LOGINShare
10 ยังมีหน้าไปอ่อยชายอื่น
Last Updated:
2025-03-26 14:23:40
Related chapters
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 11 แม้แต่คำว่ารัก เขายังไม่เชื่อ
11แม้แต่คำว่ารัก เขายังไม่เชื่อ บรรยากาศในรถมีแต่ความเย็นชาและความเงียบ เป็นความเงียบสงบก่อนพายุจะเกิด เมื่อคนขับรถของธเนศขับเข้ามาจอดหน้าคอนโด ปวิชญาก็เปิดประตูเดินลงรถจากไปลิ่วๆ โดยไม่สนใจที่จะเอ่ยลาชายหนุ่ม เพราะทั้งคู่กำลังอยู่ในช่วงสงครามเย็น ตั้งแต่ถูกเขาเดินเข้ามาหาเรื่อง แสดงกิริยาก้าวร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รวมถึงถูกลากแขนให้จากไปโดยไม่ทันได้ร่ำลาบาเทนเดอร์หนุ่มที่คุยกันอย่างถูกคอ พวกเขาก็เริ่มเข้าสู่จุดแตกหัก ตอนแรกปวิชญาก็ไม่คิดอะไรมาก ออกจะรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่เห็นเขาแสดงท่าทางเหมือนหึง แต่เมื่อเขาไม่ฟังเธออธิบาย ไม่ยอมใจเย็นลง และยังพูดจาดูถูกเธอ... หญิงสาวก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่ใช่หึงเพราะรัก แต่เป็นคนเสียอาการเพราะหวงของ คนที่ห่วงศักดิ์ศรีของตัวเอง ไม่อยากเสียหน้าที่คู่ควงของตนไปก้อร่อก้อติกกับชายอื่น ‘ช่วยเข้าใจสถานะตัวเองด้วย เป็นคู่ควงพี่ ก็ควรจะอยู่กับพี่ ไม่ใช่เที่ยวเฟลิร์ตหนุ่มไปทั่ว’ ‘พี่ปูนพูดเกินไปนะคะ ตองแค่คุยกับบาเทนเดอร์เอง ยังไม่ได้จีบใครหรือทำอะไรเกินเลยสักหน่อย’ ‘ก็ถ้า
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 12 สุดท้ายก็สำคัญน้อยที่สุด
12สุดท้ายก็สำคัญน้อยที่สุด วันนี้จิตใจของปวิชญาไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว อาจเป็นเพราะลูกค้าที่น้อยกว่าปกติ ทำให้ไม่ค่อยมีงานให้โฟกัส หรืออาจจะเป็นเพราะร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ในโซนที่เธอรับผิดชอบในวันนี้ ไม่ยอมลุกไปไหนมาสองชั่วโมงแล้ว ถึงแม้ว่าสายตาของธเนศจะพุ่งความสนใจไปกับงานในแล็ปท็อป แต่การคงอยู่ของเขา ทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัด ให้ความรู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องจับผิดอยู่ตลอดเวลา หลังจากมีอะไรกันครั้งล่าสุดเป็นระยะเวลาเกือบทั้งคืน หญิงสาวก็ไม่ได้เจอเขาเป็นเวลาเกือบสัปดาห์ ไม่รู้คราวนี้ไปไงมาไง ชายหนุ่มถึงมานั่งกินข้าวเที่ยงเพียงลำพังที่คาเฟ่ซึ่งเธอทำงานอยู่ แถมยังลากยาวด้วยการดื่มกาแฟ ทำงานต่อมายันบ่าย ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาปีกว่า ไม่เคยเลยสักครั้งที่ธเนศจะไปหาเธอที่ออฟฟิศหรือที่ต่างจังหวัด แต่หลังจากที่เธอพยายามจะตัดความสัมพันธ์กับเขา เขาก็ปรากฏตัวในทุกที่ที่เธอไป ...ปรากฏเข้ามาในโลกของเธอ ถึงแม้ว่าในครั้งล่าสุดที่เจอกัน มันจะจบลงด้วยความไม่เข้าใจกัน และบทลงโทษอันแสนจะหนักหน่วงจากเขา แต่สุดท้ายความเจ็บปวดของหญิงสาวก็แปรเป
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 13 เขาคือมาเฟีย
13เขาคือมาเฟีย สถานการณ์ทุกอย่างเริ่มกลับมาลงตัวอีกครั้ง งานใหม่ที่เธอสอบสัมภาษณ์ผ่าน ให้เริ่มงานเร็วมาก ทำให้หญิงสาวลาออกจากงานพาร์ทไทม์อย่างค่อนข้างกะทันหัน แต่เพราะได้เริ่มงานเร็ว เธอจึงปรับตัวได้เร็ว และรู้สึกว่าตนมีคุณค่ามากขึ้น บอกตามตรงว่าทั้งเรื่องถูกไล่ออกจากงาน ทั้งเรื่องที่แม่แอบไปเป็นหนี้นอกระบบโดยไม่บอกเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกกดดันเรื่องการเงินมาก ถึงแม้ว่าหนี้ก้อนใหญ่จะถูกหักล้างด้วยข้อตกลงระหว่างเธอกับธเนศ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันสอนให้เธอเห็นถึงความไม่ประมาทในการใช้ชีวิต และรู้จักหาแผนสำรองเผื่อไว้ในอนาคต และเธอจะทำตัวแบบเก่าไม่ได้อีกต่อไป เพื่ออนาคตที่ดีขึ้น เธอต้องเลิกจมปลักอยู่กับความรักที่ไม่อาจเป็นจริงได้เสียที “เลิกงานได้แล้ว ไม่ต้องอยู่เกินเวลาหรอก แล้วก็ไม่ต้องหอบงานกลับไปทำที่บ้านด้วยล่ะ บริษัทเราไม่มีโอทีให้หรอกนะ” พนักงานรุ่นพี่เอ่ยปากไล่พนักงานหน้าใหม่ที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ ต่างจากคนอื่นที่รีบเก็บกระเป๋า พุ่งออกจากออฟฟิศตอนเวลาห้าโมงเย็นเป๊ะ “ชินไปหน่อยน่ะค่ะ ปกติที่เก่าจะกลับไวมากไม่ได้”
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 14 โดนทิ้งอีกแล้ว
14โดนทิ้งอีกแล้ว ในคืนนั้นปวิชญานอนไม่หลับ เธอพลิกตัวไปมาหลายตลบ เพราะในหัวมีแต่ภาพของธเนศลอยอยู่เต็มไปหมด ต้องเป็นเพราะวันนี้เขาทำตัวค่อนข้างแปลกไปจากปกติแน่ๆ ทั้งการเอาใจใส่ที่มากขึ้น และการยอมรับการตัดสินใจของเธอ ปล่อยให้เธอได้พักผ่อนคนเดียวที่คอนโด เพื่อที่จะได้มีแรงทำงานในวันพรุ่งนี้ ในเมื่อเธอนอนไม่หลับแล้ว โทรไปกวนเพื่อนสักหน่อยดีกว่า จะได้มีคนไม่ได้นอนเป็นเพื่อนเธอ ‘ครายยย’ เสียงงัวเงียดังออกมาจากปลายสาย ท่าทางจะรับมือถือแบบที่ยังหลับตาอยู่ “คะนิ้งจ๋าาา” ปวิชญาออดอ้อนเพื่อนสาวเพียงคนเดียวที่อยู่ในกรุงเทพ เพื่อนที่เธอมักจะนัดเจอกันสัปดาห์ละครั้ง ‘ยัยตอง เกิดอะไรขึ้น มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า’ น้ำเสียงตื่นตระหนกของเพื่อน ทำเอาคนโทรไปรู้สึกผิดนิดหน่อย “เปล่า แค่นอนไม่หลับเฉยๆ” ‘นอนไม่หลับ แล้วมาโทรกวนเพื่อนเนี่ยนะ!?’ “พอดีมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อย อย่าเพิ่งวางนะ” ‘ว่ามาสิ ให้เวลาแค่สิบนาทีนะ ฉันง่วงมากกก’ ผ่านไปห้านาที... ‘โห... โนไอเดียเลยว่ะ ไม่รู้จะให้คำปร
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 15 กระทบกับงานจนได้
15กระทบกับงานจนได้ ร่างสูงสง่าในชุดสูทสั่งตัดราคาแพงยืนจิบไวน์อย่างเซ็งๆ “แม่ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเราไปห้องน้ำนานจัง ที่แท้ก็มายืนลอยชายอยู่ตรงนี้นี่เอง” คุณหญิงเมธินีเอ่ยทักบุตรชายอย่างขัดใจ แม้จะอายุหกสิบปีแล้ว แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงเต่งตึง ผิวพรรณดูสุขภาพดีอย่างคนที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี “ก็ถ้าแม่ไม่คิดจะจับคู่ผมให้กับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย ผมก็คงไม่ต้องหนีออกมาอยู่ตรงนี้หรอกครับ” “คนโน้นคนนี้อะไรกัน หนูรุ่งน่ะ ทั้งนิสัยดี การศึกษาสูง ฐานะทัดเทียมเราทุกอย่าง แถมยังคุยเก่งเอาใจเก่ง เมื่อกี้ที่โต๊ะก็ทำให้เราหัวเราะได้ตั้งหลายทีไม่ใช่หรือไง” เมธินีหมายถึงรุ่งนภา ลูกสาวเพื่อนของเธอที่เพิ่งเรียนจบกลับมาจากเมืองนอก หญิงสาวทั้งเพรียบพร้อมและดูแก่นแก้วหน่อยๆ ดูมีชีวิตชีวาเหมาะกับลูกชายของเธอเป็นที่สุด “ผมยอมรับว่าคนนี้แม่เลือกมาดี แต่เธอควรไปเจอคนที่ดีกว่าผม เพราะผมไม่คิดจะรักใคร” “ก็ลองเดทกันสักหน่อย แต่งงานกันไป เดี๋ยวก็รักกันเองแหละน่า” “นี่มันสมัยไหนแล้วครับ” “แหม... ขนาดนิยายสมัยนี้ยังมีแต่เรื่องที่ถูกจ
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 16 คำแนะนำจากสองฝั่ง
16คำแนะนำจากสองฝั่ง คราวนี้ที่ทำงานที่ต้าพูดถึงไม่ใช่บ่อนคาสิโน แต่เป็นที่ทำงานด้านสว่างของเขา ตึกที่ธเนศทำงานอยู่เป็นอาคารสูงสามสิบหกชั้นในย่านธุรกิจ รายล้อมไปด้วยตึกสูงอื่นๆ ห้างสรรพสินค้า และร้านอาหารมากมาย ต้านำรถไปจอดที่ชั้นจอดรถสำหรับผู้บริหารโดยเฉพาะ ก่อนจะนำเธอขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นผู้บริหาร พาเธอเดินผ่านเลขาหนุ่มหน้าห้อง เข้าไปนั่งรอธเนศในห้องทำงานของชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าปวิชญาจะทำงานออฟฟิศเหมือนกัน แต่บรรยากาศออฟฟิศของเขากับเธอนั้นค่อนข้างจะแตกต่างกัน น่าจะเป็นเพราะชั้นนี้เป็นชั้นสำหรับผู้บริหารโดยเฉพาะ พนักงานที่ทำงานอยู่นอกห้อง ก็เลยค่อนข้างจะเงียบ มีเพียงเสียงกดแป้นพิมพ์และคลิกเม้าส์ดังอยู่เป็นระยะ แอบกดดันจนหญิงสาวต้องลอบถอนหายใจ เมื่อหลุดเข้ามาในห้องทำงานของธเนศได้ “เดี๋ยวบอสประชุมเสร็จแล้วจะเข้ามา คุณตองรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ” ต้าพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ปวิชญาได้แต่มองสำรวจรอบห้อง ผนังห้องทั้งสองมุมเป็นกระจกล้วน ทำให้มองเห็นวิวของกรุงเทพมหานครได้ไกลสุดลูกหูลูกตา ยิ่งเป็นช่วงพระอาทิตย์ตกไปแล้วจนเริ่มมืดแบ
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 17 ชัดเจนแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
17ชัดเจนแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ “ตองเป็นอะไร โกรธอะไรใครมา” ธเนศยังคงเซ้าซี้ไม่หยุด หลังจากที่หญิงสาวเดินหนี ไม่ยอมกลับเข้างาน จนเขาต้องเป็นคนขับรถไปส่งเธอ เพราะไม่อยากปล่อยให้หญิงสาวต้องเดินทางตอนกลางคืนคนเดียว “โกรธหมดทุกคนนั่นแหละค่ะ โดยเฉพาะพี่ปูน” ในที่สุดหญิงสาวก็ยอมเปิดปากพูด เมื่อรถหรูเคลื่อนเข้ามาถึงหน้าคอนโด “โกรธที่พี่ทิ้งตองไว้คนเดียว? หรือโกรธที่ไม่ยอมบอกเรื่องงานเลี้ยงล่วงหน้า? แต่ไม่น่าจะใช่ งานอื่น พี่ก็ไม่เห็นต้องบอกตองล่วงหน้าเลยนี่” “ใช่สิ ตองเป็นแค่คู่ควง พี่ปูนสั่งให้ไปงานไหนก็ต้องไป ไม่มีสิทธิได้รู้ล่วงหน้าหรอก” “อ้าว พาลโกรธเรื่องนั้นเฉยเลย ไม่เอาสิ สรุปว่าตองโกรธอะไรกันแน่” “จริงๆ งานแบบนี้ พี่ปูนควรจะควงคุณดาด้าไปมากกว่า” “พี่ไม่อยากรบกวนเขา ตองก็รู้ว่าเขากำลังขาขึ้น งานยุ่งมาก” “ก็เลยมาใช้งานคนว่างๆ แบบยัยเปตองคนนี้สินะคะ” น้ำเสียงติดจะประชดประชัน “ตอง ไม่เอาน่า” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อน “พี่ปูนก็รู้ว่าตองชอบพี่ ยังจะพามาเจอพ่อแม่พี่อีก” ในที่สุดหญิงสาวก็ระเบิดอ
Last Updated : 2025-03-26FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 18 ความห่างเหิน
18ความห่างเหิน ทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยหลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น การเงียบหายไปของธเนศ มันทำให้เธอตระหนักรู้ว่า เธอหมดประโยชน์ หมดความสำคัญกับเขาแล้ว จากที่ตอนแรกเขายื้อเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอยุติความสัมพันธ์แบบมากกว่าเพื่อน ถึงขั้นพาเธอออกงาน พาเธอไปรู้จักโลกของเขา มันทำให้เธอคิดเกินเลยไปไกลกว่าเดิม...มาก ยิ่งได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น ก็ยิ่งไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกออกไป จากคราแรกที่กลัวว่าเขาจะเล่นกับหัวใจเธอ กลายเป็นหวาดกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไป และมันก็มาถึงวันนี้จนได้... วันที่เขาตัดขาดจากเธอ เพราะว่าเธอโกรธเขา ที่เขาเล่นกับจิตใจของเธอ...คนที่รักเขา...มากเกินไป แต่ก็ดีแล้ว เพราะสิ่งนี้มันเป็นเรื่องที่เธอร้องขอเขามาตั้งแต่แรก แล้วทำไมวันนี้... วันที่เขายอมปล่อยเธอไป เธอกลับอยากให้เขายื้อเธอไว้อีก เฮ้อ... เจ็บไม่จำจริงๆ เลย ยัยเปตอง ปี๊นๆๆ โครม!!! “โอ๊ยยย” “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” “ขยับได้มั้ย” ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ขณะกำลังนั่งซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ และ
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย บทส่งท้าย
บทส่งท้าย กริ๊งกร่อง~ เสียงออดบ้านที่ดังขึ้น ทำให้เจ้าของบ้านที่นั่งอยู่ใกล้ประตู ลุกขึ้นเดินไปเปิด ก่อนจะพบกับคนแปลกหน้าที่ยืนอยู่นอกประตูรั้ว แปลกหน้าไม่เท่าไหร่ แต่ทั้งหล่อ แต่งตัวดูดี มีออร่าจับนี่สิ เขามั่นใจมากว่าไม่มีใครในบ้านเขารู้จักคนอย่างนี้ “ผมมาหาเปตอง ปวิชญาครับ” ผู้มาเยือนพูดภาษาอังกฤษใส่ ทำให้เจ้าของบ้านรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนแถวนี้ เพราะคนแถวนี้พูดแต่ภาษาจีน ไม่ก็มาลายูกันทั้งนั้น “คุณเป็นอะไรกับเธอ” “เป็นแฟนครับ ผมมารับเธอกลับ” หลังจากเจรจากันอยู่สักพัก เจ้าของบ้านก็ยอมอนุญาตให้ธเนศเข้าไป ชายหนุ่มเดินไปยังบริเวณข้างหลังบ้าน ซึ่งมีซุ้มไม้เลื้อยและโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อนนั่นคือหญิงสาวคนที่เขาเฝ้าตามหาอยู่เกินครึ่งปี ข้างๆ กันคือเด็กหญิงวัยห้าขวบ กำลังคุยจ้อไม่หยุด ท่าทางน่ารักน่าชัง แก้มยุ้ยผิวขาว ดูคล้ายกับหญิงสาวเป็นอย่างมาก ถ้าเขาไม่ได้เจอเธอหลายปี เขาก็คงนึกว่าเด็กนั่นเป็นลูกของเธอเหมือนกัน “พี่ปูน...” ปวิชญามองมาทางเขาอย่างตกใจ ก่อนจะขยี้ตา และมอ
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 21 อับจนหนทาง
21อับจนหนทาง ต่อให้มีอิทธิพลมากมายแค่ไหน แต่การตามหาคนคนหนึ่งที่หลบซ่อนตัวอยู่ ก็ใช่ว่าจะหาง่ายๆ ธเนศมั่นใจว่าปวิชญากำลังพยายามหลบซ่อนตัวจากเขาอยู่แน่ๆ เพราะการที่คนคนหนึ่งจะหายไป ไร้ซึ่งร่องรอยการกิน เที่ยว ใช้ชีวิต มันเป็นไปไม่ได้ “ไม่ได้เรื่อง!” ชายหนุ่มตะคอกใส่บรรดาหัวหน้าสาขาบ่อนคาสิโนตามภูมิภาคต่างๆ ทั่วประเทศไทย เพราะอิทธิพลในด้านสว่างใช้ไม่ได้ผล เขาจึงต้องพึ่งพาเครือข่ายอันกว้างไกลที่มีอยู่ตามสาขาต่างๆ ของบ่อนการพนันทั่วประเทศ “เอ่อ... ไม่แน่ว่าคุณปวิชญาอาจจะไม่ได้อยู่ในประเทศแล้วก็ได้นะครับ” หนึ่งในชายที่นั่งคุกเข่าอยู่ในท่ารับผิดเหมือนกับลูกน้องแก๊งยากูซ่าเอ่ยเสนอด้วยน้ำเสียงเจื่อนๆ เป็นเหตุให้เพื่อนรอบข้างหันมามองและแทบจะยกนิ้วให้กับความใจกล้านี้ “คิดว่าฉันโง่หรือไง!” ธเนศตวาดเสียงเย็นยะเยียบ ก่อนจะโบกมือให้มือขวาจัดการพาทุกคนออกไป เพราะเขาไม่อยากเห็นหน้าเจ้าพวกนี้อีก ไม่ใช่ว่าเขาไม่นึกถึงการตามหาเธอที่ประเทศอื่น แต่เพราะโลกนี้มันกว้างมาก ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มค้นหาจากประเทศไหน การเริ่ม
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 20 จุดเปลี่ยนของคนบ้า
20จุดเปลี่ยนของคนบ้า ทุกคนรู้ว่าธเนศแปลกไป แต่ดูเหมือนจะมีเพียงเจ้าตัวเพียงคนเดียวที่ยังไม่รู้ ทั้งออกงานสังคมน้อยลง ไม่ได้มีสาวคนไหนมาเป็นคู่ควงอยู่เคียงข้างกาย และบ้างานหนักขึ้น สั่งให้ลูกน้องทำโอที จนทุกคนแทบจะกราบขอร้องอ้อนวอนให้ปล่อยพวกเขาไปสักที บรรยากาศรอบตัวก็อึมครึมเข้าขั้นทะมึน ใครหน้าไหนก็เข้าหน้าไม่ติด รอยยิ้มจากเขาสักแอะก็ไม่มีโผล่มาให้เห็น แรกๆ ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเดี๋ยวมันก็คงจะดีขึ้น แต่ปรากฏว่าทุกอย่างกลับยิ่งเลวร้ายลง พอไม่มีงานที่บริษัทและที่บ่อนให้ทำ ธเนศก็จัดการหางานเพิ่มโดยการขยายธุรกิจ บินไปโน่นมานี่หาคู่ค้า สั่งเปิดสาขาเพิ่มที่ประเทศใกล้เคียง หางานให้เหล่าลูกน้องไม่เว้นแต่ละวันจนต้องจ้างพนักงานเพิ่ม แม้แต่วันเสาร์อาทิตย์ก็ยังทำงาน ไม่คิดจะหยุดพักผ่อนเลยสักนิด “พอเลย ไอ้ปูน ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่แกนะที่จะตายก่อน คนอื่นจะได้โดนแกลากไปตายด้วยกันหมด แหกตาดูบ้างสิว่าพนักงานบริษัทเราตาโหลเป็นหมีแพนด้ากันขนาดไหนแล้ว ต่อไปคงได้มีข่าวพนักงานตายในหน้าที่ ยืนถ่ายเอกสารอยู่ก็ไหลตายได้กันพอดี”
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 19 ห้องที่ไร้ไออุ่น
19ห้องที่ไร้ไออุ่น “หันหลังกลับไม่ได้แล้วนะ” เสียงย้ำเตือนดังมาจากภูผา เพื่อนสนิทที่เรียนจบปริญญาโทจากต่างประเทศมา และคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้กับเธอ ขณะนี้ภูผาและคะนิ้งกำลังมาส่งเพื่อนสาวที่สนามบินดอนเมือง ทั้งที่อาการกระดูกหักของหญิงสาวยังไม่หายสนิท และครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการเดินทางไปต่างจังหวัดเท่านั้น แต่ยังเป็นการเดินทางไปไกลขึ้น...ถึงต่างประเทศ “เดี๋ยวก่อนนะ แกต้องถามฉันสิ ว่า แน่ใจแล้วเหรอว่าจะไป” “พูดอย่างกับว่าภูถามตอนนี้แล้วตองจะเปลี่ยนใจทัน” ภูผาว่า “ใช่ ก็แกทั้งซื้อตั๋วเครื่องบิน ทั้งเซ็นสัญญา จ่ายเงินค่านายหน้าไปหมดแล้ว คงไม่ใจเสาะ ยอมยกเลิกเอาตอนนี้หรอกมั้ง” คะนิ้งรีบเอ่ยสนับสนุน “เกลียดจริงพวกรู้ทัน” ปวิชญายิ้มมุมปาก “ฉันไปก่อนนะ” “เออ โชคดี ว่างๆ ก็บินกลับมาบ้าง กรุงเทพ-ปีนังก็แค่ปากซอย” คะนิ้งว่า หญิงสาวผมประบ่าเพียงพยักหน้ารับ ก่อนที่จะกอดลาเพื่อนที่กรุงเทพทั้งสองคน และเดินจากไป ตอนที่ออกจากคอนโด เธอได้ส่งข้าวของทั้งหมดกลับไปยังบ้านเกิดที่ต่างจังหวัด และกลับไปพัก
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 18 ความห่างเหิน
18ความห่างเหิน ทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยหลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น การเงียบหายไปของธเนศ มันทำให้เธอตระหนักรู้ว่า เธอหมดประโยชน์ หมดความสำคัญกับเขาแล้ว จากที่ตอนแรกเขายื้อเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอยุติความสัมพันธ์แบบมากกว่าเพื่อน ถึงขั้นพาเธอออกงาน พาเธอไปรู้จักโลกของเขา มันทำให้เธอคิดเกินเลยไปไกลกว่าเดิม...มาก ยิ่งได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น ก็ยิ่งไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกออกไป จากคราแรกที่กลัวว่าเขาจะเล่นกับหัวใจเธอ กลายเป็นหวาดกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไป และมันก็มาถึงวันนี้จนได้... วันที่เขาตัดขาดจากเธอ เพราะว่าเธอโกรธเขา ที่เขาเล่นกับจิตใจของเธอ...คนที่รักเขา...มากเกินไป แต่ก็ดีแล้ว เพราะสิ่งนี้มันเป็นเรื่องที่เธอร้องขอเขามาตั้งแต่แรก แล้วทำไมวันนี้... วันที่เขายอมปล่อยเธอไป เธอกลับอยากให้เขายื้อเธอไว้อีก เฮ้อ... เจ็บไม่จำจริงๆ เลย ยัยเปตอง ปี๊นๆๆ โครม!!! “โอ๊ยยย” “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” “ขยับได้มั้ย” ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ขณะกำลังนั่งซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ และ
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 17 ชัดเจนแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
17ชัดเจนแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ “ตองเป็นอะไร โกรธอะไรใครมา” ธเนศยังคงเซ้าซี้ไม่หยุด หลังจากที่หญิงสาวเดินหนี ไม่ยอมกลับเข้างาน จนเขาต้องเป็นคนขับรถไปส่งเธอ เพราะไม่อยากปล่อยให้หญิงสาวต้องเดินทางตอนกลางคืนคนเดียว “โกรธหมดทุกคนนั่นแหละค่ะ โดยเฉพาะพี่ปูน” ในที่สุดหญิงสาวก็ยอมเปิดปากพูด เมื่อรถหรูเคลื่อนเข้ามาถึงหน้าคอนโด “โกรธที่พี่ทิ้งตองไว้คนเดียว? หรือโกรธที่ไม่ยอมบอกเรื่องงานเลี้ยงล่วงหน้า? แต่ไม่น่าจะใช่ งานอื่น พี่ก็ไม่เห็นต้องบอกตองล่วงหน้าเลยนี่” “ใช่สิ ตองเป็นแค่คู่ควง พี่ปูนสั่งให้ไปงานไหนก็ต้องไป ไม่มีสิทธิได้รู้ล่วงหน้าหรอก” “อ้าว พาลโกรธเรื่องนั้นเฉยเลย ไม่เอาสิ สรุปว่าตองโกรธอะไรกันแน่” “จริงๆ งานแบบนี้ พี่ปูนควรจะควงคุณดาด้าไปมากกว่า” “พี่ไม่อยากรบกวนเขา ตองก็รู้ว่าเขากำลังขาขึ้น งานยุ่งมาก” “ก็เลยมาใช้งานคนว่างๆ แบบยัยเปตองคนนี้สินะคะ” น้ำเสียงติดจะประชดประชัน “ตอง ไม่เอาน่า” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อน “พี่ปูนก็รู้ว่าตองชอบพี่ ยังจะพามาเจอพ่อแม่พี่อีก” ในที่สุดหญิงสาวก็ระเบิดอ
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 16 คำแนะนำจากสองฝั่ง
16คำแนะนำจากสองฝั่ง คราวนี้ที่ทำงานที่ต้าพูดถึงไม่ใช่บ่อนคาสิโน แต่เป็นที่ทำงานด้านสว่างของเขา ตึกที่ธเนศทำงานอยู่เป็นอาคารสูงสามสิบหกชั้นในย่านธุรกิจ รายล้อมไปด้วยตึกสูงอื่นๆ ห้างสรรพสินค้า และร้านอาหารมากมาย ต้านำรถไปจอดที่ชั้นจอดรถสำหรับผู้บริหารโดยเฉพาะ ก่อนจะนำเธอขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นผู้บริหาร พาเธอเดินผ่านเลขาหนุ่มหน้าห้อง เข้าไปนั่งรอธเนศในห้องทำงานของชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าปวิชญาจะทำงานออฟฟิศเหมือนกัน แต่บรรยากาศออฟฟิศของเขากับเธอนั้นค่อนข้างจะแตกต่างกัน น่าจะเป็นเพราะชั้นนี้เป็นชั้นสำหรับผู้บริหารโดยเฉพาะ พนักงานที่ทำงานอยู่นอกห้อง ก็เลยค่อนข้างจะเงียบ มีเพียงเสียงกดแป้นพิมพ์และคลิกเม้าส์ดังอยู่เป็นระยะ แอบกดดันจนหญิงสาวต้องลอบถอนหายใจ เมื่อหลุดเข้ามาในห้องทำงานของธเนศได้ “เดี๋ยวบอสประชุมเสร็จแล้วจะเข้ามา คุณตองรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ” ต้าพูดเสร็จก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้ปวิชญาได้แต่มองสำรวจรอบห้อง ผนังห้องทั้งสองมุมเป็นกระจกล้วน ทำให้มองเห็นวิวของกรุงเทพมหานครได้ไกลสุดลูกหูลูกตา ยิ่งเป็นช่วงพระอาทิตย์ตกไปแล้วจนเริ่มมืดแบ
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 15 กระทบกับงานจนได้
15กระทบกับงานจนได้ ร่างสูงสง่าในชุดสูทสั่งตัดราคาแพงยืนจิบไวน์อย่างเซ็งๆ “แม่ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเราไปห้องน้ำนานจัง ที่แท้ก็มายืนลอยชายอยู่ตรงนี้นี่เอง” คุณหญิงเมธินีเอ่ยทักบุตรชายอย่างขัดใจ แม้จะอายุหกสิบปีแล้ว แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงเต่งตึง ผิวพรรณดูสุขภาพดีอย่างคนที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี “ก็ถ้าแม่ไม่คิดจะจับคู่ผมให้กับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย ผมก็คงไม่ต้องหนีออกมาอยู่ตรงนี้หรอกครับ” “คนโน้นคนนี้อะไรกัน หนูรุ่งน่ะ ทั้งนิสัยดี การศึกษาสูง ฐานะทัดเทียมเราทุกอย่าง แถมยังคุยเก่งเอาใจเก่ง เมื่อกี้ที่โต๊ะก็ทำให้เราหัวเราะได้ตั้งหลายทีไม่ใช่หรือไง” เมธินีหมายถึงรุ่งนภา ลูกสาวเพื่อนของเธอที่เพิ่งเรียนจบกลับมาจากเมืองนอก หญิงสาวทั้งเพรียบพร้อมและดูแก่นแก้วหน่อยๆ ดูมีชีวิตชีวาเหมาะกับลูกชายของเธอเป็นที่สุด “ผมยอมรับว่าคนนี้แม่เลือกมาดี แต่เธอควรไปเจอคนที่ดีกว่าผม เพราะผมไม่คิดจะรักใคร” “ก็ลองเดทกันสักหน่อย แต่งงานกันไป เดี๋ยวก็รักกันเองแหละน่า” “นี่มันสมัยไหนแล้วครับ” “แหม... ขนาดนิยายสมัยนี้ยังมีแต่เรื่องที่ถูกจ
FWB อย่าเผลอรักมาเฟีย 14 โดนทิ้งอีกแล้ว
14โดนทิ้งอีกแล้ว ในคืนนั้นปวิชญานอนไม่หลับ เธอพลิกตัวไปมาหลายตลบ เพราะในหัวมีแต่ภาพของธเนศลอยอยู่เต็มไปหมด ต้องเป็นเพราะวันนี้เขาทำตัวค่อนข้างแปลกไปจากปกติแน่ๆ ทั้งการเอาใจใส่ที่มากขึ้น และการยอมรับการตัดสินใจของเธอ ปล่อยให้เธอได้พักผ่อนคนเดียวที่คอนโด เพื่อที่จะได้มีแรงทำงานในวันพรุ่งนี้ ในเมื่อเธอนอนไม่หลับแล้ว โทรไปกวนเพื่อนสักหน่อยดีกว่า จะได้มีคนไม่ได้นอนเป็นเพื่อนเธอ ‘ครายยย’ เสียงงัวเงียดังออกมาจากปลายสาย ท่าทางจะรับมือถือแบบที่ยังหลับตาอยู่ “คะนิ้งจ๋าาา” ปวิชญาออดอ้อนเพื่อนสาวเพียงคนเดียวที่อยู่ในกรุงเทพ เพื่อนที่เธอมักจะนัดเจอกันสัปดาห์ละครั้ง ‘ยัยตอง เกิดอะไรขึ้น มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า’ น้ำเสียงตื่นตระหนกของเพื่อน ทำเอาคนโทรไปรู้สึกผิดนิดหน่อย “เปล่า แค่นอนไม่หลับเฉยๆ” ‘นอนไม่หลับ แล้วมาโทรกวนเพื่อนเนี่ยนะ!?’ “พอดีมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อย อย่าเพิ่งวางนะ” ‘ว่ามาสิ ให้เวลาแค่สิบนาทีนะ ฉันง่วงมากกก’ ผ่านไปห้านาที... ‘โห... โนไอเดียเลยว่ะ ไม่รู้จะให้คำปร
