“It's all your fault!”
Inis kong sinubukan ulit tumawag sa phone ko, but damnit! Wala talagang signal!
“Can you calm yourself first?” natatawang aniya.
Agad akong humarap sa kaniya at sinamaan siya ng tingin. He stopped smiling bago binaba ang compartment ng kotse. Akala ko ay aayusin niya ang na-flat niyang gulong pero wala naman siyang kinuha mula roon.
“Paano ako kakalma kung hindi ko alam kung nasaan tayo!? Wala pang signal and much worst . . .” I bit my lower lip to prevent my tears.
Mahalaga sa akin ang trabaho na 'to at ayoko naman na magkamali ako nang dahil lang sa kaniya.
&nbs
“Who's that?”Lumingon ako kay Khael kasabay nang pagbalik ko ng phone ko sa bulsa. I smiled at him as I shook my head. “Nothing important . . . It's just my load,” I lied.It's an unregistered number kaya hindi ko alam kung bakit ginawi ko na lamang ang tingin ko sa kaniya. Just as I thought, he's looking at me, this time hindi niya tinanggal ang mata sa akin. Not until he stood up and walked towards the side door.Alam kong masiyado akong assumera para isipin na si Liam ang nagtext. But my instinct didn't betray me even once.I excuse myself to Khael, nagpaalam na may aasikasuhin lang akong iba. Tumango naman siya at sinabing doon lamang siya para mabantayan niya ang foods. 
“Ang ganda talaga,” pagpuri muli ni Amber.Napangiti na lamang ako. We're here at her house. Wala ang mag-ama niya dahil may pinuntahan. Until now, she's still holding my hand and intently looking at my engagement ring.It's been a week since Khael proposed. Naghihinayang nga si Amber dahil hindi raw niya nasaksihan ang nangyari.Well, kahit naman ako ay nabigla sa ginawa niya.Akala ko ay galit siya sa 'kin, 'yon pala ay inaasikaso niya ang surprise niya para sa proposal niya. And until now, I can't help myself but to smile everytime na tumitingin ako sa singsing.Pero . . . sa tuwing naaalala ko ang proposal ay naaalala ko rin ang
“You're overthinking things, hon.”I felt the warmth of his hand as he swipe my tears off.“I'm not overthinking things, I-I-I just want to know----”Bago pa 'ko makapagsalita ay pinatigil na naman niya ako. “Hon, walang mali sa 'tin, hmm? You're really just overthinking.”Do'n na kumunot ang noo ko. I tried my best not to be pissed off pero nasagad na ako dahil sa sinasabi niya. “Ano? So, masama na ba ang mag-isip, huh?”Sinubukan kong pigilan ang luha ko, but I can't. Halata sa boses ko ang pag ngarag. Akala ko ay aaluhin niya ako pero hindi. Instead nanatili ang seryosong mukha niyang nakatingin sa akin.
“Bibili na lang ako sa labas.”Bago pa siya makapagsalita ulit ay dire-diretso na akong umalis sa harap niya. Since 'di naman ako nagpalit ng pantulog ay kinuha ko lamang ang wallet ko at lumabas na ng unit.What was that?Bakit ba gano'n siya magsalita at tumitig sa 'kin?Damn.Pinindot ko na ang button sa elevator. I'm just waiting for it to open nang umalingawngaw ang pangalan ko sa buong hallway.I immediately look at his direction. At gano'n na lang nanlaki ang mga mata ko bago tumingin-tingin sa paligid.“Are
“How's the planning of wedding?”Nagulat ako sa biglang nagsalita sa gilid ko. We both smile nang maka-recover ako sa pagkagulat ko and we greeted each other.“We're still in progress,” I lied.I don't want any of them to know the truth kahit si Amber. The truth na hanggang ngayon ay hindi pa rin namin napag-uusapan ni Khael ang kasal.He's busy with his work, and I'm also busy with mine. Pero hindi gaya niya, I can always look for time para asikasuhin ang wedding namin.I tried to open that up to him pero lagi akong natiyetiyempuhan na pagod siya.And because he's
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko nang makaramdam ako ng gutom. But my eyes immediately grew bigger when I realized kung nasaan ako ngayon.I immediately sit up straight dahilan kung bakit nahulog sa tiyan ko ang jacket na nakapatong sa katawan ko.Agad kong sinilip ang labas ng kotse. It's already dark. Damn.Tumingin ako sa driver's seat kung saan inaasahan kong makikita siya pero wala. Wala siya rito sa loob.Tumingin ako muli sa labas. That's when I realized na nasa isang park kami. Abandonadong maliit na parke. The view is still perfect though kaya ewan ko kung bakit abandonado na 'to.Pinasingkitan ko ang mga mata ko nang may matanaw ako
“Yeah, nagbibihis na kami.”Inipit ko ang phone sa pagitan ng tenga at balikat ko. I'm now doing my make up infront of my vanity table nang tumawag bigla si Amber.[Are you sure? Baka mamaya 'di ka pumunta ah!]I laughed as I shook my head. “Sayang naman 'tong outfit ko kung hindi ako pupunta,” natatawang saad ko sa kaniya.Marami pa kaming pinagkuwentuhan ni Amber bago siya tuluyan na nagpaalam. By that, ang kaninang ngiti na nasa labi ko ay unti-unting naglaho.I look at my reflection in the mirror.I'm all set for Amber and Timmy's wedding anniversary, yet I'm still n
Warning: Harrassment ahead.“Saan ka pupunta, Tri?”Tumingin ako sa kanilang apat, including Liam and Rhea. Nakuha ko ang attention nila nang tumayo ako bigla.I smiled awkwardly bago pinakita ang phone ko, stating na may tatawagan ako. Mukhang naintindihan naman nila 'yon kaya 'di na 'ko nag dalawang isip at umalis na roon sa harap nila.I don't know why did I just stood up back there ng wala sa oras.I just . . . I just feel the urge to get out of there. . . to lose them out of my sight.Damn.Bakit ka ba n