AMARANAGISING AKO dahil sa may humahalik sa labi ko. Ayaw ko pa sanang gumusing dahil maganda ang panaginip ko pero naalala ko na baka magalit si sir Zach sa akin. Ngunit ang guwapong mukha nito ang nabungaran ko nang imulat ko ang aking mga mata. Matamis itong nakangiti sa akin. Bahagya kong ikinusot ang aking mga mata. Ano’ng ginagawa niya rito? Nanlaki ang mata ko nang ginawaran ako ng halik sa aking labi. At shocks! Hindi naman pala panaginip ang nangyari sa amin. “Good morning, sweety. Breakfast in bed,” malambing nitong saad sa akin. Mas lalong nanlaki ng mata ko. Umaga na ba? Ganoon ba kahaba ang tulog ko hindi man lang ako nagising. Pero pakiramdam ko hapong-hapo pa rin ako. Halos hindi ko maigalaw ang mga paa ako dahil sa hapdi ng aking bandang gitna. Makailang beses akong inangkin ni Zach. Hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.Napangiwi ako dahil sa sakit ng buong kong katawan nang akmang bumangon ako. Grabe! Para akong binugbog ng sampung tambay sa kant
AMARA“Hoy! Ano bang nginingiti-ngiti mo r’yan? Kanina ka pa nagmumukhang timang, best. At teka lang, ha. Bakit ang blooming mo ngayon? Siguro may boy friend ka na, ano? Amara magsasabi ka sa akin ng totoo?” Napasimangot ako sa sinabi ni Felicity sa akin. Kahit kailan panira talaga ng moment ang babaeng 'to.“Tumahimik ka nga r’yan. Ang ingay mo, best,” reklamo ko sa kaniya na hindi hinihiwalay ang tingin ko sa screen ng aking cellphone. Ka-text ko ngayon ang mahal ko. “Sweety, don’t forget to eat your lunch. Magagalit ako sa iyo kapag nagpapagutom ka. What do you want? Pupuntahan na lang kita mamaya para sabay na tayong mananghalian,” basa ko sa text ni Zach. Mabilis akong nagtipa ng reply sa kaniya. “Huwag na mahal, mapagod ka lang. Sa bahay na lang tayo sabay kumain. Ipagluluto kita ng paborito mong ulam.” Kaagad kong pinindot ang sent button. Maaga kaming makakauwi ngayon dahil wala ang aming professor sa last subject namin. Balak ko kasing magluto dahil first monthsary naming
FIVE YEARS LATERAMARAHINDI AKO MAPAKALI, maya't maya ang ginawa kong pagpunas ng basang bimpo sa katawan ng anak ko. Mabuti na lang at bumaba na ang lagnat nito. Hindi na ako masyadong mag-aalala. Napalingon ako sa mesa kung saan nakapatong ang aking cellphone dahil kanina pa ito nag-vibrate. Nagpatayo muna ako ng kamay bago ko sinagot.“Miss Amara, we have problem to our client. Iyong mansiyon sa Balamban Heights,” bungad sa akin ni Mary. Siya ang secretary ko. Naka-leave ako ngayon dahil may sakit ang anak ko. Si Mary muna ang bahala sa lahat. “Ano bang nangyari? Before ako nag-leave nagkaintindihan na kami ni Mrs. Garcia. She already agreed na si Tin at Levy muna ang gagawa. Besides, I already instructed them kung ano dapat nilang gagawin.”“Eh, hindi naman po si Mrs. Gracia ang nagreklamo, Miss Amara. 'Yon po ’yung nakabili ng mansiyon.”“What? I thought everything was clear.” I have sighed heavily. “Okay, get all her concerns and please make sure na maayos natin 'yan,” hind
ZACHNAKATAYO AKO ngayon sa may veranda habang tinatanaw ang babaeng papasok ng gate sa aking mansiyon. Sinalubong ito ni Mrs. Garcia. Naikuyom ko ang aking mga kamay dahil sa pagkabuhay ng galit sa aking dibdib. Limang taon na rin ang nakalipas simula noong iwan niya ako, pero hanggang ngayon sariwa pa rin ang sugat na naiwan nito sa aking puso. Napayupyop ako sa hawak kong sigarilyo. Pinaglalaruan ko muna ang aso bago ko iyon binu is it in ifga at pagkatapos pinatay ko ito sa ashtray.Napahilamos ko ang aking dalawang palad sa aking mukha. Nang biglang uminit ang sulok ng aking mga mata ngunit kaagad ko rin pinigilan. Not this time, hindi na ako iiyak pa. She left, na hindi ko man lang alam kong ano ang dahilan. She promise me that she loves me until the rest of her life at naniwala ako sa kaniya. I gave her everything, my love and my life. But she choose to left without any single words. I remember those day. Alas kuwatro pa lang ng hapon nang umalis na ako sa opisina. Excited ako
