Bago pa makapag-react ang iba, si Thalia Smith ay tumakbo na patungo kay Avigail.Dahil sa pagtulak ni Ricky Hermosa, napalapit si Thalia Smith kay Avigail at wala nang humarang sa kanila.Lumingon si Daven nang marinig ang ingay, at nakita niyang tumatakbo na si Thalia Smith."Avigail, mag-ingat ka!" mabilis na hinila ni Daven si Avigail at itinago siya sa likod niya.Si Ricky Hermosa naman ay dumating agad at hinawakan ang braso ni Thalia Smith, "Tama na, nakakahiya ka na!"Si Thalia Smith, na wala na sa wisyo, ay iniiwasan si Ricky Hermosa at ang kanyang mga salita ay puno ng hinagpis. Habang umiiyak siya, itinuro si Avigail at ipinagwalang-bahala ang mga sinabi ni Ricky Hermosa.May mga tao nang lumabas mula sa hotel at nakita nila ang kaguluhan, kaya't nagsimulang magtipon ang mga tao at manood.Si Avigail ay nakatago sa likod ni Daven at sa kanyang puso, naguguluhan siya sa nangyayari. Napansin niyang dumadami ang mga tao, at alam niyang kailangan niyang kumilos.Kung magpapatul
"Mr. President, ano po ang gagawin natin ngayon?"May isang tao na nagtanong kay Dominic ng may pagkabuntot.Kumunot ang noo ni Dominic, ngunit hindi siya nagsalita. Umatras siya at naglakad patungo sa employee passage na tinukoy ng manager. Pagkalipas ng dalawang hakbang, bigla niyang narinig ang isang boses ng babae mula sa pintuan."Mr. Suarez! Kasalanan mo lahat ito! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ako iniiwasan ni Ricky!"Biglang huminto ang mga hakbang ni Dominic.Nakita ito ng mga tao sa paligid at dali-dali nilang pinigilan ang kanilang mga hakbang at tiningnan siya ng malabo.Si Henry lang ang nakakaalam ng iniisip ng kanyang amo. Sinabi niya, "Master, titingnan ko lang po."Tumango si Dominic, na may madilim na tingin sa mata.Binigyan ng permiso ng kanyang amo, si Henry ay mabilis na bumalik at pumunta sa pintuan ng hotel.Nag-antay ang lahat kasama si Dominic, naguguluhan pa rin.Tulad kanina, ayaw na ayaw ng President sa gulo sa pintuan. Bakit ngayon ay interesado siya
Dahil sa presensya ng lalaki, nagkaroon ng sandaling katahimikan sa paligid."Si Mr. Villafuerte!" Nang makita ng isang tao ang lalaking dumadaan sa gitna ng madla, nagbalik siya sa kanyang ulirat at bumulong.Pagkarinig nito, mabilis na nag-alboroto ang mga tao, hindi na alintana ang kanilang mga itsura, tinitingnan nilang sabay-sabay ang likod ni Dominic.Bagaman pawang mga kilalang pamilya sa bansa, kung ikukumpara kay Dominic, hindi sila abot sa hinlalaki ni Dominic, at wala man lang silang pagkakataong makita siya ng personal.Ngayon, nang may pagkakataon silang makita siya, tiyak na nais nilang magpakasawa sa tanawin.Lalo na't sa bawat titig ni Dominic, tila may napapala silang kabutihan.Nakatayo si Avigail sa gitna ng madla, pinagmamasdan ang lalaking papalapit sa kanya, ngunit ang ekspresyon sa kanyang mukha ay parang nahinto, at hindi niya alam kung paano magre-react. Naisip niya sa kanyang isipan na tila siya ay nauurong sa malas. Hindi lang siya napagtripan ng lasing na
"Nalaman ko kay Avigail na mayroon kay dinner para pag-usapan at pag-aralan ang susunod na proyekto niyong magkakasama. Peor hindi ko akalain na aabutin ng ganitong oras ang pag-aaral niyo kasama si Mr. Hermosa at Mr. Cruz.” sabi ni Dominic habang nakatingin kina Daven at Ricky Hermosa na nasa kabilang dulo. Ang tono niya ay natural at tila pamilyar.Sa pagbanggit niya sa pangalan ni Avigail, may bahid ng pagiging malapit na nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa mga nakikinig.Parang ipinapakita na si Avigail ay "tao" niya, at ang pagpunta nito sa okasyon para makipag-usap ukol sa trabaho ay tila may pahintulot niya.Pagkatapos ng kanyang sinabi, biglang nag-iba ang ekspresyon ng lahat ng naroroon.Alam ng karamihan na engaged si Dominic, at ang napapabalitang mapapangasawa niya ay si Miss Lera. Pero sa kilos at salita ni Dominic ngayon, hindi maiwasan ng iba na mag-isip ng kakaiba sa relasyon niya kay Avigail.Isinasaalang-alang ang estado ni Dominic at ang kagandahan ni Avigail, hindi
Malinaw na narinig ng lahat ang sinabi ni Thalia.Ang mga tao sa paligid ay may kaunting kaalaman lamang tungkol sa larangan ng medisina, kaya't nang marinig nila ang mga sinabi ni Thalia, hindi maiwasang sumang-ayon ang karamihan.Sa isip ng publiko, ang mga magagaling na doktor ay karaniwang higit sa limampung taong gulang na at may karanasan. Si Avigail, na bata pa at napakaganda, ay mahirap iugnay sa propesyon ng medisina.Habang papalapit ang mga daliri ni Thalia sa mukha ni Avigail, lalo namang nagiging malamig ang ekspresyon ni Avigail. Handa na siyang itaboy ang kamay ni Thalia anumang oras.Ngunit bago pa man siya makagalaw, isang malaking kamay ang biglang sumulpot mula sa gilid at mahigpit na hinawakan ang pulso ni Thalia.Dahil sa lakas ng pagkakahawak, napaatras si Thalia ng ilang hakbang, lumayo ng bahagya mula kay Avigail.“Anong alam mo tungkol sa kakayahan niya sa medisina? Puwede mong tanungin si Dr. Miguel Tan. Kung hindi sapat iyon, tanungin mo si Mr. Lee, at mal
Nang dumating si Henry, agad niyang inutusan ang mga tao na ilayo si Thalia.Pagkalabas nila ng hotel, saka lang natauhan si Thalia sa nangyari. Sinubukan niyang magpumiglas, ngunit walang epekto ang kanyang ginagawa.Matapos maalis si Thalia, malamig na tinignan ni Dominic ang mga taong nakapaligid.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, tila nanikip ang kanilang dibdib sa kaba. Walang naglakas-loob na manatili pa at agad silang umalis.Sa loob ng ilang sandali, tanging sina Avigail at ang ilan pang kasama niya ang natira sa tapat ng hotel.“Salamat sa muling pagtulong mo.”Bahagyang yumuko si Avigail, pilit na nagkukunwaring kalmado habang nagpapasalamat. Pagkatapos, sinubukan niyang maglakad pabalik kay Daven upang lumayo kay Dominic.Ngunit bago pa siya makalayo, bigla siyang hinawakan sa pulso ng lalaki.Bahagyang tumigil si Avigail at nagdadalawang-isip na magpumiglas. Hindi niya magawang tumingin pabalik, kaya nanatili siyang nakatayo at nanigas sa pwesto."Nagpapasalamat ka pero
Pagkatapos masabi ang mga huling salita, ramdam ni Avigail ang biglang pagbaba ng presyon ng hangin sa paligid niya.Hindi na kailangang tumingin pa, alam niyang ang pinagmulan nito ay ang lalaking nasa tabi niya.Pinisil niya ang kanyang mga palad at pilit na pinigilan ang sarili na lingunin ito, nagkukunwaring parang wala siya roon.Ang tanong ni Dominic kanina ay nagdulot ng kaba sa kanyang puso. Naalala niya ang di-maipaliwanag na pag-amin nito noong una, kaya natatakot siya na baka may hilingin itong hindi niya kayang tugunan.Samantala, napansin ni Ricky ang kabagalan ng driver.“Tatawag na lang ako para itanong,” sabi niya habang inilalabas ang kanyang telepono upang tumawag.Sa sumunod na saglit, narinig ang boses ni Dominic, “Kung matatagalan pa ang driver mo Mr. Hermosa, kung hindi alanganin kay Miss Avigail, maaari ko siyang ihatid pauwi.”Biglang nanigas ang katawan ni Avigail sa narinig, at dali-daling tumanggi. “Hindi na po, napag-usapan na po namin ni Mr. Hermosa. Kung n
Tumingin nang diretso si Avigail sa mga mata ni Dominic, para bang tinatanong ito kung bakit siya pinagdududahan, katulad ng iba.Saglit na natigilan si Dominic.Nang maalala niya ang mga pabaya niyang sinabi kanina, isang bahagyang inis ang dumaan sa kanyang mga mata. Nang muli siyang magsalita, mas malumanay na ang kanyang tono. "Hindi gano’n ang ibig kong sabihin.”Ang totoo, ayaw lang niyang makita ang babaeng ito na umaalis kasama ng ibang lalaki.Nanlamig ang ekspresyon ni Avigail at may bahid ng panunuyang tanong sa kanyang tinig. “So, ano ang ibig mong sabihin Mr. Villafuerte?"Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic, saka saglit na tiningnan si Hermosa na nasa kabilang panig. Binago niya ang kanyang sagot. "Masyadong malaki ang gulong nangyari kanina. Kung may makakita na personal kang inihatid pauwi ni Mr. Hermosa, mawawalan ng saysay ang lahat ng ginawa ko."Dahan-dahang bumaba ang tingin niya mula kay Hermosa patungo kay Avigail. Sa malalim na tinig, sinabi niya, "Kahit, hind
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu