Nagkaroon ng panibagong katahimikan sa loob ng sasakyan.Biglang lumiwanag ang cellphone ni Avigail.Isang mensahe mula kay Daven—nagtatanong kung nakauwi na siya.Sa kabila ng hindi niya ito kasama, naramdaman pa rin ni Avigail ang pag-aalala ng kanyang nakatatandang kaibigan. Ngumiti siya nang bahagya at magalang na sumagot, "Papauwi pa lang."Mabilis na dumating ang sagot mula sa kabila, "Ipaalam mo sa akin kapag nakauwi ka na."Sumang-ayon si Avigail nang may ngiti.Samantala, napansin ni Dominic ang liwanag mula sa kanyang telepono. Lumingon siya at nakita ang mahinang ngiti ni Avigail. Sinundan niya ang tingin nito at napansin ang pangalan sa itaas ng screen—"Senior Cruz."Malinaw na si Daven ang kausap niya.Biglang sumama ulit ang pakiramdam ni Dominic, na kanina'y unti-unti nang gumagaan.Ano ba ang nagawa niyang mali? Bakit sa isang simpleng sagot lang kay Daven, nagawa nitong ngumiti nang ganoon kasaya, pero sa tuwing siya ang kaharap, para bang laging nakikita siya bilang
Matapos magsalita si Avigail, agad niyang napagtanto na may mali sa kanyang mga sinabi.Inakala niyang agad siyang sasagutin ni Dominic nang malamig, ngunit lumipas ang ilang sandali at wala siyang narinig na kahit anong sagot mula rito.Tanging ang lumalalang bigat ng hangin sa loob ng sasakyan ang kanyang naramdaman.Habang nag-aalangan kung dapat ba niyang punan ang katahimikan, biglang narinig niya ang bahagyang may pag-aalalang tinig ng lalaki."Kung gano'n, Miss Avi, pakisuyo... ilagay mo ako sa parehong antas ng ibang manliligaw mo at huwag akong ituring nang iba."Waring wala nang ibang magawa si Dominic. Matapos ang mahabang pag-iisip, napilitan siyang magbigay-daan.Sa narinig, biglang lumakas ang pintig ng puso ni Avigail. Nagsimula siyang magduda kung tama ba ang kanyang pandinig.Paano niya maiisip na ang isang taong may matinding pagmamataas tulad ni Dominic ay magsasalita nang ganito?"Kung ang tinutukoy mong ibang manliligaw ay si Mr. Cruz, sana'y ituring mo rin ako sa
Pagpasok pa lang niya sa pinto, narinig niya ang ingay mula sa itaas."Mommy!"Dalawang munting katawan ang lumabas mula sa kwarto, nagmamadaling bumaba ng hagdan. Tumayo sila sa harapan niya, nakatingin sa kanya nang may pananabik at may kakaibang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Mabigat pa rin ang pakiramdam ni Avigail. Nang makita niya ang masigasig na titig ng mga bata, pilit niyang itinago ang kanyang iniisip at bahagyang ngumiti."Anong meron?" tanong niya.Ngunit sa halip na sumagot, ang mga bata ay pasimpleng sumilip sa labas ng pinto, para bang may hinihintay.Napakunot-noo si Avigail, hindi alam kung ano ang tinitingnan ng dalawa.Makalipas ang ilang saglit, ibinalik ng mga bata ang kanilang paningin sa kanya, halatang nadismaya."Anong tinitingnan niyo?" tanong niyang nagtataka.Mula sa kanilang munting mukha ay bumakas ang lungkot. "Mommy, wala ba si baby sister?"Napatingin si Avigail sa kanila, lalo siyang nagtaka. Bakit biglang nabanggit ng mga ito si Skylei?"Gabing-g
Huminga ng malalim si Avigail bago ito sumagot, “Nangako na ako sa mga bata na pupunta kami sa concert. Ano pa ang ibig sabihin ng tanong mong ito Mr. Villafuerte.”Mabilis na sumagot ang kabilang linya, "Iniisip ko lang na maaaring abala ka sa pakikipagtulungan sa pamilya Hermosa sa panahong ito at walang oras para sa mga concert. Kaya kung talagang wala kang oras, hindi kita pipilitin."Nang makita niya ang huling pangungusap, may kutob si Avigail sa kanyang isipan.Bigla na lang binanggit ni Dominic ang tungkol dito dahil sa sinabi niya sa kotse kanina—na huwag siyang pilitin.Sa tingin nito, pumayag lang siya sa concert dahil paulit-ulit itong hiniling ni Sky, kaya't para rin siyang napilitan.Ginagawa ba niya ito bilang pagbawi sa nakaraang pagkakamali?Nang mapagtanto niyang nagbabago ang lalaking ito dahil sa kanyang mga salita, nakaramdam si Avigail ng kakaibang emosyon. Parang gusto niyang maniwala sa sinasabi ni Dominic na nililigawan siya nito.Ngunit agad niyang iniwasan a
Kinabukasan ng umaga, nagising si Avigail dahil sa malakas na halakhakan mula sa ibaba.Dahil sa gulong-gulo niyang isip kagabi, hindi niya namalayan kung anong oras siya nakatulog. Ngayon, nagising siyang muli na may matinding sakit ng ulo.Napatingin siya sa orasan at gusto sanang matulog pa nang kaunti, pero tila walang balak huminto ang kasiyahan sa ibaba.Wala siyang nagawa kundi bumangon mula sa kama, bahagyang tulala pa rin, at lumabas ng silid.Pagtingin niya mula sa itaas, nakita niyang naglalaro si Angel kasama ang mga bata sa sala.Napabuntong-hininga siya nang may panghihinayang."Ang babaeng ito, ang lapit-lapit lang namin sa isa't isa, pero walang balita sa kanya nitong mga nakaraang araw. Tapos ngayon, bigla na lang siyang sumulpot para guluhin ang mahimbing kong tulog...""Mommy!" Tawag ng mga bata nang marinig ang pagbukas ng kanyang pinto.Napatingin din si Angel sa kanya. Nang makita ang medyo matamlay niyang mukha, naglaho ang ngiti nito at napalitan ng pag-aalala.
Narinig ni Avigail ang reklamo ni Angel at napangiti siya sa tuwa.Mahigpit na niyakap ni Angel ang dalawang munting bata, isa sa bawat braso, saka huminga nang malalim. “Matagal akong naging abala, pero ngayong nakikita ko kayong dalawa, parang gumaan bigla ang pakiramdam ko!”Pagkasabi nito, malambing niyang hinalikan ang dalawa sa pisngi.“Ay! Ang lagkit!” Napangiwi ang dalawang bata at agad siyang itinulak palayo.“Maglaro tayo sa labas bukas!” masiglang alok ni Angel. “Simula nang bumalik kayo rito, hindi pa tayo nagkakaroon ng maayos na oras para magsaya. Bukas, walang trabaho! Magpalipas tayo ng buong araw na puro kasiyahan!”Sa narinig, biglang nagningning ang mga mata ng dalawang bata at sabik silang tumingin sa kanilang ina.Nahaharap sa tatlong pares ng inaasahang mga mata, nag-alinlangan si Avigail. “Bukas… mukhang hindi pwede.”Pagkarinig nito, halos sabay-sabay na nalungkot ang kanilang mga mukha.Agad na umarte si Angel na parang masyadong nasaktan. “Huwag mong sabihing
Sa panahong ito, hindi talaga alam ni Avigail kung ano ang nangyari sa pagitan nilang dalawa.Ngunit nang makita ni Angel ang ekspresyon ng matalik niyang kaibigan, napansin niyang tila may bumabagabag kay Avigail tungkol sa relasyong ito.Tahimik lang si Angel sa loob ng ilang segundo bago seryosong nagsalita, “Kung ganito rin lang naman, bakit hindi mo subukang bigyan ng pagkakataon? Subukan mong makasama siya.”Hindi naman siya ang mismong nasa sitwasyon, kaya mas madali para sa kanya na tanggapin ang posibilidad na gusto talaga ni Dominic si Avigail kaysa kay Lera.Simula nang bumalik si Avigail sa bansa, ilang beses na rin niyang nakita kung paano makitungo si Dominic kay Avigail. At kahit hindi man sabihin nang direkta, may kakaibang koneksyon talaga sa pagitan nilang dalawa—isang uri ng koneksyon na hindi basta-basta mapapasok ng ibang tao.Kung talagang nagbago na si Dominic at nais niyang itama ang pagkakamali niya anim na taon na ang nakalipas, hindi tututol si Angel kung ta
Matapos ang ilang pangungumbinsi, biglang napansin ni Angel ang isang bagay."Sandali, tama ang hula ko? Talagang babalikan ni Dominic ang dati niyang kasintahan?"Nagulat si Avigail sa tono ng kaibigan. Napatulala siya ng ilang segundo bago natauhan at ngumiti nang walang kibo."Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Baka naman dahil lang mas gusto ako ni Skylei, kaya gusto niyang mapalapit sa akin."Pakiramdam ni Angel ay tama ang hinala niya, kaya tinitigan niya ang kaibigan nang seryoso."Seryoso ako. Bigyan mo ng pagkakataon ang sarili mo—baka ito na ang pagkakataong punan ang panghihinayang mula anim na taon na ang nakalipas."Narinig ito ni Avigail at napayuko, nag-isip nang matagal bago pilit na ngumiti."Alam ko, salamat."Tumayo si Angel at niyakap ang kaibigan."Kung may bumabagabag sa'yo, sabihin mo lang sa akin. Huwag mong kimkimin mag-isa."Ngumiti si Avigail at tumango bilang sagot.Alam ni Angel na kailangan pa ng kaibigan ng oras para mag-isip, kaya hindi na siya na
"Si Mr. Hermosa at ako..."Sinimulan ni Avigail magsalita, ngunit bigla siyang nahirapan at bago siya makapagpaliwanag, may narinig silang ingay mula sa likurang bahagi ng sasakyan. Para bang nagising na ang mga bata.Naramdaman ni Avigail ang ingay at tumigil siya sa pagsasalita. Agad niyang tinanaw ang likod ng sasakyan.Doon, si Dane ay nagising na at gumigising ng mga mata, tila naguguluhan pa."Mommy..." Pagkaraan ng ilang sandali, dahan-dahang ibinaba ng maliit na bata ang kamay, kumikislap ang mga mata at tinitingnan ang kanyang mommy sa unahan ng sasakyan, halatang hindi pa ganap ang kanyang paggising.Tumingin si Avigail kay Dominic, pinipigilan ang kakaibang pakiramdam at ngumiti sa batang gising na."Nakarating na tayo?" tanong ng maliit na bata habang itinagilid ang katawan at sumandal sa bintana, tinitingnan ang pamilyar na villa sa labas. "Bakit hindi mo kami tinawag?"Pagkarinig ng tanong, naalala ni Avigail ang kanilang pinag-usapan kanina, kaya’t nakaramdam siya ng ka
Narinig ni Dominic ang mga salita ni Avigail at agad siyang nagkunot ng noo. Tinutok niya ang seryosong tingin sa maliit na babae sa gilid niya, puno ng tanong ang mga mata.Kung tama ang narinig niya, ang tanong na iyon ay nangangahulugang nagbago na ang postura ng maliit na babae.Habang nakaharap siya sa mga mata ng lalaki, kumislap ang mga mata ni Avigail ng ilang beses at nagkunwari siyang kalmado bago tumingin sa ibang direksyon.Matapos ang ilang sandali, narinig niya ang mababang tinig ni Dominic na dumapo sa kanyang mga tainga. "Hindi ko siya minahal, at hindi ko siya pakakasalan, kaya wala nang kailangang ipaliwanag."Dahil dito, gumilid ang mga mata ni Avigail, puno ng gulat.Noong anim na taon na ang nakaraan, hindi niya inisip na maririnig ang mga salitang iyon mula kay Dominic.Hindi ba't sinabi niya noon na si Lera Gale lang ang pakakasalan niya? Paano mangyayari iyon?Malinaw pa niyang naaalala kung paano ipinilit ni Dominic ang malamig na ugali at pinalayas siya upang
Wala si Avigail na kaalaman na nakita ni May ang buong itinerary nila ngayon araw.Pagka-pasok nila sa sasakyan, naupo pa rin si Avigail at ang mga bata sa kanilang mga pwesto. Nasa co-pilot seat si Avigail, hawak ang mga bulaklak na binili ni Dominic at nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam.Kung ikukumpara sa mga rosas na ibinibigay ni Dominic araw-araw, ang mga bulaklak na ito ay hindi gaanong inaalagaan at mas ordinaryo pa, pero mas malalim ang nararamdaman ni Avigail kaysa dati.Ang mga bata sa likod na upuan ay halatang pagod na sa paglalaro. Konting salita lang ang binitiwan nila pag-upo sa sasakyan, at pagkatapos ay naging tahimik na sila.Tumingin si Dominic sa rearview mirror at nakita niyang natutulog ang mga bata sa kanilang mga safety seats, medyo nangangalog ang katawan.Ang maliit na babae sa tabi niya ay mukhang malayo ang iniisip, nakatingin lang sa labas ng bintana, hindi alam kung anong mga bagay ang gumugol sa kanyang isipan.Nakita ito ni Dominic at medyo nag-al
Si Avigail ay nag-angat ng tingin at pinansin ang lalaking naglalakad sa harapan niya. Nasa isip niya, gusto niyang ibalik ang mga bulaklak na hawak niya, ngunit bago pa siya magsalita, tatlong maliliit na bata ang tumakbo papunta sa kanila. Nang makita nila ang mga bulaklak, tuwang-tuwa ang mga bata.“Mommy, saan galing ang mga bulaklak na ‘yan? Ang ganda! Bagay na bagay sa ‘yo!” puri ni Dane na parang walang anuman, pero alam niyang kay Dominic galing ang mga bulaklak.Nahulog ang mga mata ni Avigail at nahihiyang tanungin siya ng bata. Nagbigay siya ng mahihinang ngiti at inabot ang mga bulaklak kay Skylei. Ngunit agad niyang napansin na hawak pa rin siya ng lalaki sa kanyang pulso.Malinaw na napansin din ito ng mga bata.Nakita ni Avigail na nag-init ang mukha niya. Subalit, para sa mga bata, pinilit niyang ngumiti ng kalmado, sabay hilang ng pulso at sinubukang pakawalan ang kamay ng lalaki.Ngunit, mas lalo pa itong hinigpitan ng lalaki.Sumimangot si Avigail at nag-angat ng ti
Biglaang nagbalik sa kanyang mga isip si Avigail, itinaas ang mata at tumingin sa lalaking katabi niya, at naramdaman ang isang pakiramdam ng pagkakasala na hindi niya matukoy. "Salamat..."Nakakunot ang noo ni Dominic at hindi tumugon, at ang kamay na humahawak sa kanyang pulso ay hindi binitiwan.Nagpumiglas si Avigail nang dalawang beses, ngunit hindi nakawala at nakatawag pansin sa mga tao sa paligid nila.Sa ilalim ng makulay na mga ilaw, kapansin-pansin ang kanilang hitsura at aura. Naka-formal na mga damit sila; ang suit jacket ng lalaki ay nakapatong sa puting mahabang damit ng babae, at hawak ng lalaki ang pulso ng babae ng may kapangyarihan, parang prinsipe at prinsesa na tumakas. Tila silang magkasundong mag-partner."Kuya."Nais sanang magsalita ni Avigail upang hilingin kay Dominic na bitawan siya, ngunit biglang may marinig na boses ng isang bata sa kanyang tainga.Pagkatapos ng isang segundo, huminto si Dominic at tumigil din si Avigail, sabay na tumingin sa direksyon n
"Salamat." Sa wakas, huminto si Dominic at binitiwan ang kamay niya sa balikat ni Avigail. Agad na kumalas si Avigail mula sa kanyang mga bisig at tumayo sa gilid, nakayakap ang mga kamay.Nakita ni Dominic na parang sabik na sabik siyang makalayo sa kanya, kaya't lumalim ang tingin niya.Sandali, naging medyo tensyonado ang kanilang paligid.Hindi inasahan ni Avigail na magkasama silang dalawa ni Dominic, kaya't hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba. Para maiwasan ang katahimikan, tumingin na lang siya sa mga bata mula sa malayo."Dahil ba dito, nahirapan kang pumunta sa konsyerto ngayon?" biglang tanong ni Dominic sa kanyang tenga.Nabigla si Avigail nang marinig iyon. Agad siyang tumingin kay Dominic at tumama ang mata niya sa mga malalim na mata ng lalaki.Ang mga kilay ni Dominic ay bahagyang nagkimbot, at ang mukha niya ay may kaunting pagka-abala, tila nag-isip siya ng matagal bago ito sinabi.Nakita ni Avigail ang itsura niya at hindi maiwasang makaramdam ng bahagyang pagkak
