Kinabukasan ng UmagaHabang mahimbing pa sa pagtulog si Avigail, bigla niyang narinig ang katok sa pinto.“Mommy!” Tumawag si Dale gamit ang kanyang malambing na boses mula sa labas. “Mommy, gising na po!”Nagulat si Avigail at mabilis na bumangon mula sa kama. Inakala niyang may mahalagang bagay na kailangang sabihin ng mga bata kaya’t hindi na siya nag-abalang maghilamos at agad binuksan ang pinto.Nakita niya ang dalawang munting paslit na nakatayo sa labas, nakatingin sa kanya na may awang sa mga mata. “Mommy, ihahatid mo po ba kami sa paaralan ngayon?”Kitang-kita ang pag-asa sa kanilang mga mata.Naalimpungatan nang tuluyan si Avigail. Sa narinig niyang tanong ng mga bata, naalala niya ang lungkot sa kanilang mga mukha noong gabi.Pagkatapos mag-isip ng ilang sandali, napagdesisyunan niyang pumayag. “Sige, bumaba na kayo at kumain. Susunod si Mommy at ihahatid kayo sa kindergarten pagkatapos ng almusal.”Agad na nagliwanag ang mga mukha ng dalawang bata. Masaya silang tumalima at
Pagkatapos umalis ni Avigail, ang dalawang munting bata ay tila ayaw pumasok sa eskuwela.Ang, na nakatingin sa dalawa, ay napakamot ng ulo. Ito ang unang beses na hindi sila sumusunod sa kanya.“Dane, Dale, pwede ba kayong pumasok muna?” tanong niya habang yumuko para hikayatin sila.Nanatiling tahimik si Dale, nakapikit ang labi.Si Dane naman, na nakatayo sa tabi niya, ay kumurap ng kanyang malalaking mata at nagmukhang kaawa-awa. “Teacher, gusto po naming hintayin si Little Sky.”Narinig iyon ng teacher at naalala ang pagkakaibigan ng mga bata kay Skylei. Hinaplos niya ang kanilang mga ulo at pumayag na rin nang walang salita.***Makalipas ang ilang sandali, dahan-dahang huminto ang sasakyan ni Dominic sa harap ng paaralan, at binaba niya si Skylei mula sa kotse.Pagkababa pa lang ng bata, agad itong tumingin-tingin sa paligid.Nang makita niya ang dalawang kuya, sinubukan niyang hanapin si Avigail sa paligid, ngunit wala siyang nakita.Dahil dito, yumuko siya at tila nawalan ng g
Sa mga sumunod na araw, abala si Avigail sa paghahanda para sa libreng klinika.Limitado ang kaalaman niya tungkol sa pamilyang Hermosa—karamihan ay base lamang sa mga tsismis at forum na inirekomenda ni Miguel Tan. Ngunit hindi sapat ang mga ito para sa kanya. Napakaimportante ng pagkakataong ito, kaya't kailangan niyang paghandaan ito nang maigi.Dahil dito, halos araw-araw na siyang napapadalas sa bahay ng pamilya Lee. Gustong-gusto siya ng Matandang si Mr. Jaime Lee, kaya't sinasagot nito ang lahat ng tanong niya tungkol sa Pamilya Hermosa.Matapos ang usapan tungkol sa Pamilya Hermosa, hiniling ng matanda na tulungan siyang maupo sa upuan at biglang nagtanong, “Nabanggit ko noon kay Martin ang tungkol sa'yo. Alam kong wala kayong interes sa isa't isa, pero bilang isang babae na may dalawang anak, hindi maganda ang ganitong sitwasyon. May nagugustuhan ka na ba? Sabihin mo sa akin, baka matulungan kita.”Bigla ang paglipat ng usapan mula sa Pamilya Hermosa patungo sa sarili niyang
Hindi alam ni Avigail ang iniisip ni Martin, kaya inisip niyang nagbibiro lang ito. Kalma siyang sumagot, "Mr. Lee, huwag kang magbiro nang ganyan. May fiancée na si Mr. Villafuerte, at wala akong balak na isipin ang tungkol sa bagay na ito."Patuloy na nagtanong si Martin, "Kung wala siyang fiancée, iisipin mo ba siya?"Napahinto si Avigail sa narinig. Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mukha, at malamig niyang tinapos ang usapan, "Gabi na, kailangan ko nang umuwi. Mr. Lee, bumalik ka na rin sa loob."Pagkasabi nito, pumasok siya agad sa kotse.Bago pa makapag-react si Martin, nakaalis na ang sasakyan ni Avigail.Nang mawala na ang sasakyan sa paningin niya, doon lamang natauhan si Martin. Inalala niya ang naging reaksyon ni Avigail at nakaramdam ng kakaibang pakiramdam.Tinanong niya kung iisipin ba ni Avigail si Dominic, pero ang unang sagot nito ay tungkol sa fiancée ni Dominic...Pag-alis niya sa tahanan ng pamilyang Qin, ngayon lamang ulit nakaramdam ng kalituhan si Avigail
Kapansin-pansin ang lungkot sa mukha ni Avigail tuwing napag-uusapan si Little Sky. Kahit pilit niyang ngumiti, halatang may bigat siyang nararamdaman.Alam niyang nasaktan niya si Little Sky, kaya’t tanging sina Dale at Dane na lang ang kanyang inaasahan upang maibsan ang lungkot nito.Napansin ng mga bata ang lungkot ng kanilang mommy. Yumuko sina Dale at Dane, kita sa kanilang mga mata ang pagsisisi."Mommy, patawad po," biglang sabi ni Dane nang may malungkot na tono.Nagulat si Avigail at nagtanong, "Bakit kayo humihingi ng tawad?"Mahinang sagot ni Dane, "Hindi po namin dapat isinumbat sa inyo ang tungkol kay Little Sky. Alam naming pagod kayo sa trabaho araw-araw."Dagdag pa niya, "Huwag po kayong mag-alala, Mommy. Gagawin namin ang lahat para mapasaya si Little Sky!"Sumang-ayon naman si Dale. "Oo nga, Mommy. Mag-focus na lang po kayo sa trabaho. Kami na ang bahala kay Little Sky!"Napangiti si Avigail dahil sa pagiging maunawain ng mga bata. "Salamat, mga anak."Sa kabila nit
Kinabukasan ng umaga, pagkagising ni Avigail, nakita niya ang mensaheng ipinadala ni Daven Cruz kagabi: "May oras ka bukas? Kain naman tayo sa labas.”Tiningnan ni Avigail ang iskedyul ng trabaho niya para sa araw na iyon at sumagot: “Sa tanghali, malapit sa institute natin.”Mabilis namang pumayag si Daven Cruz.Tanghali na, at tumawag si Daven Cruz. "Tapos ka na ba? Nasa labas ako ng institute mo," bungad niya nang sagutin ang tawag.Kasabay nito, kausap ni Avigail si Jake tungkol sa isang proyekto. Tumigil si Jake nang makita siyang sumagot sa tawag, at mahinahong naghintay sa tabi.Nang marinig na nasa labas na si Daven Cruz, napatingin si Avigail kay Jake, saka nagpaumanhin kay Daven Cruz: "Senior, sandali lang ha? May tinatapos pa ako dito. Gusto mo, pumasok ka muna habang hinihintay mo ako?"Ngumiti si Daven Cruz at tumanggi: "Hindi na, dito lang ako sa labas. Take your time."Pumayag si Avigail, ibinaba ang tawag, at nagpatuloy sa pag-uusap nila ni Jake tungkol sa proyekt
Hindi alam ni Avigail ang iniisip ng dalawa.Habang nasa daan patungo sa restaurant, ngumiti si Avigail at binati si Daven Cruz."Bakit bigla mo akong niyaya kumain ngayon? Galing ka lang ba sa Davao City?"Tumango si Daven Cruz, hindi na nagbigay pa ng paliwanag."Kararating ko lang kagabi. Sinamahan ko muna si Mr. Cessar bago sumakay ng eroplano. Bumalik ako sa dis-oras ng gabi."Napaisip si Avigail sa oras ng mensaheng ipinadala nito. Malamang ay matapos itong bumaba ng eroplano ay agad na siyang kinontak.Hindi ko alam kung mahalaga ang nais nitong sabihin."Pinapasabi ni Mr. Cessar na batiin kita sa ngalan niya at tanungin kung naayos na ang tungkol sa research institute mo," dagdag pa ni Daven Cruz.Nakita ni Avigail ang pag-aalala ni Mr. Cessar, kaya't mas lalo pang lumapad ang kanyang ngiti."Salamat kina Mr. Cessar at sa'yo noong gabing iyon. Kung hindi dahil sa inyo, malamang ay nag-alangan pa ang mga negosyante ng halamang gamot. Pero matapos magsalita si Mr. Cessar, tinang
Habang Nag-uusap, Dumating Sila sa Restawran.Pagdating nila sa tapat ng restawran, agad na ipinarada ni Daven Cruz ang sasakyan. Sabay silang pumasok sa loob at pumuwesto sa tabi ng bintana. Maagang nagpareserba si Daven Cruz kaya’t kaagad na naihain ang mga pagkain matapos silang makaupo. Habang kumakain, napunta ang usapan nila sa libreng klinika ng Hermosa Family. “Ang balita tungkol sa libreng klinika ng Hermosa Family ay karaniwang umiikot lamang sa maliit na grupo. Paano mo nalaman ito?” tanong ni Daven Cruz. Walang inilihim si Avigail. “Hindi ko rin talaga ito alam noong una, at handa na akong umalis papuntang ibang bansa. Pero noong pumunta ako sa pamilya Lee para magpasalamat dalawang araw na ang nakalilipas, biglang nabanggit ito ni Mr. Jaime, kaya napagdesisyunan kong manatili muna rito sa bansa.” Bahagyang kumunot ang noo ni Daven Cruz. “Aalis ka sana papuntang ibang bansa?” Ngumiti si Avigail, pero hindi na ito pinalawig. “Kita mo rin naman, dahil sa akin, napansin
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu