Pagdating sa kumpanya, agad siyang umakyat sa itaas at nakita si Henry na naghihintay sa pintuan ng opisina."Mr. President." Pagkakita kay Dominic na paparating, mabilis na lumapit si Henry.Kumunot ang noo ni Dominic. "Ano ang nangyari? May problema ba?"May seryosong ekspresyon si Henry."May problema sa negosyo sa Baguio, at kailangan nating magpadala ng isang senior executive doon. Sino sa tingin mo ang dapat nating ipadala?""Baguio?" Dumilim ang mga mata ni Dominic, naisip ang isang maliit na babae na nasa Baguio ngayon, at malamig na nagsabi."Ako na mismo ang pupunta."Nagulat si Henry sa narinig. "Ang iskedyul mo ngayong araw..."Hindi ganoon kaseryoso ang problema sa Baguio para mangailangan pa ng personal na pagpunta ng kanyang amo, at mayroon din itong iba pang naka-iskedyul ngayong araw.Pinutol siya ni Dominic. "Ihanda ang mga kailangan ko at ipagpaliban ang iskedyul ko ngayong araw."Habang sinasabi ito, tumalikod siya at pumasok sa elevator.Agad na sumang-ayon si Hen
Kinagabihan, dumalo sina Avigail at Daven sa hapunan na inorganisa ng tagapagtaguyod ayon sa nakatakda.Ang lugar ng hapunan ay sa isang high-end na restaurant na tinatawag na lugar ng baguio, malapit sa hotel kung saan ginanap ang exchange meeting kaninang hapon.Nakareserba na ang isang pribadong silid ng tagapagtaguyod. Pagkapasok ng dalawa, isang waiter ang nagdala sa kanila paakyat at papasok sa isang pribadong silid sa isang sulok.Ang bawat pribadong silid sa restaurant na ito ay may kanya-kanyang tema. Marahil, isinasaalang-alang na lahat sila’y mga akademiko, kaya’t isang antigong istilong silid na may malakas na akademikong aura ang inihanda ng tagapagtaguyod para sa kanila.Pagpasok pa lang nila sa silid, tumambad sa kanila ang isang bilog na mesa na gawa sa mahogany, na may pulang plum sa gitna, at mga silyang gawa rin sa parehong kahoy. Nakapalibot dito ang mga kaligrapya at pintura na nakasabit, na animo’y nasa isang silid-aklatan.Pagdating ng dalawa, may ilang mga bisi
Sa isang sandali, lahat ng nasa mesa ay tumingin kay Avigail Suarez nang may higit pang paghanga, at tila gusto nilang kunin siya bilang kanilang alagad.Gayunpaman, matapos makita na tinanggihan niya si Master Cessar, nag-atubili silang muling magsalita.Mabilis na iniwas ni Master Cessar ang usapan sa ibang paksa, ngunit hindi ito tuluyang nalayo sa medisina.Dahil sa ipinakita ni Avigail noong hapon, tuwing magtatanong ng bagong tanong si Master Cessar, una laging tumitingin ang lahat kay Avigail.Pakiramdam ni Avigail ay parang dumalo siya sa isa pang exchange meeting.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ang ganitong atmospera. Mabilis na napansin ni Master Cessar na medyo seryoso ang usapan at ginabayan ang lahat sa mas magaan na paksa.Bilang mga nakababatang kalahok, si Avigail at Daven ang naging tampulan ng biro.Dahil sa pagbibiro ng mga nakatatanda, napilitang uminom si Avigail at isa-isang tinanggap ang kanilang mga toast.Matapos ang ilang baso ng alak, nang mapansing til
"Sino'ng demonyo ang nangahas sirain ang plano ko!"Napahawak si Doctor Chen sa kanyang baywang na tinamaan ng malakas na sipa, nagmamadaling bumangon mula sa sahig. Ngunit bago pa man niya maaninag nang maayos ang lalaking nasa harapan niya, isa pang sipa sa tiyan ang kanyang natanggap. Napakalakas ng sipa kaya’t tumulo agad ang malamig na pawis sa noo ni Doctor Chen. Napayuko siya sa sakit at hindi makapagsalita ng matagal. Samantala, si Avigail Suarez ay nakatitig sa lalaking nasa harap niya—na punong-puno ng malamig na aura. Napapitlag siya sa gulat ngunit nakaramdam ng hindi maipaliwanag na kaluwagan. "Mag-ingat ka sa mga hinahawakan ng kamay mo. Kung ayaw mo na niyan, marami namang pwedeng tumulong para tanggalin 'yan para sa'yo." Naka-suot ng mamahaling custom-made suit si Dominic, ang kanyang buhok ay maayos na nakasuklay pabalik, na nagpalantad sa kanyang matatalas na facial features. Ang kanyang manipis na labi ay naka-kunot at ang kanyang kilay at mata ay naglalaman ng
"Hindi ko naman hiningi ang tulong mo."Ilang sandali bago nagsalita si Avigail. Kalma ang kanyang boses ngunit nanatiling malamig ang tono.Bahagyang kunot ang noo ni Dominic, at puno ng pagkadismaya ang kanyang mga mata. "Talaga? Kung hindi ako kumilos, anong gagawin mo kanina? Ano na kaya ang nangyari sa iyo kung nagkataon?"Ibinaling ni Avigail ang tingin pababa. "Isa akong doktor. Natural na may paraan akong maiisip."Matagal nang nag-aaral si Avigail ng acupuncture at kabisado niya kung aling mga punto sa katawan ang maaaring magpahina sa isang tao nang hindi nakakamatay. Kung lumapit pa ang lalaki, hindi siya magdadalawang-isip na ipakita ang agwat nila pagdating sa kaalaman.Ngunit bago pa siya makakilos, dumating na si Dominic. At binugbog ang doctor na nasa harapan niya kanina na marahas siyang binabastos.Naunawaan ni Dominic ang ibig niyang sabihin.Noon, habang inaacupuncture ni Avigail Suarez si Mr. Jaime Lee, nakita niya kung gaano kalalim ang kaalaman ng babae sa mga a
Iniyuko ni Avigail ang kaniyang ulo at inayos ang ekspresyon, pinipigil ang galit. Itinaas niya ang tingin at malamig na sinabi."Hindi ko alam kung paano kita mababayaran. Pero naiisip ko bakit hindi na lang kita ayain na magkape? Kaninang hapon, habang naglalakad kami nang napansin namin ang isang magandang coffee shop. Paano kung ilibre na lang kita Mr. Villafuerte kahit isang tasang kape lang?" Walang nasabi si Dominic kundi ang pumayag sa alok ng dalaga. "Sige." Pagkatapos nito, dahan-dahan niyang binitiwan ang pulso ng babae. Habang binibitawan ito, hindi sinasadyang sumagi ang kanyang mga daliri sa malambot na laman sa loob ng pulso ng babae. Bahagyang nagdilim ang mga mata ni Dominic. Pagkatapos bitawan ang kamay nito, hindi niya maiwasang pigilin ang sarili sa paghigpit ng kanyang mga daliri. Ang coffee shop na tinukoy ni Avigail ay nasa ibaba lamang ng hotel. Napansin nila ito nang pabalik na sila matapos maligaw kaninang hapon. Inimbitahan niya si Dominic doon, hind
Si Dominic ay umiinom din ng kape nang walang emosyon, ngunit ginagawa niya ito upang pigilan ang kanyang inis.Inaasahan niyang pasalamatan o bayaran siya ng babaeng ito, hindi upang maupo at manahimik lamang.Bagamat ang sinasabing nabigong negosyo ay isang dahilan lang, hindi ba niya akalain na isang tasa ng kape ay sapat na para bayaran ang kanyang pagkatalo?Ibinaba ni Avigail ang tasa, lumingon at tumingin sa bintana, na hindi nagplano na magsalita.Una, talagang hindi niya alam kung ano ang kanilang dapat pag-usapan ngayon, at pangalawa, ayaw niyang masyadong makialam sa lalaki. Ang tasa ng kape ay para lang tapusin ang usapan.Dumarating ang hindi komportableng pakiramdam mula sa pag-inom, kaya paminsang ibinababa ni Avigail ang kanyang mata para uminom muli, at ginagamit ang kanyang peripheral vision para makita kung gaano karami na ang naiinom ng lalaki, gusto lang niyang matapos na ito at makaalis agad.Ngunit ilang beses niyang napansin na halos hindi ginagalaw ang kape ng
Dahan-dahang huminto ang sasakyan sa harap ng hotel, at sa wakas ay nagsalita si Avigail. "Salamat, sa paghatid sa akin dito."Pagkatapos sabihin iyon, bahagya siyang tumango sa lalaki, binuksan ang pinto, at nagsimulang lumabas mula sa sasakyan. Nang maramdaman niyang tumapak ang mga paa sa lupa, natagilid siya at muntik nang matumba.Medyo lasing siya kanina, at sobrang init ng sasakyan. Bagaman pilit niyang iniiwasan ang pagka-antok, medyo nahirapan siyang manatiling gising.Pagbaba niya mula sa sasakyan, nanghina ang kanyang mga binti.Nang malapit na siyang matumba, isang malakas na braso ang dumapi sa kanyang bewang at inakay siya pabalik sa sasakyan.Pagkatapos niyang makaupo nang maayos, inalis ang braso ng lalaki.Inabot si Avigail ng ilang segundo upang mag-react sa nangyari.Medyo awkward ang kanilang pwesto kaya hindi niya magawang magpasalamat."Hatid na kita sa itaas," sabi ni Dominic, habang binubuksan ang pinto at bumangon mula sa sasakyan.Hindi na naghintay si Domin
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan