Pagkarating nila sa bahay ni Avigail, agad na ipinarada ni Henry ang sasakyan at nagmamadaling bumaba para buksan ang pinto para sa dalawa. Nang makita niyang pumasok na ang mga ito sa villa, napabuntong-hininga siya ng maluwag.Hindi niya maipaliwanag, pero tuwing magkasama ang kanyang amo at ang babaeng si Avigail, laging tila mabigat ang atmospera…“Mommy! Nandito ka na!” Pagkapasok ni Avigail sa bahay, sinalubong siya ng tatlong munting anghel na may matamis na ngiti. Unang pagkakataon ito na makita ng tatlong bata si Avigail na nakabihis nang ganoon. Si Dane ay agad na pinuri ang kanyang ina. “Ang ganda mo po ngayon, Mommy!” Napawi ang bigat ng pakiramdam ni Avigail nang makita ang mga bata. Napangiti siya at nagpasalamat. “Salamat, baby.” Mukhang may sasabihin pa si Dale, pero napatigil siya nang makita ang isa pang taong pumasok sa pinto. Pagkakita kay Dominic, kumupas ang ngiti sa labi ni Dale. Magalang ngunit malamig niyang binate.“Magandang gabi po, Tito.” Napansin
Nang makita ang kilos ng bata, medyo nalito si Avigail Suarez.Sa panahon na magkasama sina Sky, Dale at Dane, tila gamay na gamay na ng dalawang bata ang mga kilos at ekspresyon ni Sky. Gayunpaman, si Avigail ay nahihirapan pa ring maintindihan ito.Nang mapansin ni Sky na hindi siya naintindihan ni Avigail, naiinis itong bahagya, at muling itinuro ang sarili habang nakasimangot.Mas lalo lamang nalito si Avigail.“Mommy, gustong ipakita ni Little Sky ang parte na siya mismo ang nakabuo. Masaya siyang ipakita sa iyo.” Paliwanag sa kaniya ni Dale dahil kita sa kaniyang mukha na hindi niya maitindihan si Skylei.Sa wakas, naintindihan ni Avigail ang ibig sabihin, at ngumiti ito nang maluwang. “Ang galing naman ni Princess Skylei! Ang dami niyang nabuo!” puri ni Avigail sa maliit na bata.Narinig ni Skylei ang papuri ng magandang tita at nagningning ang kanyang mga mata. Namula ang kanyang pisngi sa tuwa, sabay tingin sa kanyang daddy na may inaasahang tingin.Napakaayos ng atmospher s
Sa parehong oras, sa bahay ng pamilya Ferrer.Bumalik si Lera sa kanilang mansyon kasama ang kanyang mga magulang. Habang nagbabalik sila, halatang hindi sila masaya.Pagpasok na pagpasok sa loob ng bahay, agad na inihagis ni Lera ang kanyang mga takong sa sobrang galit.Gusto sanang pagaanin ng Karlo ang loob ng kaniyang anak ngunit padabog itong naglakad paakyat at mukhang sobrang naiinis talaga. Ilang sandali pa ang lumipas at nakarinig sila ng malalakas na lagabag at halatang tinatamaan ang pintuan ng kwarto ni Lera.Sa inastang ito, malinaw na galit na galit siya.Sa itaas, tinamaan ni Lera ang pinto, ang mga daliri ay mahigpit ang pagkakuyom ng kaniyang mga kamao at patuloy niyang naririnig ang iba’t ibang bulungan sa loob ng birthday party ni Mr. Lee nang makaaalis na si Dominic at Avigail. Siya ang sumalo ng lahat ng kahihiyan sa ginawa ni Dominic.“Bakit ganoon? Sa itsura ni Lera at sa yabang ng asta niya parang maayos ang usapan ng kasal nila ng presidenti ng Villafuerte Gro
Nagulat si Avigail sa mga nakita niyang dala ng mga bodyguard ni Dominic. Nalilito at napatanong siya kung anong mayroon sa mga kahon na hawak ng mga ito.“Ano ang mga iyan at para kanino?”Ngumiti si Dominic. "Lego. Narinig ko na gusto nilang maglaro ng mas mahirap pa e, kaya pinabili ko ang aking assistant ng mga ito magdamag. May mga mahihirap na puzzles din dito tulad ng hiling ng kambal. Sana magustuhan nila at mag-enjoy silang gawin ito." Sagot ni Dominic kay Avigail.Hindi maiwasang mapansin ni Avigail ang hindi pangkaraniwang anyo ng mga matitigas na kalalakihan na hawak ang mga kahon."Pakilagay muna ang mga ito sa loob." Inutusan ni Dominic ang mga bodyguard na ipasok ang mga gamit.Nag-atubili si Avigail sandali, pero nagbigay daan siya at pinanood ang mga tao na ilapag ang mga kahon sa sahig.Narinig ng tatlong bata ang ingay mula sa labas at nagtakbuhan palabas na puno ng kuryusidad.Si Dane at Dale naman ay nakatayo sa tabi ng mga kahon, ang mga mata ay kumikislap.Si S
Malapit na matapos ang paggamot ni Avigail kay Mr. Jaime Lee. Ang mga nirestang gamot na lamang ang kailangan niyang ibigay at paalalahanan na inumin ito sa tamang oras. Pagtapos no’n hindi na kailangang pumunta ni Avigail sa mansyon ng pamilya Lee nang madalas kaya mas marami na siyang oras para sa mga bata at institute.Kadalasan, ginugugol niya ang bawat araw sa institute, kung hindi man abala sa maliliit na bagay ay nasa experimental area siya, kasali sa research and development kasama ang mga ibang researcher.Si Jake Gray, na naging assistant niya mula ng bumalik siya bansa, ay ngayon ay tumutulong sa kanya, at mahusay silang magtulungan.Sa araw na ito, nagkaroon ng breakthrough sa kanilang research and development, kaya't nagdesisyon silang lumabas mula sa experimental area nang maaga."Matagal na tayong abala, paano kung magdinner tayo para magdiwang?" suhesyon ni Jake sa kaniya.Nang marinig ito, tumingin si Avigail sa oras at napansin niyang medyo alanganin na."Magkita na
Parang naramdaman ni Avigail na may malamig na titig na nakatuon sa kanya. Luminga-linga siya at nagtingin-tingin sa paligid nang maguguluhan, ngunit wala namang kakaibang nangyayari sa paligid."Ano'ng nangyari?" Tanong ni Daven napansin ang kakaibang galaw ni Avigail."Wala." Umiling si Avigail sa kaniyang kausap bilang sagot dito.Kahit sabihin niyang walang problema, naging occupied ang kaniyang isipan sa buong oras na nandooon siya at kasama ang kaniyang senior.Ang nakita niyang iyon ay hindi totoo, hindi tulad ng kanyang imahinasyon, ngunit hindi niya matukoy kung saan nanggaling ang titig. Hanggang sa matapos ang pagkain, pilit niyang itinago ang alinlangan.Bilang isang gentleman, nagmungkahi si Daven. "Masyado nang late, hatid na kita pauwi." Alok ni Dave.Ngumiti si Avigail at hindi inasahan ni Daven ang sagot niya. "Hindi na, kaya ko pa namang mag-drive kaya hindi mo kailangan mag-alala. Isa pa ayokong abalahin ka pa at maging istorbo sa iyo.” Nakangiting pagtanggi ni Av
Nagsimulang gumalaw ang daloy ng traffic sa harap. Inalis ni Avigail ang preno at ibinalik ang kanyang mga mata sa daraanan.Habang iniisip ang ekspresyon ng lalaki kanina, naramdaman niyang mas lalo itong nakakatawa."Mr. Villafuerte, hindi ba’t engage na kayo ni Miss. Lera Gale Ferrer? Pero heto ka ngayon, mas malapit sa akin dahil sa iyong anak na si Skylei. Hindi ba mali ang sumama ka sa ibang babae habang may babaeng papakasalan ka? Hindi ba tama naman ako Mr. Villafuerte?" sarkastikong tanong ni Avigail kay Dominic.Kahit hindi pa niya kilala ang tunay na ina ni Sky ngunit unfair ito sa patingin niya na malapit masyado si Dominic sa kaniya.Sa ganitong paraan, mas lalo pang lumalabis ang kilos ng lalaki.Hindi niya alam kung paano siya nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita tungkol sa kanya.Hindi inaasahan ni Dominic na babanggitin ni Avigail si Skylei sa usapan. Nagbago ang ekspresyon nito at sumagot nang may kalituhan."Magkaiba iyon."Dahil si Skylei ay biological daughter
“Pasensya na kayo, may importante akong kailangang gawin kaya naman hindi ko kayo nasundo. Kumain na ba kayo?” Binitiwan ni Avigail ang mga maliliit na bata sa kanyang mga braso at mahinahong ipinahayag ang kanyang pag-aalala.Tumango lang ang tatlong maliliit na bata at kita ang kasiyahan sa mga mata nito."Kumain nap o kami at naglaro ng sobrang dami at matagal!" sagot ni Dane.Nang marinig ito, huminga ng maluwag si Avigail at tumayo. "Anong laro ang ginawa ninyo? Ipakita mo sa akin."Tumakbo si Dane papuntang sala nang masaya. Sumunod naman si Avigail dito."Naglaro kami ng Lego na ibinigay ni Tito kanina. Ang saya saya!"Nakasunod din ang dalawa, sina Dale at Skylei kay Avigail na nakasunod kay Dane. Hawak niya ang isa sa kanila sa bawat kamay at tinitingnan si Dane na abala sa pagtakbo.Ang Lego na ibinigay ni Dominic sa mga bata ay talaga namang tumugma sa kanilang mga inaasahan. Mapa-madali man o hirap, sobrang na-enjoy nila.Pero sa isang gabi lang, ang tatlong maliliit na b
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu