“Mommy, I don't like him. I'm scared his a bad guy!” nahintatakutang saad ni Athara sa kanyang ina. Hindi alam ni Amara kung paano ipapaintindi sa kanyang anak na ang tinutukoy nitong bad guy ay ang kanyang tunay na ama.Samantalang mas dumoble ang sakit na nararamdaman ni Zach. Dahil pati sarili niyang anak hindi siya nito nakilala and worst natatakot pa ito sa kanya. Tila na umid ang dila ni Zach hindi niya alam kung paano niya ito lalapitan. Natatakot siya na baka kapag ipipilit niya ang kanyang sarili mas lalo pa itong matatakot at lumalayo sa kanya. Tumingala si Zach kay Amara. Puno ng pagmamakaawang tiningnan niya ito. Gustong-gusto niyang yakapin, kargahin at halikan ang kanyang anak.Laking pasasalamat ni Zach na tila nauunawaan ni Amara ang kanyang nais iparating.“Baby, listen to Mommy. Don't be afraid to hi—” hindi natuloy ang nais sabihin ng ina dahil tumakbo na ito at yumakap sa binti ni Japeth. Mabilis naman din na tumalima ang binata at kaagad itong kinarga. “Ay-ayaw
BITBIT ang malaking payong sinuong ni Amara ang malakas na buhos ng ulan patungong gazebo na nasa gitna ng kanilang hardin. Sinabayan pa ito ng malakas na pagkulog at pagkidlat na ikinaigtad naman niya. ‘Sobrang init naman kanina ang panahon. Bakit bigla na lamag bumuhos ang malakas na ulan ngayon? Tila ba dinadamayan siya sa lahat ng paghihirap ng kanyang kalooban. Hapon pa lang pero tila gumagabi na dahil sa madilim na ang paligid dahil sa masamang panahon. Mas lalong binilisan ni Amara ang kanyang mga hakbang para makarating agad sa gazebo. Ngunit kabang nararamdaman ay nahaluan na ng takot dahil wala man lang siyang natanaw na tao sa gazebo. Nagpalinga-linga siya sa paligid pero hindi pa rin niya nakita ang binata.Halos magkasing lakas na ng kulog ang malakas na kabog sa kanyang dibdib. Kahit malamig ang panahon pero ramdam pa rin niya ang pag-iinit sa bawat sulok ng kanyang mga mata dahil sa nagbabadya niyang mga luha. Nag-aalala na siya sa binata. “Ikaw dapat ang sisihin kung
Matulin ang takbo nila Amara at Zach habang sinuong ang malakas na ulan para makarating kaagad sa bahay dahil may natamaan na ang kidlat ang malaking puno ng mangga na nasa bakuran nila Amara. Malakas na bumagsak ang pintuan. Pareho silang hinihingal at nanginginig sa lamig dahil sa basang-basa na ang kanilang mga suot. “Diyos ko! Ano’ng nangyari sa inyong bata kayo? Bakit nabasa kayo ng ulan? Naku, alam naman ninyong napakadelikado sa labas bakit ang tagal ninyong pumasok?” Sinalubong sila ni Lola Olivia. Inilalayan ni Amara sa papasok ng bahay dahil nanghihina na ito sa kanyang lagnat.“Pasensiya po, Lola. Ito kasing alaga mo napakatigas ng ulo,” saad ni Amara. Hindi naman nagsalita si Zach nanatili lamang nakayuko ang kanyang ulo.“Letecia! Leticia!” “Ma’am, bakit po?” “Kumuha ka ng dalawang towel doon at ihanda mo ang guest room natin,” utos ni Amara sa kasambahay. Patuloy naman ang panginginig ng binata dahil sobrang lamig tapos dumagdag pa ang lagnat ni Zach. Labis na nag-aa
PAGKATAPOS pinakain ng arozcaldo na luto ni Lola Olivia si Zach. Pinainom na rin ni Amara ito ng gamot dahil mataas pa rin ang lagnat nito. Ilang beses na rin niyang itong pinahiran ng basang bimpo hindi pa rin humupa ang init ng binata.Marahan niyang pinakatitigan ang guwapong mukha ng lalakong kanya g minahal habang mahimbing itong natutulog. Marahan siyang napabuntong hininga dahil bumigat ang kanyang dibdib habang hindi pa rin inihiwalay nito ang paningin kay Zach. Kahit natutulog ito bakas pa rin ang pagod sa kanyang mukha.Malalim ang buntonghiningang kanyang pinakawalan. Sa oras na ito na-realized niya ang malaking kasalan an sa binata. Pero may oras pa para bumawi rito. Hindi pa huli ang lahat dahil alam niyang hindi pa rin sumusuko sa kanya ito kahit ilang beses na niya itong itinaboy. “Sweety, please, don’t leave me. I'm begging you.” Napabalikwas ng bangon. Hindi niya namalayan na nakaidlip na pala siya habang nakaupo sa may reclining chair. Mabilis niyang nilapitan si Zac
PATULOY na nagpupumiglas si Amara. Ngunit nahirapan siyang makawala dahil sa lakas ng lalaki kahit na sabihing lasing ito. Dumaloy ang masaganang luha sa kanyang mga mata. Hindi niya akalain na magagawa ito sa kanya ni Japeth. Kaibigan at bilang nakakatandang kapatid ang tingin niya sa lalaki. Pakiramdam niya nanamaga na kk kanyang mga labi dahil sa paraan ng paghalik ng lalaki sa kanya. Na tila ha uhaw na uhaw itong matikman ang sarap ng nito. Nalasahan na niya ang kanyang sariling dugo.“How dare you!” Buong lakas niyang pinadapo ang kanyang mga palad sa pisngi ng binata habang walang patid ang pagbuhos ng kanyang masaganang luha. Nang nagkahiwalay ang kanilang mga labi. Ngunit tila walang pagsisisi si Japeth sa kanyang ginawa. Dahil muli siya nitong kinabig at sapilitang hagkan muli ngunit isang malakas na suntok ang nakapagpatumba kay Japeth.“Fuck you! You are Jerk!” nang gagalaiting saad ni Zach. Medyo nanghihina pa siya pero hindi ’yon hadlang para hindi niya kayang laban
NAALIMPUNGATAN SI AMARA dahil sikat ng araw na tumama sa kanyang mukha dahil sa bahagyang lumihis ang kurtina. Napabalikwas siya ng bangon nang makapang wala na si Zach sa kanyang tabi. Nanlaki ang kanyang mata nang sumilip siya sa may bintana mataas na ang sikat ng araw. Wala na ang bagyo maaliwalas na ang kalangitan ngunit kitang-kita ang bakas ng matinding hagupit ng kalikasan dahil sa mga nagbabagsakang mga punong kahoy at poste ng kuryenti. Maging ang mga dibri ng mga bangkang pandagat na nawasak dahil sa malakas ng hangin umabot sa kanilang bahay. “Hay!” malungkot siyang na pabuntonghininga dahil paniguradong marami sa kanyang mga ka baryo ang nawalan ng hanapbuhay. Hindi man lang napaghandaan ang matinding pag-ulan at malakas na pagbayo ng hangin. Wala naman siyang nababalitaang na babala sa PAG-ASA na may paparating na bagyo. Pero wala nga ba baka masyado lang okupado ang kanyang isip kaya hindi lang niya binigyang pansin ang mga naririnig.Inabot niya ang kanyang cellphone na
TAHIMIK na kumain ang lahat tanging tunog lamang ng mga kubyertos ang maririnig. Walang nais na magsalita lalong- lalo na si Amara. Pinakiramdaman niyang mabuti ang dalawa dahil wala man salitang lumalabas sa kanilang bibig ngunit ramdam naman ang mainit na tensiyon sa pagitan nila Japeth at Zach. Alam niyang kunting silab na lang nito magniningas na ulit ito. At 'yan ang iniiwasan niyang mangyari ulit. Ang magkaroon ng physical na sakitan ang dalawa. Kaya hindi tuloy siya makakain ng maayos dahil focus ang kanyang atensiyon sa dalawa. Laging magkasalungat sa lahat ng bagay. Maging ang pagkuha ng pagkain at maiinom niyang tubig nag-uunahan ang dalawa na tila ba sumali sa paligsahan at ang premyo si Amara. Hindi sila dapat magkakagulo kung marunong lang lumugar ang isa sa buhay ni Amara. Ngunit parehas silang ayaw papaawat at walang magpapatalo.Nabasag ang katahimikan at napabaling ang atensiyon ng lahat nang tumunog ang cellphone ni Japeth. Sinilip lang niya ito saglit at decline n
Chapter 27“What the hell happen with you, Zach? Bakit mo sinasaktan 'yong tao na wala man lang ginawa sa’yo?” medyo tumaas ang boses ni Amara. Tila may bumaon na matalas na punyal sa dibdib ni Zach. Labis siyang nasasaktan sa mga narinig. It sounds that Amara is much concern to Japeth compare sa kanya. Pero ano kaya ang maging reaction niya kapag malaman niya na magkasabwat si Japeth at Rain. Paano kaya kapag nalaman niyang nagkakamali siya ng taong pinagkakatiwalaan.“Because tha man is so evil! You don't know him, Sweety.” galit niyang tugon at dinuro-duro ang lalaki.“Stop it, Zach! Nakita ng dalawa kong mga mata na ikaw ang unang nanakit sa kanya!” Amara shouted. Naiinis siya sa inasta ng lalaki. Kahit mahal niya ito pero ayaw niyang konsentihin ito sa kanyang maling ginawa. Hindi niya gusto ang nangyaring bangayan ng dalawa. Lihim na napangiti si Japeth. Alam niya na sa kanya pa rin maniniwala ang dalaga. “You bastard! I swear I gonna kill you!” he's so mad. No one can stop