Nang matauhan si Avigail, agad siyang sumunod sa mga bata papunta sa fountain.Maraming magulang ang naglalaro kasama ang kanilang mga anak doon, at sa paligid ay rinig ang masasayang tawanan ng mga bata.Napangiti si Avigail nang hindi namamalayan. Isang mainit na pakiramdam ang bumalot sa kanya habang pinagmamasdan ang tanawin.Ngunit nang mapunta ang tingin niya kay Dominic na nakatayo sa gilid, napansin niyang tila hindi ito bagay sa ganoong masayang tagpo.Habang patakbo-takbo sa paligid ang tatlong bata, si Dominic naman ay nanatiling nakatayo nang tuwid, walang reaksyon, parang isang estatwa.Napailing si Avigail, bahagyang natatawa. Lumapit siya sa mga bata at sumali sa kanilang laro.Dahil dito, tila naging mas tahimik ang paligid ni Dominic.Habang pinagmamasdan ang tatlong bata na masayang naglalaro kasama si Avigail, lumambot ang tingin ni Dominic at isang bahagyang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.“Mommy!”“Tita!”Biglang natigil sa paglalaro ang mga bata at nagulat
Nilingon ni Avigail ang lalaki at nakita niyang muli nitong kinuha ang baso ng tubig, naglagay ng dalawang baso pa, at inilagay ito sa harapan nina Dale at Dane. Nang makita ang kilos ng lalaki, muling nalito si Avigail. Hindi niya alam kung ito ba ay hiling ng mga bata o ginawa lamang ni Dominic upang maibsan ang pagkailang kanina. Habang gulong-gulo ang kanyang isip, bigla na lang may isang baso ng tubig na itinulak sa kanyang harapan. Agad siyang natauhan at tumingala sa lalaking nasa tabi niya. Nakangiti lang si Dominic, may di maipaliwanag na kahulugan sa kanyang ekspresyon. Maingat niyang inilapag ang baso ng tubig sa harapan ni Avigail, saka niya iniurong ang kanyang kamay at muling ibinaling ang tingin sa entablado. Tinitigan ni Avigail ang baso ng tubig sa kanyang harapan na may halong komplikadong damdamin. Matapos ang ilang sandali, natauhan siya at mahina ngunit taos-pusong nagpasalamat sa lalaki. May kaunting pag-aalala rin siyang naramdaman, iniisip na maaaring nagk
Makalipas ang ilang sandali, nagsimula na ang konsiyerto.Dahan-dahang bumukas ang telon, at kasabay nito ang pagtunog ng malambing na musika.Ang tema ng konsiyertong ito ay Western symphony. Maraming iba't ibang klase ng instrumentong pangmusika ang nasa entablado. Ang bawat miyembro ng banda ay nakasuot ng pormal na damit—suit at kurbata—at kahit ang kanilang buhok ay maayos na nakasuklay. Nakangiti silang lahat habang nakatingin sa konduktor.Isang magandang tanawin ang kanilang ayos at postura.Nang tuluyan nang bumukas ang telon, itinaas ng konduktor ang kanyang kamay at pagkatapos ay dahan-dahang ibinaba ito. Agad na bumalot sa buong paligid ang banayad na tunog ng musika.Tahimik na nakatutok si Avigail sa entablado, at unti-unting nadala ng melodiyang kanyang pinakikinggan.Samantalang sa kanyang tabi, nakatingin din si Dominic sa entablado, ngunit ang kanyang isip ay nasa babaeng nasa tabi niya.Napakunot-noo siya nang bahagya nang makita kung gaano kaseryosong nakikinig si