Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Calvin.Pagkagising ko kaninang umaga, hindi ko inaasahan na pupunta si Emma sa opisina ko para humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagkatapos kong isara ang pinto sa mukha niya sa huling pagkakataon na nakita ko siya, hindi ko inaasahan na makikita ko pa siya.Akala ko matatapos na ang araw na iyon. Iyon na sana ang huling beses na makikita ko siyang muli. Kilala ko si Emma, at alam kong hindi siya magaling sa pagtanggi. Inaasahan kong lalayo siya at hindi na muling magpapakita sa akin o sa aking anak.Sa halip, ginulat niya ako. Naging ano? Ilang linggo na lang, at bumalik na siya. Sa pagkakataong ito ng may paghingi ng tawad sa halip na humingi ng pagkakataong makita si Gunner. Hindi ko nakitang humingi ng tawad si Emma. Kinukuha lang niya ang gusto niya, hindi siya nag atubili tungkol dito."Boss, dapat ko bang idagdag si Anna bilang isang potensyal na kliyente?" Tanong ng sekretarya ko, si Becca, habang papasok sa opisina ko. "Mukhang nagmamadali siya at umalis bago ko matanong
"Hi, Calvin," Ang masigla niyang boses ang humihila sa akin mula sa aking pag iisip.Ngumiti ako at tumayo. Niyakap siya at pagkatapos hinalikan ang kanyang mapulang pisngi.Nakilala ko si Kinley nang nagkataon sa isang convention building at construction convention. Siya ay isang arkitekto. Nag click lang kami sa paraang hindi ko nakitang darating. Ang kanyang nakakatawa at kaakit akit na paraan ay naakit sa akin sa sandaling umupo siya sa tabi ko.Matapang siya nang hiningi niya ang aking numero pagkatapos ng convention. Sinisikap ko pa ring gumaling mula sa pagtanggal kay Emma sa buhay ko, ngunit sa ilang kadahilanan ay naitype ko ang aking numero sa kanyang phone."Sana hindi kita pinaghintay," Sabi niya sa matamis na boses habang hinihila ko siya ng upuan.Ngumiti ako bago umupo sa sarili kong upuan, "Hindi naman,""Una sa lahat, kumusta si Gunner?" Tanong niya, nakasandal, pagsamba sa kanyang mga tingin. “Sobrang miss ko na siya!”Nagsimula kami bilang magkaibigan. Nagtete
EmmaBumalik ako sa therapy kay Mia. Hindi pa rin ako makapaniwala na pumunta ako sa opisina ni Calvin at humingi ng tawad. Sa totoo lang, pagdating kay Calvin, hindi ako kailanman gumawa ng kahit anong sobrang tapang dati.“Ema?”Tumigil ako sa pagtitig sa dingding at tinuon si Mia. Gulong gulo pa rin ang ulo ko, pero unti unti ko ng naramdaman na nagsisimula na akong magkabit ng mga bagay bagay.“Oo?”"Sinasabi mo sa akin na humingi ka ng tawad kay Calvin," Itinaas niya ang kanyang salamin sa kanyang ilong.Ang humidifier ay gumawa ng malalambot na ingay habang itinutulak nito ang nakakakalmang amoy ng lavender sa nakapaligid na hangin. Nakahinga ako ng maluwag. Para akong lumulutang. Siguro oras na para mamuhunan ako sa aromatherapy dahil, sa ngayon, nagustuhan ko ang nararamdaman ko."Oo, ginawa ko," Sagot ko pagkatapos hilahin ang aking sarili mula sa malabo na pagkatulala. "Napagtanto mo sa akin na mali ako sa pakikitungo ko kay Calvin at kahit na inamin ko ang aking mga p
Binigyan siya ni Ava ng uri ng pagmamahal ng ina na kulang sa akin. Yung tipong pagmamahal na inaasam niyang ibigay ko sa kanya. nakikita ko na ngayon. Sa sandali na nakilala niya si Ava. Sa sandali na kinupkop niya ito, bago pa man lumabas ang katotohanan. Ito yung sandali na binitawan niya ako. Ito ang sandali na huminto si Gunner sa pag aalaga sa isang relasyon sa pagitan namin."Naririnig kita Emma." Binigyan ako ni Mia ng tissue. "Naririnig kita, ngunit kailangan kong itanong, nasaan ang parehong determinasyon noon? Bakit ka tumanggi na makipagrelasyon kay Gunner?"Paulit ulit kong tanong sa sarili ko.Sa loob ng walong taon, itinanggi ko ang kanyang pag exist. Sa loob ng walong taon, tinatrato ko siya na parang hindi siya mahalaga. Sa loob ng walong taon ay hinawakan ko siya sa braso.“Alam kong tanga na rason ngayon na iniisip ko ang tungkol dito, pero noon ayaw ko ang kahit ano o kahit sino na nagpapaalala ng buhay ko ng ako at si Rowan ay hiwalay. Para sa akin, si Gunner a
Patuloy pa rin sa aking isipan ang mga salita ni Mia habang papunta ako sa aking sasakyan. Ang katotohanan ay naging malupit. Hindi madaling lunukin ang mapait na tableta, ngunit kailangan kong lunukin ito.Imbes na magbalat ako sa parking lot gaya ng karaniwan kong ginagawa, umupo na lang ako sa kotse ko at hinayaan na tumulo ang mga luha ko. Hindi ko sila mapigilan kahit gusto ko. Napuno ang espasyo ng mga tunog ng aking pag iyak. Ang aking mga hikbi ay napunit mula sa kaibuturan habang ang bigat ng lahat ng aking mga aksyon ay bumagsak sa akin.Nalaglag ang ulo ko sa manibela dahil hindi ko na ito mahawakan. Isinuot ko ang aking kahihiyan na parang pangalawang balat. Nakabaon ito sa loob ko na parang p*tanginang tattoo.Bakit ko hinayaan na umabot ng ganito? Bakit ko siya sinaktan ng ganito? Bakit ko hinayaan ang pagiging makasarili ko na masira ang buklod na maaari kong magkaroon kay Gunner?Bakit. Bakit. Bakit?Kung alam ko balang araw gusto kong hawakan si Gunner sa aking mg
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction