak niya, pero wala siyang magagawa dahil kailangan nila na mag-usap, lalo na at nais nang kunin ni Ica ang apo niya. "Can we do this some other time? I’m tired." Sagot ng anak niya na nakaupo sa sofa habang nakasandal at nakapikit pa ang mga mata. "I’m leaving in a while. Hinatid ko lamang si Kiro." "Hindi ka aalis hangga’t hindi tayo nag-uusap." Ang boses na ng ama ni Kenji ang sumunod niya na narinig na nagpadilat sa kan’ya. And there in front of him stood his father, who seemed to be losing his patience with him. "Sinabihan na kita noon isang araw na huwag ka na umalis, pero umalis ka pa rin, then you promised that you'd be back, but you never bothered to return, kahit na sinabi ko na sa’yo na darating ang mama mo at ang anak mo. I am losing my patience with you, Kenji." Bihira na magsalita at makialam sa buhay niya ang kan’ya
It's been three days since they both willingly submitted to a paternity test with their children, despite the fact that they both know the truth deep down inside them. The results will not matter anymore because they already know whose child is whose. But those three days gave them enough time to prepare themselves for what was to happen next. Tatlong araw ng paghahanda para sa tatlong tao na may matindi rin na kakaharapin na pagsubok matapos na lumabas ang resulta ng pagsusuri na iyon. The true test, however, is not for them but for how their children will accept the truth about the reality of the situation. It won’t be easy, and both Kenji and Arden know that, but they are both willing to take that step further to give their children the life that they deserve. At makalipas nga ang tatlong araw ng paghihintay nila ay narating na nila ang dulo. Pareho nang hawak nina Kenji at Arden ang resulta ng paternity test sa kani-kanilang mga anak. Daig pa nila ang kuwento ng buhay ng mga bid
"What do you mean my son is not here? Gusto mo ba na sabunutan kita riyan? Nasaan ang anak ko?! Huwag mo ako na subukan ngayon, intrimitida na babae ka, malilintikan ka na talaga sa akin!" Ito ang sunod-sunod na pagbubunganga ni Ica sa kasambahay ng mga Jarvis sa mansyon matapos nito na sabihin sa kan’ya na wala roon ang kan’yang anak na si Kiro. "Ilabas mo ang anak ko!" "Mam Ica, pasensya na, wala po talaga rito si Kiro ngayon. Ilan araw na po sila na hindi nagagawi rito ni Sir Kenji, kaya ang buong akala namin ay umuwi na sa inyo." Natataranta na sagot naman ng katulong na napapalunok na lamang upang maibsan ang takot na kan’yang nararamdaman sa masungit na babae na kaharap niya ngayon. Kung kailan pa naman na wala ang amo niya na si Cassandra ay roon naman sumulpot ang m*****a na asawa ng anak ng amo niya. "Anong umuwi? Saan umuwi? Tanga ka ba talaga?! Hindi ba at dito madalas na umuuwi ang mag-ama ko? At isa pa, pupunta pa ba ako rito kung nasa bahay na namin ang anak ko?! Huwag
"Dada, what’s wrong?" Nag-aalala na tanong ni Kiro kay Kenji habang palipat-lipat ang tingin sa pagitan ng kan’yang ama, at sa kan’yang lolo at lola na nasa harapan din niya. "Are you all alright? Why are we all here?" Bahagya na napasulyap si Kenji kay Kiro at tipid na ngiti lamang ang naisagot niya sa bata. Magkakasama sila ngayon sa condo niya upang kausapin at ipaalam na kay Kiro ang katotohanan tungkol sa pagkatao nito. Kailangan na kasi na kumilos ni Kenji bago pa mabawi ni Ica ang bata at magamit sa masama na naman na plano nito. Kanina kasi ay tinawagan siya ng kan’yang ina na si Cassandra upang sabihin na kakaalis lamang ni Ica sa mansyon at nagwawala ang asawa niya at kung ano-ano ang sinabi na pagbabanta laban sa kanila. Hindi naman din natatakot si Kenji sa mga pagbabanta na iyon ni Ica sa kanila. He has the advantage now, lalo na at umuusad na ang papeles nila upang ganap na mapawalang-bisa ang kasal nila. At salamat din sa DNA test nina Arden at Kiro, lumalapit na siya
At sa puntong iyon, lumapit na si Kenji sa bata. Binigyan naman siya ng espasyo ni Cassandra upang makausap ng masinsinan ang bata. "Kiro, listen to dada, and listen carefully to what I have to say." Patuloy na pag-iling lamang ang nagagawa ni Kiro habang lumuluha. Ano pa ba ang dapat niya na pakinggan? Malinaw naman na ang lahat sa sinabi ng kan’yang ama. Walang may gusto sa pagitan ng mga magulang niya sa kan’ya. He understood the words correctly, so his father doesn't need to say anything more. He doesn't want to hear anything else because it will just add to the hurt and pain that he is feeling. "I understand what you said clearly, dada." "No, Ki, you don’t." Hinawakan ni Kenji ang kamay ng anak at ramdam niya ang panlalamig ng kamay ng bata. "Dada loves you, and I will keep repeating those words until you understand that. And I want you, but unfortunately I can’t have you." Sinalubong ni Kiro ng kan’yang nagtatanong na mga mata ang mata ng ama. Kanina ay nakukuha na niya ang
"Dude, what’s wrong?" Nag-aalala na tanong ni Dreik kay Arden habang palipat-lipat ang tingin niya sa kan’yang ama at sa kan’yang ina na seryoso lamang din na nakatingin sa kan’ya. "Are you both alright? Is there a problem with you and mom? What’s happening?" Hindi mapalagay si Dreik lalo na at nakikita niya na pareho na seryoso ang mga magulang niya sa kan’yang harapan ngayon, at sa hindi malaman na dahilan ay kinakabahan siya at nakakaramdam siya ng takot sa kan’yang nakikita. "Dude, your mom and I need to tell you something." Pagsisimula ni Arden sa usapan nila habang si Reiko ay tahimik lamang at nangingilid na ang mga luha. "What is it?" tanong agad ni Dreik pabalik sa ama niya. "Mom, are you alright? Are you crying? What is wrong?" This will probably be the hardest conversation that Reiko will have with Dreik, at hindi pa man ay nanginginig na siya at nanlalamig na ang buong katawan niya sa pangamba. Alam niya na mabilis na maka-intindi si Dreik, pero hindi siya sigurado kun
"You are not?" Bigla ang pagdaloy ng lungkot sa mga mata ng bata. Hindi niya na talaga malaman kung ano ang iisipin niya sa sinasabi sa kan'ya ng mga magulang niya. They are not having a baby, but his father is insinuating that another member will be added to their family, so does this mean that his parents are adopting? "You are adopting! That’s great! I don't care if you adopt. I want a sibling." Muli na nabubuhay ang saya sa kan’yang mukha, ngunit agad naman iyon na pinutol ng kan’yang ama. "No, Dreik. We are not adopting." "Then what is it?" He said it frustratedly this time. Hindi niya mahulaan ang itinatakbo ng usapan, kaya unti-unti na rin siya na naiinis. Kanina ay ang pagtupad sa hiling niya na hindi na maibibigay ng ama ang tema ng usapan nila, tapos napunta sa pagdagdag ng isa pa na miyembro sa pamilya nila. Ano ba ang ibig sabihin ng lahat ng iyon? "I am confused, dad. Please, just tell me what’s wrong." Nagkatinginan pa muli ang mga magulang niya bago siya sinagot ng am
The day has finally arrived for the two fathers to meet their sons. Pareho na aligaga sina Kenji at Arden sa nakaambang na paghaharap nilang lahat. The conversations they had with their sons were not perfect, of course, but they went well, much better than what they had expected. And as they had initially assumed, a lot of questions were thrown their way, some of which they were able to answer, but the rest they chose not to further explain. Both their sons are still too young to understand the complications that they have faced in their lives. Kung paano ang kaba na nararamdaman ng mga ama ay ganoon din ang pangamba na nasa puso ng dalawang bata. Ang mga anak na sa murang isipan nila ay kinakailangan nila na intindihin ang masalimuot na buhay na pinagdaanan ng mga magulang nila. It was difficult for them both to comprehend why their fathers had been exchanged in this manner. And it was also a question that they both asked but failed to get answers to because they are still too young
Maraming, maraming salamat po sa lahat ng tumangkilik sa istorya nina Reiko at Kenji. Natapos na po ang kuwento ng pag-iibigan nila at sana po ay nagustuhan ninyo. Sobrang thank you po sa lahat ng patuloy na sumusuporta sa mga stories ko. This means so much to me. Sana po ay suportahan ninyo rin po ang iba ko pa na kuwento sa GN: Completed Stories: The Invisible Love of Billlionaire (Taglish) Married to the Runaway Bride (Taglish) My Back-Up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Ongoing Stories: The Rise of the Fallen Ex-Wife (Taglish) Entangled to the Hidden Mafia (Taglish) The Dragster's Mafia Heiress (English) The Runaways' Second Chance Mate (English)
Aligaga siya habang naghihintay ng abiso sa kan'ya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa mga oras na iyon. She had been waiting for this day to come, and now that it is here, she doesn't really know if this is still what she wants. She doesn't really know if there is still something or someone out there for her when she goes out. Tatlong taon mahigit din na nakulong si Ica. Matapos siya na tuluyan na pabayaan ng kan’yang mga magulang at talikuran ng dating asawa niya, natutunan na niya ang mamuhay na mag-isa sa piitan. Hindi na nga niya inisip pa na mabibigyan pa siya ng pagkakataon na makalabas muli buhat sa mundo na ito, pero isang anghel ang dumating at binigyan siya ng isa pa na pagkakataon na ayusin muli ang buhay niya. Mahigit isang linggo na ang nakakaraan nang sadyain siya ni Reiko sa kulungan. That visit was unexpected, but it was something that they both needed to find closure on everything that happened between them. —-- "Ano ang ginagawa mo rito?" Iyon agad
"Dad, do you think she’ll like this?" Nag-aalinlangan na tanong ng anak sa kan’yang ama habang palipat-lipat ang tingin sa dalawang cake na nasa harapan niya. Malalim ang pag-iisip na ginagawa niya kung ano ba ang nararapat niya na piliin. "She will definitely like anything that you choose for her, son." Paninigurado naman ng ama niya sa kan’ya. "Are you sure? I’m not certain if this is her favorite or not." "More than the cake, it is your presence that will clearly matter for her, Kiro." Nakangiti na tugon ni Arden sa kan’yang anak. "Okay, let’s buy this one then." Sabay turo nito sa korteng puso na cake sa staff ng shop na iyon na agad naman na tumugon sa kan’ya at inayos ang order niya. Napapa-iling na lamang si Arden habang binabayaran ang kinuha na cake ng anak niya. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o mag-aalala sa nakikita na pagka-aligaga sa kan’yang anak. He is not really sure because he is feeling the exact same way as Kiro is feeling at this exact moment. Pareho
"Hey, you’re in deep thought." Ang boses na iyon ng asawa ko ang nagpaputol sa akin sa pag-aalala ng amin nakaraan at nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Nakangiti siya habang papalapit sa akin, pero ang mga mata niya ay napupuno ng mga katanungan. "What are you thinking? May problema ba? May masakit ba sa'yo?" Hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil sa nakikita ko na pag-aalala niya para sa akin. Everything is still as surreal for me as it can be. We may have been married already, but the butterflies in my stomach that she always makes me feel are still indescribable and unfathomable. Kalalaki ko na tao pero hindi ko maiwasan ang pagsirko-sirko ng puso ko sa asawa ko, lalo na kapag nakikita ko ang sobra rin na pagmamahal niya para sa akin. What we have is different from my past relationships. She is way different from all the other women that I’ve come across. And what we have will always be something that I'll treasure. "Pinapakilig mo na naman ako, misis ko. Alam mo naman na hindi
The set-up was going well for both of us. Hindi ko inakala, pero maayos naman ang naging usapan namin ni Reiko kung ano ang mangyayari sa kontrata. At gaya nang sinabi ko kay Reina, iyon din ang sinabi ko sa kan'ya. Ang lahat ng ito ay pagpapanggap lamang. Hindi namin kailangan na maging intimate sa isa't-isa. Wala akong plano na sirain ang relasyon namin ng asawa ko. Ginagawa ko lamang ito para mabawi siya sa pagkahumaling niya sa matalik na kaibigan niya. Matapos ang unang paghaharap namin nina Ica, I knew that I was back in the game. Alam ko na tama ang naging plano na ito ni Gray para muli ko na makuha ang pagmamahal ng asawa ko. Ayaw ni Ica sa kompetisyon, at nakita ko ang pagkabahala niya nang makita niya kami na magkasama ni Reiko sa restawran. And just as we have expected, Ica cannot bear the threats she sees in Reiko, and it is all the more fulfilling to see that in just a matter of days, I know this plan will succeed. And it should be, dahil hindi maaari na tumagal pa ang
I couldn’t keep the smile off my face as I watched the two most important people in my life enjoy our time together. It’s been a month since Reiko and I got married, and being married to her is the most wonderful feeling I have ever felt. I never thought I could still have the chance to find my happy ending in love. I never even believed that there was still somebody out there for me after Ica, but indeed, the right person will come at the right time. Habang pinagmamasdan ko ang mag-ina ko habang nagtatampisaw sila sa tabing-dagat, hindi ko naman mapigilan ang sarili ko na balikan ang aming nakaraan. Ang hindi ko inakala na pagmamahal na mararamdaman ko sa babae na pilosopa na naabutan namin ni Gray sa bahay ni Reina noon ay siya pala na makakasama ko sa habang-buhay ngayon. And who would have thought that I would even end up marrying the woman who got on my nerves the first time I saw her? Totoo nga siguro ang kasabihan na "the more you hate, the more you love", dahil ang pagmamaha
Paulit-ulit ko na sinasabi sa sarili ko, that for months I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have, or at least that’s what I have thought so and made myself believe. But guess what? I was so wrong to say that. Paulit-ulit ko na binabalikan ang balita na iyon na nasa feed ng social media account ko. Pilit ako na ngumingiti kahit na ang totoo ay durog na durog ang puso ko. Gusto ko na maging lubos na masaya para sa kan’ya, pero hindi ko pa rin magawa hanggang ngayon. Kahit na ano pa ang pagsisinungaling at pagtatago ang gawin ko, hindi maikakaila na hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako. At mas masakit na malaman na hinding-hindi na talaga siya magiging akin kailanman. Tuluyan na siya na naagaw sa akin ni Kenji Jarvis, at sa balita na iyon, muli na gumuho ang mundo ko. Kenji and Reiko had gotten married. Kahit na noon pa man nang magkapatawaran kami ay alam ko na rito rin hahantong ang lahat sa kanila. Pero sa kabila noon ay hindi pa rin ak
For months, I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have. Nang umalis kami sa Maynila ay nagpasya ako na magpunta kami na mag-ama sa Canada upang muli na makapagsimula at ayusin ang buhay namin. Mabuti na lamang din at hindi naging mahirap ang paglipat ko sa branch ng kumpanya namin dito sa ibang bansa. And it was as if everything had fallen into place for the first time. But the decision to leave the country was the hardest decision that I had to take. It was necessary for me to leave to be able to start anew with my and Kiro’s lives. Kinailangan ko na umalis at lumayo upang tuluyan ako na makakalimot sa lahat ng mga hindi maganda na nangyari sa amin sa Pilipinas, at para makabangon ako buhat sa lahat ng sakit at mga pagkakamali sa buhay ko. And in my desire to genuinely fix everything before we move on with our lives, a day before we left, nagpasya ako na dalahin si Kiro sa kan’yang ina sa kulungan upang pormal nang makapagpaalam. Hindi man nag
"Are you ready for me, cupcake?" Nang-aakit na tanong sa akin ng asawa ko habang dahan-dahan siya na papunta sa akin sa may kama. "Handa ka na ba, Misis Jarvis, sa magdamagan na mangyayari sa atin ngayon honeymoon natin?" "Paki-ulit mo nga ang sinabi mo." Utos ko sa kan’ya habang pilit na pinipigil ang ngiti na nais na kumawala sa akin. Pinagtaas-baba niya ang kilay niya habang nakakagat-labi pa, tinapunan niya ang kabuuan ko ng malalagkit na tingin saka inulit ang sinabi niya kanina na, "Handa ka na ba sa honeymoon natin? Handa ka na ba na mapuyat at mapagod?" Napasimangot ako habang umiiling-iling pa sa kan'ya, kaya naman nagsalubong ang kilay niya sa akin. "Hindi iyan ang pinapa-ulit ko. Ulitin mo ang sinabi mo kanina, ‘yun isa." Bahagya siya na natigilan sa paglapit, saka na naman na nangunot ang noo niya sa akin. Panandalian siya na nag-isip, then he smiled sweetly at me as he seductively tried to reach me again. "Are you ready for me, Mrs. Jarvis?" And a genuine smile swept