Nasa kusina ako nag iisip kung ano ang gagawin tungkol sa isyu ni Emma. Umalis si Travis ilang oras ang nakalipas pagkatapos niyang magmakaawa sa buong oras. Ngayon ay apat na at inaasahan kong uuwi si Noah anumang oras ngayon. Alas singko o alas sais ang uwi ni Rowan, kaya may oras pa akong mag isip.Hindi talaga kami nagkita ni Emma. Mostly dahil nagseselos ako nasa kanya yung lalaking gusto ko. Dati, hindi niya ako pinapansin at umaasal na parang wala ako. Ang tanging pagkakataon na naging marahas at masungit siya sa akin ay pagkatapos niyang malaman na magkasama kami ni Rowan.Hindi ko siya sinisisi, bagaman. Ganun din sana ang magiging reaksyon ko. Kaya kahit kailan ay hindi talaga ako nagdamdam sa paraan ng pakikitungo niya sa akin pagkatapos niyang malaman ang katotohanan. Ang bagong Emma na ito, bagaman, ay iba. Sa totoo lang hindi ko maintindihan kung ang heartbreak niya ang nagtulak sa kanya para maging ganito o kung may nangyari pa.Si Travis naman ay laging palaban. Ang
“Okay ka lang, baby?” Tanong ko kay Noah habang kumakain kami ng hapunan.Karaniwang sumasama sa amin si Rowan sa hapunan, ngunit hindi ngayon. May business proposal siya na pinagdadaanan. Not that he needs it, given na marami na siyang nagawa para sa kumpanya, but the opportunity was too great to pass up.Siya ay nasa bingit ng pagkuha ng dalawa sa mga nangungunang kumpanya ng negosyo sa Paris. Ang pagsasanib, ayon sa kanya, ay magdadala sa kanilang kumpanya sa mga bagong antas. Ang pagsasanib na iyon ay makikita ang kumpanya ng Wood na umangat sa nangungunang tatlong pinaka maimpluwensyang at matagumpay na kumpanya sa mundo."Wala po, Inay, iniisip lang kung paano haharapin si Sierra." Bumulong si Noah, itinutulak ang kanyang pagkain sa plato.Ang bagay ay siya stressed; malinaw na makita. Hindi ko lang alam kung paano siya tutulungan. Ayokong makisali maliban na lang kung lumagpas sa limitasyon si Sierra, kahit na nagdududa ang puso ko na gagawin niya ito. Gusto ko ring matuto s
"Kumain na ba si Rowan?"“Hindi pa. Sinabi niya sa akin na kakain siya pagkatapos niya at hindi ko dapat problemahin ang aking sarili."Tumango ako. "Sige, goodnight na kung gayon."“Goodnight din.”Pagkaalis niya, gumawa ako ng plato para kay Rowan. Sino ang nakakaalam kung gaano katagal bago siya matapos. Hindi siya makatakbo nang walang laman ang tiyan. Nang matapos ako, kinuha ko ang plato at pumunta sa opisina niya.Nakabukas ang pinto, pero kumatok pa rin ako.Napaangat siya ng tingin mula sa mga papel na dinadaanan niya. Kahit na siya ay mukhang pagod, marahil sa kakulangan ng tulog, siya pa rin ay mukhang sobrang hot."Alam mo hindi mo kailangang kumatok, Ava," Sabi niya habang nakasandal sa upuan niya.Gusto kong ipaalala sa kanya na hindi naman iyon dati, pero pinipigilan ko iyon. Dati, hindi niya ako pinayagan kahit saan malapit sa opisina niya. Lalo na nung nasa loob siya nito."Dalhan kita ng hapunan," Sabi ko sa kanya, sinusubukang itulak ang nakaraan.Pagtawid
Hey aking mga kaibig ibig na mambabasa, umaasa ako na sa ngayon ang maligayang holiday na ito ay naging mahusay sa iyong panig. Nagpunta ako dito upang tugunan ang ilang bagay. Una, ito ay tungkol sa mga update. Nakatanggap ako ng ilang mga reklamo tungkol dito. Nais kong maunawaan mo na bukod sa pagiging isang manunulat ako ay tao rin. Mayroon akong isang mahirap na trabaho, paaralan at isang pamilya na aalagaan. Minsan mahirap ijuggle lahat ng sabay sabay, kaya umaasa ako na mauunawaan mo.Pangalawa, marami na rin akong natatanggap na reklamo tungkol sa pag drag palabas ng libro. Alam kong may karapatan ka sa opinyon mo kaya hindi kita ikinahihiya. Naiintindihan din kita. Talagang gusto ko, ngunit gusto kong mabait na maunawaan mo ang isang bagay, maaari akong makahanap ng isang paraan upang tapusin ito ngayon, ibig sabihin, pagkatapos ng lahat, sina Rowan at Ava ay nasa isang uri ng isang magandang lugar. Pwede ko itong tapusin sa loob ng limang chapter pero hindi ito magiging sapa
Hey aking mga kaibig ibig na mambabasa, umaasa ako na sa ngayon ang maligayang holiday na ito ay naging mahusay sa iyong panig. Nagpunta ako dito upang tugunan ang ilang bagay. Una, ito ay tungkol sa mga update. Nakatanggap ako ng ilang mga reklamo tungkol dito. Nais kong maunawaan mo na bukod sa pagiging isang manunulat ako ay tao rin. Mayroon akong isang mahirap na trabaho, paaralan at isang pamilya na aalagaan. Minsan mahirap ijuggle lahat ng sabay sabay, kaya umaasa ako na mauunawaan mo.Pangalawa, marami na rin akong natatanggap na reklamo tungkol sa pag drag palabas ng libro. Alam kong may karapatan ka sa opinyon mo kaya hindi kita ikinahihiya. Naiintindihan din kita. Talagang gusto ko, ngunit gusto kong mabait na maunawaan mo ang isang bagay, maaari akong makahanap ng isang paraan upang tapusin ito ngayon, ibig sabihin, pagkatapos ng lahat, sina Rowan at Ava ay nasa isang uri ng isang magandang lugar. Pwede ko itong tapusin sa loob ng limang chapter pero hindi ito magiging sapa
Emma. Dahan dahan akong humakbang patungo sa cell ko. Ang kulungan ay impyerno, sigurado iyon. Ang trabaho ko ay patunayan ang inosente at ipadala ang mga kriminal sa bilangguan. Hindi ko akalain na balang araw mapupunta ako dito.Wala akong magandang tulog simula noong dumating ako dito mga dalawang linggo na ang nakakaraan. Parang sa sandaling pumasok ako sa selda, naging kaaway ako ng lahat ng mga bilanggo. Sa ilang kadahilanan, kinasusuklaman nila ako at pinatunayan nila kung gaano kalaki ang ginawa nila.In the back of my mind, alam kong ito lang ang ginagawa ni Rowan. Dapat hindi ko na siya tinawid. Hindi ko dapat minamaliit ang nararamdaman niya para kay Ava. Yung Rowan na nakilala ko. Aking Rowan. Hinding hindi niya ako sasaktan. Hinding hindi siya gagawa ng kahit ano para masaktan ako.Ligtas na sabihin na ang lalaking minahal ko at pinahahalagahan ko sa lahat ng mga taon na ito ay matagal ng nawala. Ang lalaking minahal ko ay wala sa paningin. Ang kapalit niya ay isang l
Ava "Mom, pwede bang sumama si Gunner para mag sleepover ngayong weekend?" Tanong ni Noah, ngunit ang isip ko ay bilyon bilyong kalawakan ang layo.Napuno ako ng kaba. Alam kong sinabi kong bibisitahin ko si Ethan kapag handa na ako, ngunit nagbago ang sitwasyon. Para sa ilang kadahilanan, ang isyu ay patuloy na bumabagabag sa akin. Patuloy na pumapasok sa aking isipan araw-araw.Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na kausapin si Rowan tungkol dito. Halatang galit siya kay Ethan. Hindi kailangan ng henyo para malaman iyon. Hindi naman sa gusto kong humingi ng permiso sa kanya o ano pa man. Pupuntahan ko pa rin si Ethan, gustuhin man niya o hindi.Ang ikinabahala ko ay ang reaksyon niya. Mahal ni Rowan si Iris tulad ng sa kanya. Malinaw na makita iyon, ngunit tulad ng sinabi ko, malinaw din na hinahamak niya ang kanyang ama. Sigurado akong hindi siya masyadong matutuwa sa pagbisita ko kay Ethan. Ang hindi ko sigurado ay kung ayaw niya sa ideya dahil sa ayaw niya si Ethan o dahil sa
"Hindi kailanman isang magandang bagay kapag ang isang tao ay nagsimula ng isang pangungusap na tulad nito." Nakakunot ang noo niya habang nakatitig sa akin. Para bang sinusubukan niyang malaman kung may nagawa ba siyang mali.Wala akong sinasabi. Una sa lahat, sinusubukan kong bumaba mula sa mataas na sekswal na pagpukaw. Pangalawa, hindi ko pa alam kung paano i-broach ang subject sa kanya. Sinusubukan ko ang aking makakaya ayusin ang mga iniisip ko."Tinatakot mo ako, Ava," Sabi niya, na ikinagulat ko at medyo napangiti ako.“Walang nakakatakot sayo.”At ito ay ang mapahamak na katotohanan. Walang nakakatakot sa lalaking nakatayo sa harapan ko. Ganun na ba kalaki ang pinagbago ng mga bagay? May nangyari ba sa panahong hindi ko maalala para matakot siya?Tumayo siya, lumakad siya ng maikling distansya sa kinatatayuan ko. Kinuyom niya ang pisngi ko, binigyan niya ako ng isang maliit at mabilis na halik. Hindi ito kasing lakas ng nangyari kanina, ngunit nagpapahina pa rin ito sa ak
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may