"Ang pambu-bully niya kay Mommy ay tiyak may kapalit!" pang-aasar ni Dale.Tumaas ang ulo ni Dane at masiglang nagsimula muling mag-type sa keyboard.Nang makita ito, nagtataka si Dale, "Ano ang ginagawa mo?""Walang silbi ang mga teknikal na tao nila. Napakasimple lang ng virus ko, pero hindi pa rin nila na-crack. Kaya naman, gagawin kong mas mahirap para pahirapan pa sila at makagalit ang masamang babaeng iyon!" masiglang sabi ni Dane.Nang marinig ito, tumango si Dale bilang pagsang-ayon, "Mas mabuti kung hindi nila ma-crack. Para mas maraming tao ang tumawa sa kanya at makita kung magtangka pa siyang mang-bully kay Mommy!"Ang dalawang batang lalaki ay nakatutok sa computer.Biglang narinig ang mga hakbang sa pinto.Agad na narinig ni Dale ang ingay mula sa labas at pinayuhan si Dane.Agad na natapos ni Dane ang coding at ipinasa ang computer kay Dale.Nang pumasok si Avegail, nakita niyang hawak ni Dale ang computer at nakahiga si Dane sa gilid, na tinitingnan ito ng may pagkamau
Grupo ng Ferrer.Dahil sa virus, halos magsara ang kumpanya buong umaga.Si Lera ay nanatili sa technical department, at paminsan-minsan ay nagpapalabas ay nagmumura siya sa mga ito."Mr. Ferrer"Narinig ni Lera ang boses ni Leng sa kanyang mga tainga.Pagkarinig nito, mabilis niyang inayos ang kanyang ekspresyon, ibinaba ang mata at binati ang taong pumasok sa pinto, "Dad, bakit ka nandito?"Ang mukha ni Karlo, na parang parisukat, ay puno ng kabigatan, "Bakit? Hindi mo pa ba natutugunan ang virus?"Ang namumuno sa technical department ay pinagmumura ni Lera buong umaga. Sa puntong ito, puno ng malamig na pawis ang kanyang noo. Humingi ng paumanhin, "Mr. Ferrer, ginagawa namin ang aming makakaya, kasama ng mga tao ko, pero masyadong malakas ang virus na ito. Kada malapit na naming ma-crack, laging may bagong problema. Parang isang patay na loop...""Sa madaling salita, wala kayong magagawa?" Tanong ni Karlo habang nakakunot ang noo.Tumingin ang namumuno at tumango na may guilty na e
Bagamat hindi kasing bihasa sa kompyuter si Dale tulad ni Dane, mayroon din siyang kaunting kaalaman.Wala pang progreso sa Ferrer’s company kaninang umaga, ngunit ngayon, bigla na lang may nangyaring pagbabago, na naging dahilan upang maramdaman ni Dane na medyo mahina pa siya. Na may mas magaling pa kaysa sa kaniya.Siguradong hindi ordinaryo ang mga tao sa kabila.At malamang, hindi sila galing sa Ferrer’s company.Isang buong umaga ay sapat na panahon para humingi ng tulong ang mga Ferrer’s sa ibang company.“Siguro... galing sila sa Villafuerte’s.” Yan lang ang tanging naiisip ni Dale.Kilalang-kilala ang teknikal na aspeto ang company ng mga Villafuerte’s dahil sa kanilang lakas.Bukod pa rito, kung talagang ang babae na iyon ang ina ni Sky, wala nang dahilan para hindi humingi ng tulong ang Ferrer’s sa mga Villafuerte’s.Pagkarinig nito, nagkunot ang noo ni Dane at ngumisi ng galit.Alam niya rin naman na ang babae na iyon ay ina ni Sky, ngunit ang masamang babaeng iyon ay nana
Hanggang sa gabi, hindi pa dumating ang tawag ni Avegail Pinipigilan ni Dominic ang kanyang pagka-inis at nagmadaling pumunta sa kindergarten upang sunduin si Skylei. Malinaw na sana ang nangyari pagdating niya sa kindergarten.Pagdating niya sa kindergarten, karamihan sa mga bata ay umalis na.Kaagad na nakita ni Dominic ang kanyang anak na babae na nakatayo sa kanto.Ang maliit na batang babae ay nakayuko, hawak ang kanyang school bag gamit ang dalawang kamay, at mukhang wala sa sarili.Nang makita ito, bahagyang nagkunot ang kilay ni Dominic, lumapit at hinaplos ang ulo ng batang babae, "Bakit ka malungkot? Dahil ba late na naman si Daddy? Patawarin mo ako..."Bago siya makapagsalita, ngumuso si Sky ang kanyang labi at humihip ng hangin, pagkatapos ay dumaan sa kanya.Naka-angat ang kamay ni Dominic sa hangin, at biglang tumigil ang kanyang boses. Napilitan siyang lumingon at pinanood ang anak na papuntang sasakyan.Nang makita niyang pumasok na ang bata sa sasakyan mag-isa, ibinal
Nakakunot ang noo ni Dominic.Hindi niya inaasahan na magiging galit na galit ang maliit na bata.Nang marinig ni Dominic ang sinabi ni Manang Susan, tumango siya at kumatok sa pinto, "Skylei, buksan mo ang pinto, gusto ni Daddy makipag-usap sa'yo." Pagkatapos niyang magsalita, isang tunog ng pagkabasag ang narinig mula sa loob ng pinto.Maliwanag na itinapon ng maliit na bata ang mga gamit sa pinto bilang pagpapakita ng kanyang pagtutol sa kanya.Tumigil si Dominic at nang magsalita ulit, mas malumanay na ang tono niya, "Anong gusto mong gawin ni Daddy? Buksan mo ang pinto at sabihin kay Daddy, mag-usap tayo, okay lang ba?"May narinig na namang tunog sa pinto. Ito na rin ang unang pagkakataon na nakita ni Manang Susan ang batang babae na ganito. Nang maisip ang kalagayan ng batang babae, nag-alala siya na baka may nangyaring masama sa loob, kaya nagmamadali niyang sinabi: "Master, sa tingin ko dapat natin siyang pasukin, baka may mangyari kay young lady..."Nag-isip saglit si Domini
Sky’s blinked her eyes at unti-unting humina ang kanyang pag-iyak. Pinagdikit niya ang kanyang mga labi, hindi pa rin makapaniwala.Pagkatapos ng lahat, narinig niya ang sinabi ng kaniyang Daddy sa guro noong araw na iyon, at hindi pumasok sa kindergarten ang dalawang kapatid ngayon.Paano naman kaya mangyayari iyon sa ganitong pagkakataon?Nakita ni Dominic ang pagdududa niya at napabuntong-hininga siya. "Walang dahilan si Daddy para magsinungaling sa'yo. Hindi sila pumasok sa kindergarten ngayon dahil hindi maganda ang pakiramdam nila. Makikita mo sila bukas."Patuloy pa rin ang pagmamaktol ni Skylei, hindi makapaniwala at may pagdududa sa kanyang mukha.Nakikita ito ni Dominic at tila wala na siyang magawa. "Paano mo ba gustong patunayan ko ito?"Hindi niya akalain na ganoon kataas ang lugar ng dalawang bata sa puso ni Sky, mataas na kahit siya ay hindi na mapaniwala dahil sa kanila.Nag-alinlangan si Sky saglit, at pinababa niya kay Manang Susan nang may pagdududa. Kinuha niya ang
Nakita ni Avegail ang itsura ni Princess Skylei, at sa una’y nagulat siya, ngunit maya-maya ay naramdaman niya ang biglaang kirot sa kanyang puso. Yumuko siya, niyakap ang batang babae sa kanyang mga bisig, at marahang hinaplos ang likod nito upang patahanin.Mahigpit na kumakapit si Sky sa laylayan ng damit ni Avegail, humihikbi nang may hinanakit.Nang makita ito ni Dominic ay kumurap-kurap pa siya at naaawa sa kaniyang anak kaya wala na siyang nagawa kundi ang hayaan ang mag-ina kahit sa isip niya ay hindi tinatanggap ni Avegail si Sky. Kaya nga iniwan niya ito at nag-alaga ng anak sa iba at hindi sa kaniya.Kanina lamang sa bahay, bilang ama, sinubukan niyang yakapin si Sky, ngunit walang sinabi ang bata at tumatakas lang ito mula sa kanya.Ngayon naman, sa harap ni Avegail si Sky ay kusa pang yumayakap. Humaguhol sa bisig nito na akala mo ay inaway ng sobra.Siguro nga, natural lang sa mga bata ang umaasa sa kanilang ina.“Wag kang umiyak, sabihin mo kay Tita, anong problema?” ma
Nakatayo lang si Dominic at pinagmamasdan ang apat na tao sa hapagkainina. Nang makita niyang sa wakas ay ngumingiti na ang kaniyang anak na harap ng tatlo ay hindi niya alam kung anong mararamdaman, halo-halo. Ang tagal niyang sinusubukang makuha ang loob ng kaniyang anak na nakuha lang ng ilang salita ng kapatid at ng sariling ina.Hindi lang huminto sa pag-iyak si Sky kundi tumatawa ito na abot tenga ang ngiti.Kitang kita ni Dominic kung paano ma-amaze ng batang babae sa kambal na kausap niya. Binigyan niya ng sandaling oras ang mga bata. Matapos ng ilang minuto ay pumasok siya sa dining area para kuhain na si Sky at iuwi.Dumating sila doon dahil gusto ni Sky na makumpirma ito mismo sa kanyang mga mata. Ngayong nakumpirma na nila, panahon na para umuwi. Ayaw na niyang magtagal pa baka kasi makasanayan pa. Paglapit niya kay Sky, narinig nila ang pag-growl ng tiyan ng maliit na bata. Napaatras siya ng kaunti hanggang sa marinig niya ang sinabi ni Avegail nang mapansin ito.“Hindi k
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu