PAPAALIS NA HALOS SI SERENE sa kumpanya at pauwi nang bigla na lamang siyang nakatanggap ng isang tawag mula sa isang customer niya noon na nagpagawa ng mga sketch sa kaniya at nagsasabi na kailangan nilang magkita para pag-usapan ang ilang bagay tungkol sa ipinagawa niya.Habang nakaupo sa kanyang mesa at hindi niya maiwasang mag-isip. Ilang sandali pa ay bigla na lamang pumasok sa kanyang isip si Reid. kung alam lang nito ang tungkol sa paghihiwalay nila ni Pierce ay baka kung anong gawin nito sa kaniya lalo pa at pinagbantaan siya nito na hindi na ito makapaghintay na matapos ang kanilang relasyon para tuluyan na itong makaganti sa kaniya.Pagkatapos nga niyang iligpit ang kanyang mga gamit ay agad siya lumabas para magtungo sa sinasabi ng kanyang customer kung saan sila magkikita. Pumasok siya sa loob ng isang silid ngunit wala siyang nakitang tao at akmang magsasalita pa lamang sana siya nang bigla na lamang may humila sa kaniya at isinara ang pinto.Nanlalaki ang mga mata niya
HALOS MAMUTLA ANG MUKHA NI SERENE.Dahil nga hindi niya pa ito mapasunod sa gusto niya ay kailangan niya na muna itong mapapayag sa gusto niya at gagawin niya iyon sa paraan na alam niya. “Pagkatapos ng araw na ito ay tiyak na luluhod ka sa paa ko at magmamakaawa.” sabi nito na punong-puno ng kumpyansa.Hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi at pilit na ibinubuka ngunit mariin niyang isinara ang kanyang bibig. Dahil dito ay tuluyan na ngang nawalan ng pasensya si Reid at sinakal niya ito dahilan kung bakit halos mawalan ng hininga si Serene at napilitan na ibuka ang kanyang bibig. Halos manlabo ang kanyang mga mata. Ngunit ilang sandali pa ay may isang malakas na tunog ang narinig niya mula sa labas.At kasunod nito ay ang tunog ng pagkabasag at ang pagbagsak ng isang katawan sa sahig. Nang buksan ni Serene ang kanyang mga mata ay nakita niya si Amber na naka-uniform pa at mukhang natataranta. Nang bumango siya ay nakita niya sa lapag si Reid at ginamit ang bote na nasa mesa at ib
PAGKAHIGA NI SERENE AY SI AMBER pa rin ang iniisip niya. Ilang oras siyang nakatitig sa kisame hanggang sa bumangon siya at napaupo na lamang habang tulala pa rin. Sa buong magdamag ay hindi siya nakatulog sa kakaisip at hindi niya namamalayan ay umaga na pala.Nang bumangon siya ay agad siyang nagbihis. Alas singko pa lamang iyon ng umaga. Hindi siya pwedeng mag-aksaya pa ng oras kaya nang makabihis siya ay agad siyang nag-abang ng kanyang masasakyan at nagpahatid sa Solace. Kailangan niyang subukan ang kanyang kapalaran. Kakausapin niya si Pierce at muling magmamakaawa rito na tulungan siya.Pagdating niya doon ay agad siyang bumaba sa taxi at nagbayad ngunit habang naglalakad papasok sa may gate nang bumukas iyon at lumabas ang isang mabilis ang takbong mamahaling kotse. Dumaan ito sa tabi niya kung saan ay dahil sa bilis ay natumba siya sa sobrang takot na rin niya.Nakita ni Pierce ang pigurang iyon at nilingon niya si Liam. agad naman na nagsalita ito. “Sir, tinawagan ako kagab
SUMUNOD SI SERENE SA KUMPANYA NI PIERCE. Dahil nga sa wala siyang appointment ay hindi niya pinapasok. Matiyaga siyang naghintay kay Pierce sa labas hanggang hapon ngunit hindi niya ito nahintay na lumabas. Nang bandang hapon ay lumabas si Liam at hindi na siya nagdalawang isip pa na lapitan ito at tinanong kung nasaan si Pierce ngunit umalis daw ito at nakipag-meeting. Nasa harap ng kumpanya, ang sabi nito ay sa likod daw ito dumaan kaya hindi niya ito nakita. Laylay ang balikat niya na umalis doon at muling sumakay ng taxi. Kahit na ganun ang sinapit niya ay hindi pa rin siya susuko. Nagpahatid siya sa Solace at doon niya na lamang ito hihintayin. Tiyak na uuwi din ito.MATAPOS ANG MEETING ni Pierce ay dumiretso siya sa hotel malapit sa pinagdausan ng kanyang meeting ngunit nang makarating siya sa may mismong harap nun ay biglang nagbago ang isip niya. “Idiretso mo na lang sa Solace.” sabi niya sa kanyang driver na kaagad namang ikinatango nito.Dahil nga medyo may kalayuan iyon ay h
NAKAKAILANG HAKBANG PA LAMANG SI PIERCE nang bigla na lamang niyang naramdaman ang pagyakapa mula sa kanyang likod. “Pierce, please… nagmamakaawa ako. Tulungan mo ako, magiging masunurin na ako sa lahat ng gusto mo…” humihikbing sabi nito at ang mainit nitong luha ay unti-unting binabasa ang kanyang damit sa likod.Nang maramdaman niya iyon ay halos matibag ang inilagay niyang pader mula sa kanyang sarili. Hindi niya tuloy maiwasan na pagsisihan na pinalapit niya ito at hinayaang makapasok. Naging mahina na siya dahil sa babaeng ito pero alam niya na ginagawa lang nito iyon dahil may kailangan na naman ito sa kaniya.Kaya lang ito nanghingi sa kaniya na paano kung gusto nito isapubliko ang relasyon nila dahil humanap lang talaga ito ng dahilan para magalit ito sa kaniya at para maghiwalay silang dalawa at para makasama ang lalaking iyon. Sa tingin ba nito ay madadala siya nito ng pag-arte niya? Hindi siya ganun katanga.Hinawakan niya ang kamay nito at lumayo rito pagkatapos ay tumawa
MABILIS NA HINAWI NI PIERCE ANG KAMAY nito at nagsalita sa malamig na tono. “Ayoko, madumi ka pa.” sabi niya rito.Agad naman na natigilan si Serene nang marinig niya ang sinabi nito sa kaniya. Nang makita niyang paalis na ito ay wala siyang ibang nagawa kundi ang yakapin ito. “Pierce, malinis ako… malinis na ako…” sabi niya rito at humikbi. “Huwag kang umalis please…” pagmamakaawa niya rito.Sa unang pagkakataon sa buhay niya ay nakagawa siya ng isang nakakahiyang buhay. Hindi niya na napigilan pa ang pagbagsak ng kanyang luha ngunit kahit na ganun ay hindi siya susuko.Sa sumunod na sandali ay tuluyan na ring nawalan ng kontrol si Pierce at itinulak niya ito sa kama at idiniin doon habang unti-unting nababalot ng pagnanasa ang kanyang mga mata. “Ikaw ang humiling nito—” ngunit bago pa man siya matapos sa akniyang sinasabi ay bigla na lamang nitong hinawakan ang kanyang leeg at ibinaba sa mukha nito at hinalikan siya. Hindi na gusto pang marinig ni Serene ang mga masasakit na salit
ALAM NI PIERCE NA TUSO ITO KAYA MABILIS SIYANG NAGSALITA. “Ganun ba. Sige kalimutan mo na, mukha namang hindi ka interesado.” sabi niya at ibababa na sana niya ang tawag nang muli niyang marinig ang nagmamadaling tinig nito.“Sandali lang MR. Smith!” sabi nito at mukhang interesadong-interesado ang tinig. “Gusto ko lang itanong. Kaano-ano mo ba ang taong iyon?” tanong nito sa kaniya.“Hindi ko siya kilala.” mabilis na sagot ni Pierce dito. “Ngunit ang babaeng dinala niya doon ay may kinalaman sa akin kaya gusto kong maayos ito kaagad dahil kung hindi…” sabi niya at ibinitin ang kanyang salita.Mabilis naman napabuntung-hininga ito sa kabilang linya. Alam ni Pierce ang nararamdaman nito sa pamilya ng kapatid kaya tiyak niyang mapapapayag niya ito. “Okay, ipapadala ko ito sayo mamaya.” sagot nito at nagpaalam na.Makalipas lang ang limang minuto ay ipinadala na nito sa kaniya ang surveillance video sa hotel at malamig ang mga mata niyang pinanood ito. Halos maglabasan ang ugat sa kanyan
HINDI NAGTAGAL AY NARINIG NI SERENE ang mahinang tinig ni Pierce. “Bakit ka aalis? Sinabi ko ba na hindo kita tutulungan?” tanong nito sa kaniya. Nagtaas ng kanyang ulo at nakita niyang nakatitig ito sa kaniya. Ang mukha nito ay wala pa ring ekspresyon hanggang sa mga oras na iyon ngunit ang tono ng boses nito ay hindi na kasing lamig gaya ng dati.Natigilan si Serene. “Hindi ba at kasasabi mo lang kanina na—” pinutol siya nito.“Hindi ko sinabing tutulungan kita, pero hindi ko rin sinabi na hindi kita tutulungan.” sabi nito sa kaniya. Biglang siyang naguluhan dahil rito. Napakurap-kurap siya ng kanyang mga mata at parang nananaginip dahil sa sinabi nito.Nagkaroon ng pag-asa ang kanyang mga mata. “Ang ibig mong sabihin ay?” tanong niya rito.Dahil naman sa ginawang paghalik ni Pierce sa kaniya kanina ay bahagyang nag-init ang katawan niya at unti-unting tumitindi iyon lalo pa at magkadikit pa rin ang katawan nila. Gumalaw ang kanyang adam’s apple. “Depende sa performance mo.” sabi ni
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin