Matapos ang ilang pagbabago, ang apat ay nagkaroon ng mga batang naghihintay sa kanilang paligid.Napaluwag ang pakiramdam ni Avigail at bumalik siya sa kanyang trabaho.Ang compartment ay tahimik, tanging mga maliliit na tunog mula sa mga bata ang maririnig, at ang mga ito’y napakaingat, parang natatakot na mag-ingay at makagambala.Habang tumatagal, habang nagpapagamot si Avigail, mas lalo niyang naramdaman ang bigat ng kanyang pakiramdam.Sa unang bahagi, pinakinggan lamang nila ang pulso ng mga bata, tinukoy ang kanilang kondisyon, at ipinasa ang mga batang may kakaibang kalagayan para sa follow-up na pagsusuri.Ito ang unang pagkakataon ni Avigail na humarap sa mga batang itinakwil. Nakaramdam siya ng kalungkutan para sa kanila, at pagkatapos ng follow-up na pagsusuri, mas lalo siyang nalungkot.Ang ilan sa mga bata ay may magaan na sintomas na kayang gamutin sa pamamagitan ng acupuncture o halamang-gamot, ngunit may ilan na may malalang kondisyon, at wala silang magawa kundi ipa
Nakita ni Avigail ang mga mata ng ibang mga bata na pula, tanda ng kanilang kalungkutan. Tumahimik siya at ibinaba ang kanyang ulo upang itago ang kanyang lungkot.Narinig ni Avigail ang boses ni Ricky Hermosa sa kanyang tainga, "Marami tayong ganitong kaso. Magagawa lang natin ang ating makakaya upang matulungan sila. Ayos lang ang malungkot, pero huwag masyadong magtagal sa kalungkutan."Alam ni Avigail ang ibig sabihin nito, ngunit kapag nakita na niya ang kalagayan ng mga bata, nahirapan pa rin siyang tanggapin.Lalo pa at ang batang ito ay napakabait.Tahimik si Ricky Hermosa, walang sinabi, kundi, "May mga bata pang naghihintay."Pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang pwesto.Huminga ng malalim si Avigail, itinago ang kanyang nararamdaman, at tiningnan ang mga batang nakaupo sa kanyang paanan.Isang-isa, itinaas ng mga bata ang kanilang mga ulo, tumitig nang sabay-sabay, ang kanilang mga mata pula at naglalaman ng takot, parang nag-aalala na baka sila na ang susunod.Nakita ni Av
“Avi, mukhang talagang gusto ka ng mga bata."Umupo si Daven sa tapat niya habang may dala-dalang plato, at sumunod si Ricky Hermosa. Pagkaupo ni Ricky Hermosa, tumango siya nang bahagya kay Avigail bilang pagbati.Ngumiti si Avigail kay Ricky Hermosa, bago bumaling kay Daven na tinutukso siya, "Siyempre, may mas marami akong karanasan sa pagpapalaki ng mga bata kaysa sayo, at para sigurado, naghanda ako ng kendi. Buti na lang at malaki ang naging epekto nito."Kung hindi dahil sa kendi, hindi magiging kasing-cooperative ng mga bata, kahit gaano pa sila ka-gusto sa kanya.Pagkatapos magsalita, biglang sumang-ayon si Ricky Hermosa, "Magandang ideya 'yan. Pwede natin itong gawing halimbawa sa mga libreng klinika mamaya."Nagulat si Avigail at ngumiti, "Nakapag-alaga na rin ako ng maraming bata, at nakapagbuo ng ilang karanasan."Hindi masyadong inisip ni Ricky Hermosa ang sinabi ni Avigail, ngunit naging maaalalahanin siya sa kung paano ito mag-isip habang tinutulungan ang mga bata, "Ma
Pagtingin ni Garry Chavez kay Avigail, may bahid ng pagdududa ang kanyang mga mata, tila hindi lubos naniniwala sa mga sinabi nito.Alam niyang masyado siyang naging halata sa pang-aasar kay Avigail kanina. Kung ibang tao ang nasa kalagayan nito, malamang hindi nito palalampasin nang ganoon na lamang. Ngunit ang dalaga sa kanyang harapan ay tila hindi man lamang dinamdam ang mga iyon.Napansin ni Avigail ang pag-aalinlangan ni Garry Chavez, kaya’t may banayad na ngiti siyang nagpaliwanag, "Matagal na rin akong nasa ganitong propesyon. Marami na akong hinarap na pagdududa, at mas malala pa ang ugali ng ibang tao kumpara sa iyo. Kaya, hindi ko iniinda kung kuwestyunin mo man ang kakayahan ko sa medisina. Ang tanging ikinagalit ko lang ay ang pagiging padalos-dalos mo sa mga bata kanina. Pero humingi ka na rin ng paumanhin, at naniniwala akong lahat ng manggagamot ng tradisyunal na medisina ay may mabuting pagkatao. Bukod pa rito, sigurado akong dumaan sa masusing pagsisiyasat ang Hermos
Matapos ang naging alitan nina Garry Chavez at Avigail, naging maayos at payapa ang pagkain nila.Pagkatapos ng tanghalian, naglakad pabalik ang mga doktor patungo sa kani-kanilang mga silid, kasunod ang mga bata na masunurin. Marami sa mga doktor ang nagkaroon ng magandang samahan sa mga paslit.Napalilibutan si Avigail ng mga tao, kaya maging sina Ricky Hermosa ay hirap makalapit. Sa wakas, nang makarating sila sa pintuan ng silid, halos maubos na ang mga kendi sa bag ni Avigail.Pagpasok sa silid, mas naging sikat pa si Garry Chavez kaysa kay Avigail dahil mayroon pa siyang natitirang mga kendi. Agad na nagtipon ang mga bata sa paligid niya, masigla at masaya, tila nakalimutan na ang di pagkakaunawaan ng umaga.Nang makita ni Avigail na napalapit na ang mga bata kay Garry Chavez, napangiti siya nang bahagya.Alam niyang ganoon talaga ang mga bata—madaling makalimot. Kahit ano pa ang nagawa mo sa kanila, basta’t taos-puso ang iyong pakikitungo, sasalubungin ka nila ng kanilang pinak
Pagkaharap ni Ricky Hermosa, iniutos niya, "Papuntahin na sila rito."Sumang-ayon ang kawani at agad umalis.Pagkatapos, lumabas si Ricky Hermosa upang alamin ang laman ng dala-dala ng Truck. Bago umalis, tinawag niya sina Avigail at Daven.Hindi nagtagal, pumasok ang Truck na nagdadala ng mga suplay, kasunod ang tatlong ambulansya.Bumaba si Manager Kian mula sa Truck at magalang na bumati sa tatlo.Bagamat unang beses pa lang makilala nina Ricky Hermosa at Daven si Manager Kian, napansin nilang kilala ito ni Avigail kaya sabay silang tumingin kay Avigail at nagbigay ng senyas na siya na ang magsalita.Naintindihan ni Avigail ang ibig sabihin nila. Magalang siyang tumango kay Manager Kia at nagtanong, "Manager Kian, ano po ito...?"Ngumiti si Manager Kian at ipinaliwanag, "Ganito po kasi. Sabi ng aming President Lee, kawawa ang mga bata sa ampunan. Nang malaman niyang may libreng klinika ang Hermosa’s Family dito, inutusan niya akong magdala ng ilang gamit para sa mga bata. Hindi nam
Pagsapit ng gabi, natapos na ang libreng klinika, at ang mga bata sa ampunan ay natulungan na. Halos lahat ng doktor ay napagod.Bagamat masakit ang likod ni Avigail, pakiramdam niya’y gumaan ang kanyang loob sa kaisipang bumuti ang kalagayan ng mga bata. Ang mga may mas seryosong sintomas ay naipadala na rin sa ospital.Halos nakalimutan na niya ang orihinal niyang layunin sa pagpunta roon. Ang tanging laman ng isip niya ay ang mga bata.Paglabas ng lahat ng doktor mula sa silid, naghihintay na sa bakuran ang mga bata kasama ang direktor. Nang lumabas sila, sabay-sabay na yumuko ang mga bata bilang pasasalamat. "Salamat po, kuya at ate!"Nagulat ang lahat ng doktor.Ito ang unang pagkakataon nilang magbigay ng libreng gamutan sa ganitong lugar, at ang makakita ng ganitong eksena ay tumama sa kanilang puso. Ang iba’y hindi napigilang mapaluha.Medyo namula rin ang mata ni Avigail. Pinisil niya ang sariling palad upang pigilin ang luha. Lumapit siya sa isang batang babae na nasa harap
Si Ricky Hermosa ay naiwan para asikasuhin ang mga natirang gawain sa orphanage, kaya nagpaalam ito kina Avigail at Daven.Magkasabay na lumabas sina Avigail at Daven mula sa orphanage.Ngumiti si Daven at nagtanong, “Kamusta ang pakiramdam mo tungkol sa libreng gamutan ngayong araw? Base sa ugali ni Young Master Ricky kanina, mukhang naabot mo ang layunin mo.”Nang marinig iyon, tila biglang naalala ni Avigail ang tunay niyang pakay sa araw na iyon.Masyado siyang nakatuon sa mga bata kaya nakalimutan niya na isa sa mga layunin niya ay makuha ang tiwala ng Hermosa’s Family. Ngunit kahit naalala niya ito, pakiramdam niya ay mas mahalaga pa rin ang mga bata.Ngunit, sa bandang huli, hindi lang niya natulungan ang mga bata, kundi nakuha rin niya ang tiwala ni Ricky Hermosa.Ang kilos at sinabi ni Ricky Hermosa kanina ang nagsabi ng lahat!Napansin ito ni Avigail, kaya’t napangiti siya sa kasiyahan. Lumingon siya kay Daven at nagpasalamat, “Sa totoo lang, ang dami kong natutunan dahil sa
Lumalalim na ang gabi kaya nagkipag-usap pa si Avigail sa mga bata saglit, pinatulog sila, at bumalik sa kanyang kuwarto.Pagod na-pagod si Avigail, hindi lang pisikal kundi pati na rin emosyonal. Kaya't nag-ayos lang siya ng kaunti at agad natulog sa kama.Kinabukasan, agad siyang pumunta sa research institute.Nang makita siya ng mga staff sa research institute, agad nilang nilapitan si Avigail na may mga tanong."Doctor Suarez, kamusta ang libreng clinic kahapon?""Totoo bang magaling talaga ang mga doktor ng Hermosa’s Family gaya ng mga naririnig natin?""..."Sunod-sunod na tanong ang narinig ni Avigail.Ngumiti siya at sinagot ang lahat, "Hindi naman ganoon ka-misteryoso ang libreng clinic. Parang sa ibang hospital lang din. Tungkol naman sa galing ng mga doktor ng Hermosa’s Family, wala akong karapatan magkomento. Pero kung nakarating sila sa kinalalagyan nila ngayon, ibig sabihin, magaling sila."Kahapon, ang tanging inisip ng lahat ay ang mga batang tinulungan, kaya't hindi n
Nang makauwi si Avigail, hatingabi na, ngunit gising pa ang mga bata. Pagkarinig ng mga yabag ng kanyang mga paa sa hagdan, maingat nilang binuksan ang pinto ng kanilang silid at sumilip.Nang makita ang mga bata, hindi naiwasan ni Avigail na maalala ang mga bata sa ampunan, kaya’t bigla siyang nakaramdam ng kalungkutan.Nakita siya ng mga bata at agad na tumakbo patungo sa kanya, "Mommy, anong nangyari? Hindi ba maganda ang free clinic ngayon?"Pilit na ngumiti si Avigail sa mga bata at isinama sila pabalik sa kanilang silid.Umupo ang mga bata sa magkabilang gilid ni Avigail, tinitigan siya ng matalim, "Mommy, okay lang ba ang mga bata sa ampunan?"Malungkot na tumango si Avigail, "Wala silang mga magulang, at ang iba pa nga ay iniwan ng kanilang mga magulang dahil sa sakit, ngunit napakaunawain nila."Habang nagsasalita, punong-puno ng isip ni Avigail ang mga batang nakahiga sa kanyang kama, at ang mga batang dinala sa ospital dahil sa kawalan ng magagawa.Matapos malaman ang kalag
Si Ricky Hermosa ay naiwan para asikasuhin ang mga natirang gawain sa orphanage, kaya nagpaalam ito kina Avigail at Daven.Magkasabay na lumabas sina Avigail at Daven mula sa orphanage.Ngumiti si Daven at nagtanong, “Kamusta ang pakiramdam mo tungkol sa libreng gamutan ngayong araw? Base sa ugali ni Young Master Ricky kanina, mukhang naabot mo ang layunin mo.”Nang marinig iyon, tila biglang naalala ni Avigail ang tunay niyang pakay sa araw na iyon.Masyado siyang nakatuon sa mga bata kaya nakalimutan niya na isa sa mga layunin niya ay makuha ang tiwala ng Hermosa’s Family. Ngunit kahit naalala niya ito, pakiramdam niya ay mas mahalaga pa rin ang mga bata.Ngunit, sa bandang huli, hindi lang niya natulungan ang mga bata, kundi nakuha rin niya ang tiwala ni Ricky Hermosa.Ang kilos at sinabi ni Ricky Hermosa kanina ang nagsabi ng lahat!Napansin ito ni Avigail, kaya’t napangiti siya sa kasiyahan. Lumingon siya kay Daven at nagpasalamat, “Sa totoo lang, ang dami kong natutunan dahil sa
Pagsapit ng gabi, natapos na ang libreng klinika, at ang mga bata sa ampunan ay natulungan na. Halos lahat ng doktor ay napagod.Bagamat masakit ang likod ni Avigail, pakiramdam niya’y gumaan ang kanyang loob sa kaisipang bumuti ang kalagayan ng mga bata. Ang mga may mas seryosong sintomas ay naipadala na rin sa ospital.Halos nakalimutan na niya ang orihinal niyang layunin sa pagpunta roon. Ang tanging laman ng isip niya ay ang mga bata.Paglabas ng lahat ng doktor mula sa silid, naghihintay na sa bakuran ang mga bata kasama ang direktor. Nang lumabas sila, sabay-sabay na yumuko ang mga bata bilang pasasalamat. "Salamat po, kuya at ate!"Nagulat ang lahat ng doktor.Ito ang unang pagkakataon nilang magbigay ng libreng gamutan sa ganitong lugar, at ang makakita ng ganitong eksena ay tumama sa kanilang puso. Ang iba’y hindi napigilang mapaluha.Medyo namula rin ang mata ni Avigail. Pinisil niya ang sariling palad upang pigilin ang luha. Lumapit siya sa isang batang babae na nasa harap
Pagkaharap ni Ricky Hermosa, iniutos niya, "Papuntahin na sila rito."Sumang-ayon ang kawani at agad umalis.Pagkatapos, lumabas si Ricky Hermosa upang alamin ang laman ng dala-dala ng Truck. Bago umalis, tinawag niya sina Avigail at Daven.Hindi nagtagal, pumasok ang Truck na nagdadala ng mga suplay, kasunod ang tatlong ambulansya.Bumaba si Manager Kian mula sa Truck at magalang na bumati sa tatlo.Bagamat unang beses pa lang makilala nina Ricky Hermosa at Daven si Manager Kian, napansin nilang kilala ito ni Avigail kaya sabay silang tumingin kay Avigail at nagbigay ng senyas na siya na ang magsalita.Naintindihan ni Avigail ang ibig sabihin nila. Magalang siyang tumango kay Manager Kia at nagtanong, "Manager Kian, ano po ito...?"Ngumiti si Manager Kian at ipinaliwanag, "Ganito po kasi. Sabi ng aming President Lee, kawawa ang mga bata sa ampunan. Nang malaman niyang may libreng klinika ang Hermosa’s Family dito, inutusan niya akong magdala ng ilang gamit para sa mga bata. Hindi nam
Matapos ang naging alitan nina Garry Chavez at Avigail, naging maayos at payapa ang pagkain nila.Pagkatapos ng tanghalian, naglakad pabalik ang mga doktor patungo sa kani-kanilang mga silid, kasunod ang mga bata na masunurin. Marami sa mga doktor ang nagkaroon ng magandang samahan sa mga paslit.Napalilibutan si Avigail ng mga tao, kaya maging sina Ricky Hermosa ay hirap makalapit. Sa wakas, nang makarating sila sa pintuan ng silid, halos maubos na ang mga kendi sa bag ni Avigail.Pagpasok sa silid, mas naging sikat pa si Garry Chavez kaysa kay Avigail dahil mayroon pa siyang natitirang mga kendi. Agad na nagtipon ang mga bata sa paligid niya, masigla at masaya, tila nakalimutan na ang di pagkakaunawaan ng umaga.Nang makita ni Avigail na napalapit na ang mga bata kay Garry Chavez, napangiti siya nang bahagya.Alam niyang ganoon talaga ang mga bata—madaling makalimot. Kahit ano pa ang nagawa mo sa kanila, basta’t taos-puso ang iyong pakikitungo, sasalubungin ka nila ng kanilang pinak
Pagtingin ni Garry Chavez kay Avigail, may bahid ng pagdududa ang kanyang mga mata, tila hindi lubos naniniwala sa mga sinabi nito.Alam niyang masyado siyang naging halata sa pang-aasar kay Avigail kanina. Kung ibang tao ang nasa kalagayan nito, malamang hindi nito palalampasin nang ganoon na lamang. Ngunit ang dalaga sa kanyang harapan ay tila hindi man lamang dinamdam ang mga iyon.Napansin ni Avigail ang pag-aalinlangan ni Garry Chavez, kaya’t may banayad na ngiti siyang nagpaliwanag, "Matagal na rin akong nasa ganitong propesyon. Marami na akong hinarap na pagdududa, at mas malala pa ang ugali ng ibang tao kumpara sa iyo. Kaya, hindi ko iniinda kung kuwestyunin mo man ang kakayahan ko sa medisina. Ang tanging ikinagalit ko lang ay ang pagiging padalos-dalos mo sa mga bata kanina. Pero humingi ka na rin ng paumanhin, at naniniwala akong lahat ng manggagamot ng tradisyunal na medisina ay may mabuting pagkatao. Bukod pa rito, sigurado akong dumaan sa masusing pagsisiyasat ang Hermos
“Avi, mukhang talagang gusto ka ng mga bata."Umupo si Daven sa tapat niya habang may dala-dalang plato, at sumunod si Ricky Hermosa. Pagkaupo ni Ricky Hermosa, tumango siya nang bahagya kay Avigail bilang pagbati.Ngumiti si Avigail kay Ricky Hermosa, bago bumaling kay Daven na tinutukso siya, "Siyempre, may mas marami akong karanasan sa pagpapalaki ng mga bata kaysa sayo, at para sigurado, naghanda ako ng kendi. Buti na lang at malaki ang naging epekto nito."Kung hindi dahil sa kendi, hindi magiging kasing-cooperative ng mga bata, kahit gaano pa sila ka-gusto sa kanya.Pagkatapos magsalita, biglang sumang-ayon si Ricky Hermosa, "Magandang ideya 'yan. Pwede natin itong gawing halimbawa sa mga libreng klinika mamaya."Nagulat si Avigail at ngumiti, "Nakapag-alaga na rin ako ng maraming bata, at nakapagbuo ng ilang karanasan."Hindi masyadong inisip ni Ricky Hermosa ang sinabi ni Avigail, ngunit naging maaalalahanin siya sa kung paano ito mag-isip habang tinutulungan ang mga bata, "Ma
Nakita ni Avigail ang mga mata ng ibang mga bata na pula, tanda ng kanilang kalungkutan. Tumahimik siya at ibinaba ang kanyang ulo upang itago ang kanyang lungkot.Narinig ni Avigail ang boses ni Ricky Hermosa sa kanyang tainga, "Marami tayong ganitong kaso. Magagawa lang natin ang ating makakaya upang matulungan sila. Ayos lang ang malungkot, pero huwag masyadong magtagal sa kalungkutan."Alam ni Avigail ang ibig sabihin nito, ngunit kapag nakita na niya ang kalagayan ng mga bata, nahirapan pa rin siyang tanggapin.Lalo pa at ang batang ito ay napakabait.Tahimik si Ricky Hermosa, walang sinabi, kundi, "May mga bata pang naghihintay."Pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang pwesto.Huminga ng malalim si Avigail, itinago ang kanyang nararamdaman, at tiningnan ang mga batang nakaupo sa kanyang paanan.Isang-isa, itinaas ng mga bata ang kanilang mga ulo, tumitig nang sabay-sabay, ang kanilang mga mata pula at naglalaman ng takot, parang nag-aalala na baka sila na ang susunod.Nakita ni Av