ZACHANOTHER LONELY night for me. When I looked up, I was greeted by the thick dark clouds, shrouded the skies.It's giving warning of impending rain. There isn't a single star to be seen. Even the moon was barred from shining. It was late at night but my mind was wide awake. I feel the cold breeze hugging my skin. I can already hear the sound of crikets but here I am alone on the terrace with the bottle of wine. Hindi ko gusto ang ganito. Nakakabinging katahimikan at tila mababaliw ako kapag ganitong mapag-isa ako. Tinawagan ko kanina si Glen para may kasama akong kainuman pero hindi siya puwede dahil may sakit ang kaniyang bunsong anak.Sometimes I envy for all of them, most of my friends are happily married. While me, still single for the age of thirty three. Sinubukan kong naman ibaling sa iba ang atensiyon ko. I dated a lot of women, pero wala man lang isa sa kanila ang nagpapatibok sa aking puso. Sinubukan kong kalimutan si Amara. But she's still linger on my mind, kahit sa pa
AMARAALAS SINGKO pa lang nang umaga gising na ako. Kahit inaantok pa ang diwa ko kailangan kong bumangon para maaga akong makaalis at makapunta na sa mansiyon ni Zach. Ayaw kong maging issue na naman sa kanya kapag na-late ako. Kung alam ko lang sana na siya pala ang may-ari ng mansiyon na iyon. Nungka na ibibigay ko ang serbisyo namin sa kanya kahit gaano pa kalaki ang bayad niya. Hindi ko alam kong paano niya ako nahanap? “Correction girl, hindi ka hinahanap. Hindi niya alam na ikaw ang may-ari ng ATHARA INTERIOR DESIGN AND HOUSE RENOVATION. Coinsidence lang ang lahat kaya huwag masyadong assuming, huh!” saad ng isang bahagi ng utak ko. Napaismid ako. Tama nga naman, bakit nga ba niya ako hahanapin? Eh, for sure may sarili na siyang pamilya. May mga anak na sila ni Rain. Dati nga hindi niya ako nagawang hanapin. Ngayon pa kaya na limang taon na ang nakalipas.Iniunat ko ang aking dalawang braso pagkabangon sa higaan. Mabilis kong tinakpan ang aking bibig baka magising pa ang anak k
AMARAALAS DOSE ng tanghali nagpahinga muna kami para na rin makakain ng tanghali. Napangiti ako nang inilabas ko ang aking baon binalutan pa ako ni lola Olivia ng Pinangat.“Oy, Murag lami lagi ning sud-an nemu, baby," puna kaagad ni Levy. Hindi na ito naghintay ng abiso ko. Kumuha na ito ng kutsara at kaagad nilantakan ang dala kong ulam. May papikit-pikit pang nalalaman ang loko. “Siyempre, paborito ni nako. Pinangat ang pangalan ani. Isa ni sa espeyalti sa among mga Bicolan,” buong pagmamalaking saad ko. Sa loob na limang taon kong paninirahan dito sa Cebu naging bihasa na rin akong magsalita ng bisaya.“Hmmmp, sobrang sarap! You know Tin, you should eat this. Sobrang sarap.” Napailing-iling na lamang ako sa inasta ni Levy. Sana'y naman ako sa ugali niya lalo na ang pagtawag niya sa akin ng baby. Kambal silang dalawa ni Tin at parehong Civil Engineer ang kinuha nilang kurso. Kaso magkaiba ang ugali nila si Levy na medyo immature at maloko kabaligtaran naman kay Tin na laging
AMARAKASALUKUYAN akong nasa entertainment room sa ikatlong palapag ng bahay. From the paintings, furnitures, cushion pillows at center tablepieces ay napalitan ko na. Napangiti ako nang pinagmasdan ko ang aking natapos. Minimalist ang theme sa loob, simple yet elegant. Mula sa kulay brown na book shelves and made in narra tree sofa. At ang earth colors na paint sa dingding. Napakagandang combination.Ngunit kaagad na sira ang mood ko dahil sa may biglang nagsasalita sa likuran ko.“AMARA, care to tell us ano ba ang nangyari sa iyo? Bigla ka na lang kasing nawala.” Napaismid ako sa aking narinig. Ano bang pakialam niya sa akin? First and formost hindi ko naalala na naging mag-close kami. Hindi ko na lamang sana siya papansin ngunit muli na naman itong nagsalita.“It’s okay kung hindi ka pa handang magsabi sa amin. I'm sorry, for being tactless. But you know, I'm just a little bit curious sa buhay ng naging Ex ni Zach. Totoo ba ang balita na nabuntis ka raw? At may asawa na ngayon?