Nang sumapit ang gabi, naglabas ng pahayag ang pamilya Lee. Ayon sa pahayag, nagkaroon ng matindi at pambihirang sakit si Mr. Lee at tanging si Dr. Avigail lang ang nakapagpagaling dito. Sinabi din sa pahayag na napili ng pamilya Hermosa si Avigail dahil sa koneksyon ng pamilya Lee at napatunayan ni Dr. Suarez ang kaniyang sarili. Nang ilabas ang pahayag, sumabog ang internet sa iba’t ibang balita tungkol dito.Agad na nagbago ang pananaw ng publiko, at kalahati ng mga opinyon na isang-sided kanina ay pabor na kay Avigail, ngunit may ilan pa ring nagdududa sa kanya.Bago matulog, nakita ni Avigail ang balitang ito at nakaramdam ng kaligayahan.Iniisip niyang puntahan si Mr. Lee upang masolusyonan ang sitwasyon, ngunit ayaw niyang ipahamak ang matandang lalaki.Hindi niya inasahan na ang pamilya Lee ay kusa siyang tutulungan. Bagaman may mga tao pa ring nagdududa sa kanya online, tiyak na mas magaan na ang sitwasyon kumpara sa araw na iyon.Hindi niya nais guluhin ang pahinga ng matand
Sa labas ng pinto, galit na galit si Mr. Smith Smith at malakas na kumatok sa pinto.Pagtingin ni Thalia sa pinto, nakaharap siya sa galit na ekspresyon ng kanyang ama at agad na bumangon upang buksan ito.Pagbukas ng pinto, nakita niya ang mukha ng kanyang ama na puno ng galit."Ikaw ba ang may gawa nito?" galit na tanong ni Mr. Smith sa kanyang anak.Napaatras si Thalia at natigilan sandali.Bagamat naranasan na niyang magalit ang kanyang Daddy sa kanya, ngayon lang siya nakakita ng ganitong kalakas na galit mula sa kanyang Daddy.Mukhang ang galit ni Mr. Smith ay tungkol sa babae na may apelyidong Suarez.Nang mapagtanto ito, kahit natatakot siya, nagsalita pa rin si Thalia “Anong mali ko? Gusto ko lang na makita ng lahat ang tunay na mukha ng babaeng iyon!"Nagkunot ang noo ni Mr. Smith. “Anong sinabi mo?"Sumagot si Thalia nang matigas, "Hindi ko talaga maintindihan kung ano'ng meron sa babaeng iyon. Lahat ay pabor sa kanya, pati na ang pamilya Lee ay tumindig para magsalita para
Kinabukasan ng umaga, nagising si Avigail mula sa kanyang pagkakatulog, at ang unang ginawa niya ay tingnan ang mga opinyon ng publiko sa internet.Pagbukas niya ng app, nakita niyang ang entry tungkol sa kanya kahapon ay umabot sa tuktok ng hot search.Kinabahan ang puso ni Avigail, iniisip niyang baka ang opinyon ng publiko ay muling lumiko pabor sa mga hindi pabor sa kanya, kaya't nagkunot ang noo niya at pinindot ang entry upang tingnan.Hindi inaasahan, pag-click niya sa entry, nakita niya ang pinakapopular na faceboo, isang video ng kanyang guro na ini-interview. Kabilang dito ang maraming staff mula sa research institute ni Miguel Tan sa ibang bansa, marami sa kanila ay kilala sa buong mundo."Nabalitaan ko na ang tungkol sa proyekto ng Pamilya Hermosa. Si Avigail ay aking alaga at makakasali sa proyektong ito. Bilang isang guro, karangalan ko rin ito. Nakita ko rin ang maraming pag-uusap tungkol sa kanyang mga kasanayan sa medisina sa Pilipinas kamakailan. Umaasa akong maniwal
Narinig ni Avigail ang mga salita ng kanyang guro, at muli siyang naluha, "Alam ko po, salamat po, Professor."Naramdaman ni Dr. Miguel Tan ang pagkahabag kay Avigail na pinagsiraan, kaya't matapos siya magturo ng ilang leksyon, ang tono nito ay dahan-dahang lumambot, "Ngayon, lahat ay alam na ikaw ay estudyante ko, magsikap ka at huwag mong ipahiya ako."Pinagmasdan ni Avigail ang guro at ngumiti, "Gagawin ko po."Sumagot si Dr. Miguel Tan ng may kasiyahan, at sinabi pa, "Naniniwala ako sa iyo, at kilala ko ang batang iyon mula sa Pamilya Hermosa, talagang mabuti siya...""Professor!" Naramdaman ni Avigail kung anong susunod na sasabihin ng guro, kaya't mabilis niya itong pinutol, "Kailangan ko pa pong maghanda ng agahan para kina Dale at Dane, kaya hindi na po kita matutulungan." Nang banggitin ang mga dalawang maliliit, hindi na itinuloy niDr. Miguel Tan ang pag-uusap, at nagbitiw ng "Sige, ipasa mo na lang ang aking bati sa kanila."Sumang-ayon si Avigail, at naalala ang isang bag
Nang marinig ni Dominic ang mga salitang iyon ng bata, kumunot ang kanyang noo at hindi naitinuloy ang nais sanang sabihin.Sa ilalim ng sabik na tingin ng mga bata, naglakad si Dominic patungo sa mesa at umupo, tinangkang inumin ang mga tasa ng gatas na iniwan ng mga bata at s******p.Si Sky naman ay ngumiti at lumapit, umiinom din ng gatas, at nag-iwan ng mantsa ng gatas sa kanyang mga labi, at hindi nakalimutang humanga, "Ang mga little brothers ko, ang galing-galing!"Wala pang pagkakataon na nakapag-handa ng agahan para sa sarili si Sky!Nakita ni Avigail ang sulyap ng paghanga ng bata, at nginitian siya habang iniabot ang isang panyo.Masaya ang mga bata nang purihin sila ng kanilang maliit na kapatid, at kitang-kita sa kanilang mga mukha ang pride."Kung wala kang oras maghanda ng agahan, sabihin mo lang ako at dadalhin ko sila sa labas para kumain," sabi ni Dominic nang malalim ang tono.Nang marinig ni Avigail ang mga salitang iyon mula kay Dominic, naalala niyang gusto niyang
Sa hotel, alam ni Lera ang mga nangyari sa nakaraang dalawang araw. Bagamat hindi niya alam kung sino ang nasa likod ng mga pangyayari, nang makita niyang binabatikos si Avigail ng buong network, naramdaman ni Lera ang kasiyahan.Matapos lahat ng ingay sa Internet, tiyak na wala nang pagkakataon pa ang babaeng iyon na makabangon.Sa ganitong paraan, kahit hindi siya kikilos, tiyak na kailangan nang umalis ni Avigail sa bansa. Pagkatapos, magiging kanya na si Dominic! Kaya’t si Lera ay talagang nagmamasid sa takbo ng public opinion sa Internet.Akala niya ay magpapatuloy ang pagbatikos, ngunit hindi niya inaasahan na magbabago ang takbo ng opinyon ng publiko sa gabing iyon.Nang makita niya ang pahayag ni Mr. Martin Lee hindi nakatulog si Lera buong gabi, laging nagpapalit ng posisyon sa kama, nag-iisip kung paano palalalain ang isyung ito.Hindi niya inaasahan na makikita niya agad ang pahayag ng paghingi ng tawad ni Thalia, at aminin pa na ang nangyari ay bunga ng kanyang selos.May
Matapos patayin ang tawag, ang isip ni Lera ay puno ng mga bagay na ginawa ni Dominic para ay Avigail. Kasabay nito, natuwa siya na hindi siya agad kumilos.Kung may ginawa siyang mali, tiyak na malalaman ito ni Dominic, at baka hindi na maganda ang kahihinatnan niya, tulad ni Thalia!Pero si Dominic, kitang-kita ang pagpapakita niya ng malasakit kay Avigail, at kung magpapatuloy ito, baka mawala na ang posisyon niya bilang kasintahan! Kailangan niyang kumilos!Habang nakaupo sa kanyang kwarto, nakapag-isip si Lera ng ilang oras, pero hindi niya maisip kung anong hakbang ang gagawin. Pagdating ng tanghali, nagdala ng pagkain Ang waiter, kaya't tumayo si Lera at binuksan ang pinto.Nang makita ang pagkain na dinala ng waiter medyo nakakunot ang noo ni Lera at may pumasok na ideya sa kanyang isipan. Habang inilalagay ng waiter ang pagkain sa lamesa, biglang humarap si Lera at hinawakan ang mga plato."Huwag, ako na lang." Malumanay ang boses ni Lera.Nagulat ang waiter at pagkatapos ng
Nang marinig ito, tumugon si Dominic ng malamig, "Kung ganun ipapadala ko na lang ang isa kung tao para dalhin ka sa ospital. Kung wala nang iba, maghahang up na ako, may meeting pa ako mamaya."Kinagat ni Lera ang kanyang mga labi at sinabi, "Sige, mauna ka na." Pagkabanggit niya nito, agad na pinatay ni Dominic ang tawag.Tinutok ni Lera ang kanyang tingin sa itim na screen ng telepono at kitang-kita sa kanyang mukha ang galit.Habang ito ay nangyayari, nagtatagilid na nagsalita ang waiter, "Miss, mas mabuti pang samahan kita sa ospital..."Bago pa matapos magsalita ang waiter, ininterrupt siya ni Lera ng malamig na boses, "Lumayas ka!"Nagulat ang waiter at nang itinaas niya ang kanyang mata, nakita niyang ang babaeng nagrereklamo tungkol sa sakit ng kanyang braso ay ginamit ang parehong braso para itapon ang pagkain sa mesa at pabagsakin ito sa sahig.Pagkalipas ng ilang sandali, ang sahig ay magulo. Lihim na nainis ang waiter, alam niyang nagkamali siya, ngunit wala siyang lakas n
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu