Chapter 11Dahan-dahan akong nagising nang makaamoy ng mabango ngunit hindi pamilyar na amoy."Ah," I moaned before hugging the soft pillow.Ang masarap na amoy ay mas lalong naging dahilan para makaramdam ako ng gutom kaya dahan-dahan akong umupo habang sapo ang noo ko. Parang binibiyak ang ulo ko. Ang sakit-sakit.Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. I blink a lot of times until my vision go clear. At iyon na lang ang gulat ko nang makita na nasa hindi pamilyar na lugar ako. My eyes widened. Nanginginig akong napatingin sa kumot na nakabalot sa akin. The black sheets and black pillow made me even feel dizzy. Napasinghap ako ng malakas. Tiningnan ko ang katawan ko at napahinga ako ng maluwag nang makita na suot ko pa rin ang damit ko. But I smell really awful.I tried to remember what happened last night. Pero ang huling naaalala ko lang ay ang paglalasing ko sa bar."Where am I?" nanginginig na bulong ko sa sarili.No way that I went out with a stranger last night.I did?No wa
Chapter 12Mr. Villanueva:I'm here at the airport.I smirked on that message. Napahawak ako sa jacket na suot ko habang pinagmamasdan ang kaunti pang sasakyan sa labas. Our flight is at six in the morning and I'm on my way to the airport.I thought I'm too early. It's almost five in the morning and I can't believe that Zale's already there. Bahagya akong napanguno sabay tingin sa company driver."Please hurry up," I said before glancing at my wrist watch.After a while we arrived at the airport. Kaagad akong tumungo sa waiting area dala ang maleta ko. And I saw Zale there lazily sitting while staring at his phone. Hindi niya napansin na nandito na ako kaya biglang lang akong umupo sa tabi niya.Nagulat siya doon pero humalukipkip lang ako. Dahil nandito kami ngayon sa airport ay bigla kong naalala ang cap na pinahiram niya sa akin noong umuwi kami galing Palawan."Your cap is in my penthouse," I suddenly said.Hinubad niya naman ang cap na suot niya ngayon saka nilagay sa ulo ko kay
Chapter 13Our second day in Cebu is quite busy. I did four meetings and Zale waited for me just like yesterday. Hindi naging mabilis ang bawat meeting na ginawa ko kaya umabot ng gabi ay hindi pa rin ako tapos.I was already exhausted when my meetings ended. It's exactly seven in the evening. I close all the deals. Congratulations to me. It's all done. May isa pa sana bukas kaso nilipat ngayon kaya wala na akong gagawin bukas. I am all free tomorrow. We are free to leave."How was it?" Zale asked after my meeting.I sighed."Let's go back tomorrow. It's all done," walang reaksyon na sambit ko kaya bahagyang nangunot ang noo niya."Akala ko may isa pa bukas?" tanong niya na mabilis kong inilingan."It moved today so it's all done," sabi ko. I am too tired to food trip today. Gusto kong mahiga sa malambot na kama."So uuwi na tayo bukas," mahinang sambit niya saka siya na ang nagpara ng taxi para makabalik kami sa hotel.Nang makarating kami sa hotel ay agaran akong nahiga sa kama ko.
Chapter 14I slightly woke up when I suddenly heard a small noise. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. Biglang pumasok lahat ng mga nangyari sa alaala ko kaya bahagya ako nanigas at napatingin sa hubad kong katawan na balot na balot ng makapal na comforter.My body is aching. Ngunit pagtingin ko sa tabi ko ay wala akong nakitang katabi. Tila biglang humapdi ang puso ko dahil doon. At mas lalo lang akong namutla nang marinig ang mahinang boses ni Zale na nanggagaling sa balcony."Trish, I have a business trip here in Cebu. Trust me. I'm telling the truth."I swallowed hard. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa comforter sa dibdib ko. Ngayon lang ako natauhan. Ngayon ko lang naisip na mali ito. Everything was wrong. This is so wrong. I was too overwhelmed because I saw something in him. "Uuwi ako mamaya. I'll visit you, I promise. Let's talk about this later. I promise to explain everything."I clenched my jaw. Mabilis akong tumayo mula sa kama at pinulot ko ang mga damit kong nagk
Chapter 15I am nervous for the fact that Dad might kick me out as the Ceo anytime. It's my family's company and Dad is the current president. Wala akong magagawa kung sino ang gusto niyang maging Ceo ng kompanyang 'to. But I could't accept the fact that I'm also doing my best for this and that efforts aren't validated.I just want them to be proud.Napabuntong hininga ako at napamasahe sa sintido ko dahil sa mga naisip. Dahil hindi ako pumasok ng limang araw ay maraming tambak na gawain ang naipon para sa akin.It's already eight in the evening and I'm still here in my office. Sumasakit na ang ulo ko. I want to finish even a half today but I can't. Hindi kaya ng katawan ko kaya tumayo na ako dala ang bag ko.There's another day to be tired tomorrow. I need a sleep.Wala sa sarili akong lumabas ng opisina ko. The whole floor is dark now. Pero may narinig akong biglang gumalaw sa hindi kalayuan. Bahagyang takot ang naramdaman ko at mabilis akong lumingon sa pinanggalingan ng ingay. My
Chapter 16Dad:We have a new possible investor. He'll visit the company this morning.Matagal akong napatingin sa mensahe na iyon ni Dad. I sighed. Who will it be, again?Mabilis akong nag-ayos dahil doon saka maagang pumasok sa opisina. I instructed Ann to tell the heads to manage their team because we are expecting a visitor. Wala ako sa sarili ko.Palaging sumasakit ang ulo ko. Kung mainit ang noo ko noon ay mas lalong mainitin ngayon. It started about Zale and I argued two weeks ago. Naiinis pa rin ako. I think I overworked myself."Ma'am, Mr. Meyer is already in exclusive elevator," sabi ng sekretarya ko kaya mabilis akong tumayo para salungin ang panibong investor na sinasabi ni Dad.Dad won't message me if this person isn't important. Kaya dapat maganda ang pagsalubong sa kanya dahil baka hindi basta-basta ang perang ipagkakatiwala niya sa kompanya namin.Tumayo ako sa harap ng elevator kasama ang sekretarya ko. And when the elevator slight opened I smiled a but to welcome our
Chapter 17The next day is Sunday so I woke up late. I worked out and I eat breakfast before going out to simply walk and unwind. Unwind means shopping and I literally shopped a lot. Matapos kong bumisita sa mga mamahaling boutique ay naisipan kong mamili ng groceries.Sometimes I think that how my parents treat me is a blessing in disguise. I learned to be independent. I learned to do everything alone. I went to London at the age of nine. Pinadalhan nila ako ng maid na mag-aalaga sa akin. But when I turned fifteen they literally let me live alone.I know how to do everything. And yes, I owe this to my parents. They let me live alone so right now I am confident that I can do everything.O baka naman bata pa lang ako ay sinanay na nila akong mamuhay mag-isa dahil wala naman talaga silang balak na alagaan ako?They are providing my needs. I am thankful for that. But right now, I think they already disowned me. I am simply one of their employees right now.I pushed my cart and I am gett
Chapter 18 Dahil sa nangyari ay agaran akong umuwi. Hindi ko inintindi ang mga kailangan kong tapusin. Ang tanging inisip ko lang ay ang dibdib ko na tila sasabog na sa sobrang bilis ng tibok ng puso.Nang makauwi ako sa apartment ko ay hindi ko maiwasang mapahawak sa mga labi ko. My full red lipstick was all gone because of that hungry ang passionate kiss I shared with Zale.Napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Everybody say that I'm more than beautiful. My lips were naturally thick, my eyes were almond shape, my nose in pointed. And I have natural curl hair which looks very healthy and shiny. Pero ang klaro sa mukha ko ngayon ay ang namumula kong pisngi.It's not because of blush on. What is this feeling?Dahan-dahan kong pinatong ang palad ko sa dibdib kung nasaan ang nagwawala kong puso. This is crazy.Bakit nagwawala ang puso ko?This isn't the first time.Pero hindi ko pa rin maintindihan.Is this a simple attraction?I sighed. Mabilis akong lumabas ng banyo saka pabato
EpilogueChloe Lorin Navrus, she's unreachable but I can't believe I am able to kiss and hold her right now.Gustuhin ko mang lumayo at bumalik kay Trisha nang tapusin niya ang contract ay hindi ko kaya. I tried so hard to ignore the flame that I'm feeling for Chloe but I just can't.How can she act like a snow queen after what happened between us in Cebu?I can't f*cking sleep thinking that she can ignore me. She can push me that easily. Yes, ako lang ang baliw sa aming dalawa. Chloe Lorin Navrus can shatter me in small pieces. Siya lang ang may kakayahang gawin 'to.Kung alam ko lang na ganito. Sana hindi ko pinagbigyan ang sarili ko na magpanggap na boyfriend niya. Mas lalo lang akong nabaliw sa kanya. Mas lalo lang gumulo ang utak ko.But I have this toxic side. I don't care if I feel guilty. I don't care if I hurt Trish. I don't care about anything as long as I'm with Chloe."I'm sorry," nagsisising sabi ko kay Trisha. Kita ko ang pagdaloy ng mga luha mula sa mga mata niya kaya na
Chapter 57Hi! This will be Zale's Pov same as the epilogue. Thank you so much for supporting Zale and Chloe's story from the start until now.***Working in Navrus Corporation is already a lot sinceI was a fresh graduate when I entered here. Maganda silang magpasahod kaya hindi na ako naghangad pang lumipat ng ibang trabaho. This is fine. I am fine in this giant company. I am lucky because I got accepted."Akala ko ba si Ma'am Kyla lang ang anak nina Sir Navrus?" I heard my office mates talking while we are in the conference hall.Ngayon daw ipapakilala ang bagong magiging Ceo ng kompanya. We heard that it's the President's daughter.I am already two years working in this company and I've seen the President a lot of times. He's cold and strict. I've also seen his wife and their daughter. They are all elegant. Tila hindi basta-basta.But today, the younger daughter will sit as the Ceo. We haven't seen her.Lahat kaming mga empleyado ay tumahimik nang bumukas ang pinto ng conference ha
Chapter 56Hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa suot-suot kong singsing. It's so beautiful. So elegant. Kasyang-kasya sa akin. The diamond is so huge. It's worth of millions, I'm sure.Nawala lang ang pansin ko sa singsing nang maeahang gumalaw si Zale sa tabi ko para mas lalo akong yakapin. Dahan-dahan ko siyang hinarap at nakita ko ang inaantok niyang mga mata na nakatutok sa akin. It's already nine in the morning yet we are lazy to get up.Bumangon lang kami kaninang alas sais nang sumuka ako pero pareho ulit kaming bumalik sa pagtulog. Akala ko tapos na ako sa pagsusuka tuwing umaga pero unti-unti na namang bumabalik. My OB warned me about this. Nagbabago lang ng kaunti pero nandoon pa rin. But I'm thankful that Zale's always here to assist me."You won't work?" mahinang tanong ko pero siniksik lang niya ang mukha niya sa leeg ko."Mamaya na," he murmured and his hot breath tickled me.I let him in that position as we both play each other's hand. Ilang sandali pa ay hinalika
Chapter 55I'm busy in my office when Kyla went in. Hindi ko siya tinapunan ng tingin at tuloy-tuloy lang ako sa pagbabasa ng papeles pero umupo siya sa upuan sa harap ng table ko. I sighed before looking at her.She smiled like she's teasing me so I rolled my eyes."Where's your bodyguard?" tanong niya kaya muli akong napairap."He has work," I answered because Zale's fixing his investments. And he's trying to get more connections. "Oh," Kyla said. Naningkit ang mga mata ko dahil parang may ibang kahuguhan ang naging reaksyon niya."Umalis ka nga," inis na sambit ko pero ngumisi lang siya lalo."Aren't you insecure?" she asked. I glared at her but she's not affected. May gana pa siyang humalukipkip habang nakangisi sa akin."Leave," malamig at inis na sambit ko pero hindi siya natinag."He proposed to his ex. Pero sayo hindi," she said.Napalunok ako at naikuyom ko ang kamao ko dahil sa narinig. Tumawa siya dahil sa naging reaksyon ko saka nanunuyanh tumayo. "I'll go now. Don't ove
Chapter 54I was really so eager to visit Dad in jail the next day. Kitang-kita ko ang pagdadalawang-isip sa mukha ni Zale nang makauwi kami sa penthouse house. He knows that I'll visit Dad today. "Ipaubaya mo na lang 'to sa mga abogado," sabi niya.Nilingon ko siya sa tamad na nakahiga sa kama.Gulong-gulo ang buhok niya dahil pagkarating namin dito kanina ay muli kaming natulog. And now he's seriously hot on my bed. Wala siyang damit pang-itaas pero nagmumukhang hubo't-hubad siya dahil natatabunan ng comforter ang pang-ibaba niya katawan.I'm almost done and he sill there on the bed."Kung ayaw mong sumama bahala ka," inis na sabi ko dahilan para unti-unti siyang bumangon."I told you, your father must be in jail but we don't know what can he still do. Nag-aalala lang ako," he reasoned out again so I rolled my eyes."May mga pulis doon, Zale. Just hurry up. Inis na inis na ako sayo!" inis na sambit ko pero lumapit pa siya sa akin para marahan na humalik sa pisngi ko. I rolled my ey
Chapter 53Hindi ko alam ang mga nangyari. Hindi iyon klaro sa isipan ko. Malabo ang mga alaala ko. Basta paggising ko ay nasa hospital room ako. The last thing I remember was my hand full of blood and Mom's bathing with her own blood.Kaagad pumintig ng mabilis ang puso ko sa sakit at dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga dahilan para biglang mapabangon si Zale na nakatungo sa tabi ko."W-What happened?" nanginginig na sambit ko. Mabilis kong hinawakan ang tiyan ko.Tell me that I did't lost my baby.Tell me that my baby's safe."Are you okay?" mahinang tanong niya at hindi pinansin ang mga tinanong ko.I shook my head as I caressed my tummy."Zale, what happened?!" I demanded and that's when the door opened. Pumasok si Kyla na magang-maga ang mga mata at maraming dugo sa katawan.Nanlaki ang mga mata ko at kaagad na bumuhos ang masaganang mga luha ko. "Chloe," she sobbed and she went to me quickly. Mahigpit niya akong niyakap kaya mas lalong tumulo ang mga luha ko habang sinu
Chapter 52The next day I forced Zale to call Kyla since he noted her number before he changed a sim card. Pero limang ulit naming ginawa iyon ngunit walang sumasagot.In the end we gave up and we called Mark instead. Pero walang alam si Mark sa nangyayari. Wala siyang balita and it made me so frustrated."Your Dad gave up. He realised that he can't force you," Zale said after calling Mark.Napabuntong hininga ako at napailing."No," sabi ko dahil alam kong hindi iyon mangyayari. I have this feeling that something will happen. Kinakabahan ako sa hindi ko malamang dahilan. Pero napangiwi ako nang malingunan si Zale na kampante lang na nakasandal sa headboard ng kama habang mapupungay ang mga matang nakatingin sa akin. Nawala sa isip ko sa mga iniisip ko saka ko tinuon sa kanya lahat ng pansin ko."Hindi pa ako sanay na ganito ka. This is your another version. Chloe Lorin Navrus away from her company hits really different," he said while staring straight at me.Marahan siyang umayos ng
Chapter 51Sinabi niya sa akin lahat ng nangyari kung paano sila umabot sa ganoong plano. I listened carefully while we are cuddling on this medium sized bed. "When you didn't go home to me that night I immediately knew that something happened. Pero isinawalang bahala ko. I trust you. But I went crazy when I heard the news of your father's interview the following day. I followed your sister's car that night," he explained.I sighed.That's when my father's men nearly killed him."Hindi ka dapat pumunta sa bahay," sabi ko pero ngumisi lang siya ng sarkastiko saka umiling."Kung hindi lang ako napuruhan ay babalik ulit ako sa sumunod na araw. But I can't f*cking walk," he hissed.Napalunok ako saka napapikit ng mariin dahil sa narinig."Let's not talk about this," he said and I shook my head."No, I want to know everything," I insisted and he sighed."You need to rest," mahinang sabi niya saka mas inayos ang pagkakahiga namin.It feels illegal to be happy and content with him right now
Chapter 50"Please sleep. I'll wake you up later. Malayo-layo pa ang Pier. I'm sorry, we can't take a plane. Your Dad might track us," he whispered.Nanatili lang akong tahimik.I can't still believe that I am with him now. Mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. I close my eyes to feel the moment. And suddenly I feel asleep. Para bang sa ilang araw ay ngayon lang ako ulit nagkaroon ng maayos na tulog na walang inaalalang sakit.Nakatulog ako habang yakap-yakap niya. Ilang sandali pa ay naalimpungatan ako sa biglaang paggalaw ng sinasandalan ko. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko."Sigurado ka ba dito?" dinig kong sambit ni Mark kaya dahan-dahan akong umayos sa pagkakaupo. Zale immediately seek for my eyes so I sighed before gently nodded at him. I'm fine now."Anong oras na?" mahinang tanong ko saka marahan na inayos ang jacket na suot.Marahan niyang inayos ang buhok ko bago tumingin sa wrist watch na suot niya."Three AM, the ship will leave at five," he said so