Please don't read the Chapter 126.2 if you're below 18. Just skipped it, then bukas na po ang ibang update. If you're also not an open-minded person, please huwag niyo na pong basahin ang next chapter. Hintay nalang po kayo sa update ko bukas.
Sinuklian niya ng parehong intinsidad ang halik ng lalaki. Ipinulupot niya ang kaniyang kamay sa batok nito at mas lalo pang pinalalim ang halik. Hindi niya namalayan na natanggal na pala nito ang kaniyang bra kaya’t ang natitirang saplot na lamang sa kaniya ay ang kaniyang panty na ngayon ay basa na. Dahan-dahan siyang ihiniga ni Greig. Puno ng pag-iingat ang bawat nitong galaw. Binuksan niya ang mga mata at nakitang inalis nito ang suot na t-shirt at binabaklas na ngayon ang belt. Nang maibaba nito ang shorts ay nakita niya agad ang umbok sa boxer nito. Napalunok siya. “We’ll take this slow, Ysabela.” Tila nangangako nitong bulong. Tumango siya. Gusto niya rin na maramdaman si Greig ng buo at maingat. Ayaw niyang madaliin ang lahat lalo pa't matagal silang hindi nagkasama. Kumubabaw sa kaniya ang lalaki. Muli nitong inangkin ang kaniyang labi habang marahan nitong hinahaplos ang kaniyang binti, pataas sa kaniyang tiyan, at tumigil ang isa nitong kamay sa kaniyang dibdib. Nang
Tahimik na pinagmasdan ni Ysabela ang karagatan. Malakas na umiihip ang hangin at isinasayaw nito ang kaniyang buhok. Tumigil ang yate hindi kalayuan sa daungan. Mula sa kanilang pwesto ay nakikita niya ang malaking bahay nila Greig na siyang nagiging atraksyon sa mga dumadaan na bangka at sasakyang pandagat. “I like this place.” Naisatinig niya sa wakas. Pino ang maputing buhangin, malinaw at malinis ang tubig dagat, at payapa ang buong isla. Maganda ang sikat ng araw at malamyos ang haplos ng hangin sa kaniyang balat. “Let's go to the stern, Ysabela. I want to swim.” Marahan nitong saad. Hinila siya ng lalaki hanggang sa marating nila ang likod ng yate. Nakita niya ang maliit na hagdan sa likod na siyang gagamitin para makalusong pababa sa tubig dagat. “Sige na, titingnan nalang kita. Ayaw ko pang maligo.” Aniya. Ngumiti ang lalaki saka nag-alis ng damit pang-itaas. Tumambad sa kaniyang paningin ang hubad nitong katawan. Bakat na bakat ang abs nito at ang matigas na dibdib. Ma
Hapon na nang bumalik sila sa boardwalk. Sinalubong sila ni Mang Carding para ito naman ang magmaniubra ng yate nang bumaba sila.“Sir, may package pong dumating. Galing sa Manila.” Rinig niyang balita ni Mang Carding kay Greig.“Package?”Nilingon ni Greig ang lalaki kaya nauna siyang maglakad.“Kanino raw galing?”Hindi na niya narinig ang sagot ni Mang Carding dahil malayo na siya sa dalawa. Itinulak niya ang mababang gate ng bahay at pumasok sa bakuran. Saka niya lang nakitang sumunod na pala si Greig.“Why didn't you wait for me?” Nagtaas ito ng kilay.Pinagtaasan niya rin ng kilay ang lalaki.“I’m cold, Greig. Malakas ang ihip ng hangin sa labas.” Sagot niya.Unti-unting umangat ang sulok ng labi ni Greig saka ito naglakad palapit sa kaniya. Hinawakan nito ang kaniyang kamay at niyakap siya.“Yeah, let's go inside. It's quite cold here.” Saad nito at sabay na silang pumasok.“May package sa bahay?”“Oo, galing daw sa Manila. Hindi alam ni Mang Carding kung galing kay Mommy dahil
“May problema ba?” Nag-alala niyang tanong kay Greig. Nag-iwas ng tingin si Greig, nang makitang wala siyang makukuhang sagot ay napalunok na lamang siya at dahan-dahan na naupo sa tapat ng lalaki. Binalot sila ng katahimikan, dahilan para kabahan lalo si Ysabela. “Greig, may problema ba?” Maingat niyang tanong. Nagsalin muli ng wine si Greig sa wineglass at ininom iyon. Isang lagok lamang ay naubos na agad ang laman no'n. Ramdam niya ang tensyon, ngunit hindi niya matukoy kung saan ito nagmumula at kung ano ang dahilan. “Greig.” “Are you pregnant?” Malamig nitong tanong nang maibaba ang wine glass. Natigilan siya. Umawang ang kaniyang labi, hindi inaasahan na magtatanong ng ganoon kadirekta si Greig. “Are you pregnant, Ysabela?” Ulit nito. “Greig…” nangapa siya ng sasabihin. Bakit? Bakit ito nagtatanong? Ngayon niya naman talaga sasabihin kay Greig ang tungkol sa kaniyang pagbubuntis, ngunit hindi niya naisip na magtatanong ang lalaki. Iba ang kaniyang iniisip na magiging t
Nagising si Ysabela na dahan-dahan siyang ibinabababa sa stretcher at inilipat sa isang kama. Mabigat ang talukap ng kaniyang mga mata ngunit pinilit niya ang sarili na magmulat para tingnan kung ano ang nangyayari. Natanaw niya ang babaeng nakasuot ng puting terno. Nakapungos ang buhok nito at may kausap na isa pang babae. “Nahimatay Dra. Velasco, galing pa po sila sa isla.” Rinig niyang sabi nito. “Sinong kasama? May bantay ba?” “Nasa labas po ang asawa ng pasyente Doc, kinakausap ang iba pa nilang kasama. Nagtatanong si Mr. Ramos kung pwede po ba natin kuhanan ng blood sample ang kaniyang asawa, buntis po ito at gusto sanang ipa-DNA test ang bata.” Napasinghap ang doktora. “DNA test? Si Greig Ramos ba ang tinutukoy mo, Dina?” “Oo, Dra. Velasco.” Ipinikit niya ang mga mata nang makitang palapit sa kaniya ang doktor. Naramdaman niyang inilapat nito ang stethoscope sa kaniyang dibdib. “Sa blood sample ay makakakuha tayo, pero kung gustong magpa-DNA test ni Greig, dalawang kla
Madaling araw nang dalhin nila Mang Carding ang kanilang mga gamit dahil iyon ang bilin ni Greig. Nasa sasakyan na ang kanilang mga gamit, nakahanda na si Greig na bumalik ng Manila, at dahil kilala naman ang lalaki, kahit walang tao sa cashier ay nakapagbayad pa rin ito ng discharge f*e niya. Malaki ang kahungkagan sa dibdib ni Ysabela nang sumakay siya sa sasakyan. Pareho silang tahimik ni Greig at ayaw kumibo. Nasa likod sila ng sasakyan samantalang si Mang Carding naman ang nagmamaneho ng sasakyan. Tahimik din si Mang Carding, halatang nakikiramdam lamang sa kanilang dalawa. Ramdam niyang desidido si Greig na bumalik ng Manila, hindi na mahalaga kung ano ang kalagayan niya. Kahit medyo nahihilo pa ay napilitan siyang sumama na lamang. Kung ito ang ikakatahimik ni Greig ay ibibigay niya. Hindi na nito binanggit ang tungkol sa pagpapa-DNA test pero ramdam niyang iyon pa rin ang plano nito. Isa’t kalahating oras bago nila marating ang airport kaya pinilit niya ang sarili na makai
Hinila siya ng pandak na lalaki. Pumiksi siya sa hawak nito ngunit mas lalo lamang na humigpit ang hawak nito sa kaniyang braso.“Huwag kang maarte!”“Hindi mo naman ako kailangan hilahin!” Reklamo niya nang halos kaladkarin na siya nito papasok sa lumang bahay.Kanina pa siya naglalakad at namamaga na ang kaniyang mga paa dahil sa ilang beses na pagkatalisod. Mabuti na lamang at inalis na ang takip sa kaniyang mata kung hindi ay baka humandusay na siya sa lupa.Matatayog ang mga punong nakapalibot sa kanila at parang nasa gitna sila ng kawalan. Sa tuwing lumilingon siya kung saan sila galing, hinihila agad ng lalaki ang kaniyang braso.Binuksan ng isa pang lalaki ang pinto ng lumang bahay. Gumawa iyon ng kakaibang ingay na nagpalukot sa mukha ni Ysabela.Parang matagal na ang bahay na ito, iba’t ibang kalamidad na ang kinaharap at isang ihip nalang ng malakas na hangin ay babagsak na.Itinulak siya ng lalaki papasok ng bahay. Nakita niya kung gaano kadumi ang sahig. Nagkalat ang mga
“Nasa amin ang asawa mo.” Malalim na boses ang ginamit ng babae. Natahimik ang kabilang linya. “Kung gusto mo pang makita ng buhay ang asawa mo, kailangan mong makipagkasundo sa amin, Mr. Ramos.” “Who’s this?” Sinenyasan ni Tere ang lalaking nasa pinto. Pumasok ito. “Hindi na mahalaga kung sino ako. Ang mahalaga, matubos mo ang asawa mo. Kaonti lang ang hihilingin namin. Dalawang milyon kapalit ng asawa mo.” Muling natahimik sa kabilang linya. “Huwag mo rin susubukan na magreport sa pulisya, Mr. Ramos. Hindi mo alam kung ano ang kaya naming gawin sa asawa mo.” Pagbabanta nito. Lumapit ang lalaki. Kumunot ang kaniyang noo at mabilis na dumaloy ang dugo sa kaniyang katawan nang makitang siya ang pakay nito. “Anong gagawin— bitiwan mo ‘ko!” Marahas siya nitong itinulak sa pader. Nasagi sa upuan ang kaniyang paa dahilan para kumirot iyon kasabay ng pamamanhid ng kaniyang likod. Hinuli nito ang kaniyang kamay at itinaas iyon sa kaniyang uluhan. “Bitiwan mo ‘ko!” Natataranta niya
Umalis din si Archie pagkatapos ng saglit nitong pagbisita sa kaniya. Sa sobrang inis ay itinapon niya ang pagkain sa sahig.Bakit ba hindi na lang nito tapusin ang paghihirap niya?! Bakit kailangan na paulit-ulit siya nitong durugin?Gusto ba talaga nito na unti-unting sirain ang kaniyang katinuan?!Dahil sa matinding frustrasyon, itinapon ni Yvonne ang lahat ng gamit sa ibabaw ng mesa. Sumisigaw siya at minumura ang pangalan ni Archie.“You b*st*rd! How could you f*ck*ng do this to me?! Why don’t you just k*ll me?!”Noong umalis si Archie at naiwan siya, para siyang pinapatay sa bawat araw na lumilipas. She couldn't live without him.Hindi niya kaya na mawalay kay Archie. Kahit na alam niyang maaari siyang bumagsak kasama nito sa putikan, wala siyang pakialam basta’t kasama niya lang ito.Pinakansela ng kaniyang ama ang kanilang engagement kahit pa sinabi niyang pakakasalan niya si Archie hindi dahil sa naging kasunduan ng kanilang mga pamilya, kung hindi dahil mahal na mahal niya i
Ang katotohanan na hindi siya kayang pakawalan ni Archie ay mas lalong nagpahirap sa kalooban ni Yvonne.Nobody was able to find her. Hindi nalaman ng kaniyang Mommy, ni Agatha, ni Luna, o ni Ysabela kung nasaan siya. Isang araw pagkatapos maconfine sa ospital, dinala siya ni Archie sa isang abandonadong bahay na nabili nito sa Isabela.Dalawang palapag iyon. Luma na ang mga gamit, ngunit maayos pa naman ang buong bahay. Ang desinyo ng bahay ay hango sa impluwensya ng mga Kastila. Parang daang-daang taon na ang tinagal ng bahay dahil na rin sa wala iyong tao at matagal nang hindi tinitirahan.May kasama siyang isang katulong, ngunit sa gabi umuuwi ito dahil narito sa bahay si Archie.Dalawang gabi na siya rito. Hindi niya alam kung ano ang dahilan ni Archie para gawin ito sa kaniya.Pagod na pagod na siya kay Archie. Kahit na nasa bahay ito ay hindi siya nakikipag-usap. Buong akala niya, dinala siya nito para pagsawaan na naman ang kaniyang katawan, ngunit dalawang gabi na ay hindi s
There's an unexplainable feeling inside her. Kahit na labag sa kaniyang loob, hindi siya tumutol nang ilipat siya ng mga nars sa isang private room. Puno ng katahimikan ang silid nang dalhin siya ng dalawang nars sa pribadong ward. Kakaiba ang tibok ng kaniyang puso. Mabagal, ngunit masakit. Ang galit ay nasa kaibuturan nito at isinusumpa ang pangalan ni Archimedes Garcia. Kagaya ng kaniyang inaasahan, pagkaalis ng dalawang nars ay saka naman pumasok si Archie. Nakapamulsa ang lalaki. Bago na ang damit nito at maayos na ang hitsura. Naglakad ito palapit sa kaniyang higaan at sinipat siya ng tingin. If there’s another life, if resurrection is true, I'd rather die young than be engaged with this man again. Bulong niya sa hangin. Mas pipiliin niyang isumpa at kamuhian ang lalaking ito, kaysa ibigin. Ang minahal niyang Archie ay malayong-malayo sa Archie na nasa kaniyang harap. The man in front of her is no longer a human. He must be the devil. “Does it still hurts?” Tanong nito n
Nagising siya na nakahiga na siya sa hospital bed. May bali sa kaniyang paa, may sugat siya sa tuhod at mga kamay. Kaya nang magising siya ay napansin niya ang benda sa kaniyang paa at ang ilang sugat na ngayon ay nagamot na ng mga nars.Nasa public ward siya, kasama ang ilang pasyente.Sinubukan niyang maupo, pero sobrang sakit ng buo niyang katawan na mahirap para sa kaniya na bumangon.Lumapit ang isang matandang babae, tinulungan siya nito.“Mabuti naman at nagising ka na.” Nakangiting sabi nito.Pilit siyang ngumiti at nagpasalamat sa pag-alalay nito sa kaniya.“Hindi na bumalik iyong waiter at manager na nagdala sa iyo rito. Hahanapin daw nila ang cellphone mo sa restaurant para matawagan ang pamilya mo.” Imporma ng ginang.Natigilan siya.Parang may kakaibang lamig sa kaniyang tiyan na siyang dahilan kung bakit gusto niyang masuka. Naalala niya ang nangyari sa restaurant, kung paano siya sinugod at sinaktan ni Lindsy at hamakin ni Archie.Tiningnan niya ang kaniyang mga daliri.
Tila wala pa rin pakialam si Archie kahit na nasa labas si Lindsy. Ngumisi ang lalaki nang makita ang labis niyang pamumutla.Hindi pa rin tumitigil si Lindsy sa pagkatok sa pinto.“I’m gonna break it!” Rinig niyang sigaw ni Lindsy mula sa labas.She’s a woman with class. She has been a respectable and honorable lady in a society.Mataas ang antas ng kaniyang pinag-aralan. Galing siya sa isang mayaman at respetadong pamilya. Kung makakapasok si Lindsy at makikita siya kasama si Archie, alam niyang hindi na niya maitatago ang mga sikreto niya sa dilim.Binitawan siya ni Archie. Umatras ito at napailing sa kaniya. Ramdam ni Archie ang kaniyang panginginig at takot.Archie scoffed.Mapang-insulto itong tumingin sa kaniya. Isang hakbang lang ay naabot na nito ang kaniyang bewang at hinalikan siya ng mariin.Napasinghap siya. Itinulak niya ang dibdib ni Archie, ngunit ayaw nitong lumayo.Biglang bumukas ang pinto.Nasa ganoon silang eksena nang makita sila ng mga staff at ni Lindsy. Agad n
Naibalik na niya sa loob ng kaniyang bag ang mga cosmetics nang biglang bumukas ang pinto. Nilingon niya iyon at agad siyang natigilan nang makita kung sino ang pumasok. Archie's eyes were obviously aggressive. Agad na kumabog ang kaniyang dibdib nang magtama ang kanilang tingin. Napalunok siya, nagbaba siya ng tingin at mahigpit na hinawakan ang kaniyang bag. Handa na siyang umalis, pero humarang si Archie sa kaniyang dinaraanan. Sinipa muli nito ang pinto at sumara iyon. Umatras ang lalaki at nanlaki ang kaniyang mga mata nang makitang ini-lock nito ang pinto. “What the h*ck are you doing, Archie?” Taranta niyang tanong sa lalaki. Nagtaas ng kilay si Archie. Humakbang ito palapit sa kaniya, kaya napaatras siya. Patuloy ito sa paglapit hanggang sa maramdaman na lamang niya ang malamig na lababo sa kaniyang likod. Tumigil siya, alam sa kaniyang sarili na hindi na niya matatakasan si Archie. Itinaas nito ang isang kamay at hinaplos ang kaniyang pisngi. May kakaibang emosyon sa mg
It was hard to persuade Agatha at first, but eventually, she agreed.“But if there’s anything critical in the company, we need another opinion from a professional person before we finally make a decision.” Ani Agatha.Tumango siya at ngumiti. Nauunawaan niyang hindi pa gaanong confident si Agatha sa pagbabalik nito sa business world.“Ang mahalaga, kasama kita sa paggawa ng mga desisyon para sa kompanya. I really need your help now.” Nakangiti niyang saad sa babae.Ang tanging dahilan lang naman kung bakit natatakot na ang mga investor at stock holders ay dahil sa kagagawan ni Archie. Kung susundin niya ang gusto ng lalaki, hindi na nito gagalawin ang kanilang kompanya.Hindi pwedeng mabankrupt nang tuluyan ang kanilang mga negosyo. Lalo pa ngayon na nasa ospital ang kaniyang Daddy at kailangan ng sustento, dapat gumawa siya ng paraan na maging maayos ang pamamahala sa kompanya habang nililibang niya ang d*m*ny*ng may kagagawan ng lahat ng kanilang paghihirap.Wala sa sariling napatin
Maliban kay Ysabela, si Agatha ang isa sa pinakamalapit na kaibigan ni Yvonne. Magpinsang buo sila, ang ina ni Agatha ay kapatid ng ama ni Yvonne. Halos sabay silang lumaki at hindi mapaghiwalay noong elementarya, ngunit dahil sa ibang bansa nagkolehiyo si Agatha, nawalan sila saglit ng koneksyon.Nitong nakaraang taon lamang sila ulit nagkita dahil bumalik ang babae para sa engagement nito. Mabuti at walang nagbago sa kanilang relasyon. Malapit pa rin sila sa isa’t isa.Nang makarating si Agatha sa restaurant ay nalukot agad ang maganda nitong mukha nang makita ang kaniyang buhok.Sinubukan niyang ngumiti.“Did you cut your hair?” Tanong agad ni Agatha.Hinawakan niya ang kaniyang buhok at nagtanong, “Bakit? Hindi ba bagay sa akin?”“It looks different from before, but it looks good.” Sagot nito at saka naupo sa kaniyang harap.Maganda si Yvonne, ang kaniyang balat ay maputi ngunit hindi maputla. Natural na mapula ang kaniyang maliit na labi at ang magkabilang pisngi, matangos ang i
Hinaplos ni Lindsy ang likod ni Archie. Dahil wala itong suot na pang-itaas, nakikita niya ang mga peklat nito sa likod. Magaspang iyon sa kaniyang palad at halos hindi niya makayanan na hawakan. Naramdaman niyang nanigas si Archie dahil sa kaniyang haplos. Ang likod nito ay punong-puno ng nakakadiring mga peklat at naghilom na sugat. Kumpara sa nakakaakit na mukha ni Archie, ang likod hito’y hindi halos maatim na tingnan ng mga tao. Ang totoo, nandidiri rin si Lindsy sa mga naghilom na sugat ni Archie, ngunit hindi niya iyon ipinapahalata kay Archie. Ayaw niyang isipin nito na kagaya rin siya ng ibang tao. Dahil sa nakaraan nito, nagagawa niyang kontrolin at paamuhin si Archie. Alam niyang walang ibang tatanggap sa lalaki, kung hindi siya at ang kaniyang pamilya. Kaya para kay Archie, isa iyong malaking utang na loob. Archie was very skilled and he treated me very well. What else could I ask for? Bulong ng kaniyang isip. Maayos siyang itrato ni Archie. Maganda ang kanilang pagsa