Nakaupo ako sa sala, nagbabasa ng ilang salita at numero. Kung gusto kong bumalik sa pagtuturo, kailangan kong mag aral muli ng mga salita at numero.Natutulog si Iris sa isang portable crib na kinaladkad ko mula sa itaas. Hindi ko gusto ang ideya na iwanan siya sa kanyang silid ng mag isa sa lahat ng oras. Kaya eto tayo. Siya ay nagrerelax lang habang ako ay simpleng nagaaral ng lahat muli.Gulong gulo pa rin ang ulo ko sa lahat ng nalaman ko kahapon tungkol kay Ethan. Hindi pa rin ako makapaniwala na pinaglaruan niya ako sa ganoong kalupit na paraan. Na wala akong pinaghihinalaan sa mga buwan na magkasama kami.Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin sa kanyang mga bisig noong una. Dahil ba sa pagbabalik ni Emma at gusto kong makita ni Rowan na hindi ako nakakaapekto sa kanyang relasyon sa kanya? O dahil ba sa sobrang desperado at nagutom ako sa pagmamahal kaya nahulog ako sa unang lalaking nagpakita ng interes sa akin?Nabigo ako na hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa is
Dumating sina Nora at Theo makalipas ang mga tatlumpung minuto. Tulad ng sinabi ko, hindi pa ako nakakalabas mula noong maikling biyahe na iyon mula sa ospital.Ako ay namamatay upang makita kung paano nagbago ang lungsod. Ang apat na taon ay maraming oras para sa isang mabilis na gumagalaw na lungsod na tulad nito upang manatiling pareho.Ng tumunog ang doorbell ay excited akong bumangon at binuksan ang pinto."Handa na ba kayo ni Iris?" Tanong ni Nora.Siya ay puno na may parehong excitement tulad ng sa akin. Hinayaan ko silang dalawa na yakapin ako. Ang pagiging nasa kanilang mga bisig ay pakiramdam na napakaganda at pamilyar. Para bang ito ay isang bagay na palagi kong nakuha mula sa kanila."Oo, hayaan mong kunin ko na siya."Tumalikod ako at bumalik sa sala. Sinundo ang aking anak, nagmamadali akong nagpaalam kay Teresa, pagkatapos ay umalis ng bahay.Paakyat na sana ako sa kotse nila nang pigilan ako ng isang bodyguard."Pasensya na, ma'am, pero hindi kita pwedeng hayaan
Rowan. Hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang mga sinabi ni Letty. Nang umuwi ako ng maaga sa araw na iyon, inaasahan kong mag iisa ako kay Ava. Ang hindi ko inaasahan ay ang marinig na sinabi ni Letty kay Ava na nainlove siya kay Ethan.Halos mabulag ako sa sakit na dumaan sa puso ko. Kahit na kinaiinisan ko ang relasyon ni Ava kay Ethan, lagi kong iniisip na puro pisikal. Na ito ay walang iba kundi ang sex.Ang katotohanan na nahuhulog siya sa kanya ay mas masakit kaysa sa pag alam na siya ay sumiping sa kanya. Halos patayin ako ng malaman na nagsimula siyang makakita ng hinaharap kasama ang lalaki.Tinakpan ko ng galit ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na ang posibilidad na naramdaman niya ang isang fraction ng pagmamahal para kay Ethan ay bumagsak sa aking kaluluwa sa isang madugong laman. Masyadong masakit para sa akin na sabihin iyon.Patuloy na naglalaro sa utak ko ang mga 'what if'. Ang pagtanggi na bigyan ako ng kapayapaan ng isip.
