Chapter 1

"Oh Aranza, ang aga mo ata?" Napangiti ako sa paninita ni Manong Guard.

"May paninda po kasi ako," bahagya kong itinaas ang dala at ipagpatuloy ang paglalakad habang nagtitiis sa luma kong sapatos. Nasa senior high building na ako at umakyat ako sa hagdan papuntang second floor kung nasaan ang classroom namin.

"Ano 'yan Slaine?" Itinuro ni Lowell ang bitbit kong eco bag.

"Graham balls," simple kong sagot. Napalinga-linga ako sa buong classroom, bilang palang kaming nandito.

"Anong lasa niyan?"

Gusto kong matawa sa tanong ni Dani sa akin. Pilya ko siyang ngitian saka sumagot. "Graham balls na lasang bayag."

"Kaninong bayag ba?" Lumapit si Jangkit, ang bakla kong kaklase.

"Kayong bahala kung kanino! Imagination niyo nalang ay i-limit." Napahalakhak ako.

"Sus! Kung alam ko lang, ang iniisip mo siguro ngayon ang kay Rafus, ano?" Agad kong tinakpan ang bunganga ni Jangkit dahil nahagip ng aking mata si Rafus.

Napahinto siya sa mismong labas ng aming classroom kaya panay tukso ng mga kaklase ko sa'kin. Mariin akong napapikit ng mata, nananalangin na sana hindi niya iyon narinig. Kumawala ako ng bumuntong-hininga nang magpatuloy uli siya sa paglalakad.

"Naligaw ata ng classroom ang crush mo?" Tukso ni Lowell.

Napangisi lang ako at naisipang sakyan ang tukso niya. "Manliligaw ata sa akin."

Gumawa ng tunog si Jangkit gamit ang kaniyang hinlalaki at hinlalato. "Hoy babae gising!"

Bumusangot ako sa kaniya kasi hindi niya man lang sinabayan ang trip ko.

"Scam ka naman Slaine eh! Lasang adobo!" ani Dani na nginunguya ang graham balls ko.

Kumuha narin si Jangkit sa tupperware at tumikim. "Lasang menstruation!"

Lumapit si Lowell at kumuha na rin. "Lasang tanduay!"

"Mga tarantado talaga kayo!" Sigaw ko sa kanilang tatlo habang binibilang sa kamay ang kinain nila. "Hoy bayaran niyo ha? Ten percent ang interest kada oras kapag utang!"

"Negosyanteng babae!" Singhal ni Jangkit at nilapag sa kamay ko ang bente.

"At least mura na at masarap pa!" Balik ko.

"Sure kang limang piso lang talaga 'to Slaine? Baka lugi ka niyan?" Napaarko ang kilay ko sa sinabi ni Lowell.

"Sige para sayo tig-sampu ang isa, bale trenta lahat." Sabi ko at bahagyang natawa sa naging reaksyon niya. "Barya mo lang naman 'yang trenta! Hindi mo ikakamatay iyan Lowell!"

"Grabe ka sa akin! Kinukotongan mo 'ko! Keep the change!" Bulalas ni Lowell. Ang totoo niyan ay nagbibiro lang ako pero hindi ko inaasahan na mag-aabot siya ng isang daan.

"Seryoso ka?" Napatingin ako sa kaniya na naninigurado pero seryosong siyang napatango. "Uy, nagbibiro lang naman ako."

Galante! Ayaw na niyang tanggapin ang sukli! Bahala siya, sayang ang eighty-five pesos!

Naglahad narin si Dani ng bayad at inilagay ko ang benta ko sa isang wallet, nakahiwalay sa mismong wallet ko.

Inilagay ko ang eco bag sa ilalim ng aking upuan at tumulong sa pagbubukas ng bintana saka sa pag-aayos ng mga silya, may pagka-machine gun kasi ang bunganga ni Ma'am mahirap.

"Tama na 'yang katutulong mo Slaine, baka makatanggap ka ng certificate kay Ma'am na most industrious." Napasabay ako sa tawa niya.

"Gago, hindi na tayo day care, Lowell!"

"Mayroon namang ina-award-an no'n sa kindergarten ah! Day care talaga napili mo?"

"Mas maganda kasi sa day care! Pachill-chill lang tapos may matatanggap kang feeding kahit hindi ka pumasok." My classmates burst out of laugh with what I said.

"Mukhang alam na alam ah!" Ani Dominic na kapapasok lang ng classroom.

"Malamang dumaan ako ng day care, ulol!"

"Ang sama ng ugali mo, Slaine! May balak pa naman sana akong bumili ng isang tupperware ng graham balls mo." Sabi ni Dom at naglakad patungong upuan niya.

Sinundan ko siya sa upuan niya saka nag-puppy eyes. "Biro lang 'yon, Dom. Ikaw talaga, masyado kang seryoso. Ikaw kaya ang pinakamabuti sa lahat, kaya nga sabi ng grim reaper sa akin, malapit na ang katapusan mo."

"Tarantado ka talaga Aranza!" si Dom.

I laughed upon seeing horror in his eyes. Actually, that was satisfying. Bumalik na ako sa upuan at hindi na rin naman nagtagal ay nagsidatingan na ang mga kaklase namin.

Ilang minuto lang din naman ang nakalipas at pumasok na si Ma'am, mukha siyang bad mood kaya walang naglakas loob na mag-ingay.

Habang nagsusulat si Ma'am sa pisara ng mga importanteng salita, ay panay ang paninitsit ng mga kaklase ko para bumili ng graham balls. Hindi ko sila pinansin ay nagpatuloy sa pagkopya.

Pinapatapos ko ang kada period bago magbenta ng graham balls. Halos anak mayaman ang kaklase ko kaya kadalasang sinasabi nilang 'keep the change' kahit ang laki pa ng sukli.

Kahit hindi pa break time ay ubos na ang paninda ko. Isang tupperware ang binili ni Dom, Crezst, at Helen. Every other day ako nagbebenta dahil ayokong maumay ang mga kaklase ko. A tupperware of graham balls only cost eighty-five pesos. Kasama na sa eighty-five pesos na iyon ang tupperware.

"Tara na Slaine." Aya ni Helen sa akin. Break time na kasi at medyo nagutom rin ako sa sobrang pagpipiga ng utak ko para maintindihan ang leksyon na tinalakay ni Ma'am kanina.

Punuan ang cafeteria kaya naisip naming umupo na lang sa mesa na may pahabang upuan sa lilim ng puno ng manga. Dalawang fudgee bar lang ang binili ko dahil may tubig naman akong baon at dala dala ko iyon ngayon.

Crezst ordered spaghetti and coke while Helen ordered siomai, bihon, and lemon juice.

"Kuripot?" Sarkasmong tanong ni Helen at nginuso ang pagkain ko. Kumibit-balikat ako at binuksan ang fudgee bar.

"Mabubusog ka ba niyan?" si Crezst.

"Oo naman! Dalawa naman ito saka may tubig naman ako pampatid uhaw."

Napuno ng kwentuhan ang upuan namin at napapansin ko pa ngang napapalingon ang ibang estudyante dahil napapalakas ang aming tawa.

"Punta tayo sa college mamaya?" Napaismid ako sa aya ni Helen, alam ko na naman ang modus niya.

"Sa Engineering Department ba?" Bahagya pang namilog ang mata ni Crezst habang nagtatanong.

"Oo girl, nandoon si Clajj the love of my life eh! Tapos nandoon rin si Hrist!" Kinikilig na sabi ni Helen at napahagikgik pa silang dalawa.

"Kayo nalang." Pagtatanggi ko.

Kumibit-balikat si Crezst saka uminom coke niya. "Sa bagay nandito rin pala ang crush mo."

"Speaking of kinarurupukan mo." Napatingin ako sa tinuro ni Helen. I saw Rafus sitting alone on the bench, just a few steps away from us.

"Hoy gaga, ano'ng gagawin mo?" Umarko ang kilay ni Crezst nang makita akong tumayo.

"Watch and learn." I winked at them then started walking towards Rafus.

"Hi," I greeted him in a friendly tone, but he just boringly stared at me. Ibinalik niya ang kaniyang tingin sa libro at walang hiya akong umupo sa tabi niya.

"Ano'ng binabasa mo?" Nanatili ang aking ngiti kahit iniignora niya ang presensya ko.

"Hey—"

"Ayoko sa maiingay," putol niya.

Napanganga ako dahil walang kaemo-emosyon ang pagsabi niya non.

"I just want to be friends with you," I directly said while looking at his stoic face.

He stopped reading and looked at me, weighing my emotions. I smiled at him, but he just looked away. "And I don't want to be friends with you," he said in a stern voice.

"Saan ka pupunta?" Panic kong tanong dahil nakita kong isinara niya ang kaniyang libro at tumayo ito.

The side of his lips rose, and he playfully looked at me. "Why asked? Wanna come with me?"

Nanuyo ang aking lalamunan at naiwan akong nakanganga habang nakatingin sa kaniyang naglalakad papalayo.

"Hoy Slaine..." Natauhan ako sa pagyugyog ni Helen. "Okay ka lang ba? Bakit windang kang gaga ka?"

"Nakakatakot ka naman Slaine!" Hiyaw ni Crezst at mahina akong tinampal sa balikat. "Ngiti ka nang ngiti para kang timang."

"Ayaw niya raw akong maging kaibigan," wala sa sarili kong usal at napahalakhak silang dalawa.

"Watch and learn, huh." They mocked me, but I just giggled when I realized something. My face heated, and I unconsciously looked at the direction where Rafus took. "Gusto atang tumungtong agad kami sa next level!"

"Aray Crezst, ha? Pati utak ko ata naalog!" Reklamo ko dahil bigla-biglang siyang nambatok.

"Gising, Slaine! Talo ka na sa babaeng katabi niya sa upuan!" Umiba agad ang aking timpla sa sinabi ni Helen.

"Panira ka talaga ano?" Sarkasmo kong sabi pero binelatan niya lang ako. Naging kuryoso ako kung sino ang tinutukoy niyang katabi ni Rafus. "Tingnan nga natin after break time."

Pinagalitan nila ako kesyo sinasaktan ko raw ay sarili ko. "Huwag kang martyr Slaine Amaris Aranza!"

"Gusto ko lang namang tingnan."

I heard them both sigh and shook their head in disbelief.

"Kaloka ka," ani pa Helen.

Sinadya naming mapadaan sa classroom ng mga Grade eleven at tama nga si Helen. Masyadong maganda ang katabi ni Rafus sa upuan, mukhang talo ako.

"Transferee," bulong ni Crezst at tumango lang ako.

Matagal akong nakatitig sa kanila at pinag-aaralan ang mukha ng babaeng transferee. Napaiwas ako ng tingin nang lumingon si Rafus sa direksyon namin.

"Huwag mo kasing titigan, maharot ka!" Gagad ni Helen at muntik ko pa siyang masabunutan nang tampalin niya ang pwet ko.

"Tarantado ka, Helen Hernaez!" singhal ko sa kaniya. Umakyat kami papunta sa classroom at hindi parin natitigil ang panunukso nila sa akin.

"Happy? Ganyan nalang kayo panghabambuhay?" Bumusangot ako pero tumawa lang sila.

Nakapasok na kami ng classroom at habang nagtuturo si Ma'am ay tinutukso parin nila ako kapag magsasalubong ang tingin ko sa kanila.

"Slaine..." Agad akong pumunta sa teacher's table dahil sa tawag ni Ma'am. Tinignan ko sila Helen at Crezst, sinesenyasang mauna na at tumango sila bago tuluyang lumabas ng classroom.

"Yes, Ma'am?" She smiled at me, crossing her arms on top of her chest. "I'd like to order ten tupperwares of graham balls. Birthday kasi ng anak ko ngayong Sabado. Pwede ba na ihatid mo nalang sa bahay at doon din ako magbabayad?"

"Pwedeng pwede po Ma'am. Ano'ng oras ko po ba dadalhin doon sa bahay niyo?"

"Mga alas nuebe, Slaine." Napatango ako kay Ma'am at tinitipa iyon sa aking cellphone para hindi ko malimutan.

"Sige po, Ma'am." Sabi ko at bumalik na sa upuan para ayusin ang mga gamit na ilalagay sa bag saka bumaba na ng building.

"Ano'ng sinabi sa'yo ni Ma'am? Pinagalitan ka ba?"

Nginitian ko lang sila Helen at Crezst. Alas singko pa magbubukas ang gate kaya hinintay muna nila ako sa pinakamalapit na bench sa senior high building.

"Mag-oorder kasi Ma'am sa akin at ihahatid ko raw doon sa bahay nila ngayong sabado."

Tumango silang pareho dahil alam nilang matagal ko na iyong ginagawa. I've been accepting orders to earn and use that for my expenses at school.

Bumukas gate, nagpaalam sila sa akin dahil may kani-kanila silang sundo na sasakyan. Ako lang kasi ang financially in trouble sa aming tatlo.

Namilog ang mata ko nang makita si Rafus na naglalakad sa corridor. Lakad ang takbo ginawa ko para maabutan siya hanggang sa tuluyan akong makalapit.

"Hi ulit!" Nakangiti kong bati habang sinasabayan siya sa paglalakad pero hindi ko siya maabutan dahil sa haba ng binti niya.

"Rafus huwag ka namang rude sa magiging future mo!"

Nahinto siya sa paglalakad at nilingon ako. His face remains stoic. I took the opportunity to run towards him and clung on his arm. I don't care what he'll think of me.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"

I sweetly smiled at him while fighting my fear inside because of his grim expression. "Nagpapractice." I answered honestly.

His brows furrowed and then tried to be freed from my hold. Marahan naman ang paghawak niya sa kamay ko, pero ako na lang ang kusang kumawala.

He's wearing eyeglasses, exactly my type.

Nararamdaman ko na parang ayaw niya sa presensya ko kaya ako na itong gumawa ng paraan para lumayo. "Goodbye Rafus, take care."

Nauna akong lumabas ng campus na walang lingon-lingon sa kanya kasi nakaramdam ako ng hiya! Parang ako pa ang naghahabol!

Nagtungo na ako sa paradahan ng tricycle para sumakay pa-norte habang inaalis sa isip ang katangahang nagawa kanina.