Sa kabilang banda, hindi pa nakakapamili ng mga damit si Avigail para sa mga bata simula nang bumalik sila sa bansa. Karamihan ng mga damit ay binibili at ipinapadala ni Angel.Wala namang karanasan si Dominic sa pamimili ng damit para sa mga bata.Habang tinitingnan niya ang iba't ibang mga tindahan sa children's area, nahirapan siya at tanging ang mga bata lang ang makakapili ng mga damit na gusto nila."Tita!" biglang hinila ni Sky ang manggas ni Avigail.Tumingin si Avigail sa direksyon na tinutukoy ng bata at nakita niyang may simpleng dekorasyon ang isang tindahan. Karamihan ng mga damit doon ay set ng parent-child, nakasabit ang mga damit para sa magulang at anak na magkapareho.Tulad ng inaasahan, nagbebenta ito ng mga parent-child clothes.Dahil nasa isang high-end na shopping mall sila, karamihan sa mga damit ng magulang at anak ay mga dresses.Ito ang unang pagkakataon ng bata na makakita ng ganitong klaseng damit na pareho para sa mga magulang at anak. Nais niyang magsuot
Nagkumurap ng kaunti si Avigail, nag-iisip kung paano ipaliwanag sa maliit na bata na ang mga kasuotang pang-mag-anak ay para sa magulang at anak.“Maganda ang taste ng batang ito, ang damit na ito ay bagay sa’yo at sa mommy mo!” sabi ng saleslady bago pa siya makapagsalita.Napalunok si Avigail nang marinig ito at walang kaalam-alam kung paano sasagot. Napatingin siya kay Sky at pagkatapos ay nilingon ang saleslady, gustong magsalita ngunit hindi siya makagalaw.Ngunit bago siya makapagsalita, biglang niyakap ng maliit na bata ang braso niya at tinawag siya ng malambing, “Mommy!”Natigilan si Avigail nang marinig iyon, hindi alam kung ano ang gagawin sa sitwasyon. Ang maliit na bata, puno ng pag-asa, ay iniisip na tama lang tawaging mommy si Avigail, dahil sinabi naman ng daddy niya na magiging mommy siya ni tita Avi.Matagal bago nakapag-isip si Avigail at tumingin kay Dominic, nag-aalalang kung ano ang magiging reaksyon nito.Mahal na mahal ni Dominic ang maliit na bata, at malaman
Tahimik na pinanood nina Dale at Dane mula sa likuran, may halong pagkainggit sa kanilang mga mata.Gusto din nilang magsuot ng magkaparehong damit kasama ang kanilang daddy at mommy, ngunit hindi sila kasing tapat ng batang babae. Alam nilang si Dominic ang kanilang daddy, kaya't laging may halong hiya ang mga bata tuwing nasa harap siya.Tumingin si Avigail sa masayang mukha ng batang si Sky, at unti-unti ring nawala ang mga alalahanin sa kanyang puso. Hinaplos niya ang ulo ng bata at sinabi, "Ang mga damit ay bagay na bagay kay Sky. Tanggalin na natin ito at ipapa-pack ni tita, okay ba?"Agad na umiling ang batang babae at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Avigail.Matagal na niyang gusto na magsuot ng parehong damit gaya ng kaniyang tita, kaya’t ayaw niyang tanggalin ito agad.Naisip ni Avigail ang nararamdaman ng batang babae, at pagkatapos ng ilang saglit na pag-iisip, naisip niyang dahil nagsusuot naman sila ng magkaparehong damit kay Sky, wala namang masama kung suotin pa nil
Sinundan nila ni May ang grupo nina Avigail hanggang makarating sila sa concert venue. Habang papasok ang mga ito, sobrang galit ni May kaya kumuha siya ng ilang larawan at ipinadala ang mga ito kay Lera. Sa kabilang linya, nang makita ni Lera ang unang dalawang larawan na ipinadala, nagalit siya. Nang bigla siyang makatanggap ng ilang bagong larawan, nakita niya na magkasama sina Dominic at Avigail, pati na rin ang tatlong bata, na pumasok sa isang kilalang auditorium sa lungsod.Dahil dito, parang may sumabog sa ulo ni Lera.Alam niyang may concert sa auditorium na iyon ngayon, kaya't naghanap siya ng dalawang ticket at inimbitahan si Dominic na sumama. Pero tinanggihan siya nito, at wala man lang ibinigay na dahilan.Kinailangan ni Lera na kumbinsihin ang sarili na baka dahil sa trabaho si Dominic kaya hindi siya makakasama, at ipinasa na lang niya ang mga ticket sa mga kaibigan. Pero hindi niya inaasahan na ang dahilan pala ng pagtanggi ni Dominic ay dahil nais niyang pumunta kasam
Nang dumating sina Avigail at Dominic kasama ang mga bata, hindi pa opisyal na nagsisimula ang konsiyerto.Nasa VIP section sila, at ang kanilang upuan ay isang maliit at pabilog na mesa na may dalawang upuan sa magkabilang gilid.Tinawag ni Avigail ang isang waiter at nagdagdag ng tatlong upuan para sa mga bata. Pinaupo niya sila sa pagitan niya at ni Dominic upang mas madali nilang maalagaan ang mga ito.Nang makita ang pagkakaayos ng mga upuan, tumingin si Skylei sa kanyang daddy. Isang ideya ang pumasok sa isip niya, kaya maingat niyang hinila ang braso ni Avigail.Napatingin si Avigail sa bata na may pagtataka."Tita, hindi ko po makita nang maayos..." Malungkot na sinabi ni Skylei, tila nagmamakaawang maaninag ang entablado.Sa narinig, bahagyang kumunot ang noo ni Avigail at tinignan ang kanilang mga pwesto. Totoo nga, medyo hindi maganda ang posisyon ng bata sa panonood. Kaya naman, hindi na siya nagdalawang-isip at agad na tumayo upang makipagpalit ng upuan kay Skylei.Napans
Makalipas ang ilang sandali, nagsimula na ang konsiyerto.Dahan-dahang bumukas ang telon, at kasabay nito ang pagtunog ng malambing na musika.Ang tema ng konsiyertong ito ay Western symphony. Maraming iba't ibang klase ng instrumentong pangmusika ang nasa entablado. Ang bawat miyembro ng banda ay nakasuot ng pormal na damit—suit at kurbata—at kahit ang kanilang buhok ay maayos na nakasuklay. Nakangiti silang lahat habang nakatingin sa konduktor.Isang magandang tanawin ang kanilang ayos at postura.Nang tuluyan nang bumukas ang telon, itinaas ng konduktor ang kanyang kamay at pagkatapos ay dahan-dahang ibinaba ito. Agad na bumalot sa buong paligid ang banayad na tunog ng musika.Tahimik na nakatutok si Avigail sa entablado, at unti-unting nadala ng melodiyang kanyang pinakikinggan.Samantalang sa kanyang tabi, nakatingin din si Dominic sa entablado, ngunit ang kanyang isip ay nasa babaeng nasa tabi niya.Napakunot-noo siya nang bahagya nang makita kung gaano kaseryosong nakikinig si
Nilingon ni Avigail ang lalaki at nakita niyang muli nitong kinuha ang baso ng tubig, naglagay ng dalawang baso pa, at inilagay ito sa harapan nina Dale at Dane. Nang makita ang kilos ng lalaki, muling nalito si Avigail. Hindi niya alam kung ito ba ay hiling ng mga bata o ginawa lamang ni Dominic upang maibsan ang pagkailang kanina. Habang gulong-gulo ang kanyang isip, bigla na lang may isang baso ng tubig na itinulak sa kanyang harapan. Agad siyang natauhan at tumingala sa lalaking nasa tabi niya. Nakangiti lang si Dominic, may di maipaliwanag na kahulugan sa kanyang ekspresyon. Maingat niyang inilapag ang baso ng tubig sa harapan ni Avigail, saka niya iniurong ang kanyang kamay at muling ibinaling ang tingin sa entablado. Tinitigan ni Avigail ang baso ng tubig sa kanyang harapan na may halong komplikadong damdamin. Matapos ang ilang sandali, natauhan siya at mahina ngunit taos-pusong nagpasalamat sa lalaki. May kaunting pag-aalala rin siyang naramdaman, iniisip na maaaring nagk
Nang matauhan si Avigail, agad siyang sumunod sa mga bata papunta sa fountain.Maraming magulang ang naglalaro kasama ang kanilang mga anak doon, at sa paligid ay rinig ang masasayang tawanan ng mga bata.Napangiti si Avigail nang hindi namamalayan. Isang mainit na pakiramdam ang bumalot sa kanya habang pinagmamasdan ang tanawin.Ngunit nang mapunta ang tingin niya kay Dominic na nakatayo sa gilid, napansin niyang tila hindi ito bagay sa ganoong masayang tagpo.Habang patakbo-takbo sa paligid ang tatlong bata, si Dominic naman ay nanatiling nakatayo nang tuwid, walang reaksyon, parang isang estatwa.Napailing si Avigail, bahagyang natatawa. Lumapit siya sa mga bata at sumali sa kanilang laro.Dahil dito, tila naging mas tahimik ang paligid ni Dominic.Habang pinagmamasdan ang tatlong bata na masayang naglalaro kasama si Avigail, lumambot ang tingin ni Dominic at isang bahagyang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.“Mommy!”“Tita!”Biglang natigil sa paglalaro ang mga bata at nagulat
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu