CHAPTER 33.2

Saktong paglabas ko ay nakita ko si Lucas na naghihintay sa labas ng gate namin. He's wearing a simple black v-neck t-shirt and maong short.

"Maglalakad lang tayo since malapit lang dito ang Grill," saad niya nang makalapit ako.

"Okay lang naman. Walking is an exercise too." nakangiti na sagot ko.

"Ako na ang maghahatid sa'yo mamaya," sabi niya. Nagsimula na kaming maglakad.

"Yep and I hope we can go home before nine since since I have my curfew." usal ko bago natawa.

"Nice! Hindi na seven?"

Ngumuso ako. "Seven pa rin kaso iba ngayon since seven ang kitaan. You know my Dad." nagkibit ako ng balikat.

He chuckled. "Don't worry, we'll go home before nine as your Dad told you."

"So, nagkakamabutihan na kayo ni April." pag-iiba ko ng topic.

This time, siya naman ang natawa. Nasa labas na kami ng subdivision namin. Mga tatlong kanto yata ang layo ng Grill sa amin, pero kaya namang lakadin.

"Hindi naman," he said. "but she already confessed her feeli