EmmaBumalik ako sa therapy kay Mia. Hindi pa rin ako makapaniwala na pumunta ako sa opisina ni Calvin at humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagdating kay Calvin, hindi ako kailanman gumawa ng kahit anong sobrang tapang dati.“Ema?”Tumigil ako sa pagtitig sa dingding at tinuon si Mia. Gulong gulo pa rin ang ulo ko, pero unti unti ko ng naramdaman na nagsisimula na akong magkabit ng mga bagay bagay.“Oo?”"Sinasabi mo sa akin na humingi ka ng tawad kay Calvin," Itinaas niya ang kanyang salamin sa kanyang ilong.Ang humidifier ay gumawa ng malalambot na ingay habang itinutulak nito ang nakakakalmang amoy ng lavender sa nakapaligid na hangin. Nakahinga ako ng maluwag. Para akong lumulutang. Siguro oras na para mamuhunan ako sa aromatherapy dahil, sa ngayon, nagustuhan ko ang nararamdaman ko."Oo, ginawa ko," Sagot ko pagkatapos hilahin ang aking sarili mula sa malabo na pagkatulala. "Napagtanto mo sa akin na mali ako sa pakikitungo ko kay Calvin at kahit na inamin ko ang aking mga p
Binigyan siya ni Ava ng uri ng pagmamahal ng ina na kulang sa akin. Yung tipong pagmamahal na inaasam niyang ibigay ko sa kanya. nakikita ko na ngayon. Sa sandali na nakilala niya si Ava. Sa sandali na kinupkop niya ito, bago pa man lumabas ang katotohanan. Ito yung sandali na binitawan niya ako. Ito ang sandali na huminto si Gunner sa pag aalaga sa isang relasyon sa pagitan namin."Naririnig kita Emma." Binigyan ako ni Mia ng tissue. "Naririnig kita, ngunit kailangan kong itanong, nasaan ang parehong determinasyon noon? Bakit ka tumanggi na makipagrelasyon kay Gunner?"Paulit ulit kong tanong sa sarili ko.Sa loob ng walong taon, itinanggi ko ang kanyang pag exist. Sa loob ng walong taon, tinatrato ko siya na parang hindi siya mahalaga. Sa loob ng walong taon ay hinawakan ko siya sa braso.“Alam kong tanga na rason ngayon na iniisip ko ang tungkol dito, pero noon ayaw ko ang kahit ano o kahit sino na nagpapaalala ng buhay ko ng ako at si Rowan ay hiwalay. Para sa akin, si Gunner a
Patuloy pa rin sa aking isipan ang mga salita ni Mia habang papunta ako sa aking sasakyan. Ang katotohanan ay naging malupit. Hindi madaling lunukin ang mapait na tableta, ngunit kailangan kong lunukin ito.Imbes na magbalat ako sa parking lot gaya ng karaniwan kong ginagawa, umupo na lang ako sa kotse ko at hinayaan na tumulo ang mga luha ko. Hindi ko sila mapigilan kahit gusto ko. Napuno ang espasyo ng mga tunog ng aking pag iyak. Ang aking mga hikbi ay napunit mula sa kaibuturan habang ang bigat ng lahat ng aking mga aksyon ay bumagsak sa akin.Nalaglag ang ulo ko sa manibela dahil hindi ko na ito mahawakan. Isinuot ko ang aking kahihiyan na parang pangalawang balat. Nakabaon ito sa loob ko na parang p*tanginang tattoo.Bakit ko hinayaan na umabot ng ganito? Bakit ko siya sinaktan ng ganito? Bakit ko hinayaan ang pagiging makasarili ko na masira ang buklod na maaari kong magkaroon kay Gunner?Bakit. Bakit. Bakit?Kung alam ko balang araw gusto kong hawakan si Gunner sa aking mg
Binibigyan ng huling tingin ang kanyang sasakyan, pumasok siya. Huminto siya sandali habang lumilibot ang kanyang mga mata sa paligid.Malamang na taon na ang nakalipas mula noong huli siyang tumuntong sa bahay na ito. Ang huling beses na sa tingin ko ay ginawa niya ay matapos siyang barilin sa panahon ng paglilibing ni tatay.Ang kanyang mga mata ay nagmumulto. Kitang kita ko ang mga anino na naglalaro sa likod nila. Ang pasanin ng mga maruruming alaala na dinala niya sa bahay na ito at sa mga tao dito. Magdadala ba si Gunner ng parehong mga anino dahil sa akin? Dahil sa ginawa ko?Hindi ko ginusto iyon.Wala ako masyado ng siya at si Rowan ay nakasal, pero nandoon ako noong bata pa kami. Hindi ko ipinagmamalaki na sabihin tulad ng iba, hindi ko siya pinansin. Magkapatid sana kami, pero tinatrato ko siya na parang hindi siya bagay. Katulad ng iba.Pagtingin ko sa kanya ngayon, nakita ko ang sinasabi ni Mia. Nagmumulto pa rin si Ava. Takot pa rin sa pagtrato sa kanya mula noong ba
Bumaba ako ng kotse at mabagal akong naglakad patungo sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis ang katawan ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ko. Na nakipag-divorce na ako sa kanya. Ang patunay nito ay nasa loob ng handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at para sunduin si Noah.Pagpasok ng bahay, sumunod ako sa mga tunog ng mahinang boses ngunit huminto ako sa paglalakad nang malapit na sa kusina.Naririnig ko sila ng klaro at ang narinig ko ay nagpalamig sa aking kaluluwa.“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit hindi po kayo pwedeng tumira dito kasama namin ni mommy?” Tinanong ni Noah sa tatay niya.Nilagay ko sa dibdib ko ang nanginginig kong mga kamay. Nabasag ang puso ko sa kalungkutan sa boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero hindi maiiwasan ang divorce na ito.Isang pagkakamali ang kasal namin. Ang lahat ng tungkol sa amin ay isang pagkakamali. Natagalan lang ako bago ko nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit
“Kailangan kong umalis, pwede mo bang samahan muna si Noah? Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon,” Ang sabi ko ng walang ibang iniisip habang kinuha ko ang handbag ko.“Sige. Pupunta ako doon sa oras na mapapunta ko ang nanay ko dito para bantayan si Noah,” Ang sagot ni Rowan, ngunit mahina ito dahil sa matining na tunog sa tainga ko.Wala ako masyadong maintindihan habang nagpaalam ako sa anak ko at umalis. Pumasok ako sa kotse ko at nagsimulang magmaneho patungo sa hospital. Blanko ang aking isipan.Habang lumalaki, masasabi na pinabayaan ako ng emosyonal. Ako ay isang bata na hindi masyadong pinakialaman ng mga magulang ko. Ang paborito ng tatay ko ay ang ate ko, si Emma. Dati niyang tinatawag si Emma na kanyang baby girl. Ang prinsesa niya. Ang paborito naman ng nanay ko ay ang kuya kong si Travis. Si Travis ang gwapo niyang anak. Walang may paborito sa akin. Ako lang si Ava.Dati ko pa pakiramdam na walang may gusto sa akin. Hindi welcome. Hindi lang sa mga magulang ko ku
Umupo ako sa malamig na hospital chair, humihinga ako ng malalim. Umiiyak pa rin si nanay at hindi siya mapatahan. Kumirot ang puso ko para sa kanya. Naiintindihan ko na hindi madali mawala ng hindi inaasahan ang lalaking minahal mo.Nakakagulat pa rin ito. Inaasahan ko na gagaling siya, ngunit ngayon ay patay na siya at wala akong ideya kung ano ang dapat kong maramdaman.Hindi pantay ang tingin namin sa isa’t isa at kahit na kinamumuhian niya ako, mahal ko siya. Tutal, tatay ko siya, kaya paanong hindi ko siya mamahalin?“Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rowan habang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya ng isang oras na ang nakaraan at ito ang unang beses na kinausap niya ako simula noong dumating siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa pag aalala na pinapakita niya. Tutal, hindi niya pa naisip ang tungkol sa nararamdaman ko noon.“Oo.” Ang sabi ko.Hindi pa ako lumuluha simula noong sinabi ang balita. Baka ito ay dahil sa pagkagulat o baka naubusan na ako ng mga luha pa
Naramdaman mo na ba na ang puso mo ay pinadaan sa isang mincer? Ito ang pakiramdam ko ngayon at nakatingin ako sa kanila. Na para bang ang puso ko ay nahiwa sa maraming piraso.Kung pwede ko lang itapon ang walang kwentang parte ng katawan na ito, gagawin ko ito. Dahil ang sakit na binibigay nito ay lubos talaga.Gusto kong tumakbo palayo, tumingin palayo, pero hindi ko magawa. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kanila at kahit na gusto kong ilayo ang mga mata ko, ito ay parang nakaglue ang mga mata ko sa kanila. Sa eksenang puno ng pag ibig sa harap ko.Pinanood ko habang lumayo sila sa isa’t isa. Malambing ang mga mata ni Rowan habang nakatitig siya sa babaeng mahal niya. Patuloy ako sa panonood habang hinawakan ni Rowan ang mukha ni Emma. Dinala niya ito palapit sa kanya. Hindi niya hinalikan si Emma, dinikit niya lang ang noo niya sa noo nito.Mukha siyang payapa. Na para bang nakauwi na siya makalipas ang mahabang panahon. Na para bang buo na siya sa wakas.‘Namis kita,’ Ang nab
Binibigyan ng huling tingin ang kanyang sasakyan, pumasok siya. Huminto siya sandali habang lumilibot ang kanyang mga mata sa paligid.Malamang na taon na ang nakalipas mula noong huli siyang tumuntong sa bahay na ito. Ang huling beses na sa tingin ko ay ginawa niya ay matapos siyang barilin sa panahon ng paglilibing ni tatay.Ang kanyang mga mata ay nagmumulto. Kitang kita ko ang mga anino na naglalaro sa likod nila. Ang pasanin ng mga maruruming alaala na dinala niya sa bahay na ito at sa mga tao dito. Magdadala ba si Gunner ng parehong mga anino dahil sa akin? Dahil sa ginawa ko?Hindi ko ginusto iyon.Wala ako masyado ng siya at si Rowan ay nakasal, pero nandoon ako noong bata pa kami. Hindi ko ipinagmamalaki na sabihin tulad ng iba, hindi ko siya pinansin. Magkapatid sana kami, pero tinatrato ko siya na parang hindi siya bagay. Katulad ng iba.Pagtingin ko sa kanya ngayon, nakita ko ang sinasabi ni Mia. Nagmumulto pa rin si Ava. Takot pa rin sa pagtrato sa kanya mula noong ba
Patuloy pa rin sa aking isipan ang mga salita ni Mia habang papunta ako sa aking sasakyan. Ang katotohanan ay naging malupit. Hindi madaling lunukin ang mapait na tableta, ngunit kailangan kong lunukin ito.Imbes na magbalat ako sa parking lot gaya ng karaniwan kong ginagawa, umupo na lang ako sa kotse ko at hinayaan na tumulo ang mga luha ko. Hindi ko sila mapigilan kahit gusto ko. Napuno ang espasyo ng mga tunog ng aking pag iyak. Ang aking mga hikbi ay napunit mula sa kaibuturan habang ang bigat ng lahat ng aking mga aksyon ay bumagsak sa akin.Nalaglag ang ulo ko sa manibela dahil hindi ko na ito mahawakan. Isinuot ko ang aking kahihiyan na parang pangalawang balat. Nakabaon ito sa loob ko na parang p*tanginang tattoo.Bakit ko hinayaan na umabot ng ganito? Bakit ko siya sinaktan ng ganito? Bakit ko hinayaan ang pagiging makasarili ko na masira ang buklod na maaari kong magkaroon kay Gunner?Bakit. Bakit. Bakit?Kung alam ko balang araw gusto kong hawakan si Gunner sa aking mg
Binigyan siya ni Ava ng uri ng pagmamahal ng ina na kulang sa akin. Yung tipong pagmamahal na inaasam niyang ibigay ko sa kanya. nakikita ko na ngayon. Sa sandali na nakilala niya si Ava. Sa sandali na kinupkop niya ito, bago pa man lumabas ang katotohanan. Ito yung sandali na binitawan niya ako. Ito ang sandali na huminto si Gunner sa pag aalaga sa isang relasyon sa pagitan namin."Naririnig kita Emma." Binigyan ako ni Mia ng tissue. "Naririnig kita, ngunit kailangan kong itanong, nasaan ang parehong determinasyon noon? Bakit ka tumanggi na makipagrelasyon kay Gunner?"Paulit ulit kong tanong sa sarili ko.Sa loob ng walong taon, itinanggi ko ang kanyang pag exist. Sa loob ng walong taon, tinatrato ko siya na parang hindi siya mahalaga. Sa loob ng walong taon ay hinawakan ko siya sa braso.“Alam kong tanga na rason ngayon na iniisip ko ang tungkol dito, pero noon ayaw ko ang kahit ano o kahit sino na nagpapaalala ng buhay ko ng ako at si Rowan ay hiwalay. Para sa akin, si Gunner a
EmmaBumalik ako sa therapy kay Mia. Hindi pa rin ako makapaniwala na pumunta ako sa opisina ni Calvin at humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagdating kay Calvin, hindi ako kailanman gumawa ng kahit anong sobrang tapang dati.“Ema?”Tumigil ako sa pagtitig sa dingding at tinuon si Mia. Gulong gulo pa rin ang ulo ko, pero unti unti ko ng naramdaman na nagsisimula na akong magkabit ng mga bagay bagay.“Oo?”"Sinasabi mo sa akin na humingi ka ng tawad kay Calvin," Itinaas niya ang kanyang salamin sa kanyang ilong.Ang humidifier ay gumawa ng malalambot na ingay habang itinutulak nito ang nakakakalmang amoy ng lavender sa nakapaligid na hangin. Nakahinga ako ng maluwag. Para akong lumulutang. Siguro oras na para mamuhunan ako sa aromatherapy dahil, sa ngayon, nagustuhan ko ang nararamdaman ko."Oo, ginawa ko," Sagot ko pagkatapos hilahin ang aking sarili mula sa malabo na pagkatulala. "Napagtanto mo sa akin na mali ako sa pakikitungo ko kay Calvin at kahit na inamin ko ang aking mga p
"Hi, Calvin," Ang masigla niyang boses ang humihila sa akin mula sa aking pag iisip.Ngumiti ako at tumayo. Niyakap siya at pagkatapos hinalikan ang kanyang mapulang pisngi.Nakilala ko si Kinley nang nagkataon sa isang convention building at construction convention. Siya ay isang arkitekto. Nag click lang kami sa paraang hindi ko nakitang darating. Ang kanyang nakakatawa at kaakit akit na paraan ay naakit sa akin sa sandaling umupo siya sa tabi ko.Matapang siya nang hiningi niya ang aking numero pagkatapos ng convention. Sinisikap ko pa ring gumaling mula sa pagtanggal kay Emma sa buhay ko, ngunit sa ilang kadahilanan ay naitype ko ang aking numero sa kanyang phone."Sana hindi kita pinaghintay," Sabi niya sa matamis na boses habang hinihila ko siya ng upuan.Ngumiti ako bago umupo sa sarili kong upuan, "Hindi naman,""Una sa lahat, kumusta si Gunner?" Tanong niya, nakasandal, pagsamba sa kanyang mga tingin. “Sobrang miss ko na siya!”Nagsimula kami bilang magkaibigan. Nagtete
Calvin.Pagkagising ko kaninang umaga, hindi ko inaasahan na pupunta si Emma sa opisina ko para humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagkatapos kong isara ang pinto sa mukha niya sa huling pagkakataon na nakita ko siya, hindi ko inaasahan na makikita ko pa siya.Akala ko matatapos na ang araw na iyon. Iyon na sana ang huling beses na makikita ko siyang muli. Kilala ko si Emma, at alam kong hindi siya magaling sa pagtanggi. Inaasahan kong lalayo siya at hindi na muling magpapakita sa akin o sa aking anak.Sa halip, ginulat niya ako. Naging ano? Ilang linggo na lang, at bumalik na siya. Sa pagkakataong ito ng may paghingi ng tawad sa halip na humingi ng pagkakataong makita si Gunner. Hindi ko nakitang humingi ng tawad si Emma. Kinukuha lang niya ang gusto niya, hindi siya nag atubili tungkol dito."Boss, dapat ko bang idagdag si Anna bilang isang potensyal na kliyente?" Tanong ng sekretarya ko, si Becca, habang papasok sa opisina ko. "Mukhang nagmamadali siya at umalis bago ko matanong
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan