Pagkaraan ng ilang sandali, dinala ni Dominic si Sky pababa. Nasa mesa na si Lera at nakaupo na.Nang makita silang pababa, pinigilan ni Lera ang kanyang pagkadismaya at ngumiti sadalawa. Tinuro ang upuan sa tabi niya at sinabi kay Sky, "Sky, halika, papakainin ka ni Tita ngagahan."Inisip niyang pagkatapos ng pagbabanta kanina, magiging masunurin ang bata.Ngunit sa kabila ng kanyang ngiti, tila hindi narinig ng bata ito at hinawakan lang ang damit niDominic, sinundan siya hanggang sa makaupo siya sa tabi ng kanyang ama.Nakita ni Lera na hindi siya pinapansin ng mag-ama, kaya't nanigas ang ekspresyon niya."Dominic, kailangan mong pumasok mamaya, di ba?" Pagkalipas ng ilang segundo, nagsalita siLera ng pilit.Tumango si Dominic nang walang komento.Nakita ni Lera na may kaunting tugon, kaya't humupa ang kanyang galit at ngumiti, "Sky,hayaan mong samahan ka ni Tita ngayon! Tiyak na magiging masaya tayo mamaya!"Nang matapos ang sinabi, nakita niyang tinitigan siya ng bata ng may
Habang papunta sa kumpanya, nakita ni Dominic ang kanyang anak na babae sa rearview mirrorat napakunot ang noo."Si Daddy ang maghahatid sa iyo," sabi ni Dominic nang may seryosong tono.Plano niyang utusan si Henry na ihatid ang bata mamaya, ngunit nang makita ang kalagayannito, naisip niyang baka hindi kayanin ni Henry na alagaan siya.Pagkatapos nito, direktang tinawagan ni Dominic si Henry.Mabilis na sinagot ang tawag sa kabilang linya, “Yes Master gaano katagal bago kayodumating?"Kumunot ang noo ni Dominic at sinabing, "Ipagpaliban ang pulong sa umaga sandali."Nagulat si Henry nang marinig ito.Mahalaga ang pulong sa umaga, ngunit sinabi ng kanyang Master na ipagpaliban ito..."Mga isang oras lang naman," dagdag pa ni Dominic. "Ihahatid ko muna si Sky."Sumang-ayon si Henry.Sa paglipas ng mga taon, nasanay na siya. Sa kanyang Master ang lahat ay kailangangmagbigay-daan para sa batang babae.Matapos ibaba ang telepono, binago ni Dominic ang direksyon ng kanyang sasakyan at
Tiningnan ni Dominic ang lipstick sa labi ng maliit na babae, may bakas ng aliw sa kanyang mga mata. Mukhang nagkamali ito sa paglalagay ng makeup, ni hindi man lang niya napansing tabingi ang kanyang lipstick.Nang magtagpo ang kanilang mga tingin, puno rin ng pagkalito ang mukha ng babae, dahilan upang matukso siyang asarin ito. Sa pag-iisip nito, talagang ginawa ito ni Dominic. Kitang-kita ni Avigail ang lalaking biglang iniangat ang kamay at itinapat sa kanyang mukha.Nang malapit nang dumikit ang kanyang kamay, biglang natauhan si Avigail at mabilis na umatras nang may kaba, iniiwasan ang kanyang hawak. Nahulog sa hangin ang nakaunat na kamay ni Dominic, bahagyang kumunot ang kanyang noo sa pagkadismaya."May kailangan pa ba kayo, Mr. Dominic?malamig na tanong ni Avigail habang may distansya sa pagitan nila.Nakita ni Dominic ang pagkabalisa sa mukha ni Avigail at bahagyang napangiti. Kalma niyang ipinaliwanag, "Mali ang pagkapahid ng lipstick mo." Namula nang bahagya ang mukha
Sa kabilang dako, matapos umalis ni Dominic mula sa bahay ni Avigail, dumiretso siya pabalik sa kumpanya, eksaktong oras para sa nakatakdang pulong.Pagkatapos ng pulong, palabas pa lamang si Dominic mula sa silid-pulong nang makita niyang papalapit si Henry.Kita sa mukha nito ang hindi magandang ekspresyon. "Master," bati ni Henry. Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic."Anong nangyari?" Halata ang pag-aalangan sa mukha ni Henry."May problema sa proyektong kasosyo natin sa Lee Family." Pagkarinig nito, biglang dumilim ang ekspresyon ni Dominic at mabilis na naglakad pabalik sa opisina. Tahimik na sumunod si Henry at isinara ang pinto nang makapasok sila."Ano ang problema?" malalim na tanong ni Dominic.Dati-rati, maayos naman ang pakikipagtulungan nila sa Lee Family.Sagot ni Henry, "Ang kompanya ng parmasyutiko sa hilagang-kanluran ay biglang nagbago ng isip at ayaw nang tanggapin ang ating mga kundisyon sa pag-aacquire."Agad na kumunot ang noo ni Dominic. Mahalaga ang pagbili ng
Kasabay nito, nasa bahay si Avigail kasama ang tatlong munting bata.Simula nang dumating si Little Sky, tila wala itong sigla. Kahit anong gawin nina Avigail at ng dalawang bata upang kausapin siya, nanatili siyang tahimik at matamlay."Sky, anong nangyari sa’yo? Puwede mo bang sabihin kay Tita Avigail?" Pinatigil ni Avigail ang paglalaro at inalalayan si Little Sky na maupo sa carpet.Sumunod din sina Dale at Dane, halatang nag-aalala. Nang marinig niya ang tanong ng kanilang ina, nakatingin ang dalawang bata sa kanilang nakababatang kapatid, sabik na naghihintay ng sagot. Mahigpit na pinagdikit ni Little Sky ang kanyang mga labi, iniisip si Lera sa bahay.Pagkatapos, tumingin siya sa magandang Tita sa kanyang harapan. Kung malalaman ng magandang Tita na nakatira si Tita Lera sa kanilang bahay, siguradong hindi siya matutuwa. Hinahabol pa naman ng kaniyang Daddy ang kaniyang Tita Avigail. Kapag nagkaroon ng maling akala si Tita Avigail hindi ito maganda... Sa isiping ito, bakas sa mg
"Ano'ng nangyayari?" hindi napigilang itanong ni Dale. Nakatitig si Little Sky kay Avigail, umaasang makakakuha ng tiyak na sagot mula sa kanya.Nang magtama ang kanilang mga mata, lumambot ang tingin ni Avigail at napabuntong-hininga. "Sige, hindi magagalit si Tita kay Daddy."Nang marinig ito, agad nagsalita ang maliit na bata sa kanyang malambing na tinig, "yung masamang Tita ko po kasi ay nakatira sa bahay namin ngayon.Pagkasabi nito, napakurap sina Dane at Dale, ngunit agad nilang naintindihan kung sino ang tinutukoy niyang masamang tiyahin. Samantala, hindi agad naunawaan ni Avigail kung sino ang sinasabi ng bata. "Si Lera!" galit na sagot ni Dale, naalala ang babaeng sumubok saktan ang kanyang mommy.Hindi niya lubos maintindihan kung bakit pinapayagan ng kaniyang Daddy na manirahan ang masamang babaeng iyon sa kanilang bahay!Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail. Bagama’t nangako siya kay Little Sky na hindi siya magagalit, hindi niya maiwasang makaramdam ng kakaiba.Hindi niy
Kinagabihan, natapos ni Dominic ang trabaho at dali-daling pumunta sa bahay ni Avigail upang sunduin si Sky.Habang nasa daan, paulit-ulit na tumatakbo sa isip niya ang mga sinabi ni Henry kaninang umaga.Kung hindi siya pinaalalahanan ni Henry, malamang ay nakalimutan na niya na hindi pa opisyal na nagpapahayag ng sagot si Avigail tungkol sa relasyon nila ni Ricky Hermosa!Hanggang sa huminto nang dahan-dahan ang sasakyan sa harap ng bahay ni Avigail, hindi pa rin nawala ang inis sa mukha ni Dominic.Nang buksan ni Avigail ang pinto, bumungad sa kanya ang lalaking may malamig at matigas na ekspresyon sa mukha.Napakurap siya sa gulat. Dahil abala siya sa pag-aalaga kay Sky, hindi pa niya nagagawang magalit kay Dominic, ngunit tila mas nauna pa itong magalit sa kanya."Ano'ng problema? May nangyari ba sa kumpanya?" tanong ni Avigail nang may pag-aalala.Sa halip na sumagot, malamig na tumingin lamang ang lalaki sa loob ng bahay at seryosong nagsalita, "Nasaan si Sky? Susunduin ko na s
Halos makalimutan niya na si Lera pa rin ang fiancée ni Dominic at maaaring maging ina ni Sky sa hinaharap.Kung tuluyang pakakasalan ni Dominic si Lera, wala siyang magagawa kundi harapin ang katotohanang hindi maiiwasan ni Sky ang presensya ng babaeng iyon.Habang tumatagos sa pandinig ni Dominic ang mga sinabi ni Avigail, lalong bumigat ang kanyang aura, tila isang malamig na bagyong paparating.Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng saglit na katahimikan ni Avigail bago niya itinuloy ang kanyang sinabi.Hindi pa rin siya pinaniniwalaan ng babaeng ito.“Nagseselos ka ba?” tanong ni Dominic.Para namang nabingi si Avigail sa tanong na ito, at bahagyang nag-isip. ‘nagseselos nga ba ako?’ bumuntong hininga siya. Magsasalita sana siya nang maunang magsalita si Dominic.“Miss Avigail! Tinatanong kita! Nagseselos ka ba kay Lera, dahil lumipat siya sa mansion?” malinaw na tanong ni Dominic. Hindi alam ni Avigail pero may bahagyang ngiti sa mata ng lalaki, matapos netong magtanong.“Ano ban
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu