Hindi mo mapipilit ang puso na gustuhin ang isang bagay na hindi nito gusto. Iyan ang sinusubukang gawin nina Corrine at Letty. Pilitin ang damdaming wala. Gusto nilang makuha ko ang fairytale ending ko at naniniwala silang kay Rowan lang mangyayari iyon. Bakit hindi nila maintindihan na dahil lang sa gusto nilang mahalin niya ako ay hindi ito nagiging totoo? Oo naman, iba ang kinikilos ni Rowan, ngunit naniniwala ako na ito ay isang yugto lamang. Gusto ng mga lalaki ang hindi nila maaaring makuha. Gusto niya ako ngayon dahil hindi niya ako makukuha. Sa lalong madaling panahon siya ay magsawa sa paghabol at babalik sa kanyang tunay na pag-ibig. Kung susuko ako, maiiwan ako sa panibagong karga ng heartbreak pagkatapos niyang malaman na hindi ako ang gusto niya. "Let's just focus on what we came here for" sabi ko sa kanila matapos ang katahimikan sa amin. "Sige" sagot ni Corrine. "Fine" bulong ni Letty. Nakahinga ako ng maluwag. Masaya na handa silang pakawalan ito sa ngayon. A
Tumingin ako sa langit bago pinakalma ang sarili ko. Hindi ko kailangan ng maraming stress ngayon. "Hello Christine, hello Emma," sabi ko sa kontroladong boses. Ayokong humarap sa drama ngayon. Kaya ako ay magiging sibil hangga't kaya ko, pagkatapos ay alisin ang aking sarili sa sitwasyong ito. Nanunuya si Christine, pero hindi ko siya pinapansin. Nakatuon ako kay Emma. Nasa balikat pa rin niya ang lambanog. Pagkakita ko doon ay naalala ko ang araw na iyon. The way she willingly taking a bullet for me. Gusto kong makipag-ugnayan sa kanya pagkatapos ng insidenteng iyon, ngunit hindi ako sigurado kung tatanggapin ang aking mga aksyon. Sa mga mata niya, ako pa rin siguro ang kalaban niya. Tumusok ang mata ko sa kanya. "Hindi ako nagkaroon ng pagkakataong magpasalamat sa ginawa mo, ngunit magpapasalamat ako magpakailanman," sabi ko sa kanya, sinenyasan siya. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi para sa kanya ang paghamak sa akin. Oo naman, alam kong hindi kami
"Akala mo kaibigan mo siya, pero hindi." Pagsisimula ko, "Huwag mong hayaang lokohin ka niya. Alam mo bang sinubukan niya ang lahat para akitin si Rowan at patulogin siya nito? Nag-alok pa siya na maging dyowa niya, ngunit tinanggihan siya nito." Mukhang gulat na gulat si Emma. Sumasayaw ang mga mata niya sa pagitan namin ni Christine. Si Christine, sa kabilang banda, ay mukhang lubos na natatakot dahil alam niyang malapit na siyang kumawala sa pagkakahawak kay Emma. "Nagsisinungaling siya, Emma. Huwag kang makinig sa kanya!" “Ako ba? Tanungin ang sinuman sa aming social circle, at sasabihin nila sa iyo ang parehong bagay. Hindi mo ba naisip kung bakit galit na galit siya sa akin? Ito ay dahil kasal ako sa lalaking gusto niya para sa kanyang sarili. Hinahabol na niya ito mula nang kunin siya nito bilang sekretarya niya. Hindi lihim na gusto niya siya." "Totoo ba ito?" Tanong ni Emma sa nakakamatay na boses habang kinakabahan si Christine sa kanyang mga labi. Kumuha siya ng ba
Nagpupumiglas ako, ngunit sa wakas ay lumuhod sa harap niya. “Honey, anong meron?” malumanay kong tanong habang hinihimas ang braso niya ng mahina. Nang marinig niya ang boses ko, humarap siya sa akin. Ang kanyang mga braso ay umiikot sa aking leeg at siya ay kumapit habang buhay. Napasubsob ako sa aking puwitan sa malambot na carpet at napaupo ako kasama siya sa aking mga bisig. "Baby, kausapin mo ako..." pagmamakaawa ko habang hinihimas ang likod niya. “H-hindi ko lang maintindihan. Isa kang mahusay na ina at kasama mo si Noah. He told me that you and his dad are not together, pero mahal na mahal mo pa rin siya. Kaya bakit hindi ako mahal ng nanay ko?" sinok niya. Nagpupumilit na ilabas ang mga salita. Puso ko papunta sa kanya. Niyakap ko siya palapit sa akin. Sana ay maramdaman niya ang pagmamahal ko sa kanya na bumakas sa akin. “Isang beses ko lang siya nakilala. Ayaw niya akong makita o malapit sa akin. Bad boy ba ako? Galit na ba siya sa akin? Hindi ko lang maintindih
Tumawag agad si Calvin ay nakuha niya ang missed call notification. Ipinaliwanag niya na ang dahilan kung bakit hindi siya nag-pick up ay dahil nasa isang meeting siya at naka-silent ang kanyang telepono. Gusto niyang umuwi kaagad, ngunit sinabi sa kanya na maayos na ang lahat. Na inalagaan ko ang sitwasyon at maayos si Gunner. Hindi na siya umiiyak. Hindi rin siya nalungkot. Sapat na iyon para sa akin. Nag-aatubili siya, ngunit sa wakas ay pumayag siya dahil mahuhuli ang kanyang pagpupulong. Ngayon, nagluluto ako ng hapunan para sa amin. Sa libu-libong kaisipang tumatakbo sa aking isipan. Parang hindi ako makahinga sa sarili kong iniisip. Palagi silang naroroon at ngayon ay may ilan na idinagdag tungkol kay Gunner. "Anong hapunan natin mama?" Tanong ni Noah na nakaupo sa counter. “Oo, ano? I am starving” nakangiting dagdag ni Gunner sa akin. Ayan na naman. Yung damn smile. Hindi naman sa kinasusuklaman ko ito. Hindi ko kailanman masusuklam ang anumang ngiti na ibinibigay s
"Salamat" Sabi koBumalik kami sa trabaho at sa wakas ay natapos na ang pagluluto. Tinulungan nila akong mag ayos ng table at umupo na kami para kumain.Sa aming tatlo, o sasabihin kong apat, halos linisin namin ang lahat, ngunit ibinaba ko ang aking paa para sa ilang natira. Malamang uuwi si Calvin na pagod at gutom. Hindi siya magkakaroon ng oras upang magluto ng isang bagay.Pagkatapos ng hapunan, pinaligo ko sila at pagkatapos ay humiga na ito para sa kanila.Pagkatapos nilang matulog ay may naisip akong ideya. Mayroon akong limang silid na bahay. Mayroon pa ring dagdag na silid kahit na ginawang nursery ang isa sa kanila. Ang huling natitirang kwarto ay maaaring ang silid ni Gunner.Maaari siyang matulog doon anumang oras na matapos siya at maaari rin itong maging ligtas na lugar habang siya ay naririto. Mabilis akong natuwa sa ideya. Agad akong kumuha ng note pad at sinimulang isulat ang mga kakailanganin ko.Kailangan kong humingi ng pahintulot kay Calvin, ngunit sigurado
Rowan.Tumama ang mga paa ko sa semento habang tumatakbo. Karaniwan akong tumatakbo sa umaga, ngunit ngayon ay nagpasya akong iba. Bandang alas siyete ng gabi at kailangan ko itong tumakbo.Binilisan ko ang takbo, pakiramdam ko nasusunog ang kalamnan ko. Gusto kong malampasan ang kasalanan ko. Gusto kong malampasan ang sakit sa puso ko. Gusto kong malampasan ang aking kalokohan.Kinakain ako ng buhay ng guilt kung gaano ko nasaktan si Ava. Sinisira ako mula sa loob palabas. Hindi ko pa siya kayang harapin simula nang matuklasan ko ang nararamdaman ko para sa kanya.Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin, at ang nakikita ko lang ay isang kasuklam suklam na tao. Naiinis ako sa mga kinikilos ko. Naiinis ako sa lahat ng ginawa ko sa kanya.Akala ko mabait akong tao. Yung tipong mabangis magmahal. Palagi kong ipinagmamalaki ang sarili ko dahil pinanghahawakan ko ang pagmamahal ko kay Emma. Akala ko totoo ang nararamdaman ko para sa kanya. Ang hindi ko namalayan ay habang ginagawa iyon,
Makalipas ang tatlumpung minuto ay nakauwi na ako sa aking bahay. Ang malamig na hangin ay walang nagawa para palamigin ang aking mga ugat. Gusto kong sumugod sa kinaroroonan ni Ava at kunin siya. Gusto kong sabihin sa kanya na hindi siya makakasama nitong si Calvin. Gusto kong ipahayag ang pagmamahal ko sa kanya."Mr. Woods, may isang tao dito upang makita ka," Sabi sa akin ng aking mayordomo sa sandaling pumasok ako sa aking bahay.“Sino ito?” Nagtanong ako.Bago pa siya makasagot, naputol na ang boses niya. Nagmura ako habang nakatalikod ako sa kanya. P*ta! Wala akong oras o pasensya para harapin siya."Paano kita matutulungan, Emma?" Pakiramdam ko ay umalis na si Rodgers, ang mayordomo ko.Pinag aaralan ko ang mga katangian niya. Siya ay maganda, oo, ngunit ang kanyang kagandahan ay nakita sa aking mga mata. Sinubukan kong hanapin ang nakakapasong nararamdaman ko para sa kanya, ngunit wala. Walang laman ang lugar na dati nilang pinaglagyan."Kamusta, Ro?" Tanong niya sa halip
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon
“Harper?” tawag sa akin ng boses niya."Oh, sorry, nawala ako sa pag-iisip saglit." Ipinilig ko ang ulo ko para malinisan ang isip ko. "Oo, tapos na akong mag-impake.""Mabuti, pagkatapos ay umalis na tayo."Makalipas ang isang oras, nakaupo na kami sa private jet ni Gabriel. This time though, sinasamahan ko siya to sign a business deal.“Ayos na ba ang lahat? may kailangan ka ba? Maaari kong kunin ang babaing punong-abala na dalhin sa iyo ang anumang gusto mo." Sabi ni Gabriel sa sandaling magsimulang lumipad ang kanyang jet.Tingnan mo ang ibig kong sabihin? Napaka-attentive niya.Noong ikasal kami, hindi siya. I don't think Gabriel ever did anything to make me happy. Sa katunayan, ito ay kabaligtaran. Wala siyang pakialam sa mga pangangailangan at kagustuhan ko. Wala siyang pakialam kung komportable ba ako o hindi. Wala siyang pakialam kung buhay pa ako o hindi. Hindi niya lang ako pinansin.Gayunpaman, iba na ang mga bagay ngayon, at iyon ang dahilan kung bakit nahihirapan a
"Kailangan mo ba talagang umalis mama?" Tanong ni Lilly, lumilipat ang mga mata niya sa pagitan ko at sa nakabukas na maleta sa aking kama.Kinasusuklaman ko ang mga huling-minutong pagmamadali, ngunit naging abala kami sa opisina nitong mga nakaraang araw, na sa tuwing uuwi ako, ang naiisip ko lang ay matulog. Pagod na pagod ako sa aking mga paa at wala akong lakas na gawin kundi kumain at matulog."Oo," mahinang sabi ko sa kanya. "Ito ay isang mahalagang deal at ang iyong ama ay kailangang nandiyan upang i-seal ito.."“Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit hindi ako makakasama sa iyo? Gusto kong makita kung paano ito ginagawa ni daddy. Kung paano niya isinara ang isang deal."Tinupi ko ang huling piraso ng damit, na isang blusang asul na sutla, bago ito inilagay sa loob kasama ng iba pang damit. Kapag tapos na iyon, i-zip ko ang maleta ko bago ihulog sa sahig."Alam mo hindi mo kaya," sagot ko sa kanya habang nakaupo sa kama.“Bakit hindi?”“Kasi bata ka pa. kaya lang?”"Hi
Naranasan mo na bang maging tanga sa mga salita ng isang tao? Tulad ng, ginawa ka lang nilang ganap na tulala at tanga at the same time? Iyon ang nagawa sa akin ng kanyang mga salita.Natigilan ako sa kanyang mga salita, mga salita na nagpapadala ng panginginig sa aking gulugod. Nakikita ko sa mga mata niya at naririnig ko sa boses niya. Seryoso siya at nangangako siya. Isang pangakong determinado siyang tuparin.Ano ang masasabi mo sa isang bagay na iyon? Paano ka rin makasagot? Ano ang maisasagot mo?Ang side niyang ito ay ganap na bago sa akin. Bigyan mo ako ng mayabang, egoistic, bastos at nakakasakit na Gabriel, at malalaman ko kung paano siya haharapin. Itong side niya? Bulag ako pagdating sa kanya. Wala akong alam kung paano siya haharapin o haharapin.Dumating ako sa kasal na ito na may malinaw na pokus. Alam ko kung ano ang pinapasok ko sa sarili ko. Naghanda ako para dito... ngunit ngayon, binago niya ang mga patakaran at tuluyan na akong binulag.Naglalakad ako at nagla
Papalapit siya sa maliit na bar sa sulok ng kanyang opisina, kumuha ng maliit na pakete ng yelo, binalot ito sa tuwalya bago bumalik sa akin. Dahan-dahan, kinuha niya ang aking kamay at inilagay ang yelo dito."Masakit ba?" tinanong niya nang napakalumanay na nahirapan akong marinig siya."Medyo.""Hindi ko akalain na kaya mong manakit ng ibang tao."Tumatawa ako kasi akala ko rin wala akong ganun sa akin. "Sobra na at kumilos na lang ako nang hindi nag-iisip. Pasensya na kung nagdulot ako ng abala sa iyo. Hindi ko dapat siya sinuntok. Hindi talaga iyon nagpapakita ng magandang imahe ko bilang asawa ng boss.”Lumapit siya at matinding nakatitig sa aking mga mata."Huwag ka nang mag-sorry pa sa pagdepensa o pagtindig para sa sarili mo, Harper. Ikaw ang asawa ko, ipaalam mo sa kanila na hindi ka basta-basta.”"Hindi ko lang maintindihan, nakipag-sex ka ba sa kanya?" Bigla kong naitanong.“Hindi pwede!” umungol siya."Eh bakit sa tingin niya may kontrol siya sa'yo? Laging kasama