Buong araw na pinasaya ng mag-ama ang mundo ng pinaka-importante na babae sa buhay nila. Pagkatapos kasi ng naging pag-iyak ni Reiko ay nagpasya si Kenji na huwag muna na magtanong ng mga bagay-bagay at sa halip ay subukan na pasayahin ang luhaan na babae. Nais niya na makalimutan ni Reiko ang lahat tungkol kay Arden. And that's what he and his son did. They went out and spent time with each other. Kenji chose to make the best of the situation at hand. Inilabas niya at pinasyal niya ang kan’yang mag-ina, at sa halip na sa mall ay nagpasya siya na dalahin ang dalawa sa mga lugar na nakakapagpasaya rin sa kan’ya, at kung saan maaari sila na maging isang pamilya na hindi hinuhusgahan ng kahit na sino. So, out of nowhere, they pack their belongings and prepare to depart to go to a place where they could somehow temporarily forget about the pain. At siyempre, gaya nang inaasahan na niya, hindi naging madali na pilitin si Reiko sa mga balak niya, pero sa tulong ng kanilang anak, hindi nak
"What happened between you and Arden, Reiks?" Seryoso na tanong pa ng lalaki na hindi binibitawan ang mga kamay niya. "Did he do something to you? Sinaktan ka ba niya? Tell me, cupcake, because I won't let him hurt you. I won't let him hurt what is mine." Nagrambol-rambol na ang mga salita na nais niya na isagot sa kan'yang isipan dahil sa mga tinuran na iyon ni Kenji sa kan'ya. She is starting to get overwhelmed by how her heart is actually reacting to Kenji's words and actions. Hindi tama ito. Mali na nararamdaman niya ang mga bagay na ito dahil hindi ito katanggap-tanggap sa mata ng iba. She will once again be a bitch in everyone’s eyes if she continues to act this way. "N-no." Nauutal na sagot pa niya. Milya-milya na naman ang itinatakbo ng puso niya at hindi niya mapigilan ang hingalin kahit na nakatayo lamang siya sa harapan ng lalaki na nagpapagulo sa kan’yang puso at isipan. "A-ayos lang naman ako. May mga bagay lamang kami na pinagtalunan at hindi pinagkasunduan." "And?" Ke
Pupungas-pungas pa si Dreik nang magising. Madilim ang paligid at isang ilaw lamang buhat sa lampshade ng silid ang nakabukas. Sumulyap siya sa kan’yang tabi upang hanapin ang ina, pero wala ro’n si Reiko. Nagpalinga-linga siya sa silid at pilit na hinahanap ang mama niya, pero wala talaga ro’n at tangi na siya lamang ang nasa silid. Mabilis siya na bumangon at nagpasya na lumabas na lamang ng kuwarto. Hindi niya alam kung anong oras na dahil madilim pa ang paligid niya. Nagtataka naman siya kung bakit wala ang ina niya sa kan’yang tabi. Pagbukas pa lamang niya ng pintuan ng silid ay tahimik na tahimik na ang buong paligid ng hotel suite nila. Nakapatay na rin ang telebisyon sa may living room area, kaya lubos niya na ipinagtataka kung nasaan ang kan’yang mga magulang. "Mom! Dad!" tawag pa niya sa mga magulang niya. Nang walang sumagot ay nagpasya siya na lumakad patungo sa living room area. "Mom, where are you?" Dire-diretso siya sa may sofa kahit na napapapikit pa siya sa antok na
"You know, dad, I know for sure that mom is genuinely happy. I can see the sparks in her eyes." "And I am just glad that we both manage to make your mom happy. Kapareho mo, ayaw ko rin na nakikita na umiiyak siya at malungkot." At hindi lamang din naman si Reiko ang pagsisikapan niya na lagi na pasayahin, kung hindi pati ang kan’yang anak. Ngayon, ang isip ni Kenji at ang prayoridad niya ay palagi nang para sa mag-ina niya. Pareho sila na natahimik pagkatapos no’n. They are just both pleased that they were able to put a smile on Reiko’s face despite her tearful outburst yesterday. Masaya man si Dreik sa nakikita na kasiyahan sa pareho na magulang niya at sa pagkakataon na magkasama-sama sila, hindi pa rin nauubos ang mga katanungan sa isipan niya. "Dad, can I ask you a question?" Wala pa man ang tanong ay nais nang kabahan ni Kenji sa sinabi ng anak niya. Whenever it was Dreik who would be asking the question, he wasn't sure if he had the answers, pero sa kabila no’n ay tinugon ni
Isang larawan ng masayang pamilya. Iyon sila sa nakalipas na tatlong araw, at hindi matatawaran ang kaligayahan na nararamdaman ng mga puso nila. Everything still feels surreal for both Kenji and Reiko. It was undoubtedly a long and bumpy road that they had traversed, but the pain and the sacrifices that they both went through were all worth it in the end. Sa nakalipas na tatlong araw ay wala silang ginawa kung hindi ang mamasyal at gawin ang mga bagay na nais na maranasan ni Dreik na kasama sila, lalo na at ito ang unang pagkakataon niya sa labas ng bansa. At kasabay no'n ay sinulit nila ang bawat araw na magkakasama sila. Pareho sina Kenji at Reiko na binigyan prayoridad ang anak at ang pamilya nila kaysa ang kani-kanilang trabaho. At ang kaligayahan na hatid ng pagkakataon na iyon ay hindi lamang para sa kanilang dalawa kung hindi higit na naramdaman iyon ng kanilang anak na si Dreik. But of course, they still have to get back to their reality. Bukas ay nakatakda na sila na bumal
Galit na galit na nilukot ni Arden ang papel na kan’yang hawak-hawak at padabog na nahampas ang lamesa sa kan’yang harapan. Ilan araw nang mainit ang kan'yang ulo at pilit siya na humahanap ng paraan para makita at makausap si Reiko, pero kahit na ano ang gawin niya ay patuloy siya na iniiwasan ng nobya niya. But with the crumpled paper in his hands, he could only ask himself, "How could she?" Iyon ang tanong na kanina pa ay hindi mawala-wala sa kan’yang isipan matapos na makarating sa kan'ya ang balita na nalaman niya. Paano nga ba na gano’n na lamang siya na tinalikuran ng babae na lubos-lubos ang inaalay niya na pagmamahal? Bakit sa isang iglap, ang lahat ng mga pangarap nila ay unti-unti nang naglaho? And why is it that all of a sudden she is nowhere by his side? Ang nilukot niya na papel ay ang rason ng matindi na galit at pighati na nararamdaman niya ngayon. Isang litrato ang dahilan ng pagkasira ng araw niya simula pa kanina. Pinadala ang litrato na iyon sa kan’yang opisina
"You were not even supposed to know about the truth. Kiro was not supposed to be yours. He should have been Kenji's son, and it's entirely your fault that we're in this situation." Hindi makakapayag si Ica na isisi pa rin sa kan’ya ng kan’yang kaibigan at dating kalaguyo ang mga nangyari sa pagitan nila noon. Hindi lang din naman siya ang may gusto ng lahat ng iyon, Arden is as much to blame as she is. "And besides, it's not like you don't want it. Hindi mo ako mabubuntis kung hindi ka nasarapan at kung hindi mo inulit-ulit na gawin sa akin ang mga hindi mo nagagawa sa conservative mo na girlfriend." "Fuck you, Ica." Gigil na gigil na sambit pa niya. “It was because of you that I did those things. And I lost everything because of that mistake I made with you. And I'm now regretting it. I am regretting everything that I did with you that hurt her." At iyon ang tunay na nararamdaman ni Arden sa ngayon. Sising-sisi siya sa mga naging pagkakasala niya kay Reiko, at kung mabibigyan lamang
Kanina pa hindi mapakali si Reiko sa kan’yang kinauupuan. Malakas ang pakiramdam niya na may hindi maganda na mangyayari sa pagbabalik nila na ito sa bansa matapos ang ilan araw na pagsasaya nilang tatlo. At mas lalo na tumindi ang nararamdaman niya na kaba sa puso niya sa pag-landing ng eroplano nila na hudyat na dumating na ang punto na ikinababahala niya. She had felt this way before. Ganito na ganito na rin ang pakiramdam niya dati sa muli na pagbabalik nila ng Maynila. The only difference between then and now is the man she is with. Before, it was Arden that she was with, and she is dreading coming back, terrified to see Kenji again. But in this moment, ang lalaki na ayaw niya na makita no’n ay ang siya naman na lalaki na kasama niya ngayon. And what she is terrified of now is seeing Arden again—the man she was with before. Sa kabila ng lakas ng loob niya noon na sabihin na hindi na niya iisipin pa ang sasabihin ng ibang tao, ngayon naman, sa muli na pagbabalik nila matapos ang
Maraming, maraming salamat po sa lahat ng tumangkilik sa istorya nina Reiko at Kenji. Natapos na po ang kuwento ng pag-iibigan nila at sana po ay nagustuhan ninyo. Sobrang thank you po sa lahat ng patuloy na sumusuporta sa mga stories ko. This means so much to me. Sana po ay suportahan ninyo rin po ang iba ko pa na kuwento sa GN: Completed Stories: The Invisible Love of Billlionaire (Taglish) Married to the Runaway Bride (Taglish) My Back-Up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Ongoing Stories: The Rise of the Fallen Ex-Wife (Taglish) Entangled to the Hidden Mafia (Taglish) The Dragster's Mafia Heiress (English) The Runaways' Second Chance Mate (English)
Aligaga siya habang naghihintay ng abiso sa kan'ya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa mga oras na iyon. She had been waiting for this day to come, and now that it is here, she doesn't really know if this is still what she wants. She doesn't really know if there is still something or someone out there for her when she goes out. Tatlong taon mahigit din na nakulong si Ica. Matapos siya na tuluyan na pabayaan ng kan’yang mga magulang at talikuran ng dating asawa niya, natutunan na niya ang mamuhay na mag-isa sa piitan. Hindi na nga niya inisip pa na mabibigyan pa siya ng pagkakataon na makalabas muli buhat sa mundo na ito, pero isang anghel ang dumating at binigyan siya ng isa pa na pagkakataon na ayusin muli ang buhay niya. Mahigit isang linggo na ang nakakaraan nang sadyain siya ni Reiko sa kulungan. That visit was unexpected, but it was something that they both needed to find closure on everything that happened between them. —-- "Ano ang ginagawa mo rito?" Iyon agad
"Dad, do you think she’ll like this?" Nag-aalinlangan na tanong ng anak sa kan’yang ama habang palipat-lipat ang tingin sa dalawang cake na nasa harapan niya. Malalim ang pag-iisip na ginagawa niya kung ano ba ang nararapat niya na piliin. "She will definitely like anything that you choose for her, son." Paninigurado naman ng ama niya sa kan’ya. "Are you sure? I’m not certain if this is her favorite or not." "More than the cake, it is your presence that will clearly matter for her, Kiro." Nakangiti na tugon ni Arden sa kan’yang anak. "Okay, let’s buy this one then." Sabay turo nito sa korteng puso na cake sa staff ng shop na iyon na agad naman na tumugon sa kan’ya at inayos ang order niya. Napapa-iling na lamang si Arden habang binabayaran ang kinuha na cake ng anak niya. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o mag-aalala sa nakikita na pagka-aligaga sa kan’yang anak. He is not really sure because he is feeling the exact same way as Kiro is feeling at this exact moment. Pareho
"Hey, you’re in deep thought." Ang boses na iyon ng asawa ko ang nagpaputol sa akin sa pag-aalala ng amin nakaraan at nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Nakangiti siya habang papalapit sa akin, pero ang mga mata niya ay napupuno ng mga katanungan. "What are you thinking? May problema ba? May masakit ba sa'yo?" Hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil sa nakikita ko na pag-aalala niya para sa akin. Everything is still as surreal for me as it can be. We may have been married already, but the butterflies in my stomach that she always makes me feel are still indescribable and unfathomable. Kalalaki ko na tao pero hindi ko maiwasan ang pagsirko-sirko ng puso ko sa asawa ko, lalo na kapag nakikita ko ang sobra rin na pagmamahal niya para sa akin. What we have is different from my past relationships. She is way different from all the other women that I’ve come across. And what we have will always be something that I'll treasure. "Pinapakilig mo na naman ako, misis ko. Alam mo naman na hindi
The set-up was going well for both of us. Hindi ko inakala, pero maayos naman ang naging usapan namin ni Reiko kung ano ang mangyayari sa kontrata. At gaya nang sinabi ko kay Reina, iyon din ang sinabi ko sa kan'ya. Ang lahat ng ito ay pagpapanggap lamang. Hindi namin kailangan na maging intimate sa isa't-isa. Wala akong plano na sirain ang relasyon namin ng asawa ko. Ginagawa ko lamang ito para mabawi siya sa pagkahumaling niya sa matalik na kaibigan niya. Matapos ang unang paghaharap namin nina Ica, I knew that I was back in the game. Alam ko na tama ang naging plano na ito ni Gray para muli ko na makuha ang pagmamahal ng asawa ko. Ayaw ni Ica sa kompetisyon, at nakita ko ang pagkabahala niya nang makita niya kami na magkasama ni Reiko sa restawran. And just as we have expected, Ica cannot bear the threats she sees in Reiko, and it is all the more fulfilling to see that in just a matter of days, I know this plan will succeed. And it should be, dahil hindi maaari na tumagal pa ang
I couldn’t keep the smile off my face as I watched the two most important people in my life enjoy our time together. It’s been a month since Reiko and I got married, and being married to her is the most wonderful feeling I have ever felt. I never thought I could still have the chance to find my happy ending in love. I never even believed that there was still somebody out there for me after Ica, but indeed, the right person will come at the right time. Habang pinagmamasdan ko ang mag-ina ko habang nagtatampisaw sila sa tabing-dagat, hindi ko naman mapigilan ang sarili ko na balikan ang aming nakaraan. Ang hindi ko inakala na pagmamahal na mararamdaman ko sa babae na pilosopa na naabutan namin ni Gray sa bahay ni Reina noon ay siya pala na makakasama ko sa habang-buhay ngayon. And who would have thought that I would even end up marrying the woman who got on my nerves the first time I saw her? Totoo nga siguro ang kasabihan na "the more you hate, the more you love", dahil ang pagmamaha
Paulit-ulit ko na sinasabi sa sarili ko, that for months I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have, or at least that’s what I have thought so and made myself believe. But guess what? I was so wrong to say that. Paulit-ulit ko na binabalikan ang balita na iyon na nasa feed ng social media account ko. Pilit ako na ngumingiti kahit na ang totoo ay durog na durog ang puso ko. Gusto ko na maging lubos na masaya para sa kan’ya, pero hindi ko pa rin magawa hanggang ngayon. Kahit na ano pa ang pagsisinungaling at pagtatago ang gawin ko, hindi maikakaila na hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako. At mas masakit na malaman na hinding-hindi na talaga siya magiging akin kailanman. Tuluyan na siya na naagaw sa akin ni Kenji Jarvis, at sa balita na iyon, muli na gumuho ang mundo ko. Kenji and Reiko had gotten married. Kahit na noon pa man nang magkapatawaran kami ay alam ko na rito rin hahantong ang lahat sa kanila. Pero sa kabila noon ay hindi pa rin ak
For months, I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have. Nang umalis kami sa Maynila ay nagpasya ako na magpunta kami na mag-ama sa Canada upang muli na makapagsimula at ayusin ang buhay namin. Mabuti na lamang din at hindi naging mahirap ang paglipat ko sa branch ng kumpanya namin dito sa ibang bansa. And it was as if everything had fallen into place for the first time. But the decision to leave the country was the hardest decision that I had to take. It was necessary for me to leave to be able to start anew with my and Kiro’s lives. Kinailangan ko na umalis at lumayo upang tuluyan ako na makakalimot sa lahat ng mga hindi maganda na nangyari sa amin sa Pilipinas, at para makabangon ako buhat sa lahat ng sakit at mga pagkakamali sa buhay ko. And in my desire to genuinely fix everything before we move on with our lives, a day before we left, nagpasya ako na dalahin si Kiro sa kan’yang ina sa kulungan upang pormal nang makapagpaalam. Hindi man nag
"Are you ready for me, cupcake?" Nang-aakit na tanong sa akin ng asawa ko habang dahan-dahan siya na papunta sa akin sa may kama. "Handa ka na ba, Misis Jarvis, sa magdamagan na mangyayari sa atin ngayon honeymoon natin?" "Paki-ulit mo nga ang sinabi mo." Utos ko sa kan’ya habang pilit na pinipigil ang ngiti na nais na kumawala sa akin. Pinagtaas-baba niya ang kilay niya habang nakakagat-labi pa, tinapunan niya ang kabuuan ko ng malalagkit na tingin saka inulit ang sinabi niya kanina na, "Handa ka na ba sa honeymoon natin? Handa ka na ba na mapuyat at mapagod?" Napasimangot ako habang umiiling-iling pa sa kan'ya, kaya naman nagsalubong ang kilay niya sa akin. "Hindi iyan ang pinapa-ulit ko. Ulitin mo ang sinabi mo kanina, ‘yun isa." Bahagya siya na natigilan sa paglapit, saka na naman na nangunot ang noo niya sa akin. Panandalian siya na nag-isip, then he smiled sweetly at me as he seductively tried to reach me again. "Are you ready for me, Mrs. Jarvis?" And a genuine smile swept