Sa kabilang dako, si Avigail Suarez ay kasama ang mga bata pauwi sa bahay at nag-aalinlangan kung iimbitahin ba niya si Jake na pumasok muna sandali.Nakita ni Jake ang kanyang pag-aalinlangan at ngumiti nang maginoo. "Gabi na rin, uuwi na ako. Magkita tayo bukas." Nakangiting paalam ni Jake.Bahagyang nakaramdam ng ginhawa si Avigail at hindi na siya pinigilan. Ngumiti siya at nagpaalam.Habang pinapanood ang paglayo ng kotse ni Jake, dinala ni Avigail ang dalawang bata papasok ng bahay.Nakahanda na ang hapunan na niluto ni Tita Kaye, at inilagay lamang niya ang pagkain sa mesa nang makita silang dumating.Tinatrato ni Avigail si Tita Kaye bilang miyembro ng pamilya kaya sabay silang kumain sa iisang lamesa. Habang kumakain, ngumiti si Tita Kaye at napatanong."Miss, nakita mo na ba ang balita kanina? Tungkol sa inyo ni Mr. President Villafuerte.”Hindi sinasadyang nakita ni Tita Kaye ang balita kaninang hapon. Nalaman niyang nagkamali ang media sa pag-aakalang si Avigail ang fian
Matapos makausap ni Luisa si Dominic, agad siyang umuwi at kinontak ang pamilya Ferrer. Dahil sa balita, ayaw ni Lera Gale pumunta sa opisina upang marinig ang usapan ng mga empleyado tungkol sa kung gaano ka-bagay si Dominic sa babaeng nasa larawan, kaya nanatili siya sa bahay nitong nakaraang dalawang araw. Habang tumatawag si Luisa, nakaupo si Lera sa tabi ng kaniyang ina na tumawag ito. "Nasabi ko na kay Dominic, huwag kang mag-alala, Lera. Hindi na mauulit ang ganitong pangyayari. Hintayin mo na lang ang araw ng engagement!" Malumanay na sabi ni Luisa sa kabilang linya. Tinignan ni Alliana ang kaniyang anak na si Lera at sinenyasan itong magsalita sa tawag ni Luisa sa kabilang linya. Inayos ni Lera ang kanyang sarili at mahinahong nagpasalamat."Salamat po, Tita." Nang marinig ang kanyang boses, natigilan si Luisa. Naalala niya ang sinabi ni Dominic na wala itong balak tuparin ang engagement kay Weining. Labis siyang naawa sa dalaga. "Lera, pasensya ka na sa nangyari niton
Bagaman nagmaneho siya ng mabilis hangga't kaya ngunit late pa din siyang nakarating. Si Lera ay naghihintay na sa kanyang upuan nang dumating si Avigail Suarez sa cafe.“Talaga namang abala ka sa buhay ko Ms. Suarez.. Kailangang maghintay ng matagal para sa isang appointment," agad na sinabi ni Lera Gale nang magtagpo sila.Umuupo si Avigail sa tapat niya at buong puso niyang humingi ng paumanhin."Pasensya na, talagang abala ako kaninang umaga. Mahirap siguro para sa iyo na maghintay ng matagal."Pagkasabi nito, napansin ni Avigail na parang gusto na namang pagtawanan siya ni Lera Gale. Wala siyang balak mag-aksaya ng oras sa kanya kaya't diretso siyang nagsalita. "Nakikita naman siguro ni Miss Ferrer na talagang abala ako. Kung may nais kayong sabihin, mas mabuti pang sabihin niyo na lang direkta. Kailangan ko pang bumalik sa trabaho para sa iba pang gawain na naiwanan ko doon."Nang marinig ito, si Lera ay nauntog sa kanyang mga salita. Hindi nakatulong at naging malamig ang kany
Lumabas siya mula sa coffee shop nang mas maaga kaysa sa inaasahan niya.Pagpasok ng kotse, hawak ni Avigail ang manibela at hindi agad pinaandar ang sasakyan. Talaga namang siya ay nalilito.Pagkatapos manirahan sa ibang bansa ng anim na taon, akala niya hindi na siya maapektuhan pa sa mga nangyari noon.Ngunit hindi niya inisip na apektado pa rin siya nang banggitin ito ni Lera Gale.Nang ikasal siya kay Dominic anim na taon na ang nakararaan, hindi niya alam ang tungkol kay Lera Gale. Kung alam lang niya...Naalala ni Avigail ang kanyang pagkahulog kay Dominic noon, pilit siyang ngumiti at natawa sa kaniyang sarili, isipin na muli siyang ikakasal sa walanghiyang president na iyon.Ngunit gaano siya kasaya nang ikasal kaya Dominic ganoon din siya nahihiya nang umalis siya.Sino ang mag-aakala na pagkatapos ng mahabang kasal, ang tanging pagkakataon na nagkaroon sila ng intimacy ay nang pilitin niya ito sa pamamagitan ng droga?Bukod pa rito, siya ay umalis nang magulo kinabukasan.P
Pagdating sa kindergarten, napansin ng kambal ang kaniyang mood.“Mommy, masama ba ang pakiramdam mo?"Sa daan pauwi, ang dalawang bata ay nag-aalala at tinitingnan siya.Nagulat si Avigail ng kaunti.Inisip niya na naitago niya ito ng maayos sa harap ng mga bata, pero hindi niya inaasahan na makikita ito ng mga bata."May masama po bang nangyari?" Tiningnan niya ang dalawang bata sa rearview mirror at tinanong, na parang walang nangyari.Si Dale naman ay nagkunot ng noo, ang mukha niyang puno ng kalituhan. "Kanina po, hindi mo pinansin si little Sky, may nagawa po bang masama si Tito Dominic sa inyo?"Nang marinig ang pangalan ni Dominic mula sa bibig ng bata, naging kumplikado ang emosyon ni Avigail.Hindi niya alam kung gaano kalapit na ang naging relasyon niya kay Dominic nitong mga nakaraang araw na naging sanhi ng ganitong kalituhan ng bata.Sumunod si Dane. "Si little Sky po, malapit na pong umiyak kanina."Nang marinig ito, hindi nakaiwas si Avigail sa pagkabahala at naramda
"Ililibre kita ngayong gabi, mag-inom tayo nang maayos!" sigaw ni Angel sa kanyang tainga.Habang sinasabi ito, nagbukas siya ng bote ng foreign wine na nagkakahalaga ng ilang libong peso at nagbuhos ng isang baso para kay Avigail. "Maraming gwapo sa mundo, huwag tayong umasa sa isang puno!"Kinuha ni Avigail ang baso, nag-toast sa kanya, at ininom ang laman.Nakita ni Angel ang kanyang pagpapakawala at tumaas ang labi ng may kasiyahan.Noong sila ay nasa kolehiyo, ilang beses nang uminom si Avigail kasama siya. Alam ni Angel na may magandang mukha si Avigail, ngunit huwag ding maliitin ang lakas nito sa alak.Ngayong gabi, upang mapatanggal ang lungkot ng kanyang bestfriend, handa siyang magsakripisyo ng buhay para makasama siya sa kasiyahan.Matapos ang ilang inumin, dahan-dahang nakapagpahinga si Avigail at iniwan ang lahat ng alalahanin ng araw.Hindi lang basta inumin ang nais ni Angel. Inilapag niya ang baso ng alak at kinuha ang kamay ni Avigail. "Tara, magsayaw tayo!"At hin
Nagkunot ang noo ni Avigail at halos tatanggihan na sana, ngunit si Angel ay sumingit mula sa dance floor, umupo sa tabi niya ng walang pakialam, at tiningnan ang lalaki mula ulo hanggang paa.Mukhang elegante at pino siya, at sa ilalim ng dim na ilaw ng bar, makikita na maayos ang mga tampok ng kanyang mukha. Hindi siya matipuno, ngunit hindi rin siya payat. Ang kabuuang halaga ng kanyang mga damit ay nasa 100,000.Malapit na itong makakuha ng walo.Pagkatapos ng pagsusuri, hindi binigyan ni Angel si Avigail ng pagkakataon na tumanggi at agad na sumagot."Sige, may mga kaibigan ka ba? Tawagin mo sila para maki-join sa atin!"Ang parehongg lalaki ay katabi nila. Nang tumayo silang dalawa para magsayaw, napansin sila ng lalaki at alam niyang magkasama sila. Nang makita niyang pumayag si Angel, hindi siya nag-atubiling tumalikod at tinawag ang ilang mga kasama. Lahat sila ay guwapo at maayos ang kasuotan. Nang dumating sila, bitbit din nila ang magandang alak mula sa kanilang mesa.Alam
Sa parehong oras, sa VIP room sa itaas, nakatambad si Dominic na walang ekspresyon habang pinapanood ang ilang mga kalalakihang may edad na may malalaking tiyan na nag-i-toast sa isa't isa.Nang kunin niya si Sky kaninang hapon, ang bata ay tila malungkot. Pagbalik nila sa bahay, nagalit ito sa kanya.Kahit paano, medyo nahulaan ni Dominic ang dahilan. Walang iba kundi ang hindi niya makita ang babae, o kaya'y ang malamig na pakikitungo ng babaeng si Avigail kay Skylei.Sa huli, ang problema ay nasa kanya pa rin.Dahil sa kanya, kinailangan ng babae na magtakda ng distansya sa batang si Skylei.Dahil dito, naging masama ang pakiramdam ni Dominic buong gabi.Ngayon, habang nakikita niyang ang mga kalalakihan ay matagal na pinag-uusapan ngunit hindi pa rin nakakaisip ng tamang plano sa kooperasyon, lalong naiinis siya."Mag-usap lang kayo, lalabas lang ako para maginhawaan." Tumayo si Dominic nang malamig.Nakita ng mga kalalakihan na hindi nila magawa na magsalita, kaya't tiningnan nil
Lumalalim na ang gabi kaya nagkipag-usap pa si Avigail sa mga bata saglit, pinatulog sila, at bumalik sa kanyang kuwarto.Pagod na-pagod si Avigail, hindi lang pisikal kundi pati na rin emosyonal. Kaya't nag-ayos lang siya ng kaunti at agad natulog sa kama.Kinabukasan, agad siyang pumunta sa research institute.Nang makita siya ng mga staff sa research institute, agad nilang nilapitan si Avigail na may mga tanong."Doctor Suarez, kamusta ang libreng clinic kahapon?""Totoo bang magaling talaga ang mga doktor ng Hermosa’s Family gaya ng mga naririnig natin?""..."Sunod-sunod na tanong ang narinig ni Avigail.Ngumiti siya at sinagot ang lahat, "Hindi naman ganoon ka-misteryoso ang libreng clinic. Parang sa ibang hospital lang din. Tungkol naman sa galing ng mga doktor ng Hermosa’s Family, wala akong karapatan magkomento. Pero kung nakarating sila sa kinalalagyan nila ngayon, ibig sabihin, magaling sila."Kahapon, ang tanging inisip ng lahat ay ang mga batang tinulungan, kaya't hindi n
Nang makauwi si Avigail, hatingabi na, ngunit gising pa ang mga bata. Pagkarinig ng mga yabag ng kanyang mga paa sa hagdan, maingat nilang binuksan ang pinto ng kanilang silid at sumilip.Nang makita ang mga bata, hindi naiwasan ni Avigail na maalala ang mga bata sa ampunan, kaya’t bigla siyang nakaramdam ng kalungkutan.Nakita siya ng mga bata at agad na tumakbo patungo sa kanya, "Mommy, anong nangyari? Hindi ba maganda ang free clinic ngayon?"Pilit na ngumiti si Avigail sa mga bata at isinama sila pabalik sa kanilang silid.Umupo ang mga bata sa magkabilang gilid ni Avigail, tinitigan siya ng matalim, "Mommy, okay lang ba ang mga bata sa ampunan?"Malungkot na tumango si Avigail, "Wala silang mga magulang, at ang iba pa nga ay iniwan ng kanilang mga magulang dahil sa sakit, ngunit napakaunawain nila."Habang nagsasalita, punong-puno ng isip ni Avigail ang mga batang nakahiga sa kanyang kama, at ang mga batang dinala sa ospital dahil sa kawalan ng magagawa.Matapos malaman ang kalag
Si Ricky Hermosa ay naiwan para asikasuhin ang mga natirang gawain sa orphanage, kaya nagpaalam ito kina Avigail at Daven.Magkasabay na lumabas sina Avigail at Daven mula sa orphanage.Ngumiti si Daven at nagtanong, “Kamusta ang pakiramdam mo tungkol sa libreng gamutan ngayong araw? Base sa ugali ni Young Master Ricky kanina, mukhang naabot mo ang layunin mo.”Nang marinig iyon, tila biglang naalala ni Avigail ang tunay niyang pakay sa araw na iyon.Masyado siyang nakatuon sa mga bata kaya nakalimutan niya na isa sa mga layunin niya ay makuha ang tiwala ng Hermosa’s Family. Ngunit kahit naalala niya ito, pakiramdam niya ay mas mahalaga pa rin ang mga bata.Ngunit, sa bandang huli, hindi lang niya natulungan ang mga bata, kundi nakuha rin niya ang tiwala ni Ricky Hermosa.Ang kilos at sinabi ni Ricky Hermosa kanina ang nagsabi ng lahat!Napansin ito ni Avigail, kaya’t napangiti siya sa kasiyahan. Lumingon siya kay Daven at nagpasalamat, “Sa totoo lang, ang dami kong natutunan dahil sa
Pagsapit ng gabi, natapos na ang libreng klinika, at ang mga bata sa ampunan ay natulungan na. Halos lahat ng doktor ay napagod.Bagamat masakit ang likod ni Avigail, pakiramdam niya’y gumaan ang kanyang loob sa kaisipang bumuti ang kalagayan ng mga bata. Ang mga may mas seryosong sintomas ay naipadala na rin sa ospital.Halos nakalimutan na niya ang orihinal niyang layunin sa pagpunta roon. Ang tanging laman ng isip niya ay ang mga bata.Paglabas ng lahat ng doktor mula sa silid, naghihintay na sa bakuran ang mga bata kasama ang direktor. Nang lumabas sila, sabay-sabay na yumuko ang mga bata bilang pasasalamat. "Salamat po, kuya at ate!"Nagulat ang lahat ng doktor.Ito ang unang pagkakataon nilang magbigay ng libreng gamutan sa ganitong lugar, at ang makakita ng ganitong eksena ay tumama sa kanilang puso. Ang iba’y hindi napigilang mapaluha.Medyo namula rin ang mata ni Avigail. Pinisil niya ang sariling palad upang pigilin ang luha. Lumapit siya sa isang batang babae na nasa harap
Pagkaharap ni Ricky Hermosa, iniutos niya, "Papuntahin na sila rito."Sumang-ayon ang kawani at agad umalis.Pagkatapos, lumabas si Ricky Hermosa upang alamin ang laman ng dala-dala ng Truck. Bago umalis, tinawag niya sina Avigail at Daven.Hindi nagtagal, pumasok ang Truck na nagdadala ng mga suplay, kasunod ang tatlong ambulansya.Bumaba si Manager Kian mula sa Truck at magalang na bumati sa tatlo.Bagamat unang beses pa lang makilala nina Ricky Hermosa at Daven si Manager Kian, napansin nilang kilala ito ni Avigail kaya sabay silang tumingin kay Avigail at nagbigay ng senyas na siya na ang magsalita.Naintindihan ni Avigail ang ibig sabihin nila. Magalang siyang tumango kay Manager Kia at nagtanong, "Manager Kian, ano po ito...?"Ngumiti si Manager Kian at ipinaliwanag, "Ganito po kasi. Sabi ng aming President Lee, kawawa ang mga bata sa ampunan. Nang malaman niyang may libreng klinika ang Hermosa’s Family dito, inutusan niya akong magdala ng ilang gamit para sa mga bata. Hindi nam
Matapos ang naging alitan nina Garry Chavez at Avigail, naging maayos at payapa ang pagkain nila.Pagkatapos ng tanghalian, naglakad pabalik ang mga doktor patungo sa kani-kanilang mga silid, kasunod ang mga bata na masunurin. Marami sa mga doktor ang nagkaroon ng magandang samahan sa mga paslit.Napalilibutan si Avigail ng mga tao, kaya maging sina Ricky Hermosa ay hirap makalapit. Sa wakas, nang makarating sila sa pintuan ng silid, halos maubos na ang mga kendi sa bag ni Avigail.Pagpasok sa silid, mas naging sikat pa si Garry Chavez kaysa kay Avigail dahil mayroon pa siyang natitirang mga kendi. Agad na nagtipon ang mga bata sa paligid niya, masigla at masaya, tila nakalimutan na ang di pagkakaunawaan ng umaga.Nang makita ni Avigail na napalapit na ang mga bata kay Garry Chavez, napangiti siya nang bahagya.Alam niyang ganoon talaga ang mga bata—madaling makalimot. Kahit ano pa ang nagawa mo sa kanila, basta’t taos-puso ang iyong pakikitungo, sasalubungin ka nila ng kanilang pinak
Pagtingin ni Garry Chavez kay Avigail, may bahid ng pagdududa ang kanyang mga mata, tila hindi lubos naniniwala sa mga sinabi nito.Alam niyang masyado siyang naging halata sa pang-aasar kay Avigail kanina. Kung ibang tao ang nasa kalagayan nito, malamang hindi nito palalampasin nang ganoon na lamang. Ngunit ang dalaga sa kanyang harapan ay tila hindi man lamang dinamdam ang mga iyon.Napansin ni Avigail ang pag-aalinlangan ni Garry Chavez, kaya’t may banayad na ngiti siyang nagpaliwanag, "Matagal na rin akong nasa ganitong propesyon. Marami na akong hinarap na pagdududa, at mas malala pa ang ugali ng ibang tao kumpara sa iyo. Kaya, hindi ko iniinda kung kuwestyunin mo man ang kakayahan ko sa medisina. Ang tanging ikinagalit ko lang ay ang pagiging padalos-dalos mo sa mga bata kanina. Pero humingi ka na rin ng paumanhin, at naniniwala akong lahat ng manggagamot ng tradisyunal na medisina ay may mabuting pagkatao. Bukod pa rito, sigurado akong dumaan sa masusing pagsisiyasat ang Hermos
“Avi, mukhang talagang gusto ka ng mga bata."Umupo si Daven sa tapat niya habang may dala-dalang plato, at sumunod si Ricky Hermosa. Pagkaupo ni Ricky Hermosa, tumango siya nang bahagya kay Avigail bilang pagbati.Ngumiti si Avigail kay Ricky Hermosa, bago bumaling kay Daven na tinutukso siya, "Siyempre, may mas marami akong karanasan sa pagpapalaki ng mga bata kaysa sayo, at para sigurado, naghanda ako ng kendi. Buti na lang at malaki ang naging epekto nito."Kung hindi dahil sa kendi, hindi magiging kasing-cooperative ng mga bata, kahit gaano pa sila ka-gusto sa kanya.Pagkatapos magsalita, biglang sumang-ayon si Ricky Hermosa, "Magandang ideya 'yan. Pwede natin itong gawing halimbawa sa mga libreng klinika mamaya."Nagulat si Avigail at ngumiti, "Nakapag-alaga na rin ako ng maraming bata, at nakapagbuo ng ilang karanasan."Hindi masyadong inisip ni Ricky Hermosa ang sinabi ni Avigail, ngunit naging maaalalahanin siya sa kung paano ito mag-isip habang tinutulungan ang mga bata, "Ma
Nakita ni Avigail ang mga mata ng ibang mga bata na pula, tanda ng kanilang kalungkutan. Tumahimik siya at ibinaba ang kanyang ulo upang itago ang kanyang lungkot.Narinig ni Avigail ang boses ni Ricky Hermosa sa kanyang tainga, "Marami tayong ganitong kaso. Magagawa lang natin ang ating makakaya upang matulungan sila. Ayos lang ang malungkot, pero huwag masyadong magtagal sa kalungkutan."Alam ni Avigail ang ibig sabihin nito, ngunit kapag nakita na niya ang kalagayan ng mga bata, nahirapan pa rin siyang tanggapin.Lalo pa at ang batang ito ay napakabait.Tahimik si Ricky Hermosa, walang sinabi, kundi, "May mga bata pang naghihintay."Pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang pwesto.Huminga ng malalim si Avigail, itinago ang kanyang nararamdaman, at tiningnan ang mga batang nakaupo sa kanyang paanan.Isang-isa, itinaas ng mga bata ang kanilang mga ulo, tumitig nang sabay-sabay, ang kanilang mga mata pula at naglalaman ng takot, parang nag-aalala na baka sila na ang susunod.Nakita ni Av