Narinig ang mahinang tinig ng bata sa kanyang tainga, nakaramdam si Avigail ng halo-halong emosyon. Gaya ng inaasahan niya, sensitibo ang bata sa emosyon ng mga tao sa paligid niya. Napansin nito ang pag-iwas niya kay Dominic. Kaya naman, lihim na pumupunta ang bata sa kanya nang hindi ipinaaalam kay Dominic sa nakalipas na dalawang pagkakataon. Sa puso nito, ganoon ba siya kahalaga? Nakatayo sa gilid sina Dale at Dane, at nang makita nila ang malungkot na hitsura ng kanilang maliit na kapatid, lumapit sila upang ipagtanggol si Skylei. "Mommy, mag-isa lang namang pumunta si Little Sky dito. Hayaan mo na siyang maglaro kasama namin sandali!" ani Dane habang hinihila ang manggas ng damit ni Avigail at naglalambing. Sumang-ayon si Dale, "Mommy, hindi agad siya hahanapin ni tito. Pabayaan mo na munang manatili si Little Sky kahit sandali!" Tahimik lang si Avigail at hindi agad sumagot. Nakatago si Skylei sa kanyang bisig, nakayuko at hindi makatingin sa kanyang mga mata, takot na b
“Tita, huwag mo pong kamuhian si Skylei."Mahigpit na hinawakan ni Little Skylei ang damit ni Avigail habang nakikiusap, pilit na sumisiksik sa kanyang mga bisig.Lumingon si Avigail, yumuko, at pinayagan ang bata na yakapin siya. Malalim siyang napabuntong-hininga at nagsabi, "Hindi ka kinamumuhian ni Tia."May bahagyang hikbi sa tinig ni Little Skylei, "Pero gusto ni Tita na paalisin si Skylei."Naramdaman ni Avigail ang lungkot sa boses ng bata. Hinila niya ito mula sa kanyang bisig, itinaas ang kamay at marahang hinaplos ang mga mata nito.Mahigpit na pinipigilan ni Little Skylei ang kanyang luha, mariing pinipigilan ang sarili habang nakatitig kay Avigail na para bang naghahanap ng kasagutan.Pagkaraan ng ilang saglit, malumanay na nagsalita si Avigail, "Gusto kang ibalik ni Tita hindi dahil ayaw niya sa'yo, kundi dahil sa tingin niya, hindi dapat ganito kalapit ang relasyon natin."Nang marinig iyon, kumunot ang noo ng bata, ikiniling ang ulo, at tumingin sa kanya na puno ng pag
Umiiyak nang hindi na makahinga si Skylei habang yakap-yakap siya ni Avigail. Mahigpit na nakahawak ang dalawang maliliit na kamay niya sa damit ng babae, at pa-udlot-udlot ang boses niya, "Gusto ko si Tita pretty! Gusto ko si Tita pretty na maging mommy ko!"Napatigil si Avigail.Nagpatuloy ang maliit na bata, "Si Tita ang pinakamabait, gusto rin ni Daddy si Tita..."Napabuntong-hininga si Avigail, at ngumiwi na parang tinutuya ang sarili.Hindi niya maintindihan kung paano napunta sa ganitong konklusyon ang bata.Marahil, para kay Skylei, kapag magkasama ang dalawang tao nang madalas, awtomatikong nagugustuhan nila ang isa’t isa.Gaya na lang ng pagmamahal ni Skylei kina Dale at Dane.Alam niyang mahirap ipaliwanag ito sa bata, lalo na’t hindi niya matatanggap ang katotohanan na mas gusto ni Dominic si Lera Gale.Sa pag-iisip na ito, napapikit si Avigail sa bahagyang sakit ng ulo.Pagkatapos ng ilang sandali, pinunasan niya ang luha ng bata at sinubukang tumanggi nang mahinahon, "Si
Si Little Skylei ay hindi na nakinig pa sa sinabi ni Avigail. Ang alam lang niya ay aalis ang kanyang tita papuntang ibang bansa, at maaaring hindi na niya ito muling makita. Sa iniisip na ito, hindi napigilan ng bata ang mapaiyak.Mapait ang ngiti ni Avigail habang hinahaplos ang ulo ng bata. “Ito na siguro ang huling pagkakataon na magkikita tayo, Skylei. Huwag ka nang umiyak, ha? Ngumiti ka na lang palagi, okay?”Pero umiiling si Skylei habang umiiyak, “Tita, huwag kang umalis…”Hinayaan ni Avigail na umiyak muna ang bata. Nang mapansin niyang humihina na ang iyak nito, mahinahon niyang sinabi, “Skylei, magpagaling ka, ha? Kapag lumaki ka na, puwede mo nang puntahan si Tita sa ibang bansa.”Parang naintindihan ni Little Skylei na hindi niya mapipigilan ang tita niya. Nang marinig na may pag-asa silang magkita muli sa hinaharap, nagkaroon siya ng kaunting pag-asa. Mahina siyang nagtanong, “Talaga po?”Ngumiti si Avigail at tumango.Pero nag-aalangan pa rin ang bata. “Pero, kapag luma
Narinig ng batang babae ang sagot ni Avigail at muling tumahimik.Binuksan ni Avigail ang pinto ng sasakyan, kinuha ang batang babae, at inakay siya papunta sa pintuan ng mansyon.Nang bitawan niya ang kamay ng batang babae at pinayagan itong pumasok, muling tumingin ang bata sa kanya ng seryoso.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, nahulog ang puso ni Avigail, kaya’t lumuhod siya upang makaharap ang batang babae at tinanong, "Skylei, may nais ka pa bang sabihin kay Tita?"Bahagyang tumango si Skylei at may malambing na boses na nagsabi, "Tita, huwag kang magalit kay Daddy ah."Hindi niya alam kung bakit galit ang tita niya sa kaniyang Daddy, at tuwing magkikita sila, pinaalis ng kaniyang Tita ang kaniyang Daddy.Ngunit ramdam ng batang babae na mabait ang kaniyang Daddy sa kaniyang Tita, mahal ng kaniyang Daddy ang maganda niyang Tita, at ayaw niyang magalit ang kaniyang Tita sa kaniyang Daddy.Inisip ni Avigail na baka hindi sila magkita madalas sa hinaharap, kaya’t sumang-ayon na l
Sa Villafuerte mansyon.Matapos makatanggap ng tawag mula kay Manang Susan, agad na ibinaba ni Dominic ang kanyang mga gawain at nagmadaling umuwi mula sa kumpanya. Habang nagmamaneho pauwi, tinawagan niya si Eurika.Mula nang mawala, ang kalagayan ni Skylei ay hindi na stable, kaya kailangan ng espesyal na pag-aalaga at atensyon.Pagdating nila sa mansyon, agad na sinalubong sila ni Manang Susan."Nasaan si Skylei?" tanong ni Dominic habang tinitingnan ang sala, ngunit hindi niya nakita ang bata.Itinuturo ni Manang Susan ang hagdan,"Pumunta siyang pataas sa kaniyang kwarto mag-isa pagkatapos umuwi. Mukhang malungkot siya. Anuman ang sabihin ko, hindi niya ako pinansin. Kaya't tinawagan ko na lang kayo.Nang marinig ito, tumango si Dominic at nagmadaling umakyat kasama si Eurika.Nakalock ang pinto ng kwarto ng bata, at wala ring ingay mula sa loob.Naramdaman ni Dominic ang kaunting kaba at kumatok ng mahinahon sa pinto."Skylei, Daddy is back. Buksan mo ang pinto at papasukin mo s
Kinumpirma ni Eurika na walang problema kay Skylei, at hindi siya nagtagal, umalis din bago maghapunan.Nagtagal si Dominic sa kanyang study room ng ilang sandali, kinuha ang kanyang cellphone, at tinawagan ang teacher sa kindergarten.Siya mismo ang naghatid kay Skylei sa kindergarten kaninang umaga. Kahit pa umalis ang bata nang mag-isa, siguradong galing ito sa kindergarten.Dapat ay alam ng teacher ang nangyari sa pagitan ng kanilang pag-alis at ang mga pangyayari ngayong araw.Sa kabilang linya, nang matanggap ang tawag, nag-alala ng teacher at ikino kwento ang lahat ng nangyari ngayong araw."...Umalis po ako pagkatapos ko ihatid si Skylei. Sabi ni Miss Jiang na siya na raw po ang maghahatid kay Skylei pauwi. Hindi po ba siya umalis?"Habang iniisip ito, puno ng pagsisisi ng teacher.Hindi niya pinayagan si Mr. Villafuerte na dalhin si Skylei sa bahay nina Dale at Dane, at pagkatapos ay iniwan na lang ang bata. Isa itong hindi responsableng kilos.Mas mabuti pa sana kung hindi n
Narinig ni Dominic ang tawag ng anak niyang si Skylei at hindi nakasagot. Lihim na inabot ng bata ang kanyang pinggan sa harapan niya, na may mahinang ekspresyon ng pakiusap sa mukha.Nang makita ni Dominic ang galaw ng anak, bumalik siya sa kanyang sarili at kumuha ng gulay para sa bata.Si Skylei ay kumain ng tahimik at seryoso, at mas malaki ang kanyang ganang kumain kaysa dati.Nang malapit na siyang matapos kumain, pinunasan ang bibig at nagtakda na sanang umakyat ng hagdan, nang tinawag siya ni Dominic ng malalim na boses."Skylei."Tumigil si Skylei at tiningnan ang kanyang daddy na may kalituhan sa mata.Nagtagpo ang kanilang mga mata at nahirapan si Dominic na hindi tanungin, "Pumunta ka ba sa bahay ni tita Avigail ngayon?"Pagkatapos ng tanong na iyon, iniwas ni Skylei ang mata at tahimik na nagbaba ng ulo, na tila ayaw niyang aminin ang totoo.Tumayo si Dominic at nilapitan ang bata, hinila siya at umupo sila sa sofa. "Tinawagan ko ang teacher, at sinabi niya sa akin ang la
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala