Chapter 6

Chapter 6

"Get out now, Mr. Villanueva! We have nothing to talk about!" I shouted when we got inside my office.

Tinapunan kos iay ng masamang tingin pero hindi siya umalis.

"No, my fiancee saw the news! She's mad at me!" he said in his controlled voice but it's still so loud that it made me even more angry.

I laughed sarcastically.

"Then what? What do you want me to do? Are you f*cking crazy?! You accepted this and now you are acting like a bullied employee?! I f*cking paid you! Three million!" I shouted.

My heart is beating so fast because of too much angriness. Kung malapit lang siya sa akin ay baka nasampal ko na siya sa pagtaas niya ng boses.

"Wala sa usapan natin na pwede itong kumalat," I said with his gritted teeth. Muli akong natawa ng sarkastiko at umiling na tila nababaliw.

"Alam mo na pwede pero bobo ka talaga!" galit na galit na sigaw ko kaya tumalim ang mga mata niya. Mabilis siyang pumikit na tila nagpipigil ng galit at nang muli niyang buksan ang mga mata niya ay nakita ko na bahagya na siyang kumalma pero nandoon pa rin ang inis, galit at panghihina na ayaw kong pagtuonan ng pansin.

"I want to stop this," he said calmly so I gasped.

Nanlaki ang mga mata ko saka ako umiling ng ilang beses. This can't be! He's crazy!

"No!" buong lakas na sigaw ko pero umigting lang ang panga ko.

"My fiancee is accusing me of cheating. We are getting married soon. Ano ang sasabihin ko sa kanya? That I am pretending to be someone else's boyfriend for money? I should've not accepted this in the first place," he said with his bitter tone.

"I said you can't back out. When I told you that I can sue you I am not kidding, Villanueva," galit na galit na sambit ko sa mababang boses.

Ramdam na ramdam ko ang init na lumalabas sa mata at ilong ko. I am so angry right now.

"Ibabalik ko ang pera. I won't continue this," he said before shaking his head.

This can't be!

Ano ang sasabihin ni Daddy? Iba ang boyfriend ko ngayon tapos iba na naman bukas?

"Are you fooling me? I said you can't!" sigaw ko. Nakakuyom na ang kamao ko. Hindi ko na napigilan pang humakbang palapit sa kanya. I slap him so hard causing his right cheek to turned red but I don't care.

I can punch him right now because of this stupidity.

"I'd rather go poor than be alone," he said when he looked at me again.

"Tatanda ka sa kulungan kapag tinuloy mo 'to," seryosong banta ko pero umigting lang ang panga niya na tila hindi siya natatakot.

"You never fell in love, Ma'am," he said and I rolled my eyes showing him that I don't care.

"Are you making me guilty? Guess what, I am not affected. You signed the contract. Hindi ka aatras hangga't hindi natatapos ang tatlong buwan. Stick to you words," I said.

I can't let him cut this. Hindi ko gustong pagmukhainng tanga ang sarili ko sa harap ng mga magulang ko.

"How can I stick to my words when my fiancee is angry? Ano? Hihintayin ko pa na masira ang kung anong mayroon kami?" hindi makapaniwalang tanong niya at kaunti na lang ay tila hindi na siya makakapagpigil.

"Is that my problem? Ibabalik mo ang pera? Then double my money!" I said.

Umigting ang panga niya at dumaan ang iritasyon sa mga mata niya na tila isang malaking kalokohan ang naririnig niya sa akin ngayon.

"What? This is nonsense. I just want to stop. Why can't you find someone else to pretend as your boyfriend—"

I scoffed.

"Seriously? You are telling me that after you lied in front of my father? Gusto mo akong gawing t*nga?" galit ma galit na sambit ko kaya bahagya siyang natigilan pero kalaunan ay napailing siya ulit at bahagya pang napasabunot sa buhok niya.

"Then what? Hahayaan ko na ang buhay ko ang masira—"

"Leave! This contract will continue!"

This is so frustrating. Unti-unti na akong nawawalan ng pasensya. He must stop his sentiments before I literally sue him.

"My fiancee is mad can't you understand that—"

"What about I'll sue you both?" galit na sambit ko.

"I can't believe you," he said, so I smirked.

"Sinabi ko sayo na hindi ka na pwedeng umatras. You need to finish what you started. Huwag mo akong gawing t*nga. This is not a f*cking game! I paid you! Ano pa bang gusto mo?!"

"Chloe—"

"Don't you ever call me by my name! Now, get out! Umalis ka sa harap ko bago kita ipatapon sa labas ng kompanyang 'to!" galit na galit na sigaw ko saka malakas siyang tinulak.

Bahagya siyang napaatras dahil sa pagkakatulak ko. Nakita ko pa ang pagkuyom ng kamao niya pero wala man lang ako naramdamang takot.

"What? You'll hurt me? Come on. Hurt me because I am selfish. Saktan mo ako dahil mahirap akong intindihin! F*cking slap me!" hamon ko pero mahina lang siyang nagmura bago tumalikod.

Tuloy-tuloy siyang lumabas ng opisina ko kaya napasapo ako sa noo ko bago ako nanghihinang pumunta sa swivel chair ko saka nanghihinang umupo. Hinabol ko ang paghinga ko habang pilit na kinokontrol ang puso ko na tila nagwawala sa bilis ng tibok nito.

My whole body is shaking. My throat is aching because of too much shouting earlier.

I am still angry.

How dare he demand something like that?

I massaged my temple. Biglang sumakit ang ulo ko dahil sa nangyari. Kung hindi lang siya nakilala ni Daddy ay kahit ngayon din papalitan ko siya.

But Dad f*cking met him already! Anong sasabihin ko? That we broke up and I immediately found someone new?

He's crazy. He's stupid.

I can't believe this.

Pinakalma ko muna ang sarili ko ng ilang minuto bago ako nagsimulang magtrabaho. While I'm in the middle of reading some documents my phone vibrated. Kaagad kong tiningnan kung ano ang pumasok na mensahe at naningkit ang mga mata ko nang makita kung kanino nanggaling iyon.

Binuksan ko ang mensahe kahit labag sa loob ko. I am still angry.

Mr. Villanueva:

We'll talk again later when we are both calm.

Napairap ako sa nabasa at napailing.

I won't calm down.

I will never let him cut our contract. I don't care if he'll call me selfish. As long as I don't get what I need, our contract will continue.

Tinuon ko ang buong pansin ko sa trabaho at nakuha naman nito ang atensyon ko kaya bahagya akong nakalimot. Pero bumalik rin lahat ng inis at galit ko nang biglang bumukas ang pintuan ng opisina ko at nakita ko na si Zale ang iniluwi nito.

I gritted my teeth.

He got this certain power over my secretary because of this pretence and I don't like it.

"Sinong may sabi na pwede kang pumasok dito kung kailan mo gusto?" malamig na sambit ko saka muling binalik ang tingin ko sa mga papeles.

"I said we'll talk," he said.

"I said I have no time for talksh*ts," I said with no filter.

"Why are you so unfair? Bakit wala akong karapatan sa kontratang ginawa mo?" angal niya kaya dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa kanya. I glared at him. I let him feel that I am not nice when I'm angry.

I already slapped him. Ayaw ko nang dagdagan iyon.

"Do you think I'll let myself look stupid in front of my parents?" malamig na tanong ko.

He chuckled without humour. How dare he act like this in front of me? I am still his boss and he's just my employee. If I don't need his presence I can easily fire him.

"Then what about me?"

I smirked evilly.

"I'm selfish, right? Yes, I am because I don't care about your life. Continue this contract or you'll marry your fiancee inside the jail," sambit ko na puno ng diin.

Napahilot siya sa sintido niya saka siya pumikit ng mariin na tila hindi alam ang gagawin.

"Choose," I said.

"Be thankful because you have money," sabi niya kalaunan na inirapan ko lang.

"I am thankful because I am not stupid," sambit ko bago binalik ang tingin sa mga tambak na papeles sa harap ko.

"I'll explain to my fiancee about all of this, then. She needs to know about this d*mn contract," sabi niya bago siya tuloy-tuloy na lumabas mula dito sa opisina ko na akala mo kung sinong mas mayaman pa sa akin.

Naiyukom ko ang kamao ko dahil sa inis.

I don't care. Ang importante lang sa akin ngayon ay mahinto ang mga magulang ko sa pagplano na ipakasal ako sa kung sino. I don't care, Villanueva. I don't f*cking care.

Maaga kong natapos ang mga papeles na kailangan kong pirmahan kaya alas sais pa lang ay nasa parking lot na ako. I am already holding my car key while walking when I suddenly saw two people fighting two meters away from me.

The parking lot is dark but I could clearly see them.

I don't care so I plan to just continue walking but the woman saw me. Nagtama ang mga mata namin kaya bahagya akong tumingin kay Zale na umiigting ang panga.

"So ito ang walang hiya?" walang hiyang sambit ng babae bago lumapit sa akin.

Hinagod ko siyang ng tingin mula ulo hanggang paa. She's wearing a white shirt and denim pants.

Balak ko silang hindi pansinin pero biglang hinablot ng babae ang braso ko kaya napatiim bagang ako.

"Trish, enough," matigas na sambit ni Zale pero hindi nagpaawat ang babae.

I gently caress my arm that she grabbed before staring at her angry face.

Trust me. I am scarier when I'm angry.

"How dare you? Sinabi ni Zale sa akin lahat! Wala kang delikadesa!" sigaw niya kaya dumiin ang tingin ko sa kanya bago ako tumingin sa magkabilang gilid namin.

No one's around.

"Anong sinabi niya?" mahina ngunit malamig at madiin na sambit ko bago bahagyang sinulyapan si Zale na mahigpit ang hawak sa babae niya.

"Binayaran mo siya—"

"Exactly, I paid him. Now get out of my way before I throw you two out on my property," I snapped so Zale put his fiancee behind his back like he's protecting her from me.

I smirked because of that.

"Why don't you explain more about it to your fiancee, Mr. Villanueva? Para kasing hindi niya naiintindihan," sabi ko saka muling hinagod ng tingin ang babae na tila naiiyak na sa galit.

"Walang hiya ka!" sigaw niya.

"Tabi," malamig at puno ng awtoridad na sabi ko.

"Hayok ka ba at wala na talagang nagkakagusto sa'yo kaya nagbabayad ng lalaki?!" the woman shouted and I didn't think twice to slap her.

"Stop!" Zale raised his voice so I slapped him too.

"Introduce me to your woman, please. Mukhang hindi niya kasi ako kilala," sabi ko saka sila taas noong nilampasan.

No one even do that to me. No insulted me except for my family. Malapit na akong mapuno sa mga magulang ko. Wala akong respeto sa iba. Hindi ako magpipigil ng galit.

Naririnig ko pa ang mga sigaw ng babae kahit pa papalayo na ako pero hindi na ako nag-abalang lingunin sila. That's their problem and not mine. Labas ako sa problema nila.

Pagkapasok ko sa kotse ko ay kaagad kong nilabas ang phone ko gamit ang nanginginig kong mga kamay dahil sa galit. Humahapdi at namumula pa rin ang palad ko dahil sa pinakawalan kong sampal pero mabilis akong nagtipa ng mensahe sa numero ni Zale.

Me:

Know your place. We are not equal. Educate your woman. She doesn't know me.