“Ano ito?” Tanong ni Gabe pagkatayo ko.Hindi ako makapag isip ng maayos. Sila na raw ang bahala kay Ava. Bakit siya nasa ospital noon? Ito ang dahilan kung bakit ayaw kong umalis siya sa compound. Hindi ko alam kung ano ang nangyari, ngunit alam kong mas ligtas siya sa bahay."Sinabi lang sa akin ni Theo na si Ava ay isinugod sa ospital" Sagot ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Nainis ako at the same time nag alala. Hindi ko kakayanin kung may nangyari sa kanya. Hindi noong binalikan ko lang siya."Halika ihahatid na kita."Tumango lang ako bago lumabas."Cancel lahat ng nararamdaman ko." Sabi ko sa secretary ko habang naglalakad papunta sa elevator.May pinapahiwatig siguro ang tingin ko dahil humakbang papalayo sa akin ang mga nasa hallway. Naghiwalay sila na parang pulang dagat.Kumalabog ang puso ko habang sumasakay kami ni Gabe sa elevator hanggang sa underground parking. Hindi ko napigilan ang mga larawan ng huling beses na isinugod siya sa ospital mula sa paglalaro
Kumusta mahal kong Reader. Sana okay kayong lahat💕. Gusto ko lang malaman niya na bukas hindi na ako mag uupdate tutal bihira akong mag update kapag weekends. Kadalasan oras ko na para magpahinga.Nais ko ring tugunan ang isang isyu. Ang ilan sa inyo ay nag aalala na ang aklat na ito ay isa sa mga 'walang katapusan' na uri ng mga aklat. Nais kong tiyakin sa iyo na hindi ito mangyayari. Plano kong tapusin ito kapag natapos ko na ang lahat ng mga plot. Ito lang ay kailan hindi paano kung.Napagpasyahan ko ring isulat ang book ni Noah pagkatapos ng isang ito, bagama't nagpapasya pa ako kung isasama ko ito sa isang ito, kaya ito ay magiging dalawa sa isa, o isulat ito nang hiwalay. Ipaalam sa akin kung ano ang iniisip niyo tungkol diyan. Gusto niyo ba ang book ni Noah at mas gugustuhin niyo ba kung ito ay isasama sa isang ito?Ibinigay ko ang unang pahiwatig sa aklat ni Noah. Ito ay nasa kabanata 125 ng lumang bersyon ng book at kabanata 258 ng bagong version. Ano pa man, maglalagay ak
Nasabi ko na ba kung gaano ako kaasar? Ako ay galit na galit. Nakapagtataka na hindi lumalabas ang usok sa aking ilong at tenga tulad ng sa mga nakakahamak na cartoons na pinapanood ko noon.Pagpunta sa kotse, pumasok ako, binuksan ang ignition at nagmaneho palabas ng p*tanginang park.Wala akong iniisip bukod sa sinabi sa akin ni Theo at Nora. Hindi ko lang alam kung bakit hindi maisip ni Emma sa kanyang p*tanginang ulo na tapos na sa pagitan namin. Na tapos na ako sa kanya.Alam ko na binigyan ko siya ng pag asa ng humingi ako ng pagkakataon pagkatapos ng aking divorce, ngunit nilinaw ko nang maglaon na ang aming relasyon ay walang patutunguhan. Na ayaw ko siyang makasama.Kukunin ko sana ang anumang ibinato niya sa akin at hawakan ito ng malumanay dahil sa aming kasaysayan. Sinusubukang pagselosin si Ava, sigurado. Nagdudulot ng kaguluhan, tiyak. Ang hindi ko matitiis, ay ang pananakit niya kay Ava. Iyon ay isang linya na hindi niya dapat tinawid.Nagriring ang phone ko pero hi
“Hindi ko alam ang sinasabi mo. Tinawagan ko lang parents niya kasi nahimatay siya habang nasa washroom.” Pinipilit niyang maging kalmado, pero rinig ko ang panginginig ng boses niya.“Tama ba?”“Oo. Hinimatay siya at hindi tama na iwan lang siya doon kaya tinawagan ko ang mga magulang niya."Matagal ko nang kilala si Emma. Maaaring nagbago na siya, ngunit hindi gaanong. Madali kong nasasabi na nagsisinungaling siya sa akin."Kung ganoon ang kaso, bakit siya may sugat sa likod ng kanyang ulo?"Pilit niyang inaalis ang mga kamay ko sa panga niya, pero nakahawak ako ng matatag. Sinasaktan ko siya, ngunit wala akong pakialam. Hindi kapag sinaktan niya ang babae ko.“Hindi ko alam ang sinasabi mo. Nadatnan ko lang siya doon, nakahiga sa sahig." Sinusubukan niyang ipagtanggol ang sarili, ngunit ipinagkanulo siya ng kanyang mga mata."At ano ang ginagawa mo sa parehong restaurant sa kanya?" Nais kong makuha ang buong larawan.Pinaghandaan ba ito? O ito ay isang bagay na nangyari sa b
Emma. Nanghihina ang mga paa ko at bumagsak ako sa sahig. shock pa rin ako. Hindi pa rin ako makapaniwala na magiging malupit ang pakikitungo sa akin ng lalaking mahal ko, lahat ng ito ay dahil sa asong iyon.Nakita ko na ang malupit na side ni Rowan. Ito ay hindi kasing tindi ng ngayon, ngunit ito ay isang bagay pa rin na dapat isaalang alang. Ang cute ko noon. Gayunpaman, ang hindi ko akalain, ay isang araw ay mapupunta ako sa dulo ng kanyang galit.Sumakit ang panga ko. Gayon din ang aking baba at ang aking anit.Siya ay naging napakalamig at napakasama. Ang kanyang mga mata ay palaging may pag ibig, ngunit ngayon ay wala akong nakita kundi poot at pagkasuklam sa kanila.Sa kanyang mga mata, nakita ko ang kamatayan at alam ko lang na kung magagawa niya ang kanyang paraan, mawawala ako sa mundong ito.Sinusubukan kong isipin kung ano ang nangyari, ngunit walang saysay.Kinamumuhian ako ni Rowan at wala siyang gustong gawin sa akin. Pinutol ako ni Calvin at wala rin siyang gus
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction