Makalipas ang ilang araw gano’n pa din trato ng kambal iyon nga lang tuwing nasa bahay ay masaya si Sky dahil kasama si Avigail ngunit sa school naman malungkot siya dahil sa kambal.Nang makita niyang nag-eenjoy ang dalawang maliit na kuya niya kasama ang ibang mga bata ngunit hindi siya pinapansin, si Sky ay nag-ipon ng lakas ng loob at tumakbo papunta sa kanila.Nagtinginan ang dalawang maliit na bata at sinadyang tanungin siya ng seryosong mukha."Ano'ng ginagawa mo ngayon?"Hinawakan ni Sky ang kanyang maliit na palda na napangit at ang kanyang maliliit na kilay ay nagkunot. Tumingin siya sa kanila ng seryoso at nagbukas ng bibig para maglabas ng tunog ng matagal.Nakaramdam ng lungkot at kaba para sa kanya ang dalawang bata.Kung alam nila na kaya nang magsalita ng maliit na kapatid, hindi nila siya pipilitin!Matapos maghintay ng matagal, gusto na sanang mag-give up ng dalawang maliit na bata, ngunit bigla nilang narinig ang isang malambot na boses na kasing liit ng isang lamok
Si Dominic ay medyo abala kamakailan, ngunit patuloy pa rin siyang pumupunta sa pintuan ng condo ni Avigail araw-araw.Ang huling beses na nakita niya si Avigail at Daven na nagkikita ng pribado, pati na rin ang mga salitang tinanong siya ni Avigail, ay paminsang bumabalik sa isipan ni Dominic.Dahil sa huling pagtatalo, hiniling pa ni Avigail sa kanya na kunin na lang niya si Skylei sa puder nito. Dumaan si Dominic ng ilang beses, ngunit bihirang magpakita kay Avigail, nanonood lamang siya mula sa malayo habang ang apat ay nagkakasama.Nakita niyang mas lumalakas ang saya ni Sky araw-araw, kaya akala ni Dominic na baka gusto lang ng maliit na bata si Skylei, ngunit hindi niya inasahan na makakapagsalita na ang bata ngayon.Sa kabilang banda, mabilis na umalis si Lera mula sa trabaho at agad na pupunta sana opisina ni Dominic.“Pasensya na, Miss Ferrer ngunit kakaalis lang ni mr. Villafuerte.” sabi ni Henry na kakalabas lang ng trabaho at nakita niyang pinipindot ni Lera ang floor ng
Nagkasundo ang tatlo, napag-usapan nilang tawagan si Luisa, ang ina ni Dominic. Gusto nilang makausap ito ng maayos tungkol sa maaring kasal nila Dominic at Lera.Nang gabing iyon, nakipagkita sila sa isang mamahaling restaurant sa ayala.Pagdating ni Luisa at Arnaldo, naroon na ang pamilya ni Lera sa isang VIP room ng resto. Nakayuko si Lera at mukhang malungkot, at ang dalawang kasama niya ay mukhang hindi masaya.Nang makita nilang pumasok sila, bahagyang itinaas ni Lera ang kanyang mga mata at pilit na ngumiti. "Tito at tita, nandito na po kayo. Maupo nap o kayo."Pagkasabi niya, unti-unti ring nawala ang ngiti sa kanyang mukha, na para bang may malaki siyang dinanas na kalungkutan.“What happened to you my dear? Who hurt you? Sabihin mo sa akin, ako ang gaganti para sa iyo.” Nag-aalalang tanong ni Luisa.Hindi pa natatapos ang sinabi ni Luisa, narinig na mula sa kabilang dulo ang tinig ni Karlo.“Malaking kahihiyan ang ginawa ni Dominic. Lahat ng chismis ay si Lera ang sumasalo.
Sa loob ng pribadong kwarto, dahan-dahang inangat ni Lera ang kanyang ulo, na walang bakas ng luha sa kanyang mukha."Maghintay ka lang at makikita mo!" Sinabi ni Alliana habang mahigpit na kinagat ang kanyang ibabang labi.Ang tanging paraan para malutas ang mga tsismis, maliban sa pagkansela ng kasunduan, ay gawing totoo ang kasal!Naniniwala siyang pareho silang may ideya ni Luisa!...Kinabukasan, nang dumating si Dominic sa opisina, napansin niyang may kakaibang ekspresyon si Henry."Bakit? May nangyari ba?" tanong ni Dominic nang maguluhan.Nag-atubili si Henry ng matagal bago hindi na napigilang magtanong."Master, kayo po ba ni Miss Ferrer..."Medyo nagkunot ang noo ni Dominic, "Ako at siya? Anong ibig mong sabihin?" naguguluhang tanong ni Dominic kay Henry.Nang makita ang pagpapakunwaring mukha ng kanyang master, maingat na idinagdag ni Henry.“Kayo po bang dalawa ay talagang engage na?” nahihiyang tanong ni Henry.Pagkatapos nito, agad ibinaba ni Henry ang kanyang ulo.Nala
Matapos tumayo sa harap ng French window nang matagal, kinuha ni Dominic ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang ama.Mabilis na sinagot ng kabilang linya."Domini? Napatawag ka? Anong nangyari?" Tanong ni Arnaldo. Hindi siya pumasok sa kumpanya ngayon at nakaupo sa bahay habang kumakain ng almusal. Nang matanggap ang tawag mula sa anak, tinitigan niya si Luisa na nasa kaniyang harapan.Nang marinig na tawag mula sa kanyang anak, naintindihan ni Luisa at itinaas ang kamay upang kunin ang telepono mula kay Arnaldo.Hindi siya pinigilan ni Arnaldo. Ibinigay niya ang telepono ayon sa kagustuhan ng kaniyang asawa na si Luisa.Sa kabilang linya, hindi alam ni Dominic ang nangyayari doon. Tanong niya nang malalim ang boses. "Ikaw ba ang nag-utos na ipalabas ang balita tungkol sa kasal?"Bagamat na-check na ni Henry ito, nais pa rin niyang marinig mismo mula sa kanyang ama.Hindi inaasahan, boses ni Luisa ang narinig niya sa kabilang linya."Ako ang nag-isip niyan, anong masama?" Tug
Samantala,Habang nag-aalmusal si Avigail, nakikinig siya ng balita tulad ng dati, sabay ang pag-aalaga sa tatlong bata habang pinapakinggan ang mga ulat."Patungkol sa kasal ng mga pamilya Villafuerte at Ferrer, ang kasunduan ng dalawang pamilya ay tumagal ng anim na taon. Kamakailan lamang, nakuha natin ang eksaktong balita. Magaganap na ang pormal na seremonya ng kasal ng dalawang pamilya."Isang boses na lalaki ang dumating sa pandinig ng mga tao.Habang kinukuha ni Avigail ang pagkain para sa mga bata, tumigil siya saglit, tahimik na nagmuni-muni ng ilang segundo, at pagkatapos ay ipinagpatuloy ang ginagawa tulad ng wala nang nangyari.Biglang nawalan ng gana sa pagkain sina Dale at Dane, at ang kanilang mga mukha ay parang nalungkot.Noong sila'y nasa ibang bansa, naging curious sila kung anong klaseng tao ang kanilang Daddy, at puno ng inaasahan ang kanilang mga puso.Pagbalik nila sa bansa, nakita nilang may anak na ang kanilang Daddy. Hindi nila ito nagustuhan at galit sila s
Narinig ni Dominic ang balita mula sa loob ng condo at alam niyang narinig na rin ito ng babae sa kanyang harapan. Tiningnan niya ang mukha nito, ngunit wala siyang nakitang anumang bakas ng emosyon.Makalipas ang ilang sandali, nagsalita na sa wakas si Dominic.Si Avigail naman ay nanatiling kalmado at hindi pinahalatang apektado siya sa announcement."Pumunta ako para makita si Sky. Kumusta na siya?" tanong ni Dominic.Tumabi si Avigail upang bigyang-daan siya. "Nasa taas siya. Tamang-tama, may gusto akong pag-usapan tungkol kay Sky." Sagot naman ni Avigail habang naglalakad sa likod nito.Pumasok sila sa sala nang magkasunod. Pinaupo ni Avigail si Dominic sa sofa at umupo siya sa single sofa sa tabi upang magbigay ng distansya.Mabilis na nagdala ng tsaa si Manang Susan para sa dalawa at umalis na rin agad nang makita niyang tila may mahalagang usapan ang mga ito."Ano iyon?" tanong ni Dominic nang makita ang seryosong ekspresyon ng babae.Makalipas ang sandaling pananahimik ay bu
Matapos ang mahabang katahimikan, malamig na binasag ni Dominic ng katahimikan. "Okay, sige kung iyon sa nais mo." Tumango lang si Avigail at umakyat upang tawagin si Skylei pababa. Ang tatlong bata ay nasa kwarto nina Dale at Dane, tahimik at malungkot ang mga mukha, at ang buong kwarto ay tila mabigat ang hangin. Naglalaro sina Dale at Dane ng robot model sa kanilang mga kamay, habang si Sky ay nakasubsob ang mukha sa tiyan ng kanyang manika, bawat isa ay tila nag-iisip. Nang marinig ang pagbukas ng pinto, sabay-sabay na tumingin ang tatlong bata sa pinto. Nang masalubong ang mga mata ng mga bata, lumambot ang puso ni Avigail. Ngunit sa pag-alala sa taong nasa ibaba, pinatigas niya ang kanyang puso at mahinahong nagsalita. "Sky, narito ang daddy mo para sunduin ka." Sa narinig, napako ang tatlong bata sa kanilang kinatatayuan. Blankong tumingin si Sky, hawak ang manika sa kanyang mga bisig, hindi gumagalaw. Ibinaling ni Avigail ang kanyang tingin at malamig na inulit. "Nag
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu