Kinabukasan, nasa research institute si Avigail, nag-aalala tungkol sa mga potensyal na katuwang.Sa nakaraang mga araw, halos lahat ng puwede niyang kontakin sa buong bansa ay kinausap na niya, pero wala pa rin siyang naging resulta.Marami ang walang koneksyon sa bansa, at kahit mayroon, hindi sila kayang makipagkompetensya sa pamilya Villafuerte para sa kanya.Pagkaraan ng tatlong araw, hindi na talaga alam ni Avigail ang gagawin.Habang litong-lito siya, may kumatok sa pintuan ng opisina.Pumasok si Jake kasama si Martin."Doktor Suarez, narito si President Lee," bati ni Jake nang makapasok ito sa opisina ni Avigail.Nagulat si Avigail at napatingin sa kanila. Saglit siyang napatigil, hindi alam ang gagawin.Naipadala na ang mga halamang gamot mula sa mga Lee, kaya't nagtaka siya kung bakit naroon si Martin."Doktora Avi," bati ni Martin na may ngiti habang nililibot ang tingin sa opisina.Sinubukan niyang hanapin ang litrato ng ama ng mga anak ni Avigail, pero ang nakita niya lan
Nakita ni Martin ang pag-aalala ni Avigail at agad na naunawaan ang iniisip nito. Binago niya ang tono ng usapan, "Ang pagkakaibigan ng Lee at Villafuerte ay hindi basta-basta masisira dahil dito. Hindi ko ipapahamak ang pamilya Lee. Ang pagpunta ko rito ngayon ay dahil sa handa na akong mabuti sa bagay na ito."Tinitigan ni Avigail ang kumpiyansang nakikita niya sa mukha ni Martin. Unti-unting nawala ang alinlangan sa kanyang mukha, ngunit hindi niya napigilang magtanong, "Pero bakit mo ako tinutulungan nang ganito kalaki? Dahil lang ba sa nagamot ko ang sakit ng lolo mo?"Naalala ni Martin ang naging usapan nila ni Dominic noong nakaraang gabi. Tumingin siya kay Avigail nang may kahulugan, kaya’t napatitig si Avigail sa kanya na tila may nararamdamang kakaiba.Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita si Martin, "Ang lolo ko ay maraming taon nang nakaratay. Ang paggaling niya sa ganitong estado ay dahil sa iyo, Dr. Suarez. Bukod dito, sinabi mo rin na noong inasikaso mo siya, nasa bing
Hindi lamang magalang si Avigail nang sinabi niyang ililibre niya si Martin ng hapunan.Kinagabihan, nag-book siya ng isang restaurant at nagpadala ng mensahe kay Martin. Sinabi niyang magkikita sila sa darating na Sabado.Agad namang pumayag si Martin at nagpadala rin ng mensahe kay Dominic, “Kuya Dom, sumama ka na rin kaya?”Ang hapunang ito ay pasasalamat ni Avigail kay Martin, ngunit alam niyang may ambag din si Dominic sa bagay na ito. Kaya sa tingin niya, nararapat lang na sumama ito.Sa kabilang banda, nang mabasa ni Dominic ang mensahe, bahagya siyang kumunot ang noo at nag-isip. Kung magpapakita siya, baka tumakas si Avigail.Habang nag-aalinlangan siya, nagpadala ulit ng mensahe si Martin, “Pasasalamat ni Dr. Suarez ito. Kahit hindi niya alam, malaki rin ang tulong mo sa nangyari. Nararapat lang na kumain ka rin kasama namin.”Nang mabasa ang mensahe, nagdilim nang bahagya ang mga mata ni Dominic. Pinindot niya ang screen ng ilang beses bago tumugon.Matagal bago natanggap n
Matapos magsalita, hindi na pinansin ni Avigail ang reaksiyon ng dalawa at umupo sa tapat ni Martin.Nang makita siyang umupo, napatitig si Martin sa tao sa tabi niya. Nakita niyang nakatayo pa rin si Dominic kaya agad siyang nagsabi, “Kuya Dom, dahil hindi naman alintana ni Dr. Suarez, maupo ka na rin. Tamang-tama, may ilang isyu sa research institute niya kamakailan. Baka makatulong ka!”Napasimangot si Dominic ngunit umupo nang walang kibo.Hindi madalas na hindi tumatakbo palayo ang babaeng ito kapag andiyan siya, kaya’t hindi niya hahayaang basta na lang siya umalis.Si Avigail naman, matapos magsabi ng ilang magalang na salita, ay tila hindi siya iniintindi. Nang dumating ang mga pagkain, itinaas niya ang kanyang baso at tumingin kay Martin.“Salamat, Mr. Lee, sa tulong mo tungkol sa mga negosyanteng nagbebenta ng halamang-gamot.”Ngumiti si Martin at ikiniling ang kanyang baso. Habang nagbibirong sinabi, “Huwag kang masyadong magpasalamat, Dr. Suarez. Sa totoo lang, hindi lang
Ang titig ng dalawa ay malinaw na napansin ni Martin, kaya't siya'y nanatiling tahimik at hindi nagsalita.Hinintay niyang bumalik ang kanilang tingin sa isa't isa bago ngumiti kay Avigail, "Yung mga herbal medicine dealers na nakontak ko ay may mga sangay lang dito sa bansa, pero sapat na 'yun para masigurado ang suplay ng mga halamang gamot para sa institusyon mo. Okay lang ba sa'yo, Dr. Suarez?"Itinabi ni Avigail ang iniisip at ngumiti nang mahinahon, "Dahil inirekomenda mo sila Mr. Lee, naniniwala akong maaasahan sila. Maliit lang naman ang aming institusyon at hindi rin kami nangangailangan ng maraming damo. Sapat na ang isang sangay para sa amin."Bahagyang itinaas ni Martin ang kanyang kilay, "Ngayon ay maliit pa ang institusyon, pero kung ikaw ang namumuno, baka iba ang kalabasan nito sa hinaharap."Ngumiti lamang si Avigail at hindi na pinatulan ang sinabi nito. Sa halip ay sumagot, "Tungkol sa kasunduan ng kooperasyon, ano kaya ang plano ng mga herbal medicine dealers?"Ang
Narinig ni Avigail ang usapan tungkol sa kalagayan ni Skylei. Ramdam niya ang kirot sa puso niya, pero hindi niya maipakita ito sa harap ni Dominic.Habang pilit niyang tinatago ang emosyon, biglang inilipat ni Martin ang usapan patungo sa kanya. "Naalala ko noong nagpunta si Dr. Avigail para gamutin ang lolo ko, si Skylei ay mukhang gustong-gusto ka talaga. Sa tingin mo ba, gaganda ang kalagayan niya kung mas madalas kayong magkakasama?"Pagkatapos, huminga siya nang malalim at nagpatuloy, "Ito ang unang pagkakataon na nakita kong may nagustuhan si Skylei nang ganito. Nagulat talaga ako noon."Mahigpit na hinawakan ni Avigail ang chopsticks, hindi alam kung paano ipapaliwanag na siya ang dahilan ng ganitong kalagayan ni Skylei.Sa tabi, sumang-ayon si Dominic at tumingin sa kanya nang mabigat.Dati, tuwing binabanggit niya si Skylei sa harap nito, laging bumibigay ang maliit na babaeng ito. Pero ngayon, halatang nagdesisyon na siya.Tahimik sa mesa, at ramdam ni Avigail ang tingin ng
Naglaan ng maraming pagsisikap si Martin upang maibsan ang hindi magandang tensyon na nangyari kanina. Sinimulan niyang pag-usapan kay Avigail ang kalagayan ng industriya ng gamot sa bansa.Matiyagang sumabay si Avigail sa usapan.Samantala, si Dominic ay nanatiling tahimik, dahan-dahang umiinom ng alak sa gilid.Napansin ni Martin na halos maubos na ang alak sa bote, kaya agad niyang iminungkahi na tapusin na ang hapunan. "Medyo gabi na. Sige, tapusin na natin ito. Tatawagan ko agad ang mga supplier ng materyales kapag naayos na ang oras."Ayaw nang magtagal ni Avigail kaya sumang-ayon siya nang walang pagtutol.Sabay-sabay silang bumaba ng gusali. Nang magtatangka si Avigail na magbayad ng bill, mabilis siyang pinigilan ni Martin."Huwag na, Dr. Suarez. Paano ko naman hahayaang ikaw pa ang magbayad? Kapag nalaman ito ng lolo ko, siguradong sermunan ako!"Pagkatapos ng sinabi niya, mabilis siyang pumunta upang magbayad. Matapos iyon, bumalik siya at ngumiti kay Dominic na tila humihi
"Sir, Dominic?"Napansin ni Henry ang kanyang amo na paparating kasama si Avigail. Agad niyang inakala na sasakay si Avigail sa kanilang sasakyan. Sa kanyang pagkagulat, nakita niyang sumakay si Avigail sa kotse ni Martin, habang ang kanyang lolo ay nanatili sa labas.Matapos maghintay ng ilang sandali, maingat na nagtanong si Henry, "Sir, aalis na po ba tayo?"Kumunot ang noo ni Dominic at sumakay sa kotse nang hindi sumasagot.Dahan-dahang pinaandar ni Henry ang sasakyan at iniwan ang parking lot.Samantala, sa kabilang kotse.Tinanong ni Martin si Avigail kung saan siya nakatira at sinabi sa driver na ihatid muna ito.Tumango ang driver bilang pagsang-ayon, ngunit nang subukang paandarin ang kotse, hindi ito gumana. Paulit-ulit niyang sinubukan ngunit walang nangyari.Medyo napapailing ang driver at sinabing, "Mr. Lee, parang sira ang kotse."Medyo napaisip si Martin at tumingin nang bahagya kay Avigail. "Bakit ayos naman kanina, pero biglang nasira ngayon?"Napakamot sa ulo ang dr
Matapos ibaba ang tawag, agad na binuksan ni Avigail ang forum na binanggit ni Miguel Tansa kanya.Mukhang luma na ang interface ng forum, ngunit marami ang bagong post—ilang minuto pa lamang ang nakalilipas—at halos lahat ay tungkol sa libreng klinika ng Pamilya Hermosa.Isa-isa niyang kinlik ang mga post at binasa ang nilalaman.Napansin niyang marami ang nagkakabit ng kanilang resume para lamang makakuha ng pagkakataong makasama sa libreng klinika ng Pamilya Hermosa. Halos lahat ng resume na nakita niya ay kahanga-hanga.Pagkatapos magbasa, napagtanto ni Avigail na kailangang magpursigi siya. Hindi niya kayang sayangin ang pagkakataong inaasam ng napakaraming tao.Habang patuloy na nagbabasa, nakita niya ang impormasyon tungkol sa nakaraang libreng klinika ng Pamilya Hermosa. May isang doktor na nakasali ang nag-post nito nang hindi nagpapakilala.Binasa niya ang post nang paulit-ulit at halos maisaulo na niya ang nilalaman.Ayon sa doktor, tuwing nagsasagawa ng libreng klinika ang
Pagbalik mula sa bahay ng pamilya Lee, ang dalawang maliliit na bata ay naghihintay na sa bahay.Nang makita nilang pumasok si Avigail, hindi gaya ng dati, hindi sila lumapit upang salubungin siya. Sa halip, nakaupo sila ng malungkot sa sofa, na parang may iniisip, ngunit hindi maintindihan ni Avigail kung ano ito.Tumingin siya kay Tita Kaye ng may pagkalito.Si Tita Kaye ay helpless na nagsabi, "Ganyan sila nung pinick-up ko sila kanina."Naglalaro ang mga bata kasama si Skylei, ngunit nang makita nilang papalapit si Avigail, hindi na nila kayang tumawa.Sa buong biyahe, parang malungkot ang dalawang bata, at hanggang ngayon, hindi pa rin sila nakababangon mula sa kanilang kalungkutan.Bagamat puno ng pag-asa si Avigail sa libreng klinika ng pamilya Hermosa, nang makita niya ang kalagayan ng mga bata, nagbago ang kanyang mga nararamdaman. Mula sa pagkakaroon ng pag-asa, napalitan ito ng alalahanin."Ano ang nangyari? Nagkaroon ba kayo ng hindi pagkakaunawaan ng mga bata?" tanong ni
Narinig ni Dominic ang mungkahi ni Martin at unti-unting lumiwanag ang kanyang mukha.Alam ni Dominic ang ugali ni Avigail. Sa kanyang puso, ang medicine ay isa sa pinakamahalaga.Kung may ganitong pagkakataon, tiyak na pipiliin ng babae na manatili sa bansa at maghangad ng pagkakataon na makipagtulungan sa Hermosa."Ano sa tingin mo sa ideya ko?" tanong ni Martin, na may ngiti sa labi.Sumulyap si Dominic at hindi nagkomento, "Hindi masama, kung mapipilit kong manatili siya dito, may utang ako sa'yo."Hindi masyadong kasali ang pamilya Villafuerte sa industriya ng medisina at walang malalim na koneksyon sa Hermosa, kaya't wala silang magagawa.Kung sakali mang makipag-usap, baka mag-atubili si Avigail na tanggapin ang pagkakataon dahil sa kanya, kaya't hindi ito magandang hakbang.Mas mabuting si Martin na lang ang magmungkahi.Tumaas ang kilay ni Martin, "Wag na ang pabor. Pag nag-asawa kayo, huwag kalimutang bigyan ako ng malaking red envelope."Pagkasabi nito, hindi na naghintay n
“Hindi nakakapagtaka na tinanong mo ako tungkol sa pagpunta ni Dr. Suarez sa Davao City dalawang araw na ang nakakaraan. Akala ko’y hinihiling mo ako na gawin ang isang bagay, ngunit hindi ko inakalang may pansarili kang layunin!”Nang maisip ito, tiningnan ni Martin ang taong nasa harap niya na may halong pang-aasar. Si Dominic naman, nakatagilid na ang mata, ang mukha’y medyo malungkot.Oo, makasarili siya, ngunit hindi man lang pinahalagahan ng babae ang mga ginawa niya.Itinaas ni Martin ang kilay at nagtanong muli, “So, pumunta ka sa dinner na iyon. Kumusta? May nangyaring progreso ba sa relasyon ninyo?”Pagkasabi niya ng mga salitang iyon, nakita niyang lalong nagiging malamig ang mukha ng kanyang kapatid.Walang duda, hindi pa rin maganda ang relasyon ng dalawa.Nakita ito ni Martin at nagtaka siya.Pumunta si Dominic sa ganitong kalaking sakripisyo para habulin siya, pero bakit hindi man lang nagpakita ng kahit kaunting malasakit si Avigail?Ito na yata ang unang pagkakataon n
Hinawakan ni Avigail ang schoolbag ng bata, ngunit iniwas ni Dominic ang kanyang kamay nang walang emosyon. Lumiko siya at naglakad papunta sa unahan, "Tara na."Avigail's hand fell empty, and the little guys around her carefully tugged at her sleeves. Nang bumalik siya sa katinuan, sinundan niya ang lalaki kasama ang mga bata.Sa may pintuan ng kindergarten, naroon na si Teacher Marga at naghihintay.Pagkakita sa kanila, ngumiti si Teacher Marga at binati si Avigail, "Miss Suarez, matagal na tayong hindi nagkita."Sa mga nakaraang linggo, si tita Kaye o si Angel na ang nagdadala sa mga bata, kaya si Avigail ay matagal nang hindi pumunta."Matagal na nga." Ngumiti siya at sinagot, "Kamusta naman po ang mga bata sa school, hindi naman po ba nagiging pasaway sa klase?"Itinaas ni Teacher Marga ang kanyang mga kamay, "Sila pa nga ang pinakamasunuring bata sa klase, huwag po kayong mag-alala."Sa narinig, napa-kalma si Avigail at inabot ang mga bata kay Teacher Marga.Ngunit mahigpit na h
Narinig ni Avigail ang mga sinabi ni Dominic, kaya bahagyang itinaas ni Dominic ang kilay at tumingin pababa sa maliit na bata na hawak niya.Si Skylei ay nakayuko, may lungkot sa mukha, at ang kamay ni Dominic na humahawak sa kanya ay tila nagkaroon ng kaunting lakas, na may kabuntot na nerbiyos.Sumunod si Avigail sa direksyon ng mata ni Dominic at nakita ang malungkot na mukha ng bata, kaya't ang kanyang puso ay lumambot.Dati, laging masaya si Skylei tuwing makikita siya, pero ngayon, parang nag-aalangan at hindi lumalapit.Iniisip ni Avigail na marahil ay dahil na rin sa sinabi niya sa bata na aalis siya ng bansa at pinakiusapan siya na mag-ingat at wag maglapit.Simula nang mangyari iyon, tuwing umuuwi ang mga kambal, palagi nilang binabanggit si Skylei, kaya sigurado siyang miss na ng bata si Avigail.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Avigail at lumapit kay Skylei. Pinatong niya ang kamay sa ulo ng bata at mahinahong sinabi, "Ayaw lang naman ni tita na mag-ala
Pagbalik ni Dominic sa mansyon, nakita niya si Skylei na nakahiga sa coffee table at naglalaro ng Lego. Matapos maglaro kay Dane at Dale, nahawa ang maliit na batang babae sa kanilang hilig at hilingin kay Dominic na bumili ng maraming Lego para sa kanya.Dahil tanging siya lang ang bata, mas maliit ang modelong Lego na binili ni Dominic para sa kanya kumpara sa mga Lego ng dalawa, at akma lang sa coffee table.Pagkakita sa kanya, tumingin si Skylei sa pinto, tumayo at nilapitan siya. Hindi nagsalita ang maliit na batang babae, kundi tumayo lang sa tabi ni Dominic at tinitigan siya. Nang makita ni Dominic ang batang babae, hindi maiwasang maisip si Avigail.Noong nasa eroplano, takot na takot ang maliit na babae, pero iniisip lang nito sina Dane at Dale. Hindi nito alam na si Skylei ay anak din niya.Naisip ni Dominic ang mga bagay na ito at iniabot ang kamay para haplusin ang ulo ng batang babae, na may kabuntot na lungkot sa kanyang puso."Tita," biglang tawag ni Skylei, na naging s
Narinig ni Avigail ang bata na lumapit kay Dominic. Kumunot ang kanyang noo at tinawag ito, "Dale, halika na, pumasok na tayo."Nang marinig ng bata ang sinabi ng ina, tumango ito nang masunurin, iniiwas ang mata kay Dominic, at naglakad patalikod papasok sa bahay, kasunod si Avigail.Maingat na tinulungan ni Angel ang kanyang kaibigan. Puno ng alala ang mga mata nito, "Talaga bang nahihirapan ka sa airsickness? Hindi ko pa ito nakikita sa iyo dati."Matagal na silang magkaibigan, at ito ang unang pagkakataon na nakita ni Angel na nahihirapan si Avigail dahil sa airsickness, at sobrang pagkalito pa.Nag-isip si Avigail tungkol sa mga bata sa paligid niya, ayaw niyang mag-alala sila, kaya't tumango siya nang magaan, "Medyo hindi lang maganda ang pakiramdam ko ngayon."Nang marinig ito, hindi na nagtanong pa si Angel at tinulungan na lang siyang makapasok sa loob ng condo.Pagdating sa pintuan ng condo, nakita ni Dominic ang likod nilang pumasok, at nagkaroon ng malalim na ekspresyon sa
Napansin agad ni Dominic na nagpapakitang-gilas si Avigail. Nang makita niyang malapit na itong matumba, mabilis siyang umabot para tulungan ito.Hawak ni Avigail ang braso niya.Walang sinuman sa kanilang dalawa ang gumalaw.Nang maramdaman ni Avigail na nabisto ang pagpapanggap niya, pilit niyang inangkla ang sarili sa braso ng lalaki. Yumuko siya nang matagal, saka dahan-dahang tumayo nang diretso at humingi ng paumanhin na tila walang nangyari."Pasensya na, kanina... hindi ako nakatayo nang maayos," sabi niya.Pagkatapos ay sinubukan niyang alisin ang kamay niya.Ngunit napansin ni Dominic ang intensyon niya. Dumilim ang tingin nito, at bago pa niya maalis ang kamay, hinawakan na nito ang kanyang kamay na nakapatong sa braso niya, walang tanong-tanong.Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail."Katulad lang ng kanina, hindi mo kailangang magpakitang-gilas pa sa akin ngayon," ani Dominic, bahagyang nakakunot ang noo. Nang hindi nagbabago ang ekspresyon, inabot niya ang baywang nito at