"Ang pambu-bully niya kay Mommy ay tiyak may kapalit!" pang-aasar ni Dale.Tumaas ang ulo ni Dane at masiglang nagsimula muling mag-type sa keyboard.Nang makita ito, nagtataka si Dale, "Ano ang ginagawa mo?""Walang silbi ang mga teknikal na tao nila. Napakasimple lang ng virus ko, pero hindi pa rin nila na-crack. Kaya naman, gagawin kong mas mahirap para pahirapan pa sila at makagalit ang masamang babaeng iyon!" masiglang sabi ni Dane.Nang marinig ito, tumango si Dale bilang pagsang-ayon, "Mas mabuti kung hindi nila ma-crack. Para mas maraming tao ang tumawa sa kanya at makita kung magtangka pa siyang mang-bully kay Mommy!"Ang dalawang batang lalaki ay nakatutok sa computer.Biglang narinig ang mga hakbang sa pinto.Agad na narinig ni Dale ang ingay mula sa labas at pinayuhan si Dane.Agad na natapos ni Dane ang coding at ipinasa ang computer kay Dale.Nang pumasok si Avegail, nakita niyang hawak ni Dale ang computer at nakahiga si Dane sa gilid, na tinitingnan ito ng may pagkamau
Grupo ng Ferrer.Dahil sa virus, halos magsara ang kumpanya buong umaga.Si Lera ay nanatili sa technical department, at paminsan-minsan ay nagpapalabas ay nagmumura siya sa mga ito."Mr. Ferrer"Narinig ni Lera ang boses ni Leng sa kanyang mga tainga.Pagkarinig nito, mabilis niyang inayos ang kanyang ekspresyon, ibinaba ang mata at binati ang taong pumasok sa pinto, "Dad, bakit ka nandito?"Ang mukha ni Karlo, na parang parisukat, ay puno ng kabigatan, "Bakit? Hindi mo pa ba natutugunan ang virus?"Ang namumuno sa technical department ay pinagmumura ni Lera buong umaga. Sa puntong ito, puno ng malamig na pawis ang kanyang noo. Humingi ng paumanhin, "Mr. Ferrer, ginagawa namin ang aming makakaya, kasama ng mga tao ko, pero masyadong malakas ang virus na ito. Kada malapit na naming ma-crack, laging may bagong problema. Parang isang patay na loop...""Sa madaling salita, wala kayong magagawa?" Tanong ni Karlo habang nakakunot ang noo.Tumingin ang namumuno at tumango na may guilty na e
Bagamat hindi kasing bihasa sa kompyuter si Dale tulad ni Dane, mayroon din siyang kaunting kaalaman.Wala pang progreso sa Ferrer’s company kaninang umaga, ngunit ngayon, bigla na lang may nangyaring pagbabago, na naging dahilan upang maramdaman ni Dane na medyo mahina pa siya. Na may mas magaling pa kaysa sa kaniya.Siguradong hindi ordinaryo ang mga tao sa kabila.At malamang, hindi sila galing sa Ferrer’s company.Isang buong umaga ay sapat na panahon para humingi ng tulong ang mga Ferrer’s sa ibang company.“Siguro... galing sila sa Villafuerte’s.” Yan lang ang tanging naiisip ni Dale.Kilalang-kilala ang teknikal na aspeto ang company ng mga Villafuerte’s dahil sa kanilang lakas.Bukod pa rito, kung talagang ang babae na iyon ang ina ni Sky, wala nang dahilan para hindi humingi ng tulong ang Ferrer’s sa mga Villafuerte’s.Pagkarinig nito, nagkunot ang noo ni Dane at ngumisi ng galit.Alam niya rin naman na ang babae na iyon ay ina ni Sky, ngunit ang masamang babaeng iyon ay nana
Hanggang sa gabi, hindi pa dumating ang tawag ni Avegail Pinipigilan ni Dominic ang kanyang pagka-inis at nagmadaling pumunta sa kindergarten upang sunduin si Skylei. Malinaw na sana ang nangyari pagdating niya sa kindergarten.Pagdating niya sa kindergarten, karamihan sa mga bata ay umalis na.Kaagad na nakita ni Dominic ang kanyang anak na babae na nakatayo sa kanto.Ang maliit na batang babae ay nakayuko, hawak ang kanyang school bag gamit ang dalawang kamay, at mukhang wala sa sarili.Nang makita ito, bahagyang nagkunot ang kilay ni Dominic, lumapit at hinaplos ang ulo ng batang babae, "Bakit ka malungkot? Dahil ba late na naman si Daddy? Patawarin mo ako..."Bago siya makapagsalita, ngumuso si Sky ang kanyang labi at humihip ng hangin, pagkatapos ay dumaan sa kanya.Naka-angat ang kamay ni Dominic sa hangin, at biglang tumigil ang kanyang boses. Napilitan siyang lumingon at pinanood ang anak na papuntang sasakyan.Nang makita niyang pumasok na ang bata sa sasakyan mag-isa, ibinal
Nakakunot ang noo ni Dominic.Hindi niya inaasahan na magiging galit na galit ang maliit na bata.Nang marinig ni Dominic ang sinabi ni Manang Susan, tumango siya at kumatok sa pinto, "Skylei, buksan mo ang pinto, gusto ni Daddy makipag-usap sa'yo." Pagkatapos niyang magsalita, isang tunog ng pagkabasag ang narinig mula sa loob ng pinto.Maliwanag na itinapon ng maliit na bata ang mga gamit sa pinto bilang pagpapakita ng kanyang pagtutol sa kanya.Tumigil si Dominic at nang magsalita ulit, mas malumanay na ang tono niya, "Anong gusto mong gawin ni Daddy? Buksan mo ang pinto at sabihin kay Daddy, mag-usap tayo, okay lang ba?"May narinig na namang tunog sa pinto. Ito na rin ang unang pagkakataon na nakita ni Manang Susan ang batang babae na ganito. Nang maisip ang kalagayan ng batang babae, nag-alala siya na baka may nangyaring masama sa loob, kaya nagmamadali niyang sinabi: "Master, sa tingin ko dapat natin siyang pasukin, baka may mangyari kay young lady..."Nag-isip saglit si Domini
Sky’s blinked her eyes at unti-unting humina ang kanyang pag-iyak. Pinagdikit niya ang kanyang mga labi, hindi pa rin makapaniwala.Pagkatapos ng lahat, narinig niya ang sinabi ng kaniyang Daddy sa guro noong araw na iyon, at hindi pumasok sa kindergarten ang dalawang kapatid ngayon.Paano naman kaya mangyayari iyon sa ganitong pagkakataon?Nakita ni Dominic ang pagdududa niya at napabuntong-hininga siya. "Walang dahilan si Daddy para magsinungaling sa'yo. Hindi sila pumasok sa kindergarten ngayon dahil hindi maganda ang pakiramdam nila. Makikita mo sila bukas."Patuloy pa rin ang pagmamaktol ni Skylei, hindi makapaniwala at may pagdududa sa kanyang mukha.Nakikita ito ni Dominic at tila wala na siyang magawa. "Paano mo ba gustong patunayan ko ito?"Hindi niya akalain na ganoon kataas ang lugar ng dalawang bata sa puso ni Sky, mataas na kahit siya ay hindi na mapaniwala dahil sa kanila.Nag-alinlangan si Sky saglit, at pinababa niya kay Manang Susan nang may pagdududa. Kinuha niya ang
Nakita ni Avegail ang itsura ni Princess Skylei, at sa una’y nagulat siya, ngunit maya-maya ay naramdaman niya ang biglaang kirot sa kanyang puso. Yumuko siya, niyakap ang batang babae sa kanyang mga bisig, at marahang hinaplos ang likod nito upang patahanin.Mahigpit na kumakapit si Sky sa laylayan ng damit ni Avegail, humihikbi nang may hinanakit.Nang makita ito ni Dominic ay kumurap-kurap pa siya at naaawa sa kaniyang anak kaya wala na siyang nagawa kundi ang hayaan ang mag-ina kahit sa isip niya ay hindi tinatanggap ni Avegail si Sky. Kaya nga iniwan niya ito at nag-alaga ng anak sa iba at hindi sa kaniya.Kanina lamang sa bahay, bilang ama, sinubukan niyang yakapin si Sky, ngunit walang sinabi ang bata at tumatakas lang ito mula sa kanya.Ngayon naman, sa harap ni Avegail si Sky ay kusa pang yumayakap. Humaguhol sa bisig nito na akala mo ay inaway ng sobra.Siguro nga, natural lang sa mga bata ang umaasa sa kanilang ina.“Wag kang umiyak, sabihin mo kay Tita, anong problema?” ma
Nakatayo lang si Dominic at pinagmamasdan ang apat na tao sa hapagkainina. Nang makita niyang sa wakas ay ngumingiti na ang kaniyang anak na harap ng tatlo ay hindi niya alam kung anong mararamdaman, halo-halo. Ang tagal niyang sinusubukang makuha ang loob ng kaniyang anak na nakuha lang ng ilang salita ng kapatid at ng sariling ina.Hindi lang huminto sa pag-iyak si Sky kundi tumatawa ito na abot tenga ang ngiti.Kitang kita ni Dominic kung paano ma-amaze ng batang babae sa kambal na kausap niya. Binigyan niya ng sandaling oras ang mga bata. Matapos ng ilang minuto ay pumasok siya sa dining area para kuhain na si Sky at iuwi.Dumating sila doon dahil gusto ni Sky na makumpirma ito mismo sa kanyang mga mata. Ngayong nakumpirma na nila, panahon na para umuwi. Ayaw na niyang magtagal pa baka kasi makasanayan pa. Paglapit niya kay Sky, narinig nila ang pag-growl ng tiyan ng maliit na bata. Napaatras siya ng kaunti hanggang sa marinig niya ang sinabi ni Avegail nang mapansin ito.“Hindi k
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala