Pagkatapos tanungin ni Avigail kung kumusta na si Mr. Lee, hindi na siya muling nagsalita. Dahil hindi pa nagsasabi ang matanda ng anuman, wala rin siyang dahilan upang umalis. Tumayo na lamang siya nang tahimik at pinakinggan ang kanilang usapan.Tinanggal ni Luisa ang kanyang tingin kay Avigail at tumingin kay Mr. Lee na may malasakit. "Isang malaking biyaya para sa pamilya Lee na nasa mabuting kalusugan kayo."Ngumiti si Mr. Lee at tumango, saka lumingon kay Avigail."Salamat kay Dr. Suarez. Kung hindi dahil sa kanya, malamang nasa kama pa rin ako ngayon!"Pagkasabi nito, agad na napatingin ang lahat kay Avigail.Sumingit si Gerald."Si Dr. Suarez talaga ang dakilang tagapagligtas ng aming pamilya namin."Sa dalawang maikling pangungusap, biglang napunta sa harapan nina Luisa at ng kanyang grupo si Avigail.Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail ngunit ngumiti siya ng malamig. "Hindi naman po ako tagapagligtas. Ginagawa ko lamang ang dapat kong gawin bilang isang doktor. Masaya ri
Nang biglang banggitin ng kanyang ina ang tungkol sa kasal nina Dominic at Lera, muling tumingin si May kay Avigail, na tahimik lang sa isang tabi. Bahagyang nakayuko ang mga kilay ni Avigail, kaya’t mahirap makita ang kanyang nararamdaman. Ngunit bahagya pa ring nakaangat ang mga sulok ng kanyang labi. Sa sandaling iyon, hindi matukoy ni Martin kung ano ang iniisip ni Avigail. Si May naman, na mula pa kanina’y nakatingin kay Avigail, ay hindi nakaligtaan ang munting pagbabago sa ekspresyon nito nang banggitin ng kanyang ina ang tungkol sa kasal ni Dominic. Nang makita niyang tila naapektuhan si Martin, mas lalo siyang natuwa at nagpatuloy sa panunulsol.“Tama iyon! Si Kuya Dom at si Lera ay talagang parang itinadhana. Kahit wala pang kasalang naganap, hindi ba’t matagal na silang itinuring na isang pamilya ng lahat?” Pagkatapos niyang sabihin iyon, tiningnan niya si Avigail na may mapanuksong ngiti. May ganitong balak din si Luisa. Kaya nang marinig ang kanilang usapan, ngumiti
Tumitig si May sa dalawang taong magkasamang naglalakad, pagkatapos ay ibinaling ang tingin kay Avigail na nakaupo sa isang sulok. Labis siyang nasisiyahan at nakahanap ng dahilan upang lisanin ang mga nakatatanda. “Uy, bakit mag-isa lang si Dr. Suarez dito?” Magulo ang isip ni Avigail. Sa wakas, nakaupo siya sa sulok para makapagpahinga at ayusin ang kanyang iniisip, pero biglang may narinig siyang kakaibang boses na tumunog sa kanyang tabi. Pagtingala niya, nakita niya si May na nakatayo sa kanyang harapan, mayabang ang ekspresyon. Napakunot ang noo ni Avigail at nakaramdam ng inis. Kanina pa lang, sa harap ng mga nakatatanda, pinuri na ni May sina Dominic at Lera bilang perpektong magkapareha. At malinaw na sinabi iyon upang asarin siya. Hindi niya akalain na hahabulin pa siya nito kahit umalis na siya. Hindi man lang napansin ni May ang kanyang pagkainis. Tinitingnan siya nito nang may panghahamak at itinuro pa ang direksyon nina Dominic at Lera na nakatayo sa grupo ng mg
“Pasensya na, hindi talaga maganda ang pakiramdam ko.” magalang na sagot ni Avigail at humingi ng paumanhin.Maingat ang kanyang pagtanggi, kaya't nakaramdam ng kaunting panghihinayang ang binata, ngunit hindi siya nagpumilit at lumayo na lamang. Sa wakas, naging tahimik ulit ang paligid niya. Kakatapos pa lang niyang ayusin ang kanyang mga iniisip nang biglang marinig niya ang pamilyar na malinis na boses ng isang lalaki. "Avigail Suarez? Ikaw ba ‘yan?" Nang marinig ito, tumingin si Avigail sa direksyon ng boses at nakita ang isang lalaki na nakasuot ng iron-gray na tuxedo, mukhang isang kagalang-galang na ginoo, na tila nagulat habang nakatingin sa kanya mula sa ilang hakbang ang layo. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, nagliwanag ang mga mata ni Avigail at bahagya siyang nagulat. "Senior? Ang galing naman ng pagkakataon!" Si Daven Cruz, isang senior niya na nakilala niya noong siya’y nasa ibang bansa, ay isa rin sa mga namumukod-tanging lider sa hanay ng mga kabataan sa ka
Sa palaging pagkikita nila Dominic at Avigail sa isa’t isa, napansin ni Martin na mayroon siyang napagtanto sa dalawa. He realized kung paano si Dominic makipag-ugnayan kay Avigail, taliwas sa dapat niyang pakikitungo dito.Simula nang malaman niya ang tungkol sa kanilang relasyon, palagi niyang inisip na hindi papansin ni Dominic si Avigail, ngunit kabaligtaran ang nangyari.Tila tinutulungan ni Dominic ang babae sa parehong hayag at lihim na paraan. Si Lera, sa kabilang banda, ay medyo malamig ang itsura.Tinitingnan ang kanilang paraan ng pakikisalamuha, malabong napansin ni Martin na si Dominic ay mas may malasakit kay Avigail, kaya nang makita ang eksenang ito at ang biglaang malamig na mood ni Dominic, nagmungkahi siya.Mas lalong pinanguso ni Dominic ang kanyang mga kilay, at hindi sumagot ng malamig.Kilala siya ni Martin ng mabuti, kaya't muli siyang nagsalita."Si Dr. Suarez ay isang VIP na ako mismo ang nag-imbita. Hindi maganda na iwan siya doon. Kailangan ko pang bumati s
Sa isang saglit, tila nagkaroon ng kakaibang tensyon sa lamesa kung saan naroon ang apat na tao. Halos lahat ng mga mata ay nakatutok kay Avigail Suarez.Nabahala siya at bahagyang kumunot ang kanyang noo, ayaw niyang makipag-usap nang labis kay Dominic. Sa halip, tumingin siya kay Martin at mahinahong nagtanong.“Mr. Martin Lee, bigla kang napadaan. May kailangan ba?” Sandaling natigilan si Martin ngunit agad na ngumiti.“Wala naman, gusto ko lang samahan ka dito since I am the one who invited you. Kaya’t naisip ko na makipagkwentuhan sa iyo dito, mag-isa ka lang naman kasi kanina.”Matapos niyang sabihin iyon, palihim siyang tumingin kay Dominic. Nananatiling malamig ang mukha ni Dominic, halatang wala siyang balak magsalita para tumulong sa flow ng usapan. Walang nagawa si Martin kundi akuin ang sitwasyon. Narinig ito ni Avigail at bahagyang ngumiti nang malamig.“Ayos lang ako. Saktong nakasalubong ko ang isang kakilala rito. Bihira kaming magkita, kaya nais ko sanang makipag
Kasama nina Luisa at ng mag-asawang Lee si Mr. Jaime Lee. Kakatapos lamang tawagin ang grupo ni Dominic, ngunit napag-alaman nilang wala namang problema. Paalis na sana sila nang makita sina Avigail at Daven na naglalakad papalapit nang magkasunod."Mr. Lee, magpapaalam na po sana akong uuwi. Naghihintay pa po kasi ang mga bata sa bahay," magalang na paalam ni Avigail.Narinig ito ni Melissa at bahagyang nagulat. "Aalis ka na agad? Kalagitnaan pa lang ng hapunan. Dito ka muna nang kaunti!"Ngunit ngumiti si Avigail nang may paghingi ng paumanhi. "Pasensya na, pero hindi ko talaga maiiwan ang mga bata sa bahay."Alam naman ng lahat na mayroon siyang dalawang anak, kaya nang makita nilang mapilit siya, hindi na nila ito pinigilan.Kumaway ang matanda at inutusan si Martin na ihatid sila."Medyo gabi na. Nag-aalala akong mag-isa lang si Dr. Suarez pauwi. Samahan mo siya."Tumingin si Martin kay Dominic upang makita ang reaksyon nito.Nang mapansin niyang hindi naman nagalit si Dominic,
Sa harap ng maraming tao, hinawakan ni Dominic ang pulso ni Avigail at halos pilit siyang inilabas mula sa piging. Paulit-ulit na sinubukan ni Avigail na makawala, ngunit mahigpit ang pagkakahawak ng lalaki at hindi siya binigyan ng pagkakataong makawala. Natigil lang ang lakas sa kanyang pulso nang makalabas na sila ng mansyon.Kumawala si Avigail nang madiin, umatras ng dalawang hakbang, at dumistansya mula kay Dominic."Salamat Mr. Villafuerte, pero kaya ko nang umuwi nang mag-isa. Hindi mo na kailangang mag-abala pa. Bukod pa roon, nariyan pa ang iyong ina at fiancée sa loob. Mas mabuti pang balikan mo sila at samahan sa buong kasiyahan," mariing sabi niya.Pagkatapos ng mga salitang iyon, sinubukan niyang lampasan ang lalaki para makalabas sa parking lot. Hindi niya inaasahang hahantong sa ganitong sitwasyon, lalo na’t ginawa ito ni Dominic sa harap ng maraming tao. Gulo ang kanyang isipan, at gusto niyang mapag-isa muna upang kumalma.Ngunit habang dumadaan siya sa tabi ni Domi
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan