Pagkarating sa kwarto, tumingin si Dominic at napansin niyang gumulong si Sky papunta sa gilid ng malaking kama habang mahimbing na natutulog.Pagkakita sa anyo ng batang babae, nagdilim ang mukha ni Dominic.Kapag natutulog si Sky sa bahay, palagi itong maayos at halos hindi gumagalaw buong gabi.Hindi niya alam kung dahil ba ito sa pagbabago ng kapaligiran, o talagang mas kampante ang bata kapag kasama si Avigail, kaya’t marami itong nagagawang maliliit na galaw.Maingat na inilapag ni Dominic si Avigail sa kama at saka lumapit sa gilid para buhatin ang bata pabalik sa gitna ng higaan."Daddy..." bulong ni Sky habang gising pa sa kalagitnaan ng antok. Pagkakita sa ama, inakala niyang nananaginip lang siya at tinawag ito nang pabulong.Hinaplos ni Dominic ang pisngi ng bata at tinignan itong muling bumalik sa pagtulog.Nang makatulog na si Sky, tumingin si Dominic kay Avigail na nasa tabi nito at tumayo para kumuha ng tubig.Medyo tuliro si Avigail nang siya’y alalayan paakyat mula s
Narinig ang ekspresyon sa mukha ni Avigail, muling nakaramdam si Dominic ng matinding sakit sa puso.Imbis na makita siya ng maliit na babae na ganito, mas gugustuhin pa niyang magising ito at tignan siya ng malayo gamit ang magagandang mata nito.Sa katunayan, ang hitsura ng maliit na babae ay nagpapaalala sa kanya ng kanilang relasyon anim na taon na ang nakalilipas.Noong panahong iyon, ang puso at mata ng maliit na babae ay puno ng pagmamahal para sa kanya.Ngunit hindi siya tumingin sa nararamdaman ng maliit na babae, kaya sa huli, iniwan siya nito na puno ng kalungkutan.Ang kasalukuyang hitsura ni Avigail ay tila nagpapakita na siya ang may kasalanan kung bakit nauwi sila sa ganitong kalagayan ngayon.Si Dominic ay napa-kunot ang noo sa kanyang sariling pangungutya, iniwas ang tingin kay Avigail, at nagsalita muli, "Uminom ka ng tubig nang mahimasmasan ka."Matapos ang mga salitang iyon, hindi na siya naghintay pa ng sagot mula kay Avigail.Gusto sanang ibaba ni Dominic ang kan
Ang bata ay nanatili sa bisig ni Avigail nang matagal bago tuluyang magising at bumangon mula sa kanyang pagkakayakap. Pagkakita sa mukha ni Avigail, bahagyang kunot ang noo ng bata at nagtanong nang may pag-aalala, "Tita, anong nangyari sa'yo? Mukhang hindi maganda ang itsura mo." Natigilan si Avigail at hinawakan ang kanyang mukha. Hindi pa siya nakatingin sa salamin mula nang magising, kaya hindi niya alam kung gaano kalungkot ang kanyang hitsura. Gayunpaman, sa dami ng nainom niya kagabi at sa gabing halos hindi siya nakatulog, hindi na nakapagtataka kung hindi siya mukhang maayos ngayon. Kinunot ng bata ang kanyang ilong, tila may inaamoy, at nagtaka, "Saan nanggagaling ang amoy ng alak?" Bumalik sa ulirat si Avigail at ngumiti sa bata para pakalmahin ito, "Wala naman, masakit lang ang ulo ni Tita. Hindi ako makatulog kagabi kaya uminom ako ng kaunting pulang alak." Narinig ito ng bata at maingat na hinipo ang kanyang noo. Alam ni Avigail na nag-aalala ang bata kaya hinay
"Alam ko po, pero hindi pa lang ako tuluyang nakabawi kagabi." Ngumiti si Avigail sa maliit na bata upang pakalmahin ito.Tinitigan siya ni Dane nang may pag-aalinlangan sa loob ng mahabang sandali. Nang makita nitong wala namang kakaiba sa mukha ni Avigail, bahagyang tumango ang bata at yumakap sa kanya nang mahigpit.Hinaplos ni Avigail ang ulo ng bata. "Late na. Halika na, bumaba na tayo para kumain!"Masunuring tumango ang mga bata.Pagbaba nila, nakaayos na sa mesa ang almusal para sa lima. Mukhang dinala ito ni Dominic kanina.Nakaupo ang lalaki sa sofa, nakayuko, ang mga manggas ng kanyang polo ay nakarolyo, at makikita ang payat niyang braso. Ang mga daliri niya'y mabilis na naglalakad sa screen ng kanyang cellphone, tila abala sa trabaho.Nakita ni Avigail ang eksenang ito at awtomatikong hinawakan ang mga bata upang paalalahanan silang dahan-dahan lamang at huwag istorbohin si Dominic.Ngunit kahit anong ingat nila, napansin pa rin sila ng lalaki. Inangat nito ang ulo at tini
"Daddy, ang pangit mo ngayon." Umupo si Little Sky sa tabi ng kanyang daddy at agad niyang napansin ang hindi magandang itsura nito. Nang marinig ito, hindi sinasadyang napalingon si Avigail kay Dominic. Ngunit parang walang nangyari, hinarap ni Dominic si Little Sky at sinabi, "Nagtrabaho kasi ako kagabi at natulog nang late."Napa-kunot ang noo ng bata, inamoy niya nang mabuti ang paligid, saka mabilis na pinaypayan ang kanyang ilong. "Amoy alak."Nanatiling tahimik si Dominic, kumuha ng pagkain para kay Little Sky, at hindi na nagbigay ng sagot. Sa kabutihang palad, hindi na nagtanong pa ang bata. Maya-maya, nawala na ang atensyon niya sa usapan at nagsimulang kumain nang seryoso. Sa kabilang banda, nagkaroon ng hinala si Avigail. Kalahati lang ang nainom niya mula sa bote ng alak kagabi, pero halos ubos na ito ngayon. Malamang, uminom nang marami si Dominic pagkababa niya kagabi. Tiningnan niya itong mabuti, at totoo nga, hindi maganda ang itsura nito. Ano kaya ang nasa is
Nang makita ni Avigail ang sobrang kasiyahan ng maliit na bata, lumambot ang kanyang puso at pumayag.“Magtatago ako!”Bagamat ilang beses nang nakipaglaro ng tagu-taguan si Skylei kina Dale at Dane, hindi pa rin niya naiiwasan ang ugaling mag-ingay habang nagtatago.Narinig ni Avigail ang boses ng bata at hindi niya napigilang tumawa.Maging ang dalawang bata sa kanto ay tumawa rin.Napailing si Avigail habang nakangiti at marahang pinaalalahanan ang mga bata, “Nagtago na ba kayo? Sige, maghahanap na ako!”Pagkasabi nito, agad siyang naglakad papunta sa direksyon nina Dale at Dane.Ang dalawa naman ay tiwala sa sarili, iniisip na ang napili nilang taguan ay sobrang tago kaya’t imposible silang matagpuan.Nagplano pa silang dagdagan ang hirap ng laro at magtago sa ibang lugar habang naghahanap si Avigail.Ngunit hindi nila inasahan na, bago pa sila makaalis sa kanto, nahuli na sila ni Avigail.Habang nakatingin sa kanila nang nakangiti, sinabi ni Avigail, “Nahuli kayo!”Nahihiya ang d
Nang tumayo na ang maliit na bata, agad na binawi ni Avigail ang kanyang kamay mula sa palad ng lalaki. Ramdam pa rin niya ang mainit na temperatura ng palad nito sa likod ng kanyang kamay.Matapos ang ilang segundo, natauhan si Avigail at tiningnan nang may pag-aalinlangan ang kamay ni Dominic.Bagamat maliit at payat si Skylei, ang banggaan kanina ay hindi biro. Hindi niya iyon napigilan. Bukod pa rito, napakatalas ng kanto ng mesa.Gusto niyang tingnan kung nasaktan si Dominic, pero tila iniiwasan nitong makita niya ang kamay nito.Pagkatapos ng ilang sandali, ibinaba ni Dominic ang telepono at tumingin sa mga batang mukhang nagsisisi. Mahinahon niyang sinabi, "Lumabas na tayo at doon maglaro."Napangiti ang mga bata sa sinabi niya.Tumayo si Dominic, lumapit sa pintuan, kumuha ng isang gabay mula sa istante, at iniabot ito sa mga bata. "Pag-usapan ninyong mabuti kung saan ninyo gustong maglaro."Agad naman itong kinuha ng mga bata at sumang-ayon nang masunurin.Hindi napigilan ni
Habang binabandage, malinaw na naramdaman ni Avigail ang mga mata ng lalaki sa kanya.Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng mga mata ni Dominic.Baka iniisip niya ang nangyari kagabi...Nang maisip ang nangyari kagabi, hindi maiwasang mabahala ni Avigail at naalala ang bote ng alak na natirang isang-katlo na lang. Nahirapan ang kanyang puso at pati ang pag-babandage kay Dominic ay naging magulo.“Tapos na ba?” Tanong ni Dominic nang makita niyang hindi pa siya gumagalaw.Biglang naalimpungatan si Avigail at tumango ng kalmado, “Halos tapos na.”Nang marinig ito, ibinaba ni Dominic ang mga mata at tiningnan ang bandage sa kanyang kamay. Itinaas ang kilay at may kahulugang sinabi, “Ang galing pala ng mga kamay ni Miss Avi, parang may pinipili.”Nagulat si Avigail at napatingin sa ginagawa niyang bandage. Tila nga itong hindi maganda.Biglang nagkulay-pula ang kanyang mukha at hindi na siya makapagsalita.Buti na lang, biniruan lang siya ng lalaki at hindi itinuloy ang usa
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p